යෝග ව්‍යායාමයක් ලෙස
.jpg)
ව්‍යායාමයක් ලෙස යෝග යනු ප්‍රධාන වශයෙන් ඉරියව් වලින් සමන්විත වන අතර එය බොහෝ විට ගලා යන අනුපිළිවෙලින් සම්බන්ධ වන අතර සමහර විට හුස්ම ගැනීමේ ව්‍යායාම සමඟ සම්බන්ධ වන අතර නිතර විවේකයෙන් වැතිරීමෙන් හෝ භාවනාවෙන් අවසන් වේ. මෙම ස්වරූපයෙන් යෝගා ලොව පුරා, විශේෂයෙන් එක්සත් ජනපදයේ සහ යුරෝපයේ හුරුපුරුදු වී ඇත. එය ව්‍යුත්පන්න වී ඇත්තේ මධ්‍යතන යුගයේ හත යෝග වෙතින් වන අතර, එය සමාන ඉරියව් භාවිතා කළ නමුත් එය සාමාන්‍යයෙන් "යෝග" ලෙස හැඳින්වේ. විද්වතුන් යෝග ව්‍යායාමයක් ලෙස ලබා දී ඇත, නවීන ඉරියව් යෝග[1] සහ අන්තර් ජාතික ඇන්ග්ලෝෆෝන් යෝග ඇතුළු විවිධ නම් ඇත.[2]
ඉරියව්ව යෝග සූත්‍ර II.29 හි විස්තර කර ඇත්තේ යෝගයේ අෂ්ටාංගය වන අවයව අටෙන් තුන්වැන්න ලෙස ය. සූත්‍රය II.46 එය ස්ථාවර සහ සුවපහසු ලෙස අර්ථ දක්වා ඇත, නමුත් වැඩිදුර විස්තර කිරීමක් හෝ ඉරියව් ලැයිස්තුවක් ලබා දී නොමැත.
යෝගයේ පැරණි සම්ප්‍රදායන් කිසිවක් තුළ ඉරියව් කේන්ද්‍රීය නොවීය; යෝගේන්ද්‍ර සහ කුවලයානන්ද ඇතුළු යෝගා ගුරුවරුන් විසින් 1920 වර්ෂ වල දී ඉරියව් පුරුදු පුනර්ජීවනය කරන ලද අතර ඔවුන් එහි සෞඛ්‍ය ප්‍රතිලාභ අවධාරණය කළහ. සූර්ය නමස්කාර් (සූර්‍යයාට ආචාර කිරීම) හි ගලා යන අනුපිළිවෙල 1920 වර්ෂ වල දී අවුන්ද්හි රාජා, භවන්රාඕ ශ්‍රීනිවාස්රාඕ පාන්ත් ප්‍රතිනිධි විසින් පුරෝගාමී විය. එය සහ ජිම්නාස්ටික් ක්‍රීඩාවේ භාවිතා වන බොහෝ ස්ථාවර ඉරියව් 1930 වර්ෂය සිට 1950 වර්ෂය දක්වා මයිසූර් හි යෝගා ගුරුවරයා වන ක්‍රිෂ්ණමාචාරියා විසින් යෝගයට ඇතුළත් කරන ලදී. ඔහුගේ සිසුන් කිහිප දෙනෙකු යෝගා පිළිබඳ බලගතු පාසල් සොයා ගියහ: පට්ටභි ජෝයිස් විසින් අෂ්ටාංග විනයස යෝගය නිර්මාණය කරන ලද අතර, එය බල යෝගයට හේතු විය. BKS Iyengar විසින් Iyengar යෝග නිර්මාණය කරන ලද අතර, ඔහුගේ 1966 වර්ෂයේ ලයිට් ඔන් යෝග පොතෙහි නවීන යෝග ඉරියව් කට්ටලයක් නිර්වචනය කළේය; සහ ඉන්ද්‍රා දේවි හොලිවුඩයේ බොහෝ ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයින්ට ව්‍යායාමයක් ලෙස යෝග ඉගැන්වී ය. 20 වැනි සියවසේ ආරම්භ කරන ලද අනෙකුත් ප්‍රධාන පාසල් අතර බික්‍රම් යෝග සහ සිවානන්ද යෝග ඇතුළත් වේ. යෝග ව්‍යායාමයක් ලෙස ඇමරිකාව සහ යුරෝපය පුරා ව්‍යාප්ත වූ අතර පසුව ලොව පුරා ව්‍යාප්ත විය.