මොරොක්කෝවේ දේශපාලනය

විකිපීඩියා වෙතින්
මොරොක්කෝවේ රජු, හයවන මොහොමඩ්.

2022 ඉකොනොමිස්ට් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දර්ශකයට අනුව, මොරොක්කෝව දෙමුහුන් පාලන ක්‍රමයක් යටතේ පාලනය වන අතර, මැද පෙරදිග සහ උතුරු අප්‍රිකාවේ #3 සහ ලෝකයේ #95 ලබා ගනී.[1] මොරොක්කෝවට 2023 ලෝක මාධ්‍ය නිදහස දර්ශකයේ "දුෂ්කර" ශ්‍රේණිගත කිරීමක් ඇත.[2]

1998 මාර්තු මැතිවරණයෙන් පසුව, විපක්ෂ සමාජවාදී නායක අබ්දර්රහ්මාන් යූසුෆි ගේ නායකත්වයෙන් යුත් සභාග ආන්ඩුවක් පිහිටුවනු ලැබූ අතර බොහෝ දුරට විරුද්ධ පක්ෂවලින් ලබාගත් ඇමතිවරුන්ගෙන් සමන්විත විය. අග්‍රාමාත්‍ය යූසුෆිගේ රජය ප්‍රධාන වශයෙන් විරුද්ධ පක්ෂවලින් ලබාගත් ප්‍රථම රජය වන අතර, 2002 ඔක්තෝබර් දක්වා සමාජවාදී, වාමාංශික සහ ජාතිකවාදී පක්ෂවල සභාගයක් රජයට ඇතුළත් කර ගැනීමේ පළමු අවස්ථාව ද නියෝජනය කරයි. අරාබි ලෝකයේ නූතන දේශපාලන ඉතිහාසයේ මැතිවරණයකින් පසු විපක්ෂය බලයට පත්වූ පළමු අවස්ථාවයි. වත්මන් ආණ්ඩුවේ නායකත්වය දරන්නේ අසීස් අක්නොවුච් ය.

මොරොක්කෝ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පාර්ලිමේන්තුවක් සහ ස්වාධීන අධිකරණයක් සහිත රාජාණ්ඩුවක් සඳහා විධිවිධාන සපයයි. 2011 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ සමඟ, මොරොක්කෝවේ රජුට අඩු විධායක බලතල හිමි වන අතර අගමැතිගේ බලතල විශාල කර ඇත.[3][4]

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් රජුට ගෞරවනීය බලතල (අනෙකුත් බලතල අතර) ලබා දී ඇත. ඔහු ලෞකික දේශපාලන නායකයා වන අතර මුහම්මද් නබිතුමාගෙන් සෘජුව පැවත එන්නෙකු ලෙස "විශ්වාසවන්තයන්ගේ අණදෙන නිලධාරියා" වේ. ඔහු අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ මුලසුන හොබවයි; පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේ දී වැඩිම ආසන සංඛ්‍යාවක් දිනාගත් දේශපාලන පක්ෂයෙන් අගමැති පත් කරන අතර දෙවැන්නාගේ නිර්දේශ මත ආණ්ඩුවේ සාමාජිකයන් පත් කරයි.

1996 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් න්‍යායාත්මකව රජුට ඕනෑම අමාත්‍යවරයෙකුගේ ධූර කාලය අවසන් කිරීමටත්, ඉහළ සහ පහළ සභා ප්‍රධානීන් සමඟ සාකච්ඡා කිරීමෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමටත්, ව්‍යවස්ථාව අත්හිටුවීමටත්, නව මැතිවරණයක් කැඳවීමටත්, හෝ නියෝගයෙන් පාලනය කිරීමටත් අවසර දී ඇත. මෙය සිදු වූ එකම අවස්ථාව 1965 දී ය. රජු විධිමත් ලෙස සන්නද්ධ හමුදාවන්හි සේනාධිනායකයා වේ.

ව්‍යවස්ථාදායක අංශය[සංස්කරණය]

රබාත් හි ව්‍යවස්ථාදායක ගොඩනැගිල්ල.

1996 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණයෙන් පසු ද්විමණ්ඩල ව්‍යවස්ථාදායකය සභා දෙකකින් සමන්විත වේ. මොරොක්කෝවේ නියෝජිත සභාව (මජ්ලිස් අන්-නුවාබ්/රැස්වීම් නියෝජිතයන්) පස් අවුරුදු ධුර කාලයක් සඳහා තේරී පත් වූ සාමාජිකයින් 325 ක්, බහු-ආසන ආසනවලින් තේරී පත් වූ 295 ක් සහ කාන්තාවන්ගෙන් පමණක් සමන්විත ජාතික ලැයිස්තු වලින් 30 ක් ඇත. ප්‍රාදේශීය සභා (ආසන 162), වෘත්තීය මණ්ඩල (ආසන 91) සහ වැටුප් ලබන්නන් (ආසන 27) විසින් තේරී පත් වූ නව වසරක ධුර කාලයක් සඳහා තේරී පත් වූ මන්ත්‍රීවරුන් 270 දෙනෙකුගේ සභාව (මජ්ලිස් අල්-මුස්තාෂාරින්) සතුව ඇත.[තහවුරු කර නොමැත]

පාර්ලිමේන්තුවේ බලතල, තවමත් සාපේක්ෂව සීමිත වුවද, 1992 සහ 1996 යටතේ සහ 2011 ව්‍යවස්ථා සංශෝධන වලදී ඊටත් වඩා පුළුල් කරන ලද අතර අයවැය කරුණු, පනත් කෙටුම්පත් අනුමත කිරීම, ඇමතිවරුන්ගෙන් ප්‍රශ්න කිරීම සහ රජයේ ක්‍රියාමාර්ග විමර්ශනය කිරීම සඳහා තාවකාලික විමර්ශන කොමිෂන් සභා පිහිටුවීම ඇතුළත් විය. පාර්ලිමේන්තුවේ පහළ මන්ත්‍රී මණ්ඩලය විශ්වාසභංගයක් මගින් ආණ්ඩුව විසුරුවා හැරීමට ඉඩ ඇත.[තහවුරු කර නොමැත]

නවතම පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය 2021 සැප්තැම්බර් 8 වන දින පැවැත්විණි. මෙම මැතිවරණ සඳහා ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම ලියාපදිංචි ඡන්දදායකයින්ගෙන් 50.35% ක් ලෙස ගණන් බලා ඇත.[තහවුරු කර නොමැත]

ආරක්ෂක අංශය[සංස්කරණය]

රාජකීය මොරොක්කෝ නාවික හමුදාවේ FREMM බහුකාර්ය නෞකාවකි.

මොරොක්කෝවේ හමුදාව රාජකීය සන්නද්ධ හමුදාවන්ගෙන් සමන්විත වේ - මෙයට හමුදාව (විශාලතම ශාඛාව), නාවික හමුදාව, ගුවන් හමුදාව, රාජකීය ආරක්ෂකයා, රාජකීය ජෙන්ඩර්මරී සහ සහායක හමුදා ඇතුළත් වේ. අභ්‍යන්තර ආරක්ෂාව සාමාන්‍යයෙන් ඵලදායී වන අතර දේශපාලන ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා දුර්ලභය (එක් ව්‍යතිරේකයකින්, පුද්ගලයන් 45 දෙනෙකු මිය ගිය 2003 කැසබ්ලැන්කා බෝම්බ ප්‍රහාර[5]).

මොරොක්කෝ හමුදා විශාල සංඛ්‍යාවක් ස්ථානගත කර ඇති බටහිර සහරා හි කුඩා නිරීක්ෂක බලකායක් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් පවත්වාගෙන යයි. සහරාවි පොලිසාරියෝ පෙරමුණ බටහිර සහරා හි ඇස්තමේන්තුගත සටන්කාමීන් 5,000කගේ ක්‍රියාකාරී මිලීෂියාවක් පවත්වා ගෙන යන අතර 1970 ගණන්වල සිට මොරොක්කෝ හමුදා සමඟ කඩින් කඩ යුද්ධයක නිරත වී ඇත.

විදේශ සබඳතා[සංස්කරණය]

මොරොක්කෝව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ සාමාජිකයෙකු වන අතර අප්‍රිකානු සංගමය (AU), අරාබි ලීගය, අරාබි මාග්‍රෙබ් සංගමය (UMA), ඉස්ලාමීය සහයෝගිතා සංවිධානය (OIC), නොබැඳි ව්‍යාපාරය සහ සහේල්-සහරානු රාජ්‍ය ප්‍රජාවට අයත් වේ. (CEN_SAD). මොරොක්කෝවේ සබඳතා අප්‍රිකානු, අරාබි සහ බටහිර රාජ්‍යයන් අතර බෙහෙවින් වෙනස් වේ. මොරොක්කෝව ආර්ථික හා දේශපාලන ප්‍රතිලාභ ලබා ගැනීම සඳහා බටහිර රටවල් සමඟ ශක්තිමත් සබඳතා පවත්වයි.[6] ප්‍රංශය සහ ස්පාඤ්ඤය ප්‍රාථමික වෙළඳ හවුල්කරුවන් මෙන්ම මොරොක්කෝවේ ප්‍රාථමික ණය හිමියන් සහ විදේශීය ආයෝජකයින් ලෙස පවතී. මොරොක්කෝවේ මුළු විදේශ ආයෝජන වලින් යුරෝපා සංගමය දළ වශයෙන් 73.5% ක් ආයෝජනය කරන අතර අරාබි ලෝකය ආයෝජනය කරන්නේ 19.3% ක් පමණි. පර්සියානු ගල්ෆ් සහ මාග්‍රෙබ් කලාපයේ බොහෝ රටවල් මොරොක්කෝවේ මහා පරිමාණ සංවර්ධන ව්‍යාපෘති සඳහා වැඩි වශයෙන් සම්බන්ධ වෙමින් සිටිති.[7]

මොරොක්කෝව සීටා සහ මෙලිලා ස්පාඤ්ඤ වාසස්ථානවල ස්වෛරීත්වයට හිමිකම් කියයි.

1982 දී සහරාවි අරාබි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජය පූර්ණ ලෙස අප්‍රිකානු සංගමය (එවකට හැඳින්වූයේ අප්‍රිකානු එකමුතු සංවිධානය ලෙස හැඳින්වූ) විසින් 1984 නොවැම්බර් 12 වන දින ඒකපාර්ශ්විකව බටහිර සහරා හි මතභේදයට තුඩු දී ඇති ප්‍රදේශයේ ස්වයං නිර්ණය පිළිබඳ ජනමත විචාරණයක් සංවිධානය නොකර සාමාජිකත්වය ලබාදීම හේතුවෙන් අප්‍රිකානු සංගමයේ සාමාජිකයෙකු නොවූ එකම අප්‍රිකානු රාජ්‍යය මොරොක්කෝවයි. 2017 ජනවාරි 30 දින මොරොක්කෝව AU වෙත නැවත සම්බන්ධ විය.[8][9] 2021 අගෝස්තු මාසයේදී ඇල්ජීරියාව මොරොක්කෝව සමඟ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා නවතා දැමීය.[10]

2002 දී ස්පාඤ්ඤය සමඟ ඇති වූ ආරවුලක් කුඩා දිවයින වන පෙරේජිල් සම්බන්ධයෙන් මෙලිලා සහ සීයුටා හි ස්වෛරීභාවය පිළිබඳ ගැටළුව නැවත පණ ගැන්වීය. මධ්‍යධරණී වෙරළ තීරයේ ඇති මෙම කුඩා ප්‍රදේශ මොරොක්කෝවෙන් වටවී ඇති අතර සියවස් ගණනාවක් පුරා ස්පාඤ්ඤය විසින් පාලනය කරනු ලැබේ.

2004 දී ජෝර්ජ් ඩබ්ලිව්. බුෂ් පරිපාලනය විසින් මොරොක්කෝවට ප්‍රධාන නේටෝ-නොවන මිත්‍ර රාජ්‍ය තත්ත්වය ලබා දෙන ලදී.[11] මොරොක්කෝව එක්සත් ජනපද ස්වෛරීභාවය පිළිගත් ලොව පළමු රටයි (1777 දී).

මොරොක්කෝව යුරෝපා සංගමයේ යුරෝපීය අසල්වැසි ප්‍රතිපත්තියට (ENP) ඇතුළත් වන අතර එය යුරෝපා සංගමය සහ එහි අසල්වැසියන් සමීප කරවීම අරමුණු කරයි.

බටහිර සහරා තත්ත්වය[සංස්කරණය]

මොරොක්කෝව 1975 දී බටහිර සහරාව ඈඳා ගත්තේය. පොලිසාරියෝ පෙරමුණ මොරොක්කෝ බර්ම් (තාප්පයට) නැගෙනහිරින් පිහිටි භූමිය පාලනය කරයි.

සගුයියා එල්-හම්රා සහ රියෝ ද ඔරෝ කලාපවල තත්ත්වය මතභේදාත්මකයි. බටහිර සහරා යුද්ධයේදී සහරාවි කැරලිකාර ජාතික විමුක්ති ව්‍යාපාරය වන පොලිසාරියෝ පෙරමුණ 1976 අතර මොරොක්කෝව සහ මොරිටේනියාව යන දෙකටම එරෙහිව සටන් කළ අතර 1991 සටන් විරාමයක් තවමත් ක්‍රියාත්මක වේ. එක්සත් ජාතීන්ගේ දූත මෙහෙවරක් වන MINURSO, භූමිය ස්වාධීන විය යුතුද නැතහොත් මොරොක්කෝවේ කොටසක් ලෙස පිළිගත යුතුද යන්න පිළිබඳ ජනමත විචාරණයක් සංවිධානය කිරීමේ වගකීම පැවරී ඇත.

ප්‍රදේශයේ කොටසක් වන Free Zone යනු සහරාවි අරාබි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජය ලෙස පොලිසාරියෝ පෙරමුණ පාලනය කරන බොහෝ දුරට ජනාවාස නොමැති ප්‍රදේශයකි. එහි පරිපාලන මූලස්ථානය ඇල්ජීරියාවේ ටින්ඩෝෆ් හි පිහිටා ඇත. 2006 වන විට, කිසිදු එක්සත් ජාතීන්ගේ සාමාජික රාජ්‍යයක් බටහිර සහරා මත මොරොක්කෝ ස්වෛරීභාවය පිළිගෙන නොතිබුණි.[12] 2020 දී, ට්‍රම්ප් පරිපාලනය යටතේ එක්සත් ජනපදය, මොරොක්කෝව ඊශ්‍රායලය සමඟ සබඳතා සාමාන්‍යකරණය කරන බවට ඇති එකඟතාවය මත, මතභේදයට තුඩු දී ඇති බටහිර සහරා කලාපය සම්බන්ධයෙන් මොරොක්කෝවේ තරඟකාරී ස්වෛරීභාවයට පිටුබලය දුන් පළමු බටහිර රට බවට පත් විය.[13]

2006 දී, මොරොක්කෝ රජය සහරාන් කටයුතු සඳහා වූ මොරොක්කෝ රාජකීය උපදේශක සභාව (CORCAS) හරහා කලාපය සඳහා ස්වයං පාලන තත්ත්වය යෝජනා කළේය. මෙම ව්‍යාපෘතිය 2007 අප්‍රේල් මස මැද භාගයේදී එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක කවුන්සිලයට ඉදිරිපත් කරන ලදී. මෙම යෝජනාව එක්සත් ජනපදය, ප්‍රංශය සහ ස්පාඤ්ඤය වැනි මොරොක්කෝ සහචරයින් විසින් දිරිමත් කරන ලදී.[තහවුරු කර නොමැත] ආරක්ෂක මණ්ඩලය සෘජුව ප්‍රවේශ වන ලෙස පාර්ශවයන්ගෙන් ඉල්ලා ඇත. සහ අන්‍යෝන්‍ය වශයෙන් පිළිගත් දේශපාලන විසඳුමකට එළැඹීම සඳහා කොන්දේසි විරහිත සාකච්ඡා.[14]

පරිපාලන අංශ[සංස්කරණය]

මොරොක්කෝවේ පරිපාලන ප්‍රදේශ

මොරොක්කෝව නිල වශයෙන් කලාප 12 කට බෙදා ඇති අතර,[15] එය පළාත් 62 කට සහ ප්‍රාන්ත 13 කට බෙදා ඇත.[16]

කලාප

  1. ටැන්ගර්-ටෙටුවාන්-අල් හොසීමා
  2. ඔරියන්ටල්
  3. ෆෙස්-මෙක්නෙස්
  4. රබාත්-සාලේ-කේනිට්‍රා
  5. බෙනි මෙලාල්-කෙනිෆ්රා
  6. කැසබ්ලැන්කා-සෙට්ටාට්
  7. මරකේෂ්-සාෆි
  8. ඩ්‍රා-ටෆිලලෙට්
  9. සෝස්-මැස්සා
  10. ගුල්මිම්-ඕඩ් නවුන්
  11. ලායූන්-සාකියා එල් හම්රා
  12. ඩැක්ලා-ඕවුඩ් එඩ්-දහබ්

මානව හිමිකම්[සංස්කරණය]

1960 ගණන්වල මුල් භාගයේ සිට 1980 ගණන්වල අග භාගය දක්වා, II වන හසන් ගේ නායකත්වය යටතේ, මොරොක්කෝව අප්‍රිකාවේ සහ ලෝකයේ නරකම මානව හිමිකම් වාර්තා වලින් එකක් විය. 1990 ගණන්වල මැද භාගයේදී එය තියුනු ලෙස පහත වැටෙන තෙක් දේශපාලන විසම්මුතිය ආන්ඩුව මර්දනය කිරීම II වන හසන් ගේ නායකත්වය තුළ පුලුල්ව පැතිර ගියේය. අපයෝජනයන් සිදු වූ දශකයන් ඊයම් වසර (Les Années de Plomb) ලෙස හඳුන්වනු ලබන අතර බලහත්කාරයෙන් අතුරුදහන් කිරීම්, රජයේ විරුද්ධවාදීන් සහ විරෝධතාකරුවන් ඝාතනය කිරීම සහ ටස්මාමාර්ට් වැනි රහසිගත සිර කඳවුරු ඇතුළත් විය. II වන හසන් රජුගේ පාලන සමයේදී (1961-1999) සිදු වූ අපයෝජනයන් පරීක්ෂා කිරීම සඳහා, මොහොමඩ් රජු යටතේ රජය සාධාරණ හා ප්‍රතිසන්ධාන කොමිසමක් (IER) පිහිටුවීය.[17][18]

2016 හි හියුමන් රයිට්ස් වොච් වාර්ෂික වාර්තාවට අනුව, මොරොක්කෝ බලධාරීන් නීති කිහිපයක් හරහා සාමකාමී අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට, ඇසුරට සහ රැස්වීමට ඇති අයිතිවාසිකම් සීමා කළේය. රජය හෝ රජු (හෝ රජ පවුල) විවේචනය කරන මුද්‍රිත සහ අන්තර්ජාල මාධ්‍ය දෙකටම බලධාරීන් දිගටම නඩු පවරයි.[19] බටහිර සහරා හි සහරාවි-ප්‍රෝ-ෆ්‍රී-පී-ප්‍රෝ-පොලිසාරියෝ පෙලපාලිකරුවන්[20] යන දෙපාර්ශවයටම එරෙහිව ප්‍රචණ්ඩත්වය පිලිබඳ නිරන්තර චෝදනා ඇත. මොරොක්කෝව විසින් අල්ලාගෙන සිටින සහ එහි දකුණු පළාත්වල කොටසක් ලෙස සලකනු ලබන මතභේදාත්මක භූමියකි. සහරාවි නිදහස් පක්ෂ ක්‍රියාකාරීන් හෘද සාක්ෂියේ සිරකරුවන් ලෙස රඳවා තබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් මොරොක්කෝවට චෝදනා එල්ල වී ඇත.[21]

සමලිංගික ක්‍රියා මෙන්ම විවාහයට පෙර ලිංගික ක්‍රියා ද මොරොක්කෝවේ නීති විරෝධී වන අතර මාස හයේ සිට අවුරුදු තුන දක්වා සිර දඬුවම් ලැබිය හැකිය.[22][23] ඉස්ලාම් හැර වෙනත් ඕනෑම ආගමක් සඳහා ආගමට හැරවීම නීති විරෝධී වන අතර (මොරොක්කෝ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 220 වගන්තිය), එම අපරාධය උපරිම වශයෙන් වසර 15ක සිර දඬුවමකට යටත් වේ.[24][25] කාන්තාවන්ට එරෙහි හිංසනය සහ ලිංගික හිංසනය අපරාධයක් බවට පත් කර ඇත. දඩය මාසයක සිට වසර පහ දක්වා විය හැකි අතර දඩ ඇ.ඩො. 200 සිට ඇ.ඩො. 1,000 දක්වා වේ.[26]

රාජාණ්ඩුව යටපත් කිරීම මොරොක්කෝවේ සාපරාධී වරදකි: 2023 අගෝස්තු මාසයේදී, ෆේස්බුක් හි රජුගේ ප්‍රතිපත්ති තීරණ විවේචනය කිරීම හේතුවෙන් කටාර්හි මොරොක්කෝ පදිංචිකරුවෙකුට වසර පහක සිර දඬුවමක් නියම විය.[27]

යොමු කිරීම්[සංස්කරණය]

  1. "Democracy Index 2022: Frontline democracy and the battle for Ukraine" (PDF). Economist Intelligence Unit (බ්‍රිතාන්‍ය ඉංග්‍රීසි බසින්). 2023.
  2. "Morocco / Western Sahara". rsf.org (ඉංග්‍රීසි බසින්). 2023-05-19. සම්ප්‍රවේශය 2023-07-02.
  3. Schemm, Paul (17 June 2011) King declares Morocco a constitutional monarchy. Associated Press.
  4. Moroccan king in referendum win සංරක්ෂණය කළ පිටපත 24 ඔක්තෝබර් 2012 at the Wayback Machine. The Irish Times. 2 July 2011.
  5. Migdalovitz, Carol (3 February 2010). Morocco: Current Issues සංරක්ෂණය කළ පිටපත 25 ජනවාරි 2012 at the Wayback Machine, Congressional Research Service.
  6. "Encyclopedia of the Nations: Morocco Foreign Policy". සම්ප්‍රවේශය 23 October 2009.
  7. "GCC Countries Invest Heavily in Morocco". සම්ප්‍රවේශය 23 October 2009.
  8. "Morocco rejoins African Union". Worldbulletin. 30 January 2017. සම්ප්‍රවේශය 31 January 2017.
  9. "Morocco to rejoin African Union despite Western Sahara dispute". BBC News. bbc.com. 30 January 2017. සම්ප්‍රවේශය 31 January 2017.
  10. "Algeria cuts diplomatic ties with Morocco over 'hostile actions'". Al-Jazeera. 24 August 2021.
  11. "US rewards Morocco for terror aid". BBC News (බ්‍රිතාන්‍ය ඉංග්‍රීසි බසින්). 4 June 2004. සම්ප්‍රවේශය 7 November 2021.
  12. "Paragraph 37". Report of the Secretary-General on the situation concerning Western Sahara (S/2006/249). United Nations Security Council. p. 10.
  13. Majid, Jacob. "Biden reportedly won't reverse Trump recognition of Western Sahara as Morocco's සංරක්ෂණය කළ පිටපත 16 ඔක්තෝබර් 2021 at the Wayback Machine", The Times of Israel (1 May 2021).
  14. "Report of the Secretary-General on the situation concerning Western Sahara". UN Security Council. 13 April 2007. සම්ප්‍රවේශය 18 May 2007.
  15. "Décret fixant le nom des régions" (PDF). Portail National des Collectivités Territoriales (ප්‍රංශ බසින්). 18 May 2015 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 11 July 2015.
  16. "Morocco Prefectures". www.statoids.com.
  17. ICTJ Activity in MoroccoInternational Center for Transitional Justice (ICTJ) සංරක්ෂණය කළ පිටපත 28 සැප්තැම්බර් 2007 at the Wayback Machine
  18. "Morocco's Truth Commission: Honoring Past Victims during an Uncertain Present: V. Constraints on the ERC". hrw.org. 31 October 2020 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 3 June 2017.
  19. "Morocco and Western Sahara: Events of 2015". Morocco and Western Sahara. 12 January 2016.
  20. "afrol News – Western Sahara activists released, re-arrested in riots". www.afrol.com.
  21. "Morocco/Western Sahara: Sahrawi human rights defender on trial". Amnesty International. 22 April 2006 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  22. United Nations High Commissioner for Refugees (5 March 2007). "Refworld | Morocco: The treatment of homosexuals, including protection offered by the state and the attitude of the population". UNHCR.
  23. "Laws on Homosexuality in African Nations". Library of Congress. 2015.
  24. Saeed, A.; Saeed, H. (2004). Freedom of Religion, Apostasy and Islam. Ashgate. p. 19. ISBN 9780754630838.
  25. "Une famille française arrêtée pour prosélytisme à Marrakech". bladi.net (ප්‍රංශ බසින්). 4 July 2015.
  26. "Morocco criminalises violence against women and sexual harassment". Al Jazeera. සම්ප්‍රවේශය 14 September 2018.
  27. "Moroccan man jailed for five years for criticising king in Facebook posts". Guardian. Agence France-Presse. 3 August 2023. සම්ප්‍රවේශය 4 August 2023.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=මොරොක්කෝවේ_දේශපාලනය&oldid=631917" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි