Jump to content

ශෘංගාර සාහිත්‍යය

විකිපීඩියා වෙතින්
(වැල කතා වෙතින් යළි-යොමු කරන ලදි)

කියවන්නිය ව ලිංගික ව උත්තේජනය කිරීමේ අරමුණ ඇති ව හෝ ලිංගික ව උත්තේජනය කිරීමට හැකි අන්දමින් මානව ලිංගික හැසිරීම් විෂය කරගනිමින් ලියැවුණු ප්‍රබන්ධමය හෝ  නිර්ප්‍රබන්ධමය වූ  රචනාවන් ශෘංගාර සාහිත්‍යයට අයත් වේ.[1]මේවා නවකතා, කෙටිකතා, කාව්‍යය, ආවර්ජනා සහ ලිංගික අත්පොත් වැනි ඕනෑම ස්වරූපයකින් ප්‍රකාශයට පත්විය හැකිය. වෛශ්‍යකර්මය, කාම සැණකෙළි, සමලිංගිකත්වය, ස්වයං පරපීඩා කාමුකත්වය සහ වෙනත් නොයෙක් අශ්ලීලමය විෂයන් හෝ අර්චනයන් වැනි තේමාවන් ඇසුරු කරගත් අශ්ලීලමය වූ හෝ නොවූ භාෂාවකින් රචනා වන ප්‍රකාශනයන් ද මෙම ශානරයෙහි ම  විශේෂාංගයන් ය.[2] උපහාසය සහ සමාජ විචාරය යනු ද මෙයට අයත් අනෙකුත් පොදු මූලිකාංගයන් වෙයි. මෙවැනි අමුද්රව්‍ය පිළිබඳ ව සංස්කෘතික තහංචි පැවතුන ද මුද්රන ශිල්පය සොයාගැනීමට පෙර කාමකතාවන්හි ව්‍යාප්තිය ප්‍රබල ලෙස ඉස්මතු නොවීය. එයට හේතුව වූයේ අත්පිටපත් නිෂ්පාදනය වියදම් අධික කාර්යයක් වූ බැවින් තෝරාගත් පාඨක පිරිසක් අතර සුළු වශයෙන් ව්‍යාප්ත වීමයි. 15වන සියවසේ මුද්රන ශිල්පය සොයාගැනීමත් සමඟ දැවැන්ත වෙළඳපොළකට මෙන් ම (අශ්ලීලත්වය පිළිබඳ සමාජාකල්ප හේතුවෙන්) වාරණය සහ නෛතික අවහිර කිරීම් වැනි  සීමාකිරීම්වලට ද හිමිකම් කීමට එය සමත් විය.[3]මෙහි ප්‍රතිඵලය වුයේ මෙවැනි ප්‍රකාශන බොහොමයක නිෂ්පාදනය සහ සංසරණය රහසිගත ව සිදුවීමයි.[4]

ශෘංගාර කවිය

[සංස්කරණය]
Sappho, the tenth Muse, fresco from Pompeii

මුල් අවධිය

[සංස්කරණය]

බොහෝ ශෘංගාර පද්‍යයන් හමු වී ඇත්තේ පුරාණ ග්‍රීසියෙන් සහ රෝමයෙනි. සාර්ඩිස්හි ස්ට්‍රාටන්, ලෙස්බෝස්හි සැෆෝ( ගේය කාව්‍යය) වැනි ග්‍රීක කතුවරුන් විසින් සහ ඔටෝමෙඩන්, ෆිලොඩෙමස්, මාකස් ආර්ජෙන්ටරියස්, කැටුලස්, ප්‍රොපර්ටියස්, ටිබලස්, ඔවිඩ්, මාෂල් හා ජුවෙනල් සහ අඥාත වූ පෙරිපියා වැනි රෝම කතුවරුන් විසින් එම පද්‍යයන් රචනා වී ඇත.[5] පසුකාලීන ව ඇතැම් ලතින් කතුවරු ද ශෘංගාර පද්‍යයන් රචනා කර ඇත. නිදසුන් ලෙස ජොහැන්ස් සිකන්ඩස් දැක්විය හැකිය. පුනරුද අවධිය තුළ බොහෝ පද්‍යයන් ලියැවුණේ ප්‍රකාශනය උදෙසා නොවූ අතර සාපේක්ෂ වශයෙන් සීමිත වූ පාඨක පිරිසක් අතර අත්පිටපත පමණක් මද වශයෙන් සංසරණය විය. විලියම් ශේක්ස්පියර්ගේ සොනටාවන් පමණක් නොව වීනස් ඇන්ඩ් ඇඩොනිස් සහ  රේප් ඔෆ් ලුක්‍රීසි  ද ශෘගාර පද්‍ය වෙයි. [6]

17වන සහ 18වන සියවස්

[සංස්කරණය]

17වැනි සියවසේ දී ජෝන් විල්මට් හෙවත් රොචෙස්ටර්හි අර්ල්වරයා (1647-80)  අශ්ලීල කාව්‍යයන් උදෙසා කුප්‍රකට ව සිටි අතර ඒවායින් බොහොමයක් ම ප්‍රකාශයට පත්වූයේ ශ්‍රීමත් චාල්ස් සෙඩ්ලි, චාල්ස් සැක්විල්, ඩෝසෙට්හි 6වැනි අර්ල්වරයා සහ ජෝජ් එතරේජ් වැනි යටගිය දේ සොයන්නන් (restration rakes) විසින් මරණාපර ව පළ කරන ලද කාව්‍ය සංග්‍රහයන් ලෙසිනි. රොචෙස්ටර්ට කර්තෘත්වය පැවරෙන බොහෝ පද්‍ය සැබවින් ම වෙනත් අය විසින් රචනා කරන ලද ඒවා විය. නමුත් වලත්තයකු ලෙස ඔහු කෙතරම් ප්‍රකට ව සිටියේ ද යත් සියවස් ගණනකට පසු පවා ශෘංගාර කාව්‍ය සංග්‍රහ පළ කරන්නන් විසින් සිය අලෙවිය දෙගුණ තෙගුණ කරගැනීම සඳහා ඔහුගේ නම යොදාගන්නා ලදී.

නමුත් A Ramble in St. James's Park නම් පැදිය නිසැකව ම ඔහු විසින් රචනා වූවක් වන අතර එහි දී සුවදායී ව්‍යායාමයක් පිණිස උද්‍යානය වෙත ගමන් කරන කථකයාට අනාදිමත් කාලයක (පැදිය තුළ මෙය ඇරඹුණු සමය when ancient Pict began to Whore යනුවෙන් දක්වයි) පටන් සල්ලාලකමින් දූෂිත වූ එකී භූමියේ දී ගුද රමණයන්, දූෂණයන් සහ ව්‍යභිචාරයන් මුණගැසෙයි. මෙම පද්‍යය 1953 තරම් මෑතක දී පවා රොචෙස්ටර්ගේ කාව්‍ය සංග්‍රහ  වෙතින් වාරණය වූ නමුත් ලිංගිකත්වය පිළිබඳ පොදු ආකල්පයේ වෙනස්වීමත් සමග ඔහුගේ දිවිය අළලා තවත් නාට්‍යයක් ඇසුරින් නිමැවුණු ද ලිබර්ටීන් නම් සිනමා කෘතිය තුළ නාට්‍යමය ජවනිකාවක් ලෙස ඉදිරිපත් කරනු ලැබීය.[7][8]

Rochester

ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍යය තුළ ශෘංගාර පද්‍ය සංග්‍රහයන් විවිධ අය විසින් රචනා වී ඇති අතර J. S. Farmer විසින් සංස්කරණය කළ 17වැනි සියවසේ  Drollery සංග්‍රහයන්,  Pills to Purge Melancholy, (1698–1720)  Roxburghe Ballads ,  Bishop Percy's Folio, The Musical Miscellany, National Ballad and Song, Merry Songs and Ballads Prior to the Year AD 1800 සහ T. R. Smith විසින් සංස්කරණය කළ වෙලුම් තුනකින් යුතු  Poetica Erotica  (1921) සහ  තවදුරටත් අශ්ලීල වූ Immortalia (1927) නම් එහි අනුප්‍රාප්තිකයා ඒ අතර වේ.[9]Les Muses gaillardes (1606), Le Cabinet satyrique (1618) සහ La Parnasse des poetes satyriques (1622) ප්‍රංශ සංග්‍රහයන්ට නිදසුන් වේ. [10]

1763දී ඇන් එසේ ඔන් වුමන් නමින් එංගලන්තයේ දි පළ වූ ශෘංගාර පද්‍ය හතරකින් යුතු  සංග්‍රහය ද ජනප්‍රිය කෘතියක් විය. මෙහි සිරස්තලය ඇන් එසේ ඔන් මෑන් නම් ඇලෙක්සැන්ඩර් පෝප්ගේ අශ්ලීල පැදිය ඇසුරින් නිර්මිත වූවක් වූ අතර යුනිවර්සල් ප්‍රේයර් මුල්කරගනිමින් වෙනි ක්‍රියේටර් ඔර් ද මෙයිඩ්ස් ප්‍රේයර් නමින් පෝප් ලියූ හාස්‍යානුකරණයෙහි එ නමින් ම කළ අශ්ලීල හාස්‍යානුකරණයක් සහ පෝප්ගේ ද ඩයිං ක්‍රිස්ටියන් ටු හිස් සෝල් හාස්‍යානුකරණය කරමින් ලියූ ද ඩයිං ලවර් ටු හිස් ප්‍රික් යන පද්‍ය මෙහි අන්තර්ගත විය. මෙම කවි ජෝන් විල්කිස් සහ තෝමස් පොටර් හෝ තෝමස් පොටර් හෝ ජෝන් විල්කිස් විසින් රචිත බැව් සළකනු ලැබේ. මෙම කවි එංගලන්තයේ මුළුමහත් හවුස් ඔෆ් ලෝඩ්ස්  මණ්ඩළය උදෙසා ම ප්‍රසිද්ධියේ කියවනු ලැබූ එක ම අශ්ලීල කෘතිය වීමේ වරම හිමිකරගත් අතර ඉන් ඉක්බිති ව අසභ්‍ය කෘතියක් ලෙසට ඔවුන් විසින් නිශ්චය කරන ලදු ව එහි කතුවරයා වශයෙන් සැකකෙරුණු විල්කිස් ව නීතිභ්‍රෂ්ටයෙකු ලෙස නම්කෙරුණි.[11]

රොබට් බර්න්ස් ස්කොටීෂියානු ජනගීත එක්රැස් කිරීම සහ සංරක්ෂණය කිරීම සිදුකළ අතර එහිදී ඔහු ඒවා සංශෝධනය කිරීමත්, එකතු කිරීමත්, උපුටා ගැනීමත් සිදුකළේය. 20 වන සියවස තරම් මෑතක දී ස්කොට්ලන්තයේ සංගීත ශාලාවල ජනප්‍රිය වූ අසැබි ගී එකතුවක් වූ The Merry Muses of Caledonia (මෙම සිරස්තලය බර්න්ස් විසින් යෙදූවක් නොවේ ) මින් ප්‍රකට සංග්‍රහයක් විය.

19වැනි සියවස

[සංස්කරණය]

One of the 19th century's foremost poets—Algernon Charles Swinburne—devoted much of his considerable talent to erotic verse, producing, inter alia, twelve eclogues on flagellation titled The Flogging Block "by Rufus Rodworthy, annotated by Barebum Birchingly";[12] more was published anonymously in The Whippingham Papers (c. 1888).[13] Another notorious anonymous 19th-century poem on the same subject is The Rodiad, ascribed (seemingly falsely and in jest[14]) to George Colman the Younger.[15] John Camden Hotten even wrote a pornographic comic opera, Lady Bumtickler’s Revels, on the theme of flagellation in 1872.[16]

Pierre Louÿs helped found a literary review, La Conque in 1891,[17] where he proceeded to publish Astarte—an early collection of erotic verse already marked by his distinctive elegance and refinement of style. He followed up in 1894 with another erotic collection in 143 prose poems—Songs of Bilitis (Les Chansons de Bilitis), this time with strong lesbian themes.

20වැනි සියවස

[සංස්කරණය]

Although D. H. Lawrence could be regarded as a ආදර නිස‍‍ද‍ෙස් ලියන්නෙකු ලෙස, ඔහු usually dealt in the less romantic aspects of love such as ලිංගික frustration or the sex act itself. Ezra Pound in his Literary Essays complained of Lawrence's interest in his own "disagreeable sensations" but praised him for his "low-life narrative." This is a reference to Lawrence's dialect poems akin to the Scots poems of Robert Burns, in which he reproduced the language and concerns of the people of Nottinghamshire from his youth. He called one collection of poems Pansies partly for the සාමාන්ය ephemeral nature of the verse but also a pun on the French word panser, to dress or bandage a wound. "The Noble Englishman" and "Don't Look at Me" were removed from the official edition of Pansies on the grounds of obscenity; Lawrence felt wounded by this.[තහවුරු කර නොමැත]

වයස අවුරුදු 17 දි, Gavin Ewart acquired a reputation for wit and accomplishment through such works as "Phallus in Wonderland" and "Poems and Songs", which appeared in 1939 and was his first collection. The intelligence and casually flamboyant virtuosity with which he framed his often humorous commentaries on human behaviour made his work invariably entertaining and interesting. The irreverent eroticism for which his poetry is noted resulted in W H Smith's banning of his "The Pleasures of the Flesh" (1966) from their shops.[තහවුරු කර නොමැත]

Canadian poet John Glassco wrote Squire Hardman (1967), a long poem in heroic couplets, purporting to be a reprint of an 18th-century poem by George Colman the Younger, on the theme of flagellation.[18]

21වන සියවස

[සංස්කරණය]

The Australian poet Colin Dean[19] as listed in the Australian Literature Resource database has an immense output of erotic verse e.g. Scribd.[20] He has written erotic poetry in many genres: surrealist; imagist; Gothic; Phantasy; Decadent; and on Japanese, Chinese, Arabic and Indian themes. As an example he shows a keen interest in Indian thought and literature and has written many erotic poems on Indian themes: Indian mythology; classical Sanskrit plays; Indian philosophy; Indian folktales and translated Sanskrit poetry. Some of these works are:The Caurapâñcâśikâ (The Love-Thief) Of Bilhana ;The Amarusataka of Amaru;Shakuntala;The Subhashitasringar;The-Travels-Of-Pandit-Ganja-Deen-The-Sadhaka;The-Twenty-Fifth-Tale-Of-The-Vetala;Rishyasringa;Gitavesya.

ශෘංගාර ප්‍රබන්ධය

[සංස්කරණය]

සාමාන්‍යයෙන් කාමසඟරාවල පළවන ප්‍රබන්ධයන්ට  වැඩි සාහිත්‍යමය අගයක් සහ ගැඹුරක් සහිත ව ලිංගිකමය තේමාවන් ඇසුරු කරන ප්‍රබන්ධයන් මෙනමින් හැඳින්වෙන අතර මේවා ඇතැම්විට උපහාසාත්මක හෝ සමාජ විචාරාත්මක ද විය හැක. මෙම කෘතීන් නිරතුරුව ම පාහේ රාජ්‍යෙයේත් ආගමික අධිකාරියේත් ප්‍රහාරයන්ට ලක් වී ඇත. කෙසේවෙතත් ප්‍රබන්ධමය මූලිකාංග ද යොදාගනිමින් රචනා වන ලිංගිකත්වය හෝ ලිංගිකමය තේමාවන් සමග ගනුදෙනු කරන ආවර්ජනා නම් නිර්ප්‍රබන්ධ කෘති විශේෂයක් ද සාහිත්‍යමය උපක්‍රමයක් ලෙස මෙම ශානරය තුළ භාවිත වන බව කිව යුතු ය. මෙවැනි හේතූන් මත අරූඪ නම් භාවිතයත් සැබෑ තතු සහ ප්‍රබන්ධ සිදුවීම් හැඳිනිය නොහෙන පරිදි කථා පුවත ගොඩනැගීමත් පොදු බවට පත් ව ඇත. 

අපරදිග ශෘංගාර ප්‍රබන්ධයේ ඉතිහාසය

[සංස්කරණය]

පුරාතන, මධ්‍යකාලීන සහ මුල් නූතන අවධීන්

[සංස්කරණය]
1757 Latin edition of the Dialogues of Luisa Sigea (first published c. 1660) by Nicholas Chorier
Title-page and frontispiece of The London Jilt; Or, the Politick Whore, London, 1683

පෙට්රෝනියස් ආර්බිටර්ගේ Satyricon පුරාණ ලෝකයේ හමුවන (රෝමානු) සම්භාව්‍ය ශෘංගාර සාහිත්‍ය කෘතියකි. මෙය පසුකාලීන ව ෆෙලිනි විසින් සිනමාවට නගන ලදී.

මධ්‍යකාලීන අවධියේ දී, සල්ලාල පූජකයන් අතින් කන්‍යාරාමවල සිටින පූජකවරියන් දූෂණයට ලක්වන අයුරු කියැවෙන කථා ඇතුළත් ඉතාලි ජාතික ජියෝවන්නි බොකෑෂියෝගේ ඩිකැමරන්(1353) අපට මුණගැසෙයි.මෙම කෘතිය බොහෝ රටවල තහනමට ලක් වූ අතර සියවස් පහකින් පසු පවා එංගලන්තයේ සහ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ බලධරයන් විසින් ප්‍රකාශයට පත් වූ පිටපත් අත්අඩංගුවට ගැනීම සහ විනාශ කිරීම දක්නට හැකි විය. නිදසුනක් ලෙස 1954 සහ 1958 අතරතුර දී ඉංග්‍රීසි ජාතික මහේස්ත්‍රාත්වරුන් විසින් මෙම කෘතිය විනාශකිරීමේ නියෝග අටක් පනවන ලදී.[21]

15වැනි සියවසේ දි Facetiae නමින් Gian Francesco Poggio Bracciolini විසින් ලියන ලද අශ්ලීල ජනකතාවලිය ද ඉතාලියානු සම්භාව්‍ය ශෘංගාර සාහිත්‍යයේ තවත් එක් නිදසුනකි. 1444 දි ලියැවුණු The Tale of Two Lovers (ලතින් බසින්: Historia de duobus amantibus) 15වන සියවසේ දැවැන්ත අලෙවියක් පෙන්නුම් කළ කෘතීන් අතරින් එකක් වූ අතර එහි කතුවරයා වූයේ දෙවැනි පියුස් පාප්වරයා ව ද සිටි Aeneas Sylvius Piccolomini ය. මෙය ලිපි හුවමාරුවක ආකෘතියෙන් රචනා වූ මුල්කාලීන කෘතියකට නිදසුනක් වන අතර ශෘංගාරාත්මක පරිකල්පනයන්ගෙන් ආඪ්‍ය විය. මුල් ම මුද්‍රිත සංස්කරණය 1467ත්  1470ත් අතර කොලෝන්හි උල්රිච් සෙල් විසින් ප්‍රකාශයට පත්කෙරිණි.

බොකෑෂියෝගේ ඩිකැමරන්හි මෙන් ම කාමුක අභිනයන් නිරූපණය කෙරෙන සිතුවම් ඇතුළත්  Giulio Romanoගේ කුප්‍රසිද්ධ  I Modi  සංග්‍රහයෙහි ද ආභාෂය ලැබූ Marguerite de Navarre ගේ  Heptameron (1558) කෘතිය පළවීමත්,  Pietro Aretino ගේ අශ්ලීල සොනටාවනුත් හේතුවෙන්  16වැනි සියවස සුවිශේෂී වේ.[22]

පතිනියන්, වේසියන් සහ මෙහෙණියන්ගේ ලිංගික ජීවිත සංසන්දනය කරමින් ඒවායේ වෙනැසියාවන් දක්වන Ragionamenti  නම් සුප්‍රසිද්ධ වෛශ්‍යා සංවාදය ද ඇරටිනෝ  විසින් ලියැවිණි. [23][24] Ferrante Pallavicino ගේ La Retorica delle Puttane (වෙසඟනන්ගේ මධුරාලාප);[25][26]මිශෙල් මිලට් සහ Jean L'Ange වෙත කර්තෘත්වය පවරන L'Ecole des Filles (කෙල්ලන්ගේ ඉස්කෝලය)[27][28] සහ නිකොලස් කොරියර්ගේ The Dialogues of Luisa Sigea මෙකී ශානරය යටතේ ලියැවුණු පසුකාලීන කෘතීන් ය. [29][30] මෙවැනි කෘතීන් බොහෝවිට හිරිමල් යුවතියකට  අත්දැකීම්සම්පන්න වැඩිහිටි ගැහැනියකගෙන් ලැබෙන ලිංගිකමය කරුණු පිළිබඳ අවවාද අනුශාසනාවන් වස්තු විෂය කරගත් අතර දාර්ශනිකකරණයේ, උපහාසයේ සහ ප්‍රති-පූජකවාදීත්වයේ සංරචකවලින් යුතු විය. [31]ඩොනල්ඩ් තෝමස් විසින් L'École des filles කෘතිය The School of Venus නමින් පරිවර්තනය කර ඇති අතර "ලිංගික උපක්‍රම පිළිබඳ නොසැඟවුණු අත්පොතක් මෙන් ම ප්‍රථම ගණයේ ශෘංගාර කලාකෘතියක් " ද ලෙස පසුකවරයේ සඳහන් කර ඇත. [32][33]මෙම කෘතියේ (බොහෝවිට වාරණය වූ ) පරිච්ඡේදයක් රසවිඳිමින් තමන් ස්වයං වින්දනයේ යෙදුණු බව සැමුවෙල් පෙපිස්ගේ දිනපොතක සඳහන් වෙයි. [34]කොරියර්ගේ Dialogues of Luisa Sigea මෙම ශානරයේ ස්වකීය පූර්වගාමීන්ට වඩා තරමක් ඉදිරියෙන් සිටි අතර වැඩිහිටි ගැහැනිය විසින් බාල යුවතියට ලෙස්බියානු ගතිසිරිත් ගැන ප්‍රායෝගික උපදෙස් දීම සහ දේවගැතියන් වීමට කැමැත්තෙන් සිටින අය වෙතින් පීඩාවකට පත්වීමේ ආධ්‍යාත්මික සහ ශෘංගාරාත්මක අනුහස් දක්වමින් එය නිර්දේශ කිරීම ද ඇතුළත් විය.[35]මෙම කෘතිය විවිධ මාතෘකා යටතේ භාෂාවන් රැසකට පරිවර්තනය වූ අතර ඉංග්‍රීසියට නැගුනේ A Dialogue between a Married Woman and a Maid ලෙසිනි. [36] The School of Women මුල්වරට Aloisiae Sigaeae, Toletanae, Satyra sotadica de arcanis Amoris et Veneris යන ලතින් සිරස්තලය යටතේ පළ විය. එහි මුල්කෘතිය කීර්තිමත් කිවිඳියක මෙන් ම ලිස්බන් රාජසභාවේ සම්භාවනීය තරුණියක ද වූ Luisa Sigea de Velasco විසින් ස්පාඥ්ඥ බසින් ලියන ලද බවටත් පසු ව ජීන් හෝ ජොහෑන්නස් මර්සියස් විසින් ලතින් බසට පරිවර්තනය කළ බවටත් අත්පිටපතේ සඳහන් විය. නමුත් සිගෙයාගේ කර්තෘත්වය හුදු ප්‍රලාපයක් පමණක් වූ අතර මර්සියස්ගේ පරිවර්තනය ද තනිකර ම අසත්‍යයක් විය. සැබෑ කතුවරයා වූයේ නිකොලස් කොරියර් ය.

මෙම යුගයේ අද්විතීය කෘතියක් නම් කුප්‍රකට ජෝන් විල්මට් හෙවත් රොචෙස්ටර්හි දෙවන අර්ල්වරයා විසින් ලියූ අසැබි නාටකයක් (closet play) වූ Sodom, or the Quintessence of Debauchery (1684) ය. එහි එන සොදොමෙහි බොලොක්සිනියානු රජු විසින් "that buggery may be used O'er all the land, so cunt be not abused" (මුලු රටේ ම පුකේ ඇරිල්ලයි සිද්ධ වෙන්න ඕනෙ, මොකද හුත්ත කෙළෙසන්න ඉඩදෙන්න බැහැ) යනුවෙන් නිකුත් කරන නියෝගය හේවායන්ගේ සිත්ගැනීමට සමත් වුවත් පොදු වශයෙන් ඉන් ඇති වන හානිකර බලපෑම් හේතුවෙන් රාජකීය වෛද්‍යවරයා විසින් "Fuck women, and let Bugg'ry be no more" (හුකපල්ලා ගෑනුනේ, ආයෙ නං පුකේ අරින්න දෙන්න එපා) යනුවෙන් පවසන්නට යෙදේ.[37]

18වැනි සියවස

[සංස්කරණය]
Scene from chapter eight of Fanny Hill

මෙරිලන්ඩ් පොත්වලින් බොහොමයක් ම පළ කළ   Edmund Curll (1675–1747) එංගලන්තයේ ශෘංගාර කෘති ප්‍රකාශනයේ මුල් පුරෝගාමීන් අතරින් කෙනකු විය. ස්ත්‍රී ශරීරය භූමි දර්ශනයක ලෙසින් පෙන්නුම් කළ  මෙම කෘති ඉංග්‍රීසි ශෘංගාර සාහිත්‍යයයේ එක්තරා අපූරු ආරකට අයත් ශානරයක් විය.[38] Charles Cotton ගේ  Erotopolis: The Present State of Bettyland (1684) මෙම ශානරයට අයත් මුල් ම කෘතිය බව පෙනේ. The Potent Ally: or Succours from Merryland (1741) හි මෙය සංක්ෂිප්ත ව ඇතුළත් විය. Thomas Stretzerගේ A New Description of Merryland: Containing a Topographical, Geographical and Natural History of that Country (1740), Merryland Displayed (1741) සහ A Compleat Set of Charts of the Coasts of Merryland (1745) නම් සිතියම් සමූහයක් ද ඇතුළත් වූ අනෙකුත් කෘති අතර විය. ලෝරන්ස් ස්ටර්න්ගේ  A Sentimental Journey Through France and Italy (1768) හි හාස්‍යානුකරණයක් ලෙසින් Timothy Touchit විසින් ලියන ලද La Souriciere. The Mousetrap. A Facetious and Sentimental Excursion through part of Austrian Flanders and France (1794) මෙම ශානරයට අයත් අවසන් කෘතිය ලෙස බිහිවිය.[38]

18වන ශතවර්ෂයේ එංගලන්තයේ සිදු වූ නවකතාවේ නැගීම විසින් ශෘංගාරයට නව මාධ්‍යයක් සපයා දුන්නේ ය. John Cleland විසින් ලියූ  Fanny Hill (1748) මෙම ශානරයෙහි වඩාත් ම ප්‍රචලිත වූ කෘතියයි. මෙම කෘතිය අශ්ලීල සාහිත්‍යයේ නව මානයක් විවර කරදුන් අතර 20වන සියවසේ දී නිතර ම සිනමාවට ද යොදාගැනුනි.  ෆැනී හිල් කෘතිය බ්‍රිතාන්‍ය ශෘංගාර සාහිත්‍ය වංශයේ විශිෂ්ට කඩඉමක් වූ බව පීටර් ෆ්‍රයර් සඳහන් කරයි. 18වැනි සියවසේ දී ඩිෆෝ , රිචර්ඩ්සන් සහ ෆීල්ඩිං වැනි ලේඛකයන්ගේ අගනා සහ නොනවතින දායකත්වයන් ද සමගින් ප්‍රධාන දහරාවේ සාහිත්‍ය එහි උච්ඡස්ථානයට පත් ව තිබුණි. ෆ්‍රයර් පවසන පරිදි  1750න් පසු ව එනම් රොමෑන්ටික් අවධිය ඇරඹීමෙන් පසු ව ප්‍රධාන දහරාවේ සාහිත්‍යමය ලක්ෂණත් අශ්ලීල රසයත් දෙපසට වෙන්වුණි. ෆ්‍රයර් මෙසේ රචනා කරයි: “දහඅටවැනි සියවසේ අගභාගයේ දී ලිංගිකත්වය ඉංග්‍රීසි නවකතාවෙන් ඉවතට තල්ලු කෙරුණි. නිර්මාණාත්මක ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍යය මෙසේ කරඇඹීම හේතුවෙන් යුරෝපයේ පැවති වඩාත් දිළිඳු, නීරස සහ අන්ත අසරණ රහසිගත කාමසාහිත්‍යය බිහිකෙරුණි.[39]

Justine, or The Misfortunes of Virtue

කෙසේනමුත් ප්‍රංශ ලේඛකයන් සිය ස්ථාවරය රැකගත්හ. ඉංග්‍රීසි මෙරිලන්ඩ් කෘතිවල අභූත බවට එදිරි ව නවතමයෙන් පරිවර්තනය වූ ඇරබියන් නයිට්ස් වෙතින් ආභාෂය ලබමින් මිනිසුන් විසින් සමීප ව ඇසුරු කරන හෝ ලිංගික අවයව සමග සබදකම් පවත්වන සෝෆාවන්, ඩිල්ඩෝවන්, සහ වැසිකිළි බඳුන් (bidets) වැනි වස්තූන් බවට මිනිසුන් පරිවර්තනය වීමේ සිදුවීම් ඇතුළත් නව ශානරයක් බිහි විණි. ඔවුන්ගේ ලිංගික හැසිරිම්වල ඉතිහාසය පිළිබද ව වාර්තාවක් ලබාගනු පිණිස කාන්තාවන්ගේ යෝනිය තුළට ඇතුළු කරනු ලබන මැජික් මුදුවක් ගැන කියවෙන ප්‍රංශ දාර්ශනික ඩිඩෙරෝගේ  Les Bijoux indiscrets (1747)  මෙම ප්‍රවණතාවේ කූටප්‍රාප්තිය සනිටුහන් කළේ ය.[40]

මෙ සමයට අයත් අනෙකුත් ප්‍රංශ ශෘංගාර සාහිත්‍ය කෘති අතර  දර්ශනවාදයේ මෙන් ම ලිංගිකත්වයේ  ද අබිරහස් වෙත දැරියක් යොමුවන අයුරු කියැවෙන  Jean-Baptiste de Boyer, Marquis d'Argens ගේ Thérèse Philosophe(1748) [41] සහ සිය පියා විසින් ලිංගික අත්දැකීම් ලබාදුන් යොවුන් දැරියක් ගැන විප්ලවකාරී ප්‍රංශ දේශපාලනඥයකු වූ  Comte de Mirabeau විසින් ලියන ලද The Lifted Curtain or Laura's Education  මෙන් ම  1782 දී මුල්වරට පළවුණු Pierre Choderlos de Laclos ගේ Les Liaisons dangereuses (භයානක සබඳකම්)  වේ. 

18වැනි සියවසේ අගභාගයේ දී මාකස් දි සාද් විසින් ලියැවුණු Justin, or the Misfortunes of Virtue සහ 120 Days of Sodom ස්වයං-පර පීඩා කාමුකත්වය නැමති තේමාව හඳුන්වා දුන් අතර ස්වපීඩා කාමුකත්වය සහ පරපීඩා කාමුකත්වය ඇසුරු කළ පසුකාලීන ශෘංගාරාත්මක ප්‍රබන්ධයන්ට ද ආභාෂය සැපයීය. පසුකාලීන ලේඛකයෙකු වු Sacher- Masoch මෙන් ම මාකස් දි සාද් ද තම කෘති තුළ නිරූපිත ලිංගික චර්යාවන්ට සිය නාමය ලබාදුන්නෝ ය. 

19වැනි සියවස

[සංස්කරණය]

In the Victorian period, the quality of erotic fiction was much below that of the previous century—it was largely written by 'hacks'. Some works, however, borrowed from established literary models, such as Dickens. It also featured a curious form of social stratification. Even in the throes of orgasm, the social distinctions between master and servant (including form of address) were scrupulously observed. Significant elements of sado-masochism were present in some examples, perhaps reflecting the influence of the English public school, where flagellation was routinely used as a punishment.[42] These clandestine works were often anonymous or written under a pseudonym, and sometimes undated, thus definite information about them often proves elusive.

English erotic novels from this period include The Lustful Turk (1828); The Romance of Lust (1873); The Convent School, or Early Experiences of A Young Flagellant (1876) by Rosa Coote [pseud.]; The Mysteries of Verbena House, or, Miss Bellasis Birched for Thieving (1882) by Etonensis [pseud.], actually by George Augustus Sala and James Campbell Reddie; The Autobiography of a Flea (1887); Venus in India (1889) by 'Captain Charles Devereaux';[43][44][45] Flossie, a Venus of Fifteen: By one who knew this Charming Goddess and worshipped at her shrine (1897).[46] A novel called Beatrice, once marketed as another classic of Victorian erotica from the pen of the ubiquitous "Anon", now appears to be a very clever 20th-century pastiche of Victorian pornography. It first appeared in 1982 and was written by one Gordon Grimley, a sometime managing director of Penthouse International.[47]

Clandestine erotic periodicals of this age include The Pearl, The Oyster and The Boudoir, collections of erotic tales, rhymes, songs and parodies published in London between 1879 and 1883.

Coverpage of a catalogue of books published by Charles Carrington (Paris, 1906)
Coverpage of a catalogue of books published by Charles Carrington (Paris, 1906)

The centre of the trade in such material in England at this period was Holywell Street, off the Strand, London. An important publisher of erotic material in the early 19th century was George Cannon (1789–1854), followed in mid-century by William Dugdale (1800–1868) and John Camden Hotten (1832–1873).[48]

An important and entertaining conspectus and evaluation of 19th-century (pre-1885) and earlier underground erotica, from the author's own private archive, is provided by Victorian writer Henry Spencer Ashbee, using the pseudonym "Pisanus Fraxi", in his bibliographical trilogy Index Librorum Prohibitorum (1877), Centuria Librorum Absconditorum (1879) and Catena Librorum Tacendorum (1885). His plot summaries of the works he discusses in these privately printed volumes are themselves a contribution to the genre. Originally of very limited circulation, changing attitudes have led to his work now being widely available.[49][50]

Notable European works of erotica at this time were Gamiani, or Two Nights of Excess (1833) by Frenchman Alfred de Musset and Venus in Furs (1870) by the Austrian author Leopold von Sacher-Masoch.[51][52] The latter erotic novella brought the attention of the world to the phenomenon of masochism, named after the author.

Towards the end of the 19th century, a more "cultured" form of erotica began to appear by such as the poet Algernon Charles Swinburne who pursued themes of paganism, lesbianism and sado-masochism in such works as Lesbia Brandon and in contributions to The Whippingham Papers (1888) edited by St George Stock, author of The Romance of Chastisement (1866). This was associated with the Decadent movement, in particular, with Aubrey Beardsley and the Yellow Book. But it was also to be found in France, amongst such writers as Pierre Louys, author of Les chansons de Bilitis (1894) (a celebration of lesbianism and sexual awakening).

Pioneering works of male homosexual erotica from this time were The Sins of the Cities of the Plain (1881),[53] which features the celebrated Victorian transvestite duo of Boulton and Park as characters,[54] and Teleny, or The Reverse of the Medal (1893).[55][56][57]

Important publishers of erotic fiction at the end of the 19th century and the beginning of the 20th were Leonard Smithers (1861–1907)[55] and Charles Carrington (1867–1921),[58] both of whom were subject to legal injunctions from the British authorities in order to prohibit their trade in such material. Because of this legal harassment the latter conducted his business from Paris.[59] Erotic fiction published by Carrington at this period includes Raped on the Railway: a True Story of a Lady who was first ravished and then flagellated on the Scotch Express (1894)[60][61][62][63] and The Memoirs of Dolly Morton (1899) set on a slave-plantation in the Southern States of America.[64][65][66]

20වැනි සියවස

[සංස්කරණය]

20th-century erotic fiction includes such classics of the genre as: Suburban Souls (1901), published by Carrington and possibly written by him also;[67] The Confessions of Nemesis Hunt (issued in three volumes 1902, 1903, 1906),[68] probably by George Reginald Bacchus,[69][70] printed by Duringe of Paris for Leonard Smithers in London;[55] Josephine Mutzenbacher (1906) by Felix Salten; Sadopaideia (1907) by Anon (possibly Algernon Charles Swinburne);[71] Les Mémoires d'un jeune Don Juan (1907) and the somewhat disturbing Les onze mille verges (1907) by Guillaume Apollinaire;[72][73][74][75] The Way of a Man with a Maid (1908)[76] and A Weekend Visit by Anon; Pleasure Bound Afloat (1908), Pleasure Bound Ashore (1909) and Maudie (1909) by Anon (probably George Reginald Bacchus), and My Lustful Adventures (1911) by the pseudonymous 'Ramrod'; Manuel de civilité pour les petites filles à l'usage des maisons d'éducation (1917) and Trois filles de leur mère (1926) by Pierre Louys;[77][78] Story of the Eye (1928) by Georges Bataille; Tropic of Cancer (1934) and Tropic of Capricorn (1938) by Henry Miller; The Story of O (1954) by Pauline Réage; Helen and Desire (1954) and Thongs (1955) by Alexander Trocchi; Ada, or Ardor (1969) by Vladimir Nabokov; Journal (1966), Delta of Venus (1978) [79] and Little Birds (1979) by Anaïs Nin[80][81][82] and The Bicycle Rider (1985) by Guy Davenport and Lila Says (1999) by an anonymous author.

Vladimir Nabokov's Lolita is often described as an erotic novel, but other critics view it more as a literary drama with elements of eroticism.[83]

Lolita and The Story of O were published by Olympia Press, a Paris-based publisher, launched in 1953 by Maurice Girodias as a rebadged version of the Obelisk Press he inherited from his father Jack Kahane. It published a mix of erotic fiction and avant-garde literary works. The Girls of Radcliff Hall is a roman à clef novel in the form of a lesbian girls' school story written in the 1930s by the British composer and bon-vivant Gerald Berners, the 14th Lord Berners, under the pseudonym "Adela Quebec", published and distributed privately in 1932.[84]

ආසියානු ශෘංගාර ප්‍රබන්ධය

[සංස්කරණය]
Front cover of the 1705 edition of The Carnal Prayer Mat

Chinese literature has a tradition of erotic fiction dating back to at least the 16th century. The earliest novel with explicit sexuality is Ruyijun zhuan (The Lord of Perfect Satisfaction), by Xu Changling. The critic Charles Stone has argued that pornographic technique is the "union of banality, obscenity, and repetition," and contains just the "rudiments" of plot, style, and characterization, while anything that is not sexually stimulating is avoided. If this is the case, he concluded, then The Lord of Perfect Satisfaction is the "fountainhead of Chinese erotica," but not pornography.[85] Another notable work is The Carnal Prayer Mat usually attributed to Li Yu (1657). The most famous sexually explicit novel is the Jin Ping Mei written by an author who used only a pseudonym (his real name is unknown).

There is also a tradition of erotic fiction in Japan. Fan fiction (see below) and its Japanese counterpart, doujinshi, account for a large proportion of all erotica being written today; doujinshi are mostly hand-published, and fanfic mostly published online.

In Indonesia, a mysterious erotic writer known only as Enny Arrow[86] wrote countless novels from the late 1970s until the early 1990s which were secretly circulated through magazine sellers. Most of the novels are known for their vulgar and hyperbolic, sometimes comical language. They are now regarded as classics by some Indonesians and have been scanned for historical purposes.[තහවුරු කර නොමැත]

සමකාලීන ශෘංගාර ප්‍රබන්ධය

[සංස්කරණය]

In the 21st century, a number of female authors have risen to prominence, including Alison Tyler, Rachel Kramer Bussel and Carol Queen. Janine Ashbless, Kristina Lloyd, and Portia da Costa are well known for their erotic novels and short stories. Kristina Wright[87] is well known for her bestselling genre themed anthologies through Cleis Press, including steampunk erotica,[88] paranormal erotic romance,[89] and fairy tale erotica,[90][91] exemplified by authors such as Shanna Germain[92] and Michelle Augello-Page.[93] Mitzi Szereto is an editor and author who wants to see the term 'erotica' removed from novels and anthologies that include depictions of sexual activities. Other authors celebrate the term 'erotica' but also question why literature 'with the sex left in' should be considered outside literary fiction.

The debate has been rekindled by the release, in 2012, of the 50 Shades of Grey trilogy written by E. L. James. The phenomenal success of her erotica for every woman, dubbed 'mommyporn', has given rise to satires like Fifty Shames of Earl Grey by 'Fanny Merkin' (real name Andrew Shaffer), a book of essays called Fifty Writers on Fifty Shades (ed. Lori Perkins), a parody called Fifty Sheds of Grey[94] and editors of erotic imprints re-evaluating the content and presentation of the genre.[තහවුරු කර නොමැත] Booksellers and libraries[95] also appear to be reconsidering their reluctance to carry erotica.

A development in contemporary erotica has been that, contrary to some previous views that it was mainly a male interest, many women readers are aroused by it, whether it be traditional pornography or tailor-made women's erotica. Romantic novels are sometimes marketed as erotica—or vice versa—as "mainstream" romance in recent decades has begun to exhibit blatant (if poetic) descriptions of sex. Erotic romance is a relatively new genre of romance with an erotic theme and very explicit love scenes, but with a romance at the heart of the story. Erotic fantasy is a subgenre of fantasy fiction and utilizes erotica in a fantasy setting. These stories can essentially cover any of the other subgenres of fantasy, such as high fantasy, contemporary fantasy, or even historical fantasy. The extents of the genre to break existing conventions and limits in subject matter have managed to shock popular audiences, with genres such as monster erotica emerging with the ease of digital publishing.

Erotic fantasy fiction has similarities to romantic fantasy but is more explicit. Erotic fantasy can also be found in fan fiction, which uses plot elements and characters from popular fiction such as television series, movies or novels. Erotic fan fiction may use characters from existing works in relationships undreamed of by their creators, such as "slash" (homoerotic) fan fiction. Fan fiction and its Japanese counterpart, doujinshi, account for an enormous proportion of all erotica written today.[තහවුරු කර නොමැත]

Internet erotic fiction

[සංස්කරණය]

සැකිල්ල:Refimprove section

The Internet and digital revolution in erotic depiction has changed the forms of representing scenes of a sexual nature. One researcher[96] concluded that erotic literature was available among the poor and performed at public readings in 18th-century Britain.[97]

Erotica was present on the Internet from the earliest days, as seen from rec.arts.erotica on Usenet. This news group was a moderated forum for the exchange of erotic stories that predated the creation of the World Wide Web. Most of this migrated to the alt.* hierarchy forums by the 1990s, including alt.sex.stories. The vast majority of Internet erotica is of an amateur nature, written for the enjoyment of the author and readers instead of for profit. Increased interactivity and anonymity allows casual or hobby writers the opportunity not only to author their own stories but also to share them with a world-wide audience. Many authors adopt colorful pseudonyms and can develop cult followings within their genre, though a small number use (or claim to use) their real names. Among transgender or genderqueer authors it is a common practice to adopt a feminine or masculine alter-ego, although it is not unheard of for a writer to use his or her own given name.

Other accounts

[සංස්කරණය]

Writings of prostitutes

[සංස්කරණය]
Harris's List of Covent Garden Ladies

Prostitution was the focus of much of the earliest erotic works. The very term "pornography" is derived from the Greek pornographos meaning "the writing of prostitutes", originally denoting descriptions of the lives and manners of prostitutes and their customers in Ancient Greece. According to Athenaeus in The Deipnosophists these constituted a considerable genre, with many lubricious treatises, stories and dramas on the subject.[98]

Accounts of prostitution have continued as a major part of the genre of erotic literature.

In the 18th century directories of prostitutes and their services, such as Harris's List of Covent Garden Ladies (1757–1795), provided both entertainment and instruction.

In the 19th century, the sensational journalism of W. T. Stead's The Maiden Tribute of Modern Babylon (1885) about the procuring of underage girls into the brothels of Victorian London provided a stimulus for the erotic imagination. Stead's account was widely translated and the revelation of "padded rooms for the purpose of stifling the cries of the tortured victims of lust and brutality" and the symbolic figure of "The Minotaur of London" confirmed European observers worst imaginings about "Le Sadisme anglais" and inspired erotic writers to write of similar scenes set in London or involving sadistic English gentlemen. Such writers include D'Annunzio in Il Piacere, Paul-Jean Toulet in Monsieur de Paur (1898), Octave Mirbeau in Jardin des Supplices (1899) and Jean Lorrain in Monsieur de Phocas (1901).[99]

Well-known recent works in this genre are The Happy Hooker: My Own Story (1971) by the Dutch madame Xaviera Hollander and The Intimate Adventures of a London Call Girl (2005) by Belle de Jour.

Erotic memoirs

[සංස්කරණය]
Medallion portrait of Casanova, engraving by Berka, used as frontispiece for Icosameron (1788)

Erotic memoirs include Casanova's Histoire de ma vie, from the 18th century. Notable English works of this genre from the 19th century include The Ups and Downs of Life (1867) by Edward Sellon and My Secret Life by "Walter". Edward Sellon was a writer, translator and illustrator of erotic literature who wrote erotica for the pornographic publisher William Dugdale, including such works as The New Epicurean (1865).[100] The true identity of "Walter" is very mysterious. Ian Gibson, in The Erotomaniac speculates that My Secret Life was really written by Henry Spencer Ashbee and therefore it is possible that "Walter" is a fiction. A famous German erotic work of this time, published in two parts in 1868 and 1875 entitled Pauline the Prima Donna purports to be the memoirs of the opera singer Wilhelmine Schröder-Devrient. Various discrepancies with known facts of the singer's life, however, have led many to doubt the veracity of this book and the erotic adventures contained in the second volume, at least, appear to be very implausible. These include the author indulging in lesbian sadomasochism, group sex, sodomy, bestiality, scatology, necrophilia, prostitution and vampirism: all before she had reached the age of 27.[101] 20th-century contributions to the genre include Frank Harris's My Life and Loves (1922–27) and the convicted Austrian sex criminal Edith Cadivec's Confessions and Experiences and its sequel Eros, the Meaning of My Life (published together 1930-1).[102] A 21st-century example is One Hundred Strokes of the Brush Before Bed (2004) by Melissa Panarello.

ලිංගික අත්පොත්

[සංස්කරණය]

Early sex manuals, as well as being instructive, are often, also, great works of literature. They include from the classical world, the lost works of Elephantis and Ovid's Ars Amatoria. The Indian Kama Sutra is one of the world's best-known works of this type. The Ananga Ranga, a 12th-century collection of Indian erotic works, is a lesser known one. Also very famous, and often reprinted and translated, is The Perfumed Garden for the Soul's Recreation, a 16th-century Arabic work by Sheikh Nefzaoui. There is anecdotal evidence that at least as late as the mid-20th century sex therapists and other physicians prescribed erotic literature as treatment for erectile dysfunction.[103]

නෛතික තත්ත්වය

[සංස්කරණය]

Early legislation

[සංස්කරණය]
Cover of an undated American edition of Fanny Hill, c. 1910

Erotic or pornographic works have often been prosecuted, censored and destroyed by the authorities on grounds of obscenity.[3] In Medieval England, erotic or pornographic publications were the concern of the ecclesiastical courts. After the Reformation the jurisdiction of these courts declined in favour of the Crown which licensed every printed book. Prosecutions of books for their erotic content alone were rare and works which attacked the church or state gave much more concern to the authorities than erotica or 'obscene libel' as it was then known. For instance the Licensing Act of 1662 was aimed generally at "heretical, seditious, schismatical or offensive books of pamphlets" rather than just erotica per se. Even this Licensing Act was allowed to lapse in 1695 and no attempt made to renew it.

The first conviction for obscenity in England occurred in 1727, when Edmund Curll was fined for the publication of Venus in the Cloister or The Nun in her Smock under the common law offence of disturbing the King's peace. This set a legal precedent for other convictions.[104] The publication of other books by Curll, however, considered seditious and blasphemous, such as The Memoirs of John Ker, apparently most offended the authorities. Prosecutions of erotica later in the 18th century were rare and were most often taken because of the admixture of seditious and blasphemous material with the porn. For instance, no proceedings were taken against the publishers of Cleland's notorious Fanny Hill (1763).

Erotic literature going up in smoke and its distributors being put in jail, courtesy of Anthony Comstock's New York Society for the Suppression of Vice.

It was the Obscene Publications Act 1857 which made the sale of obscene material a statutory offence, for the first time, giving the courts power to seize and destroy offending material. The origins of the Act itself were in a trial for the sale of pornography presided over by the Lord Chief Justice, Lord Campbell, at the same time as a debate in the House of Lords over a bill aiming to restrict the sale of poisons. Campbell was taken by the analogy between the two situations, famously referring to the London pornography trade as "a sale of poison more deadly than prussic acid, strychnine or arsenic",[105] and proposed a bill to restrict the sale of pornography; giving statutory powers of destruction would allow for a much more effective degree of prosecution. The bill was controversial at the time, receiving strong opposition from both Houses of Parliament, and was passed on the assurance by the Lord Chief Justice that it was "... intended to apply exclusively to works written for the single purpose of corrupting the morals of youth and of a nature calculated to shock the common feelings of decency in any well-regulated mind." The House of Commons successfully amended it so as not to apply to Scotland, on the grounds that Scottish common law was sufficiently stringent.

The Act provided for the seizure and destruction of any material deemed to be obscene, and held for sale or distribution, following information being laid before a "court of summary jurisdiction" (Magistrates' court). The Act required that following evidence of a common-law offence being committed - for example, on the report of a plain-clothes policeman who had successfully purchased the material - the court could issue a warrant for the premises to be searched and the material seized. The proprietor then would be called upon to attend court and give reason why the material should not be destroyed. Critically, the Act did not define "obscene," leaving this to the will of the courts.

Whilst the Act itself did not change, the scope of the work affected by it did. In 1868 Sir Alexander Cockburn, Campbell's successor as Lord Chief Justice, held in an appeal that the test of obscenity was "...whether the tendency of the matter charged as obscenity is to deprave and corrupt those whose minds are open to such immoral influences and into whose hands a publication of this sort may fall." This was clearly a major change from Campbell's opinion only ten years before - the test now being the effect on someone open to corruption who obtained a copy, not whether the material was intended to corrupt or offend.

Cockburn's declaration remained in force for several decades, and most of the high profile seizures under the Act relied on this interpretation. Known as the Hicklin test no cognisance was taken of the literary merit of a book or on the extent of the offending text within the book in question. The widened scope of the original legislation led to the subsequent notorious targeting of now acknowledged classics of world literature by such authors as Zola, James Joyce and D.H. Lawrence plus medical textbooks by such as Havelock Ellis rather than the blatant erotica which was the original target of this law.[106]

In contrast to England, where actions against obscene literature were the preserve of the magistrates, in America such actions were the responsibility of the Postal Inspection Service, embodied in the federal and state Comstock laws, named after the postal officer and anti-obscenity crusader Anthony Comstock who proved himself officious in the work of suppression both in his official capacity and through his New York Society for the Suppression of Vice.[107] The first such law was the Comstock Act, (ch. 258 17 Stat. 598 enacted March 3, 1873) which made it illegal to send any "obscene, lewd, and/or lascivious" materials through the mail. Twenty-four states passed similar prohibitions on materials distributed within the states.[108]

Modern legislation

[සංස්කරණය]

This question of whether a book had literary merit eventually prompted a change in the law in both America and the UK. In the United Kingdom the Obscene Publications Act 1959 provided for the protection of "literature" but conversely increased the penalties against pure "pornography." The law defined obscenity and separated it from serious works of art.

The new definition read:

[A]n article shall be deemed to be obscene if its effect or (where the article comprises two or more distinct items) the effect of any one of its items is, if taken as a whole, such as to tend to deprave and corrupt persons who are likely, having regard to all relevant circumstances, to read, see or hear the matter contained or embodied in it.

After this piece of legislation questions of the literary merit of the work in question were allowed to be put before the judge and jury as in the Lady Chatterley trial. The publishers of the latter book were found not guilty by the court on the grounds of the literary merit of the book. In later prosecutions of literary erotica under the provisions of the act, however, even purely pornographic works with no apparent literary merit escaped destruction by the authorities. Purely textual pornographic texts, with no hint of libel, ceased to be brought to trial following the collapse of the Inside Linda Lovelace trial in 1976. However, in October 2008, a man was unsuccessfully prosecuted under the Obscene Publications Act (the R v Walker trial) for posting fictional written material to the Internet allegedly describing the kidnap, rape and murder of the pop group Girls Aloud.[109]

The First Amendment to the United States Constitution gives protection to written fiction, although the legal presumption that it does not protect obscene literature has never been overcome. (Instead, pornography has successfully been defined legally as non-obscene, or "obscene" been shown to be so vague a term as to be unenforceable.) In 1998 Brian Dalton was charged with creation and possession of child pornography under an Ohio obscenity law. The stories were works of fiction concerning sexually abusing children which he wrote and kept, unpublished, in his private journal. He accepted a plea bargain, pleaded guilty and was convicted.[110] Five years later, the conviction was vacated.

Importing books and texts across national borders can sometimes be subject to more stringent laws than in the nations concerned. Customs officers are often permitted to seize even merely 'indecent' works that would be perfectly legal to sell and possess once one is inside the nations concerned. Canada has been particularly notorious for such border seizures.[තහවුරු කර නොමැත]

Although the 1857 and 1959 legislation outlawed the publication, retail and trafficking of certain writings and images, regarded as pornographic, and would order the destruction of shop and warehouse stock meant for sale, the private possession of and viewing of pornography has not been prosecuted until recent times.[111] In some nations, even purely textual erotic literature is still deemed illegal and is also prosecuted.[තහවුරු කර නොමැත]

2
  1. ^ Hyde (1964) p. 1
  2. ^ Kronhausen (1969)
  3. ^ a b Hyde (1964); pp. 1-26
  4. ^ Patrick J. Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon: 7-18
  5. ^ Derek Parker, ed. (1980) An Anthology of Erotic Verse. London: Constable ISBN 0-09-463500-5
  6. ^ Derek Parker, ed. (1980) An Anthology of Erotic Verse; pp. 88-96
  7. ^ Patrick J. Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon Books: 22, 40-41
  8. ^ Parker, Derek, ed. (1980) An Anthology of Erotic Verse. London: Constable
  9. ^ Clifford J. Scheiner (1996) The Essential Guide to Erotic Literature, Part Two: After 1920. Ware: Wordsworth: 26-27
  10. ^ Patrick J. Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon Books: 65
  11. ^ Patrick J. Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon Books: 71-4
  12. ^ Derek Parker, ed. (1980) An Anthology of Erotic Verse: 22
  13. ^ Bragman, L. J. (1934). "The Case of Algernon Charles Swinburne: a study in Sadism". Psychoanal. Rev., 21:59-74.
  14. ^ Hammill, Faye (2009). "John Glassco, Canadian erotica and the 'Lying Chronicle'". In Anctil, Pierre; Loiselle, Andre; Rolfe, Christopher (eds.). Canada exposed. Canadian Studies. Vol. 20. Peter Lang. p. 286. ISBN 90-5201-548-1.
  15. ^ "John Glassco's Squire Hardman: a Poem and its Contexts". Uwo.ca. 1954-07-09. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  16. ^ Prins, Yopie (1999). Victorian Sappho. Princeton University Press. p. 152. ISBN 0-691-05919-5.
  17. ^ Rosemary Lloyd, Mallarmé: the Poet and His Circle, Ithaca, NY: Cornell University Press, 2005, ISBN 0-8014-8993-8, pp. 195-197
  18. ^ Hammill, Faye (2009). "John Glassco, Canadian erotica and the 'Lying Chronicle'". In Anctil, Pierre; Loiselle, Andre; Rolfe, Christopher (eds.). Canada Exposed. Canadian Studies. Vol. 20. Peter Lang. pp. 279–296. ISBN 90-5201-548-1.
  19. ^ "Colin Dean". Austlit.edu.au. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  20. ^ "Australian Literature Resource". Austlit.edu.au. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  21. ^ Hyde (1964); pp. 71-72
  22. ^ Hyde (1964); pp. 75-76
  23. ^ Hyde (1964); pp. 76
  24. ^ Ian Frederick Moulton, Before Pornography: erotic writing in Early Modern England (Studies in the History of Sexuality.) Oxford: Oxford University Press, 2004, ISBN 0-19-517982-X, p.130
  25. ^ Wendy Beth Heller, Emblems of Eloquence: opera and women's voices in seventeenth-century Venice, Berkeley: University of California Press, 2003, ISBN 0-520-20933-8, p.75
  26. ^ James Turner, Libertines and Radicals in Early Modern London: sexuality, politics, and literary culture, 1630–1685. Cambridge: Cambridge University Press, 2002, ISBN 0-521-78279-1, p.3
  27. ^ Mitchell Greenberg, Baroque Bodies: psychoanalysis and the culture of French absolutism, Ithaca, NY: Cornell University Press, 2001, ISBN 0-8014-3807-1, pp.78-79
  28. ^ Muchembled, (2008) p. 90
  29. ^ Sarah Toulalan, Imagining Sex: pornography and bodies in seventeenth-century England. Oxford: Oxford University Press, 2007, ISBN 0-19-920914-6, p. 100
  30. ^ Alastair J. L. Blanshard, Sex: Vice and Love from Antiquity to Modernity, Chichester: John Wiley and Sons, 2010, ISBN 1-4051-2291-9, p. 51
  31. ^ Kronhausen (1969), pp. 7-8
  32. ^ The original title is L'escole des filles, ou: la philosophie des dames; later editions sometimes ascribe it to M. Mililot (sic). Pascal Durand edited it in 1959.
  33. ^ The School of Venus (orig: L'École des filles, ou la Philosophie des dames) by Michel Millot et Jean L'Ange (New American Library 1971) (Panther 1972) ISBN 0-586-03674-1
  34. ^ Hyde (1964); p. 19
  35. ^ Muchembled (2008) p. 77
  36. ^ Patrick J. Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon: 34-46
  37. ^ Kronhausen (1969); pp. 26-32
  38. ^ a b Patrick J Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon: 53-7
  39. ^ Peter Fryer (1966) Public Case-Private Scandal, Secker & Warburg, p. 84
  40. ^ Patrick J. Kearney (1982) A History of Erotic Literature. Parragon: 60-5
  41. ^ Mark Steel (2003) Vive la Révolution. London, Scribner; pp. 39-40
  42. ^ Ronald Pearsall (1969) "The Worm in the Bud: the world of Victorian sexuality", Macmillan; pp. 404-22
  43. ^ Hyam, Ronald (1990) "Empire and sexuality: the British experience", in: Studies in Imperialism, Manchester University Press ISBN 0-7190-2504-4; p. 135
  44. ^ Jarman, Francis (2005) White Skin, Dark Skin, Power, Dream: collected essays on literature and culture (I. O. Evans studies in the philosophy and criticism of literature; vol. 27.) Holicong, Pa.: Borgo Press ISBN 0-8095-1188-6, p. 25
  45. ^ İrvin Cemil Schick (1999) The Erotic Margin: sexuality and spatiality in alteritist discourse. London: Verso ISBN 1-85984-732-3; pp.117-18
  46. ^ Donald Thomas, A long time burning: the history of literary censorship in England, Routledge & Kegan Paul, 1969, p.284
  47. ^ "Introduction" to Beatrice (2001) by Gordon Grimley. London, The Scarlet Library (illustrated).
  48. ^ Hyde (1964): 167-68
  49. ^ Henry Spencer Ashbee (1969) Index of Forbidden Books. Sphere
  50. ^ Steven Marcus (1969) The Other Victorians. London, Corgi; pp. 34-77
  51. ^ Barbara Kendall-Davies (2003). The Life and Work of Pauline Viardot Garcia. Cambridge Scholars Press. pp. 45–46. ISBN 1-904303-27-7.
  52. ^ Anna Livia; Kira Hall (1997). Queerly Phrased: Language, Gender, and Sexuality. Oxford University Press US. p. 157. ISBN 0-19-510470-6.
  53. ^ Harford Montgomery Hyde, "The love that dared not speak its name: a candid history of homosexuality in Britain", Little, Brown, 1970, pp.121–123
  54. ^ Ronald Pearsall (1971) The Worm in the Bud: The World of Victorian Sexuality. London, Penguin: 561-8
  55. ^ a b c Nelson, James. Publisher to the Decadents: Leonard Smithers in the Careers of Beardsley, Wilde, Dowson. Philadelphia: Pennsylvania State University Press, 2000
  56. ^ Robert Gray and Christopher Keep, "An Uninterrupted Current: Homoeroticism and collaborative authorship in Teleny", in Marjorie Stone, Judith Thompson (edd) "Literary Couplings: Writing Couples, Collaborators, and the Construction of Authorship", University of Wisconsin Press, 2007, ISBN 0-299-21764-7, p.193
  57. ^ Edouard Roditi, "Oscar Wilde", New Directions Publishing, 1986, ISBN 0-8112-0995-4, p.168
  58. ^ Rachel Potter, "Obscene Modernism and the Trade in Salacious Books", Modernism/modernity, Volume 16, Number 1, January 2009, pp.87-104
  59. ^ Hyde (1964): 177-80
  60. ^ Lee Grieveson, Peter Krämer, The Silent Cinema Reader, Routledge, 2004, ISBN 0-415-25284-9, p. 59
  61. ^ Ronald Pearsall (1969) The Worm in the Bud: the world of Victorian sexuality, Macmillan; pp. 321, 364
  62. ^ Peter Mendes, "Clandestine erotic fiction in English, 1800–1930: a bibliographical study", Scolar Press, 1993, ISBN 0-85967-919-5, p. 319
  63. ^ Alan Norman Bold, "The Sexual Dimension in Literature", Vision Press, 1983, ISBN 0-389-20314-9, pp.94,97,102
  64. ^ Emma Goldman, Candace Falk, Barry Pateman, Jessica M. Moran, "Emma Goldman: Making speech free, 1902–1909" (Volume 2 of Emma Goldman: A Documentary History of the American Years, Jessica M. Moran) Emma Goldman Series, University of California Press, 2004, ISBN 0-520-22569-4, p.514
  65. ^ Lisa Z. Sigel, "International exposure: perspectives on modern European pornography, 1800–2000", Rutgers University Press, 2005, ISBN 0-8135-3519-0, p.98
  66. ^ Joseph W. Slade, "Pornography and sexual representation: a reference guide", Greenwood Publishing Group, 2001, ISBN 0-313-31519-1, p.55
  67. ^ Martha Cornog, ed. (1991) Libraries, Erotica, Pornography. Phoenix: Oryx Press ISBN 0-89774-474-8, p. 189
  68. ^ Frank A. Hoffmann (1973)Analytical Survey of Anglo-American Traditional Erotica, Bowling Green, Ohio: Bowling Green University Popular Press ISBN 0879720557'; p. 34
  69. ^ Tracy C. Davis (1989) "The Actress in Victorian Pornography", in: Theatre Journal; Vol. 41, No. 3: Performance in Context (October , 1989), pp. 294-315 [1]
  70. ^ Kristine Ottesen Garrigan, ed. (1992) Victorian Scandals: representations of gender and class. Annual meeting on "Victorian scandals: decorum and its enemies": Extended papers., Athens OH: Ohio University Press ISBN 0-8214-1019-9, pp. 113, 131[පැහැදීම ඇවැසිය]
  71. ^ Kearney (1981), p. 215
  72. ^ Kearney (1982), pp. 163-64
  73. ^ Karín Lesnik-Oberstein (2006) The Last Taboo: women and body hair. Manchester: Manchester University Press ISBN 0719075009; p. 94
  74. ^ Neil Cornwell (2006) The Absurd in Literature. Manchester: Manchester University Press ISBN 0-7190-7410-X; pp. 86-87
  75. ^ Roger Shattuck (1961) The Banquet Years: the arts in France, 1885–1918; Alfred Jarry, Henri Rousseau, Erik Satie, Guillaume Apollinaire, Garden City: Doubleday; p. 268
  76. ^ Clifford J. Scheiner (1996) The Essential Guide to Erotic Literature, Part One: Before 1920. Ware: Wordsworth; pp. 326-29
  77. ^ Kearney (1982), p. 171
  78. ^ Pascal Pia (1978) Les Livres de l'Enfer: bibliographie critique des ouvrages érotiques dans leurs différentes éditions du XVIe siècle à nos jours, C. Coulet et A. Faure ISBN 2-902687-01-X, pp. 425, 426, 778
  79. ^ Andrew Gibson (1999) Postmodernity, Ethics and the Novel: from Leavis to Levinas. London: Routledge ISBN 0-415-19895-X, p. 177
  80. ^ Elizabeth Kowaleski-Wallace, Encyclopedia of Feminist Literary Theory, Taylor & Francis, 1997, ISBN 0-8153-0824-8, p. 190
  81. ^ Helen Tookey, Anaïs Nin, Fictionality and Femininity: playing a thousand roles, Oxford: Oxford University Press, 2003, ISBN 0-19-924983-0, p.87
  82. ^ Joseph W. Slade, Pornography and Sexual Representation: a reference guide, Greenwood Publishing Group, 2001, ISBN 0-313-31521-3, p. 819
  83. ^ See [2] Feb 5th version of WP article on Lolita- section "Genre: An Erotic Novel?"
  84. ^ Judith Still, Michael Worton, Textuality and Sexuality: reading theories and practices, Manchester University Press, 1993, ISBN 0-7190-3605-4, p. 190
  85. ^ Charles R. Stone. The Fountainhead of Chinese Erotica: The Lord of Perfect Satisfaction (Ruyijun Zhuan) with a Translation and Critical Edition. (Honolulu: University of Hawai'i Press, 2003), pp. 13-14. ISBN 0824824121.
  86. ^ Enny Arrow; facebook
  87. ^ "Writer Chick". Kristina Wright. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  88. ^ Kristina Wright (ed.). "Steamlust". Cleis Press. 2014-02-02 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  89. ^ Kristina Wright (ed.). "Dream Lover". Cleis Press. 2014-02-02 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  90. ^ Kristina Wright (ed.). "Fairy Tale Lust". Cleis Press. 2013-12-03 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  91. ^ Kristina Wright (ed.). "Lustfully Ever After". Cleis Press. 2014-02-02 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  92. ^ "Shanna Germain". Vorpalblonde.com. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  93. ^ "michelle augello-page | poetry, erotica, dark fiction, sex, writing, psychology, art". Michelleaugellopage.wordpress.com. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  94. ^ "50 Sheds of Grey spoof leaves original in the shade". MailOnline. 23 December 2012. සම්ප්‍රවේශය 7 March 2013.
  95. ^ Anna Berrill (2012-11-09). "Daily Mail". Daily Mail. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  96. ^ Jennifer Anne Skipp, British Eighteenth-century Erotic Literature: a reassessment. Ph.D. thesis, University of Leeds, 2007
  97. ^ "Eureka publicity".
  98. ^ Hyde (1964); pp. 34-44
  99. ^ Mario Praz (1970) The Romantic Agony. Oxford University Press: 443-451
  100. ^ H. Montgomery Hyde (1964) A History of Pornography: 113-5
  101. ^ Clifford J. Scheiner (1996) The Essential Guide to Erotic Literature, Part One: Before 1920. Ware: Wordsworth: 91-113
  102. ^ Armand Coppens (1973) The Memoirs of an Erotic Bookseller. St Albans, Panther: 66-69
  103. ^ "I'd Rather Use a Cavalier Poet than a Blue Pill". Buelahman.wordpress.com. 2012-05-09. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  104. ^ "The Obscenity of Censorship: A History of Indecent People and Lacivious Publications," The Erotica Bibliophile. Retrieved 29 May 2006.
  105. ^ Perhaps the earliest known appearance of this ever-popular analogy; compare "I would rather give a healthy boy or a healthy girl a phial of prussic acid than this novel," describing The Well of Loneliness in 1928
  106. ^ Cyril Pearl (1955) The Girl With the Swansdown Seat; p. 270
  107. ^ Hyde (1964); pp. 15-16
  108. ^ Daniel J. Kevles (2001-07-22). "The Secret History of Birth Control". The New York Times. සම්ප්‍රවේශය 2006-10-21.
  109. ^ Green, Chris (2008-10-03). "Blogger wrote of murdering Girls Aloud". Independent.co.uk. සම්ප්‍රවේශය 2014-01-21.
  110. ^ "Ohio man convicted for "obscene" stories in his private journal". සම්ප්‍රවේශය 2012-04-28.
  111. ^ H. Montgomery Hyde A History of Pornography. (1969) London, Heinemann: 14
  • Brulotte, Gaëtan & Phillips, John (eds.) (2006) Encyclopedia of Erotic Literature. New York: Routledge
  • Gibson, Ian (2001) The Erotomaniac London: Faber & Faber
  • H. Montgomery Hyde (1964) A History of Pornography. London: Heinemann
  • Kearney, Patrick J. (1982) A History of Erotic Literature, Parragon, ISBN 1-85813-198-7
  • Kronhausen, Phyllis & Eberhard (1959) Pornography and the Law, The Psychology of Erotic Realism and Pornography. New York: Ballantine Books
  • Kronhausen, Phyllis & Eberhard (1969) Erotic Fantasies, a Study of Sexual Imagination. New York: Grove Press
  • Muchembled, Robert (2008) Orgasm and the West: a history of pleasure from the 16th century to the present, Polity, ISBN 0-7456-3876-7
  • Sontag, Susan (1969). The Pornographic Imagination in Styles of Radical Will. Picador. ISBN 0-312-42021-8.
  • Weller, Michael J. The Secret Blue Book. Home Baked Books,[3] සංරක්ෂණය කළ පිටපත 2020-10-27 at the Wayback Machine, London.
  • Williams, Linda (1999) Hardcore: Power, Pleasure, and the 'Frenzy of the Visible'. Berkeley: University of California Press

Further reading

[සංස්කරණය]

Ancient world and Middle Ages

[සංස්කරණය]
  • Leick, G. (1994) Sex and Eroticism in Mesopotamian Literature ISBN 0-415-06534-8
  • Mulchandani, S. (2006) Erotic Literature of Ancient India: Kama Sutra, Koka Shastra, Gita Govindam, Ananga Ranga ISBN 81-7436-384-X

Modern times to 1900

[සංස්කරණය]
  • Goulemot, J. (1993) Gefährliche Bücher: erotische Literatur, Pornographie, Leser und Zensur im 18. Jahrhundert ISBN 3-499-55528-X
  • Moulton, I. (2000) Before Pornography: erotic writing in early modern Europe ISBN 0-19-513709-4
[සංස්කරණය]
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=ශෘංගාර_සාහිත්‍යය&oldid=722826" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි