මිනට් ද සිල්වා
| Minnette de Silva | |
| ගොනුව:File:Pablo Picasso na Kongresie Intelektualistów.png | |
| පුද්ගලික තොරතුරු | |
|---|---|
| නම | Minnette de Silva |
| ජාතිකත්වය | Sri Lankan |
| උපන් දින | 1 පෙබරවාරි 1918 |
| උපන් ස්ථානය | Kandy, Ceylon |
| මිය ගිය දිනය | 24 November 1998 (වයස 80) |
| මිය ගිය ස්ථානය | Kandy, Sri Lanka |
| නිර්මාණ | |
| සංගණ්‍ය ගොඩනැගිලි | {{{significant_buildings}}} |
මිනට් ද සිල්වා (1918 පෙබරවාරි 1 - 1998 නොවැම්බර් 24) යනු ශ්‍රී ලංකාවේ නවීන ගෘහ නිර්මාණ ශෛලියේ පුරෝගාමියා ලෙස සැලකෙන ජාත්‍යන්තරව පිළිගත් ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පියෙකි.[1][2] ද සිල්වා ශ්‍රී ලංකා වාස්තු විද්‍යා ආයතනයේ සාමාජිකයෙකි.
ද සිල්වා ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පිනියක ලෙස පුහුණුව ලැබූ ප්‍රථම ශ්‍රී ලාංකික කාන්තාව වන අතර 1948 දී බ්‍රිතාන්‍ය ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන්ගේ රාජකීය ආයතනයේ (RIBA) සහකාරියක් ලෙස තේරී පත් වූ ප්‍රථම ආසියාතික කාන්තාව විය.[2] CIAM හි ප්‍රථම ආසියානු නියෝජිතයා ද ද සිල්වා ය. 1947 දී වාස්තු විද්‍යාත්මක ප්‍රකාශනයේ ආරම්භක සාමාජිකයින්ගෙන් කෙනෙකි. ඇගේ ජීවිතයේ පසුකාලීනව, ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පය සඳහා ඇයගේ දායකත්වය වෙනුවෙන් ඇය SLIA රන් පදක්කම පිරිනමන ලදී, විශේෂයෙන් 'නිවර්තන කලාපීය නූතනවාදය' වර්ධනය කිරීමේ පුරෝගාමී කාර්යය සඳහාය.
මුල් ජීවිතය (1918-1930)[සංස්කරණය]
මිනට් ද සිල්වා 1918 පෙබරවාරි 1 වන දින මහනුවරදී සුප්‍රසිද්ධ මිශ්‍ර පවුලක උපත ලැබීය. ඇගේ පියා වසර තිහකට ආසන්න උරුමයක් ඇති උඩරට ප්‍රකට දේශපාලනඥයකු වූ ජෝර්ජ් ඊ ද සිල්වා ය.[3] ඔහු සිංහල බෞද්ධයෙකු වූ අතර ලංකා ජාතික කොංග්‍රසයේ සභාපති වූ අතර සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයෙකු ලෙසද කටයුතු කළේය. ඇගේ මව, ඇග්නස් ද සිල්වා (පෙර නෙල්) ශ්‍රී ලංකාවේ සර්වජන ඡන්ද බලය සඳහා ක්‍රියාකාරීව උද්ඝෝෂණය කළ බර්ගර් ක්‍රිස්තියානි භක්තිකයෙකි.[3] ඇයගේ මව කලා හා අත්කම් ව්‍යාපාරයට සම්බන්ධ වීම නිසා ඇය ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පියෙකු ලෙස පසුකාලීනව කටයුතු කිරීමෙන් පිළිබිඹු වන විවිධ සම්ප්‍රදායන්ට නිරාවරණය වූ බව ද සිල්වා සිහිපත් කරයි.[4] ඇය දරුවන් පස් දෙනෙකුගෙන් බාලයා විය.[4] ඇගේ සොහොයුරිය වන අනිල් ද සිල්වා කලා විචාරකයෙක් සහ ඉතිහාසඥවරියක් වූවාය. ඇයගේ සොහොයුරා වන ෆෙඩ්රික් ද සිල්වා මහනුවර නගරාධිපතිවරයා ලෙසත් පසුව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු ලෙසත් කටයුතු කළ නීතිඥයෙකු සහ දේශපාලනඥයෙකු විය. ෆෙඩ්රික් ප්‍රංශයේ ශ්‍රී ලංකා තානාපතිවරයා ද විය.
ද සිල්වා ප්‍රථම වරට මහනුවර කන්‍යාරාමයේ අධ්‍යාපනය ලැබුවේ වයස අවුරුදු 7 දී කොළඹ බිෂොප් විද්‍යාලයීය බෝඩිමට මාරු කිරීමට පෙරය. 1928 දී ඇගේ පවුල එංගලන්තයට සංක්‍රමණය වූ අතර එහිදී ඇය අධ්‍යාපනය ලැබුවේ එංගලන්තයේ බ්‍රයිටන් හි ශාන්ත මරියා විදුහලේ ය.[5] ඇගේ පියාගේ ඉල්ලීම මත ඇය 1930 ගණන් වලදී නැවත ලංකාවට පැමිණියාය. ද සිල්වා සිය පියාගේ මූල්‍ය අර්බුදය සහ දේශපාලන ජීවිතය හා සම්බන්ධ තත්ත්වයන් සහ ඇගේ මවගේ අසනීප සෞඛ්‍යය හේතුවෙන් ඇයගේ විධිමත් අධ්‍යාපනය සම්පූර්ණ නොකළේය.[4]
ඇයට කොළඹ වාස්තු විද්‍යාඥවරියක් ලෙස පුහුණුවීමට නොහැකි වූ නිසා ඇයට ශ්‍රීමත් ජම්සෙට්ජී ජීජෙබෝයි කලා පාසලේ පුහුණුව සඳහා බොම්බායට යාමට අවසර දෙන ලෙස ඇගේ පියා සහ ඇගේ මාමා වන ආචාර්ය ඇන්ඩ්‍රියාස් නෙල් (1864-1956) පොළඹවා ගැනීමට සිදු විය.[6]
අධ්‍යාපනය (1930–1948)[සංස්කරණය]
- ඉන්දියාව (1938-1942)
ද සිල්වා ශ්‍රී ලංකාවේ අද උසස් පෙළට සමාන පාසල් මෙට්‍රික් උපාධිය සම්පූර්ණ නොකළ නිසා, [7] ඇයට බොම්බාය පදනම් කරගත් සමාගමක් වන Mistri සහ Bhedwar හි ආධුනිකයෙකු ලෙස සේවය කිරීමට සිදු විය, එහිදී ඇය Perin Mistri සහ ඇගේ සහෝදර Minoo සමඟ මිත්‍ර විය. ශ්‍රීමත් ජම්සෙට්ජී ජීජෙබෝයි කලා පාසලට ඇතුළත් වීමට පෙර වාස්තු විද්‍යා ඇකඩමියේ පෞද්ගලික පන්තිවලට සහභාගි විය.
මිස්ට්‍රි සහ භෙද්වාර් හි ආධුනිකත්ව කාලය තුළ ඇය නැවත ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණි අතර එහිදී ඇය කොළඹ කාර්මික විද්‍යාලයේ දේශනවලට සහභාගි වූවාය. [8] ඇය බොම්බායේ ප්‍රමුඛ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පියෙකු වන GB Mhatres විසින් පවත්වාගෙන යනු ලබන පෞද්ගලික ගෘහ නිර්මාණ ඇකඩමියක ගෘහනිර්මාණ ශිල්පය හදාරමින් සිටි අතර එහිදී බොහෝ බලගතු ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන් ඉගැන්වූහ. ඔවුන් අතර Homi Billmoria, Yahya Merchant සහ M. Parelkar විය. ඇය ෂරීෆ් මූලූබෝයිට ඔහුගේ අවසන් කළඹ සඳහා ද සහාය විය.[8]
ද සිල්වා, මුල්ක් රාජ් ආනන්ද් සහ රවි ශංකර් ඇතුළු සංස්කෘතික හා දේශපාලන කවයේ කොටසක් වූ අතර නවීන කලාව සහ සංස්කෘතිය පිළිබඳ එවකට නව ප්‍රකාශනයක් වූ මාර්ග් හි ගෘහ නිර්මාණ කර්තෘ බවට පත්විය.
රජයේ ගෘහ නිර්මාණ පාසල
ඉන්දියාවේ දේශපාලන පෙරළියක් පැවති සමයේදී ඇය නිදහස් ගාන්ධි පාගමනකට සහභාගී වූ අතර එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස පාසලේ ප්‍රධානියාට සමාව අයැදීමක් නොලියා සිටීම නිසා ඇය නෙරපා හරින ලදී.[9] ඉන්පසු ඇය බිහාර් හි ටාටා ස්ටීල් සිටි සැලැස්ම සඳහා පෙර සැකසූ නිවාසවල වැඩ කරමින් බැංගලෝරයේ ඔහුගේ කාර්යාලයේ විගමනික ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පී සහ සැලසුම්කරු ඔටෝ කොයිනිග්ස්බර්ගර්ගේ ආධුනික සහකාර ලෙස වැඩ කිරීමට පටන් ගත්තාය. ඇය මාස හතක් පමණ එහි සිටියාය. [10]
- RIBA වාස්තු විද්‍යා සංගමය (1945-1948)
කෙටි ලංකා සංචාරයකදී, ද සිල්වා ලංකාවේ ආණ්ඩුකාර ජනරාල් හර්වල්ඩ් රැම්ස්බොතම් හමුවූ අතර, ඇය ඇයගේ තත්ත්වය පිළිබඳව දැඩි උනන්දුවක් දැක්වූ අතර, එක්සත් රාජධානියේ අධ්‍යාපන කමිටුවේ ප්‍රධානියා ලෙස පෞද්ගලිකව මැදිහත් වී, ඒ සඳහා ස්ථානයක් සකස් කිරීමට සමත් විය. ඇය වාස්තු විද්‍යා සංගමයේ දී ඇයට යුද්ධය සඳහා ආපසු එන සිසුන් සඳහා බ්‍රිතාන්‍ය ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන්ගේ විශේෂ රාජකීය ආයතනයේ විභාගයක් කිරීමට ඉඩ ලබා දුන්නාය.
CIAM
ද සිල්වා 1946 සිට 1957 දක්වා Congrès Internationaux D'Architecture Moderne (CIAM) [4] ඉන්දියාව-ලංකාව නියෝජනය කළ නියෝජිතයා ද විය. [11]
වෘත්තීය[සංස්කරණය]
මුල් වෘත්තීය ජීවිතය (1948-1962)[සංස්කරණය]
 Minnette de Silva, Wrocław, 1948, YouTube video |
ද සිල්වා 1949 දී නැවත ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණියේ ඇගේ පියාගේ බලකිරීම මත, අලුතින් නිදහස් වූ රටට ඇයගේ දායකත්වය ලබා දෙන ලෙස ඇයගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. [12] ඇය සිය දෙමාපියන්ගේ නිවස වන ශාන්ත ජෝර්ජ් වෙත ආපසු පැමිණි අතර එහිදී ඇය තම වාස්තු විද්‍යා වෘත්තිය ආරම්භ කළේ තමාගේම මුදල් නොමැතිවය. ඇය විශ්වාසවන්ත වැටුප් සහිත තනතුරක් ගන්නවාට ඇගේ දෙමාපියන් කැමති වුවද, ඇය මහනුවර නැවතී ස්වාධීනව සිය වෘත්තිය කරගෙන ගියාය, [13] ඇයගේ මූලයන් එහි තිබූ නිසාත් එය ජාතියේ සංස්කෘතික හා සම්ප්‍රදායික මධ්‍යස්ථානය වූ නිසාත්ය. [14] මෙය ඇයට වැදගත් වූයේ ඇය හැදී වැඩී ඇත්තේ ඇගේ දෙමාපියන් ප්‍රජාවට සහ රටට කරන දේශප්‍රේමී දේශපාලන හා සංස්කෘතික කැපවීම්වල වාතාවරණයක් තුළ බැවිනි. [13] කුඩා කල සිට උඩරට කලාකරුවන් සහ ශිල්පීන් අතර ජීවත් වූ සහ පදිංචියට ගිය ද සිල්වා අනුරාධපුර සහ පොළොන්නරු යුගයේ පැරණි සිංහල ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පය නැරඹීමට ඇගේ දෙමාපියන් විසින් රැගෙන යනු ඇත. සාම්ප්‍රදායික කලා ශිල්ප, දේශීය ශිල්පීන් සහ ගොඩනැගිලි ක්‍රම සහ ද්‍රව්‍ය සංරක්ෂණය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ආනන්ද කුමාරස්වාමි විසින් ඇයගේ දෙමාපියන් මෙන්ම, ඇයද බෙහෙවින් බලපෑ අතර, ප්‍රදේශයේ අනුශාසකයෙකු බවට පත් වූ ප්‍රථම ශ්‍රී ලාංකීය ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන්ගෙන් කෙනෙකි. ශිල්පීන්. [12] වර්තමානයේ ශ්‍රී ලාංකේය ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පය තුළ තවමත් දක්නට ලැබෙන ඇයටම ආවේණික ගෘහ නිර්මාණ ශෛලියක් ඇය වර්ධනය කරගනු ඇති අතර, ශ්‍රී ලංකාව සහ ඉන්දියාව සමඟ බටහිරින් ලබාගත් ගොඩනැඟිලි දැනුම ඇතුළත් කළ පළමු ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන්ගෙන් කෙනෙකු වනු ඇත. [12]
ඇයගේ පළමු ගොඩනැගිල්ල මහනුවර කරුණාරත්න නිවසයි . 1949 කොමිසම පැමිණියේ නීතිඥවරියක වූ ඇගේ දෙමව්පියන්ගේ ඇල්ජි සහ ලෙටි කරුණාරත්නගේ මිතුරන්ගෙන් රුපියල් 40,000 කට නිවසක් සාදා දෙන ලෙසයි. මහනුවර ප්‍රදේශයේ ප්‍රථම වතාවට කන්දක් මත පිහිටි ඉඩමකට බෙදුණු නිවසක් සඳහා ඇය සැලසුම් සකස් කළාය. එය ශ්‍රී ලංකාවේ කාන්තාවක් විසින් නිර්මාණය කරන ලද පළමු ගොඩනැගිල්ල වූ අතර එය බොහෝ අවධානයට හා ආන්දෝලනයට ලක් විය. [15] ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම සහ එකම කාන්තා ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පිනිය වීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඇයට බොහෝ ගැටලුවලට මුල් අවදියේදීම මුහුණ දීමට සිදු විය. [13] ඇය පිරිමි හවුල්කරුවෙකු හෝ ස්ථාපිත ආයතනයක් නොමැතිව ස්වාධීනව පිරිමි ආධිපත්‍යය ඇති අංශයක සේවය කිරීම කොන්ත්‍රාත්කරුවන්, ව්‍යාපාර, රජය සහ වාස්තු විද්‍යාත්මක අනුග්‍රාහකයින් කෙරෙහි අවිශ්වාසයක් ඇති කළේය. [13]
1951 දී කරුණාරත්න නිවස නිම කිරීමෙන් පසු 1950 ගණන්වල ඉතිරි කාලය ද සිල්වාගේ වෘත්තීය ජීවිතය පුරාවටම කාර්යබහුලම දශකය වනු ඇත. [16]
සංචාරක (1962–1973)[සංස්කරණය]
1962 දී ද සිල්වාගේ මව මිය ගිය අතර පසුව ඇය අසනීප හා මානසික අවපීඩනයෙන් පෙළුණාය. 1960 දශකය පුරාවටම ඇය ශ්‍රී ලංකාවෙන් බැහැරව බොහෝ කාලයක් ගතකරමින් ඇගේ පුහුණුවීම් අඩාල වීමට ඉඩ හැර සංචාරය කළාය. ජෙෆ්රි බාවා ඔහුගේ වෘත්තිය ආරම්භ කළා සේම ඇගේ වෘත්තීය ජීවිතය පිරිහෙන්නට විය. [16]
1960 දී ද සිල්වා වසර 5කට ශ්‍රී ලංකාවෙන් පිටව ගියේ එය ඇයගේ ස්වයං-අලුත් කාලය ලෙස නම් කර ඇත. ඇය මෙම කාලය ග්‍රීසිය, ඉරානය, පකිස්ථානය සහ ඇෆ්ගනිස්ථානය යන රටවල සංචාරය කරමින් නැවත ඉන්දියාවට ගියාය. ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණි පසු ඇය විශාල සංචාරක හෝටල් මාලාවක් සැලසුම් කිරීමේ කටයුතුවල නිරත වූවාය. ද සිල්වාගේ වැඩ සහ ජීවිතය ෆ්ලෝරා සැමුවෙල්ගේ Le Corbusier: Architect and Feminist කෘතියේ සාකච්ඡා කෙරේ.
ලන්ඩන් සහ හොංකොං (1973-1979)[සංස්කරණය]
1970 ගනන්වල ශ්‍රී ලංකාවේ ආන්ඩු වෙනස් වීමත් සමග, ද සිල්වා සහ එම දැක්මම ඇති තවත් බොහෝ දෙනෙකුට බණ්ඩාරනායක රජය සමඟ අපහසුතාවයක් දැනුනි. 1973 දී ඇය සිය කාර්යාලය වසා දමා ලන්ඩනයට ගොස්, මැක්ස්වෙල් ෆ්‍රයි සහ ජේන් ඩ්‍රෝ වෙතින් බේකර් වීදියේ මහල් නිවාසයක් කුලියට ගත්තාය. [16] [17] ලන්ඩනයේ සිටියදී ඇය බැනිස්ටර් ෆ්ලෙචර්ගේ A History of Architecture හි නව (18 වැනි) සංස්කරණයේ දකුණු ආසියානු ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පය පිළිබඳ සම්පූර්ණ කොටස ලියා ඇත. [17] [1]
ද සිල්වාගේ A History of Architecture කෘතියෙන් ඇයට හොංකොං විශ්වවිද්‍යාලයේ වාස්තු විද්‍යා අංශයට බැඳීමට දොරටු විවර වූ අතර එහිදී ඇය ආසියානු ගෘහ නිර්මාණ ඉතිහාසය පිළිබඳ කථිකාචාර්යවරියක් ලෙස පත් කරන ලදී. [3] [17] [18] ඇය 1975 සිට 1979 දක්වා හොංකොං හි රැඳී සිටි අතර ආසියානු සන්දර්භයක් තුළ වාස්තු විද්‍යාව පිළිබඳ ඉතිහාසය ඉගැන්වීමට නව ක්‍රමයක් හඳුන්වා දුන්නාය. මෙම කාලසීමාව තුළ ඇය විසින් රැස්කරගෙන සිටි ස්වදේශීය ආසියානු ගෘහනිර්මාණ ශිල්පයේ විශාල ඡායාරූප එකතුවක් සමඟ ලන්ඩනයේ පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය ආයතනයේ ප්‍රදර්ශනය කරන ලද ප්‍රදර්ශනයක් සංවිධානය කළාය. ද සිල්වා ඇට්ලෝන් මුද්‍රණාලය සඳහා ආසියානු ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පය පිළිබඳ ඇගේම විස්තීර්ණ ඉතිහාසයක් ලිවීමට සැලසුම් කර ඇතත්, එය කිසිවක් සිදු නොවීය. [16]
නැවත මහනුවරට (1979–1998)[සංස්කරණය]
1979 දී ඇය මහනුවරට ආපසු පැමිණි පසු, ද සිල්වා ඇගේ වාස්තු විද්‍යාත්මක පරිචයෙන් ඉතිරි වූ දේ නැවත පණ ගැන්වීමට උත්සාහ කළ නමුත් පළපුරුදු කාර්ය මණ්ඩලයක් බඳවා ගැනීමට අපහසු විය. [17] මෙය ඇයගේ වාස්තු විද්‍යා වෘත්තියේ අවසාන අදියර වනු ඇති නමුත් එය නිම කිරීමට යන්නේ ගොඩනැගිලි තුනක් පමණි. [16] 1982 දී ද සිල්වා සිය උපන් ගමේ මහනුවර කලා සංගමයේ සහ සියවස් සංස්කෘතික මධ්‍යස්ථානයේ වැඩ කිරීමට පදිංචි විය. මෙම මධ්‍යස්ථානය බොහෝ සමතලා කරන ලද උඩරට පැතලි උළු සෙවිලි කළ වහලවල් සහ සහජීවන දේශීය ලක්ෂණ, තොරණ (දොරටු), මිදුල (විවෘත උසාවි), මණ්ඩප (මණ්ඩප), රංගහල (නැටුම් සහ සංගීතය සඳහා අවකාශය), අවන්හල (ආහාර ශාලාව) සමඟ නිර්මාණය කර ඇත.
මෙම මධ්‍යස්ථානය සැලසුම් කර ඇත්තේ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයේ සහ විනෝදාස්වාදයේ ශක්තිමත් සහජීවන සබඳතාවයක් සමඟින් ක්‍රියාකාරකම් ගණනාවක් සිදු විය හැකි විශාල අන්තර්ක්‍රියාකාරී අවකාශයක් ලෙසය. පසුපසින් කැණීම් කරන ලද ප්‍රදේශය ස්වභාවික ඇම්ෆිතියටර් එකක් සෑදූ අතර, එම ස්ථානයට යාබදව තිබූ වසර 150ක් පැරණි ගොඩනැගිල්ල නව සැලසුමේ කේන්ද්‍රස්ථානයක් බවට පත් විය. උඩරට ගස් හා පැල සහිත ගම්මානයක් දළදා මාලිගාවට සහ මල්වතු විහාරයට (නිකායේ ප්‍රධාන පූජකවරයාගේ නිවහන) ප්‍රියජනක තීරුවක් විය. ද සිල්වා කලා මධ්‍යස්ථානය සමකාලීන උඩරට ගෘහනිර්මාණ ශිල්පයේ කලාපයේ වඩාත්ම ලාක්ෂණික සහ ජීවමාන නිදර්ශනය වීමට කැමැත්ත පළ කළේය.
මරණ[සංස්කරණය]
මූල්‍ය අනාරක්ෂිත භාවයෙන් නිතරම පීඩා විඳිමින් සිටි ද සිල්වා 1998 නොවැම්බර් 24 වැනි දින වයස අවුරුදු 80 දී මහනුවර රෝහලකදී සතයක් නොමැතිව මිය ගියේය. [1] [4] [2] ඇය නාන තටාකයෙන් වැටී සිටි අතර දින ගණනක් සොයා ගැනීමට නොහැකි විය. [2]
උරුමය[සංස්කරණය]
පිළිගැනීම[සංස්කරණය]
1996 දී, ඇයගේ මරණයට වසර දෙකකට පෙර, ඇයගේ වෘත්තීය ජීවිතයේ බොහෝ කාලයක් නොසලකා හැරීමෙන් පසුව, ද සිල්වා ශ්‍රී ලංකා ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන්ගේ ආයතනය විසින් රන් පදක්කම ප්‍රදානය කරන ලදී. [16] [2]
ජනප්රිය සංස්කෘතිය[සංස්කරණය]
ශිරෝමි පින්ටෝ විසින් රචිත 2019 නවකතාව ප්ලාස්ටික් හැඟීම් ද සිල්වාගේ සැබෑ ජීවිත කතාව පදනම් කරගත් නවකතාවකි. [19] [20] [21] [22] [23]
වැඩ ලැයිස්තුව[සංස්කරණය]
ග්‍රන්ථ නාමාවලිය[සංස්කරණය]
- ද සිල්වා, මිනට් ආසියානු කාන්තා ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පිනියකගේ ජීවිතය සහ කාර්යය (I වෙළුම), කොළඹ, 1998,ISBN 9559512005
මේකත් බලන්න[සංස්කරණය]
යොමු කිරීම්[සංස්කරණය]
උපුටා දැක්වීම්[සංස්කරණය]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Sharp 1998.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Pinto 2018.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Dissanayake 1982, පිටු අංකය: 41.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 de Silva 1998.
- ↑ de Silva 1998, පිටු අංකය: 39.
- ↑ Shariff 2014.
- ↑ de Silva 1998, පිටු අංකය: 59.
- ↑ 8.0 8.1 de Silva 1998, පිටු අංක: 60-62.
- ↑ Pinto, Shiromi (2019-08-07). "Minnette de Silva (1918-1998)". Architectural Review (ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2022-09-09.
- ↑ de Silva 1998, පිටු අංකය: 78.
- ↑ "Sri Lanka's first woman Architect Minnette De Silva". www.hi.lk (ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2022-09-09.
- ↑ 12.0 12.1 12.2 Dissanayake 1982, පිටු අංකය: 43.
- ↑ 13.0 13.1 13.2 13.3 de Silva 1998, පිටු අංකය: 114.
- ↑ de Silva 1998, පිටු අංකය: 115.
- ↑ de Silva 1998, පිටු අංකය: 120.
- ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 16.4 16.5 Robson 2015.
- ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 Aguenaou 2018.
- ↑ Sherlock 2018.
- ↑ Daniel, Smriti. "The legacy of a pioneering Sri Lankan architect". The Caravan (ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2019-12-07.
- ↑ Bari, Shahidha (2019-07-20). "Plastic Emotions by Shiromi Pinto review – an architectural romance". The Guardian (බ්‍රිතාන්‍ය ඉංග්‍රීසි බසින්). ISSN 0261-3077. සම්ප්‍රවේශය 2019-12-07.
- ↑ "'Plastic Emotions' Is an Ode to an Extraordinary Woman Architect". The Wire. සම්ප්‍රවේශය 2019-12-07.
- ↑ P, Jinoy Jose (2019-08-31). "The architecture of beauty & love: 'Plastic Emotions'by Shiromi Pinto". The Hindu (Indian English බසින්). ISSN 0971-751X. සම්ප්‍රවේශය 2019-12-07.
- ↑ Sharanya. "This fictional biography of a Sri Lankan woman architect is (also) a feminist view of the arts". Scroll.in (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2019-12-07.
- ↑ 24.00 24.01 24.02 24.03 24.04 24.05 24.06 24.07 24.08 24.09 24.10 24.11 24.12 24.13 24.14 24.15 24.16 24.17 24.18 24.19 24.20 24.21 24.22 24.23 24.24 24.25 24.26 24.27 24.28 24.29 24.30 ද සිල්වා 1998.
ග්‍රන්ථ නාමාවලිය[සංස්කරණය]
බාහිර සබැඳි[සංස්කරණය]
- මිනට් ද සිල්වා ගැන විවිධ ලිපි සහ සබැඳි
- HECAR පදනමේ චරිතාපදානය
- https://thinkmatter.in/2015/03/04/andrew-boyd-and-minnette-de-silva-two-pioneers-of-modernism-in-ceylon/
- https://www.architectural-review.com/essays/reputations/minnette-de-silva-1918-1998/10043925.article
- https://www.theguardian.com/cities/2018/dec/14/minnette-de-silva-the-brilliant-female-architect-forgotten-by-history