සම්ප්‍රදායික චීන අක්ෂර

සම්ප්‍රදායික චීන;
වර්ගය	Logographic
භාෂා	චීන
කාල වකවානුව	ක්‍රි.ව. 5වන සියවසේ සිට
මාතෘ ක්‍රම	දිවැස් අස්ථි අක්ෂර සීල් අක්ෂර Clerical Script සම්ප්‍රදායික චීන; ; ;
දූහිතෲ ක්‍රම	සරල චීන ; කන්ජි ; හන්ජා ; Nôm ; Zhuyin ; ඛිටන් අක්ෂර ; Sawndip
දිශානතිය	Varies
ISO 15924	Hant, 502
	මෙම ලිපියෙහි IPA ෆෝනටික සංකේත ඇතුළත් වෙයි. නිසි ප්‍රදර්ශන සහාය නොමැති විට, යුනිකේත සංකේත වෙනුවට ඔබට ප්‍රශ්නාර්ථ ලකුණු, කොටු, හෝ වෙනත් සංකේත දර්ශනය විය හැක.

[繁 අක්ෂරය (පින්යින්: fán) අර්ථය "සංකීර්ණ (චීන අක්ෂර)."] error: {{lang}}: text has italic markup (help)

සම්ප්‍රදායික චීන අක්ෂර (සම්ප්‍රදායික චීන: 正體字/繁體字; සරල චීන: 正体字/繁体字; පින්යින්: Zhèngtǐzì/Fántǐzì) ‍යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ 1946න් පසුව හඳුන්වා දුන් නව අක්ෂර හෝ සංශෝධිත අක්ෂර කිසිවක් ඇතුළත් නොවන චීන අක්ෂර කාණ්ඩයකි. මේවා බොහෝවිට තායිවානයේ, හොං කොං සහ මැකාවුවල හෝ කාංෂි ශබ්දකෝෂය තුළ භාවිතා වන සම්මත අක්ෂර කට්ටලවල අක්ෂර වේ. සම්ප්‍රදායික චීන අක්ෂරවල නූතන හැඩයන් මුලින්ම දක්නට ලැබෙන්නේ හන් රාජවංශ සමයේ ය. මේවා 5වන සියවසේ සිට වඩා වැඩි හෝ මඳ වශයෙන් ස්ථාවරව පැවතිණි (දකුණු සහ උතුරු රාජවංශ සමයේ.)

මේවාත් බලන්න[සංස්කරණය]