Jump to content

බැලේ නැටුම්

විකිපීඩියා වෙතින්
(බැලේ වෙතින් යළි-යොමු කරන ලදි)
1874 දී ඩෙගාස් විසින් බැලට් පන්තියේ සම්භාව්‍ය බෙල් ටූටස්

බැලට් ( ප්‍රංශ: [balɛ]) යනු පහළොස්වන සියවසේ ඉතාලි පුනරුද සමයේ දී ආරම්භ වූ සහ පසුව ප්‍රංශයේ සහ රුසියාවේ ප්‍රසංග නර්තන ආකාරයක් දක්වා වර්ධනය වූ ප්‍රසංග නැටුම් වර්ගයකි. එතැන් සිට එය තමන්ගේම වචන මාලාවක් සහිත පුළුල් හා ඉහළ තාක්ෂණික නර්තනයක් බවට පත් විය. බැලේ නර්තන ගෝලීය වශයෙන් බලගතු වී ඇති අතර වෙනත් බොහෝ නර්තන ප්‍රභේද සහ සංස්කෘතීන්හි භාවිතා වන මූලික ශිල්පීය ක්‍රම නිර්වචනය කර ඇත. ලොව පුරා විවිධ පාසල් ඔවුන්ගේම සංස්කෘතීන් ඇතුළත් කර ඇත. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස බැලේ විවිධ ආකාරවලින් පරිණාමය වී ඇත.

ඒකාබද්ධ කෘතියක් ලෙස බැලට් නිෂ්පාදනයක් සඳහා නර්තන රචනය සහ සංගීතය සමන්විත වේ. බැලට් නර්තන වින්‍යාසය සහ වාදනය කරනු ලබන්නේ පුහුණු බැලට් නර්තන ශිල්පීන් විසිනි. සාම්ප්‍රදායික සම්භාව්‍ය බැලට් සාමාන්‍යයෙන් සිදු කරනු ලබන්නේ ශාස්ත්‍රීය සංගීතය සමඟින් වන අතර විස්තීර්ණ ඇඳුම් සහ වේදිකා භාවිතා කරන අතර නවීන බැලට් නර්තන බොහෝ විට සරල ඇඳුම් වලින් සහ විස්තීර්ණ කට්ටල හෝ දර්ශන නොමැතිව සිදු කෙරේ.

නිරුක්තිය

[සංස්කරණය]

බැලට් යනු ප්‍රංශ වචනයක් වන අතර එහි මූලාරම්භය ඉතාලි බැලෙටෝ භාෂාවෙන් වන අතර එය ලතින් බැලෝ, බැලරේ වෙතින් පැමිණේ "නැටීමට" යන අර්ථය ඇති[1] එය ග්‍රීක "βαλλίζω" වෙතින් පැමිණේ. (බැලිසෝ), "නටන්න, පැනීමට".[2] 1630 දී පමණ ප්රංශ භාෂාවෙන් මෙම වචනය ඉංග්රීසි ව්යවහාරයට පැමිණියේය.

ප්‍රංශ භාෂාවෙන්, මෙම වචනය බැලට් ප්‍රසංගයක්, බැලට් නර්තන කෘතියක් සහ සමහර විට නැටුම් ප්‍රභේදයටම යොමු වේ, ඩාන්ස් ක්ලැසික් යන ප්‍රකාශය අවසාන අර්ථය සඳහා ද පැවතිය ද, එය අඩු සංකල්පීය වන අතර මෙය ඉගෙනීම ගැන සඳහන් කිරීමේදී බහුලව භාවිතා වේ.

ඉතිහාසය

[සංස්කරණය]
Royal de la Nuit (1653) බැලට් හි ඇපලෝ ලෙස XIV වන ලුවී

බැලේ ආරම්භ වූයේ පහළොස්වන සහ දහසයවන සියවස්වල ඉතාලි පුනරුද උසාවිවලිනි. රැජින ලෙස කැතරින් ඩි මෙඩිසිගේ බලපෑම යටතේ එය ප්‍රංශය දක්වා ව්‍යාප්ත වූ අතර එහිදී එය තවත් වර්ධනය විය.[3] මෙම මුල් උසාවිබැලේ නර්තනවල නර්තන ශිල්පීන් බොහෝ විට උතුම් ආධුනිකයන් විය. විසිතුරු ඇඳුම් පැළඳුම් නරඹන්නන් විශ්මයට පත් කිරීමට අදහස් කළ නමුත් ඒවා රංගන ශිල්පීන්ගේ චලනය වීමේ නිදහස සීමා කළේ ය.[4]

බැලේ නර්තන විශාල කුටිවල සිදු කරන ලද අතර එය නරඹන්නන් තුන් පැත්තකින් විය. 1618 සිට ප්‍රොසීනියම් ආරුක්කුව ප්‍රේක්ෂක සාමාජිකයින්ගෙන් දුරස්ථ රංගන ශිල්පීන් මත ක්‍රියාත්මක කිරීම, එවිට නිෂ්පාදනවල වෘත්තීය නර්තන ශිල්පීන්ගේ තාක්ෂණික දස්කම් වඩා හොඳින් බැලීමට සහ අගය කිරීමට ඔවුන්ට හැකි විය.[5][6]

XIV වන ලුවී රජුගේ පාලන සමයේ දී ප්‍රංශ උසාවි බැලේ නර්තන එහි උච්චතම අවස්ථාවට ළඟා විය. ලුවී විසින් 1661 දී ඇකඩමි රෝයල් ද ඩෑන්ස් (රාජකීය නැටුම් ඇකඩමිය) ආරම්භ කළේ ප්‍රමිතීන් ස්ථාපිත කිරීම සහ නර්තන උපදේශකයින් සහතික කිරීම සඳහා ය.[7] 1672 දී XIV වන ලුවී විසින් Jean-Baptiste Lully ඇකඩමියේ Royale de Musique (Paris Opera) හි අධ්‍යක්ෂවරයා බවට පත් කරන ලදී. එයින් ප්‍රථම වෘත්තීය බැලේ නර්තන සමාගම වන Paris Opera Ballet ආරම්භ විය. පියරේ බියුචම්ප් ලුලීගේ බැලේ නර්තන මාස්ටර් ලෙස සේවය කළේ ය. ඔවුන්ගේ හවුල්කාරිත්වය බැලේ නර්තන සංවර්ධනයට දැඩි ලෙස බලපානු ඇති අතර, පාදවල ප්‍රධාන ස්ථාන පහ නිර්මාණය කිරීම සඳහා ඔවුන්ට ලබා දී ඇති ගෞරවයෙන් සාක්ෂි දරයි. 1681 වන විට, ඇකඩමියේ වසර ගණනාවක පුහුණුවෙන් පසු පළමු "බැලරිනාස්" වේදිකාවට පැමිණියේ ය.

1830 න් පසු ප්‍රංශයේ බැලේ පරිහානියට පත්වීමට පටන් ගත් නමුත් එය ඩෙන්මාර්කය, ඉතාලිය සහ රුසියාව තුළ දිගටම වර්ධනය විය. පළමු ලෝක යුද්ධය ආසන්නයේ සර්ජි ඩයගිලෙව්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් බැලට් රුසස් යුරෝපයට පැමිණීම මුද්‍රා නාට්‍ය කෙරෙහි ඇති උනන්දුව පුනර්ජීවනය කර නූතන යුගය ආරම්භ කළේ ය.

විසිවන ශතවර්ෂයේ දී, බැලේ නර්තන අනෙකුත් නර්තන ප්‍රභේද කෙරෙහි පුළුල් බලපෑමක් ඇති කළේ ය,[8] එසේම විසිවන සියවසේදී, බැලේ එය සම්භාව්‍ය බැලේ සිට නවීන නර්තනය හඳුන්වාදීම දක්වා වෙනස් කරමින් රටවල් කිහිපයක නූතනවාදී ව්‍යාපාරවලට තුඩු දුන්නේ ය.

විසිවන සියවසේ ප්‍රසිද්ධ නර්තන ශිල්පීන් අතර ඇනා පව්ලෝවා, ගලීනා උලනෝවා, රුඩොල්ෆ් නුරේයෙව්, මායා ප්ලිසෙට්ස්කායා, මාර්ගට් ෆොන්ටේන්, රොසෙලා හයිටවර්, මාරියා ටෝල් ප්‍රධානියා, එරික් බෲන්, මිහායිල් බැරිෂ්නිකොව්, සුසෑන් ෆැරල්, ජෙල්සියා මර්ක්ලන්ඩ්, ජෙල්සියා මර්ක්ලන්ඩ් සහ ජෙල්සියා කර්ක්ලන්ඩ්.[9]

ශෛලීන්

[සංස්කරණය]
මාරි සාලේ, සම්භාව්‍ය බැලේ නර්තන ශිල්පිනිය

ශෛලීය වෙනස්කම් සහ උප ප්‍රභේද කාලයත් සමඟ පරිණාමය වී ඇත. මුල්, සම්භාව්‍ය වෙනස්කම් මූලික වශයෙන් භූගෝලීය සම්භවය සමඟ සම්බන්ධ වේ. රුසියානු බැලේ, ප්‍රංශ බැලේ සහ ඉතාලි බැලේ මෙයට උදාහරණ වේ. සමකාලීන බැලේ සහ නව සම්භාව්‍ය බැලේ වැනි පසුකාලීන වෙනස්කම්, සම්භාව්‍ය බැලේ සහ සම්ප්‍රදායික නොවන තාක්‍ෂණය සහ චලනය යන දෙකම ඇතුළත් වේ. සමහර විට වඩාත් පුළුල් ලෙස දන්නා සහ ඉටු කරන ලද බැලේ නර්තන විලාසය ප්‍රමාද රොමැන්ටික් බැලට් (හෝ බැලට් බ්ලැන්ක්) වේ.[10]

සම්භාව්ය බැලට් නර්තන

[සංස්කරණය]
හංස විලෙහි Ivanov/Petipa සංස්කරණයේ II වන පනතේ Valse des cygnes

සම්භාව්‍ය බැලේ සම්ප්‍රදායික බැලේශිල්පීය ක්‍රම සහ වචන මාලාව මත පදනම් වේ.[11] ප්‍රංශ බැලේ, ඉතාලි බැලේ, ඉංග්‍රීසි බැලේ සහ රුසියානු බැලේ වැනි විවිධ රටා තුළ විවිධ මෝස්තර මතු වී ඇත.[12] සම්භාව්‍ය බැලේ විලාසයන් කිහිපයක් විශේෂිත පුහුණු ක්‍රම සමඟ සම්බන්ධ වී ඇත, සාමාන්‍යයෙන් ඒවායේ නිර්මාතෘවරුන් විසින් නම් කරනු ලැබේ (පහත බලන්න). Royal Academy of Dance ක්‍රමය යනු විවිධ බැලේ ශිල්පීන් කණ්ඩායමක් විසින් ආරම්භ කරන ලද බැලේ ශිල්පීය ක්‍රමයක් සහ පුහුණු පද්ධතියකි. සංවිධානයට අනන්‍ය වූ සහ ඉංග්‍රීසි බැලේ ශෛලිය ලෙස ජාත්‍යන්තරව පිළිගත් නව බැලේ ශෛලියක් නිර්මාණය කිරීම සඳහා ඔවුන් ඔවුන්ගේ නර්තන ක්‍රම (ඉතාලි, ප්‍රංශ, ඩෙන්මාර්ක සහ රුසියානු) ඒකාබද්ධ කරන ලදී.[13] සම්භාව්‍ය බැලේ නිෂ්පාදන සඳහා උදාහරණ කිහිපයක් නම්: Swan Lake, The Sleeping Beauty සහ The Nutcracker.

රොමෑන්ටික් බැලේ

[සංස්කරණය]
Carlotta Grisi, මුල් Giselle, 1841, romantic tutu ඇඳගෙන

රොමෑන්ටික් බැලේ සම්භාව්‍ය බැලේ කලාත්මක ව්‍යාපාරයක් වූ අතර නිෂ්පාදන කිහිපයක් අද සම්භාව්‍ය ප්‍රසංගය තුළ පවතී. ප්‍රේමණීය යුගය සනිටුහන් වූයේ පොයින්ට් වැඩවල මතුවීම, කාන්තා නර්තන ශිල්පීන්ගේ ආධිපත්‍යය සහ මෘදු බව සහ සියුම් ප්‍රභාව විදහා දැක්වීමට උත්සාහ කරන දිගු, ගලා යන ටූටස් ය. මෙම ව්‍යාපාරය දහනවවන සියවසේ මුල් භාගයේ සිට මැද භාගය දක්වා (රොමෑන්තික යුගය) සිදු වූ අතර සෞන්දර්යාත්මක අත්දැකීම් ප්‍රභවයක් ලෙස දැඩි චිත්තවේගයන් අවධාරණය කරන තේමාවන් ඇතුළත් විය. බොහෝ ආදර බැලේවල කුමන්ත්‍රණ මාරාන්තික මිනිසුන්ගේ හදවත් සහ හැඟීම් වහල්භාවයට පත් කළ ආත්ම කාන්තාවන් (සිල්ෆ්, විලිස් සහ අවතාර) වටා කැරකුණි. 1827 La Sylphide මුද්‍රා නාට්‍යය පළමුවැන්න ලෙස පුළුල් ලෙස සැලකෙන අතර 1870 Coppélia මුද්‍රා නාට්‍යය අවසාන එක ලෙස සැලකේ. රොමෑන්ටික යුගයේ ප්‍රසිද්ධ බැලේ නර්තන ශිල්පීන් අතර මාරි ටැග්ලියෝනි, ෆැනී එල්ස්ලර් සහ ජූල්ස් පෙරෝට් ඇතුළත් වේ. Jules Perrot ඔහුගේ නර්තන රචනය සඳහා ද ප්‍රසිද්ධය, විශේෂයෙන් Giselle ගේ නර්තනය, බොහෝ විට වඩාත් පුළුල් ලෙස සමරනු ලබන ආදර බැලේ ලෙස සැලකේ.[14]

නව සම්භාව්‍ය බැලට්

[සංස්කරණය]
ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රා ඩැනිලෝවා සහ සර්ජ් ලිෆාර්, ඇපලෝන් මුසාගෙට්, 1928

නව සම්භාව්‍ය බැලේ සාමාන්‍යයෙන් වියුක්ත වන අතර පැහැදිලි කුමන්ත්‍රණයක්, ඇඳුම් පැළඳුම් හෝ දර්ශන නොමැත. සංගීත තේරීම විවිධ විය හැකි අතර බොහෝ විට නව සම්භාව්‍ය සංගීතය ද ඇතුළත් වේ (උදා: ස්ට්‍රැවින්ස්කි, රූසල්). From Petipa to Balanchine හි කතුවරයා වන Tim Scholl, 1928 දී ජෝර්ජ් බලන්චයින් ගේ ඇපලෝ පළමු නව සම්භාව්‍ය බැලේ ලෙස සලකයි. සර්ජි ඩයගිලෙව්ගේ වියුක්ත මුද්‍රා බැලේවලට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ඇපලෝ නැවත ස්වරූපයට පැමිණීම නියෝජනය කළේ ය. Balanchine නූතන නර්තන නර්තන ශිල්පිනී Martha Graham සමඟ වැඩ කළ අතර, 1959 දී Balanchine's Episodes හි ඉදිරිපත් වූ Paul Taylor වැනි නවීන නර්තන ශිල්පීන් ඔහුගේ සමාගමට ගෙන ආවේය.[15]

Balanchine නව සම්භාව්‍ය බැලේ මුහුණුවර ලෙස පුළුල් ලෙස සලකනු ලබන අතර, සැලකිය යුතු දායකත්වයක් ලබා දුන් තවත් අය සිටියහ. Frederick Ashton ගේ Symphonic Variations (1946) යනු නර්තන ශිල්පියාගේ මූලික කෘතියකි. සීසර් ෆ්‍රෑන්ක්ගේ එම මාතෘකාවේම ලකුණු වලට සකසන්න, එය ලකුණුවල නිර්මල නර්තන අර්ථ නිරූපණයකි.[16]

තවත් ආකාරයක, නූතන බැලේ, නව සම්භාව්‍යවාදයේ ශාඛාවක් ලෙස ද මතු විය. මෙම ආකෘතියේ නවෝත්පාදකයින් අතර Glen Tetley, Robert Joffrey සහ Gerald Arpino විය. නවීන බැලේ නව සම්භාව්‍යවාදයෙන් විග්‍රහ කිරීමට අපහසු වුවද, මෙම නර්තන ශිල්පීන්ගේ කාර්යය මුද්‍රා නාට්‍යයේ ප්‍රණීතභාවයෙන් බැහැර වූ විශාල මලල ක්‍රීඩාවකට අනුග්‍රහය දැක්වීය. භෞතිකත්වය වඩාත් නිර්භීත වූ අතර, මනෝභාවය, විෂය කරුණු සහ සංගීතය වඩාත් තීව්‍ර විය. මෙයට උදාහරණයක් වනුයේ ජොෆ්රිගේ Astarte (1967), එහි නර්තනය තුළ රොක් ලකුණු සහ ලිංගික සංවේදනයන් ඇතුළත් විය.[17]

සමකාලීන බැලට්

[සංස්කරණය]
සමකාලීන මුද්‍රා නාට්‍යයක් තුළ නවීන, සම්භාව්‍ය නොවන ආකාරයෙන් සිදු කරන ලද මුද්‍රා නාට්‍ය පැනීමකි

මෙම බැලේ ශෛලිය බොහෝ විට පාවහන් නොමැතිව සිදු කෙරේ. සමකාලීන බැලේවලට මයිම් සහ රංගනය ඇතුළත් විය හැකි අතර ඒවා සාමාන්‍යයෙන් සංගීතයට සකසා ඇත (සාමාන්‍යයෙන් වාද්‍ය වෘන්දය නමුත් ඉඳහිට කටහඬ). මෙම ආකෘතිය නව සම්භාව්‍ය හෝ නවීන බැලේ වෙන්කර හඳුනා ගැනීම දුෂ්කර විය හැකිය. සමකාලීන බැලේ ද සමකාලීන නර්තනයට සමීප වන්නේ බොහෝ සමකාලීන බැලේ සංකල්ප විසිවන සියවසේ නවීන නර්තනයේ අදහස් සහ නවෝත්පාදනයන්ගෙන් වන අතර බිම වැඩ කිරීම සහ කකුල් හැරවීම ඇතුළුව. ප්‍රධාන වෙනස වන්නේ සමකාලීන මුද්‍රා නාට්‍යයක් රඟ දැක්වීමට බැලේ තාක්ෂණය අත්‍යවශ්‍ය වීමයි.

ජෝර්ජ් බැලන්චයින් සමකාලීන බැලේ පුරෝගාමියෙකු ලෙස සැලකේ. තවත් මුල් සමකාලීන බැලේ නර්තන ශිල්පිනියක් වන Twyla Tharp, 1976 දී ඇමරිකානු බැලට් රඟහල සඳහා Push Comes To Shove නැටුම් නිර්මාණය කළ අතර 1986 දී ඇයගේම සමාගමක් සඳහා In The Upper Room නිර්මාණය කළා ය. මෙම කොටස් දෙකම පොයින්ට් සපත්තු සහ සම්භාව්‍ය පුහුණුව ලත් නර්තන ශිල්පීන් සමඟ පැහැදිලි නවීන චලනයන් ඒකාබද්ධ කිරීම සඳහා නව්‍ය ලෙස සලකනු ලැබීය.

අද බොහෝ සමකාලීන බැලේ සමාගම් සහ නර්තන ශිල්පීන් ඇත. මේවාට ඇලොන්සෝ කිං සහ ඔහුගේ සමාගම වන LINES බැලට් ඇතුළත් වේ; Matthew Bourne සහ ඔහුගේ සමාගම New Adventures; සංකීර්ණ සමකාලීන බැලට්; Nacho Duato සහ ඔහුගේ Compañia Nacional de Danza; William Forsythe සහ The Forsythe Company; සහ Nederlands Dans රඟහලේ Jiří Kylian. සාම්ප්‍රදායිකව "සම්භාව්‍ය" සමාගම්, එනම් Mariinsky (Kirov) මුද්‍රා නාට්‍යය සහ පැරිස් ඔපෙරා බැලේ ද නිතිපතා සමකාලීන කෘති ඉටු කරයි.

බැලේ යන පදය පරිණාමය වී ඇත්තේ එයට සම්බන්ධ සියලු ආකාර ඇතුළත් කිරීමට ය. බැලේ නර්තන ශිල්පියෙකු ලෙස පුහුණුව ලබන අයෙකු නව සම්භාව්‍ය, නවීන සහ සමකාලීන කාර්යයන් ඉටු කිරීමට දැන් අපේක්ෂා කෙරේ. බැලේ නර්තන ශිල්පියෙකුට සම්භාව්‍ය වැඩ සඳහා ගාම්භීර හා රාජකීය වීමටත්, නව සම්භාව්‍ය වැඩවල නිදහස් හා ගීත රචනා කිරීමටත්, නවීන හා සමකාලීන වැඩ සඳහා නිහතමානී, රළු හෝ පදික වීමටත් හැකි වනු ඇතැයි අපේක්ෂා කෙරේ. මීට අමතරව, බටහිර නොවන නැටුම් ශෛලීන්හි නර්තන ශිල්පීන් පුහුණු කිරීම අවශ්‍ය වන Hiplet වැනි සමකාලීන නර්තනය සමඟ සම්භාව්‍ය බැලේ ශිල්පීය ක්‍රමය ඒකාබද්ධ කරන නවීන නර්තන ප්‍රභේද කිහිපයක් තිබේ.[18]

බැලට් නර්තන ඉගැන්වීමේ තාක්ෂණික ක්‍රම

[සංස්කරණය]
1938 බ්‍රිස්බේන් සහ ටූවූම්බා හි පැවති රාජකීය නැටුම් ඇකඩමියේ (ලන්ඩන්) විභාග සඳහා තරඟ කරන තරුණ ගැහැණු ළමයින්

බැලේ ඉගැන්වීමට හෝ අධ්‍යයනය කිරීමට බහුලව භාවිතා වන, ජාත්‍යන්තරව පිළිගත් ක්‍රම හයක් ඇත. මෙම ක්‍රම නම් ප්‍රංශ පාසල, වැගනෝවා ක්‍රමය, සෙචෙට්ටි ක්‍රමය, බෝර්නොන්විල් ක්‍රමය, රාජකීය නර්තන ඇකඩමි ක්‍රමය (ඉංග්‍රීසි විලාසය) සහ බලන්චයින් ක්‍රමය (ඇමරිකානු විලාසය) වේ.[19][20] තවත් බොහෝ තාක්ෂණික පාසල් විවිධ රටවල පවතී.

පෙර පාසල් වයසේ දරුවන් මුද්‍රා නාට්‍ය චිත්‍රාගාරයක් සඳහා ලාභදායී ආදායම් මාර්ගයක් වුව ද, සාමාන්‍යයෙන් කුඩා දරුවන්ට මුද්‍රා නාට්‍ය ඉගැන්වීම සුදුසු නොවේ.[21] මූලික උපදෙස් සඳහා නැටීමට වඩා නිශ්චලව සිටීම සහ ඉරියව්ව කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීම අවශ්‍ය වේ. මේ නිසා, බොහෝ බැලේ වැඩසටහන් ඓතිහාසිකව ආසන්න වශයෙන් වයස අවුරුදු 8 දක්වා සිසුන් පිළිගෙන නොමැත. නිර්මාණාත්මක චලනයන් සහ ඉල්ලුම් නොවන පූර්ව බැලේපන්ති ළමුන් සඳහා විකල්ප ලෙස නිර්දේශ කරනු ලැබේ.[22][23]

වෘත්තියක් ලෙස බැලේ

[සංස්කරණය]
Wilfride Piollet "Swan Lake" හි නටයි (පැරිස් ඔපෙරා, 1977 දී)

වෘත්තීය නර්තන ශිල්පීන්ට සාමාන්‍යයෙන් හොඳ වැටුපක් නොලැබෙන අතර සාමාන්‍ය සේවකයෙකුට වඩා අඩු මුදලක් උපය යි.[24] 2020 වන විට, ඇමරිකානු නර්තන ශිල්පීන්ට (බැලේ සහ අනෙකුත් නැටුම් ආකෘතීන් ඇතුළුව) සාමාන්‍යයෙන් පැයකට US$19ක් ගෙවන ලද අතර, ගුරුවරුන් සඳහා ප්‍රසංග කරන්නන්ට වඩා හොඳ වැටුපක් ගෙවන ලදී.[24]

රැකියා දැක්ම ප්‍රබල නොවන අතර, රැකියාවක් ලබා ගැනීමේ තරඟය තීව්‍ර වේ, අයදුම්කරුවන් සංඛ්‍යාව රැකියා අවස්ථා ගණනට වඩා විශාල ලෙස ඉක්මවයි.[24] බොහෝ රැකියාවලට පෞද්ගලික නැටුම් පාසල්වල ඉගැන්වීම ඇතුළත් වේ.[24]

නර්තන ශිල්පීන්ට නර්තන ශිල්පීන්ට වඩා හොඳ වැටුපක් ලැබේ.[24] සංගීතඥයින් සහ ගායකයින් පැයකට නර්තන ශිල්පීන් හෝ නර්තන ශිල්පීන්ට වඩා හොඳින් ගෙවනු ලැබේ, පැයකට ඩොලර් 30 ක් පමණ වේ; කෙසේ වෙතත්, පූර්ණ කාලීන වැඩ සංගීතඥයන් සඳහා අසාමාන්ය වේ.[25]

සෞඛ්ය බලපෑම්

[සංස්කරණය]

නහඹර වියේ පසුවන බාලිකා බැලේ නර්තන ශිල්පීන් පළමු ඉළ ඇටයේ ආතති අස්ථි බිඳීම් වලට ගොදුරු වේ.[26] පශ්චාත් වළලුකර impingement syndrome (PAIS) බහුලවම බලපානු ලබන්නේ බැලේනර්තන ශිල්පීන් වැනි පුනරාවර්තන ප්ලාන්ටාර් නැමීම් සිදු කරන පුද්ගලයින්ටය.[27] ආහාර ගැනීමේ අක්‍රමිකතා සාමාන්‍ය දෙයක් ලෙස සැලකෙන අතර, 2014 මෙටා-විශ්ලේෂණයකින් පෙනී යන්නේ බැලේය නර්තන ශිල්පීන් විවිධ ආකාරයේ ආහාර ගැනීමේ අක්‍රමිකතා සඳහා සාමාන්‍ය ජනගහනයට වඩා වැඩි අවදානමක් ඇති බව අධ්‍යයනයන් පෙන්වා දෙන බවයි.[28] මීට අමතරව, සමහර පර්යේෂකයන් සඳහන් කර ඇත්තේ බැලට් පිළිබඳ දැඩි පුහුණුව නිසා අත්වල අස්ථි ඛනිජ ඝනත්වය අඩු වන බව යි.[29]

විවේචනය

[සංස්කරණය]

බොහෝ බැලේ නර්තන වින්‍යාසය ලියා ඇත්තේ එය සාපේක්ෂ වශයෙන් තරුණ නර්තන ශිල්පියෙකුට පමණක් ඉදිරිපත් කළ හැකි වන පරිදිය.[30] බැලේ ව්‍යුහය - (සාමාන්‍යයෙන්) පිරිමි නර්තන ශිල්පියෙකු හෝ අධ්‍යක්ෂකවරයෙකු තම කලාත්මක දැක්ම ප්‍රකාශ කිරීම සඳහා (බොහෝ විට) කාන්තා ශරීර භාවිතා කරන අතර, එය කාන්තාවන්ට හානි කරන බවට විවේචනයට ලක්ව ඇත.[31]

මේකත් බලන්න

[සංස්කරණය]

මූලාශ්‍ර

[සංස්කරණය]
  1. ^ https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3Dballi%2Fzw
  2. ^ http://www.etymonline.com/index.php?term=ballet
  3. ^ Homans, Jennifer (2010). Apollo's Angels: A History of Ballet. New York: Random House. pp. 1–4. ISBN 978-1-4000-6060-3.
  4. ^ Clarke, Mary; Crisp, Clement (1992). Ballet: An Illustrated History. Great Britain: Hamish Hamilton. pp. 17–19. ISBN 978-0-241-13068-1.
  5. ^ Brockett, Oscar G.; Ball, Robert J. (March 28, 2013). The Essential Theatre, Enhanced. Cengage Learning. p. 115. ISBN 9781285687513. 5 July 2024 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 8 July 2023.
  6. ^ Cermatori, Joseph (November 16, 2021). Baroque Modernity, An Aesthetics of Theater. Johns Hopkins University Press. p. 9. ISBN 9781421441542. 5 July 2024 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 8 July 2023.
  7. ^ "The Art of Power: How Louis XIV Ruled France ... With Ballet" (ඉංග්‍රීසි බසින්). Mental floss. 2017-03-15. 2017-10-02 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2017-10-02.
  8. ^ "Ballet And Modern Dance: Using Ballet As The Basis For Other Dance Techniques". Student Resources (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). 2014-08-05. 2017-10-02 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2017-07-26.
  9. ^ "The ten greatest ballet dancers of the twentieth century". Classic FM (ඉංග්‍රීසි බසින්). 2017-10-02 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2017-10-02.
  10. ^ Hammond, Sandra Noll (2004). Ballet basics. McGraw-Hill Education. ISBN 978-0-07-255714-5.
  11. ^ Grant, Gail (1982). Technical Manual and Dictionary of Classical Ballet. New York, US: Dover Publications. ISBN 978-0-486-21843-4.
  12. ^ Classical ballet technique. 1989.
  13. ^ Greskovic, Robert (1998). Ballet 101: A Complete Guide to Learning and Loving the Ballet. New York, New York: Hyperion Books. pp. 46–57. ISBN 978-0-7868-8155-0.
  14. ^ Clarke, Mary; Crisp, Clement (1992). Ballet: An Illustrated History. Great Britain: Hamish Hamilton. pp. 17–19. ISBN 978-0-241-13068-1.
  15. ^ Scholl, Tim (1994). From Petipa to Balanchine: Classical Revival and the Modernization of Ballet. London: Routledge. ISBN 978-0415756211.
  16. ^ Clarke, Mary; Crisp, Clement (1992). Ballet: An Illustrated History. Great Britain: Hamish Hamilton. pp. 17–19. ISBN 978-0-241-13068-1.
  17. ^ Greskovic, Robert (1998). Ballet 101: A Complete Guide to Learning and Loving the Ballet. New York, New York: Hyperion Books. pp. 46–57. ISBN 978-0-7868-8155-0.
  18. ^ Kourlas, Gia (2016-09-02). "Hiplet: An Implausible Hybrid Plants Itself on Pointe". The New York Times. ISSN 0362-4331. 2016-12-21 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2016-12-03.
  19. ^ Klapper, Melissa R. (2020). Ballet Class, An American History. Oxford University Press. p. 70. ISBN 9780190908683. 2023-07-19 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2023-07-08.
  20. ^ Kassing, Gayle (May 23, 2014). Discovering Dance. Human Kinetics. p. 150. ISBN 9781492584544. July 19, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය July 8, 2023.
  21. ^ Kaufman, Sarah L. Kaufman (10 October 2019). "Parents, you're enrolling your little ones in the wrong kind of dance class". The Washington Post. 7 February 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 8 February 2020.
  22. ^ Paskevska, Anna (1997-10-20). Getting Started in Ballet : A Parent's Guide to Dance Education: A Parent's Guide to Dance Education (ඉංග්‍රීසි බසින්). Oxford University Press, USA. pp. 30. ISBN 978-0-19-802773-7.
  23. ^ Medova, Marie-Laure (2004). Ballet for Beginners (ඉංග්‍රීසි බසින්). Sterling Publishing Company, Inc. p. 11. ISBN 978-1-4027-1715-4. 5 July 2024 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 8 February 2020.
  24. ^ a b c d e "Dancers and Choreographers: Occupational Outlook Handbook" (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). U.S. Bureau of Labor Statistics. 8 September 2021. 2012-04-03 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2022-01-20.
  25. ^ "Musicians and Singers: Occupational Outlook Handbook". U.S. Bureau of Labor Statistics (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). 8 September 2021. 2022-01-21 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2022-01-20.
  26. ^ Kiel, John; Kaiser, Kimberly (2018), "Stress Reaction and Fractures", StatPearls (StatPearls Publishing),
    PMID 29939612
    , https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK507835/, ප්‍රතිෂ්ඨාපනය 2018-11-05     
  27. ^ Yasui, Youichi; Hannon, Charles P; Hurley, Eoghan; Kennedy, John G (2016). "Posterior ankle impingement syndrome: A systematic four-stage approach". World Journal of Orthopedics (ඉංග්‍රීසි බසින්). 7 (10): 657–663. doi:10.5312/wjo.v7.i10.657. ISSN 2218-5836. PMC 5065672. PMID 27795947.
  28. ^ Arcelus, Jon; Witcomb, Gemma L.; Mitchell, Alex (2014). "Prevalence of Eating Disorders amongst Dancers: A Systemic Review and Meta-Analysis" (PDF). European Eating Disorders Review. 22 (2): 92–101. doi:10.1002/erv.2271. PMID 24277724. 5 July 2024 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත (PDF). සම්ප්‍රවේශය 29 June 2022.
  29. ^ Wewege, Michael A.; Ward, Rachel E. (August 2018). "Bone mineral density in pre-professional female ballet dancers: A systematic review and meta-analysis". Journal of Science and Medicine in Sport. 21 (8): 783–788. doi:10.1016/j.jsams.2018.02.006. ISSN 1878-1861. PMID 29526411. S2CID 3884127.
  30. ^ O'Connell Whittet, Ellen (11 October 2018). "Is There Such A Thing As Ballet That Doesn't Hurt Women?". BuzzFeed News (ඉංග්‍රීසි බසින්). 5 November 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2018-11-05.
  31. ^ Fisher, Jennifer (2007). "Tulle as Tool: Embracing the Conflict of the Ballerina as Powerhouse". Dance Research Journal. 39 (1): 2–24. doi:10.1017/S0149767700000048. JSTOR 20444681. S2CID 194065932.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=බැලේ_නැටුම්&oldid=716868" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි