ටියුනීසියාවේ ආර්ථිකය
2009 දී ලෝක ආර්ථික සංසදය විසින් අප්‍රිකාවේ වඩාත්ම තරඟකාරී ආර්ථිකය ලෙස ශ්‍රේණිගත කරන ලද,[1] ටියුනීසියාව යනු ආර්ථිකයක් ලිබරල්කරණය සහ පුද්ගලීකරණය කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ අපනයන-අභිමුඛ රටක් වන අතර, 1990 ගණන්වල මුල් භාගයේ සිට 5% දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ වර්ධනය සාමාන්‍යයක් වන අතර, එයින් පීඩා විඳිති. දේශපාලනිකව සම්බන්ධ ප්‍රභූන්ට වාසි සැලසෙන දූෂණය.[2] ටියුනීසියාවේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය සක්‍රීය සහ උදාසීන අල්ලස් ගැනීම, කාර්යාල අපයෝජනය, කප්පම් ගැනීම් සහ උනන්දුව පිළිබඳ ගැටුම් ඇතුළු දූෂණ ක්‍රම කිහිපයක් අපරාධ කරයි, නමුත් දූෂණ විරෝධී රාමුව ඵලදායී ලෙස බලාත්මක නොවේ.[3] කෙසේ වෙතත්, ට්‍රාන්ස්පේරන්සි ඉන්ටර්නැෂනල් විසින් වාර්ෂිකව ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද දූෂණ සංජානන දර්ශකයට අනුව, 2016 දී ලකුණු 41ක් ලබා ගනිමින් ටියුනීසියාව අඩුම දූෂිත උතුරු අප්‍රිකානු රට ලෙස ශ්‍රේණිගත කර ඇත. ටියුනීසියාවට කෘෂිකර්මාන්තය, පතල් කැණීම, නිෂ්පාදන සහ ඛනිජ තෙල් නිෂ්පාදන වැනි විවිධ ආර්ථිකයක් ඇත. 2009 වසරේ මුළු දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් 7%ක් සහ රැකියා 370,000ක් වූ සංචාරක ව්‍යාපාරයට.[4] 2008 දී එය නාමික වශයෙන් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 41 ක ආර්ථිකයක් සහ PPP ලෙස ඩොලර් බිලියන 82 ක් විය.[5]
කෘෂිකාර්මික අංශය දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් 11.6% ක්, කර්මාන්තය 25.7% ක් සහ සේවා 62.8% කි. කාර්මික අංශය ප්‍රධාන වශයෙන් ඇඳුම් සහ පාවහන් නිෂ්පාදනය, මෝටර් රථ අමතර කොටස් නිෂ්පාදනය සහ විදුලි යන්ත්‍රෝපකරණ වලින් සමන්විත වේ. පසුගිය දශකය තුළ ටියුනීසියාව සාමාන්‍ය 5% ක වර්ධනයක් කළමනාකරණය කළද, එය ඉහළ විරැකියා අනුපාතයකින්, විශේෂයෙන් තරුණයින් අතර දිගින් දිගටම පීඩා විඳිති.[6][7][8]
යුරෝපීය සංගමය ටියුනීසියාවේ පළමු වෙළඳ සහකරු ලෙස පවතින අතර, දැනට ටියුනීසියානු ආනයනවලින් 72.5% ක් සහ ටියුනීසියානු අපනයනවලින් 75% ක් නියෝජනය කරයි. ටියුනීසියාව මධ්‍යධරණී කලාපයේ යුරෝපීය සංගමයේ වඩාත්ම ස්ථාපිත වෙළඳ හවුල්කරුවන්ගෙන් එකක් වන අතර යුරෝපා සංගමයේ 30 වැනි විශාලතම වෙළඳ හවුල්කරුවා ලෙස ශ්‍රේණිගත වේ. 1995 ජූලි මාසයේදී යුරෝපා සංගමය සමඟ සංගම් ගිවිසුමක් අත්සන් කළ පළමු මධ්‍යධරණී රට ටියුනීසියාවයි, නමුත් ඇතුල්වීමේ දිනය බලාත්මක වීමටත් පෙර, ටියුනීසියාව ද්විපාර්ශ්වික යුරෝපා සංගම් වෙළඳාම සඳහා තීරුබදු විසුරුවා හැරීමට පටන් ගත්තේය. ටියුනීසියාව 2008 දී කාර්මික නිෂ්පාදන සඳහා තීරුබදු විසුරුවා හැරීම අවසන් කරන ලද අතර එම නිසා EU සමඟ නිදහස් වෙළඳ ප්‍රදේශයකට ඇතුළු වූ පළමු EU නොවන මධ්‍යධරණී රට විය.[9]
ගෝලීය ආහාර සැපයුම සඳහා රුසියානු යුක්රේනය ආක්‍රමණය කිරීමේ ප්‍රතිවිපාක විශේෂයෙන් ටියුනීසියාවට තදින්ම දැනෙමින් තිබේ.[10][11]
2023 ජූනි මාසයේදී ලෝක බැංකු සමූහය විසින් ටියුනීසියාවට ඩොලර් මිලියන 268.4ක් ණයට දුන්නේ ELMED, පුනර්ජනනීය බලශක්ති ප්‍රභව වලින් නිපදවන විදුලිය මෙගාවොට් 600ක මුහුද යට කේබලයක් හරහා සිසිලියට සහ EU වෙත ආනයනය කිරීමට ඉතාලිය සමඟ ඇති විදුලි අන්තර් සම්බන්ධතා ව්‍යාපෘතියකි.[12]
ටියුනීසියාව 2023 දී ගෝලීය නවෝත්පාදන දර්ශකයේ 79 වැනි ස්ථානයට පත් විය.[13]
සංචාරක[සංස්කරණය]
.jpg)
ටියුනීසියාවේ සංචාරක ආකර්ෂණයන් අතර එහි කොස්මොපොලිටන් අගනුවර වන ටියුනිස්, කාර්තේජ්හි පුරාණ නටබුන්, ඩර්බාහි මුස්ලිම් සහ යුදෙව් නිල නිවාස, මොනාස්ටිර් වලින් පිටත වෙරළබඩ නිකේතන සහ රාත්‍රී ජීවිතය මෙහෙයවන හම්මමෙට් නගරය වේ.[14] නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස් පුවත්පතට අනුව, ටියුනීසියාව එහි රන් වෙරළ, හිරු කාලගුණය සහ දැරිය හැකි සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ සඳහා ප්‍රසිද්ධය.[15]
බලශක්ති[සංස්කරණය]
ටියුනීසියාවේ විදුලි නිෂ්පාදනයේ මූලාශ්‍ර[16]
ටියුනීසියාවේ භාවිතා කරන විදුලියෙන් බහුතරයක් දේශීයව නිෂ්පාදනය කරනු ලබන්නේ රජය සතු සමාගමක් වන STEG (Société Tunisienne de l'Electricité et du Gaz) විසිනි. 2008 දී, රට තුළ මුළු ජනනය 13,747 GWh නිෂ්පාදනය කරන ලදී.[17]
ටියුනීසියාවේ තෙල් නිෂ්පාදනය දිනකට බැරල් 97,600 (15,520 m3/d) පමණ වේ. ප්‍රධාන ක්ෂේත්‍රය එල් බෝර්මා වේ.[18]
තෙල් නිෂ්පාදනය 1966 දී ටියුනීසියාවේ ආරම්භ විය. දැනට තෙල් නිධි 12ක් ඇත.[19]
2020 වන විට න්‍යෂ්ටික බලාගාර දෙකක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට ටියුනීසියාවට සැලසුම් කර තිබුණි. මෙම පහසුකම් දෙකම මෙගාවොට් 900-1000 නිෂ්පාදනය කිරීමට අපේක්ෂා කෙරේ. ප්‍රංශය ටියුනීසියාවේ න්‍යෂ්ටික බලශක්ති සැලසුම්වල වැදගත් හවුල්කරුවෙකු වීමට නියමිත අතර, අනෙකුත් හවුල්කරුවන් සමඟ පුහුණුව සහ තාක්ෂණය ලබා දීම සඳහා ගිවිසුමක් අත්සන් කර ඇත.[20][21] 2015 වන විට, ටියුනීසියාව මෙම සැලසුම් අත්හැර දමා ඇත. ඒ වෙනුවට, ටියුනීසියාව එහි බලශක්ති මිශ්‍රණය විවිධාංගීකරණය කිරීම සඳහා වෙනත් විකල්ප සලකා බලයි, එනම් පුනර්ජනනීය බලශක්ති, ගල් අඟුරු, ෂේල් ගෑස්, ද්‍රව ස්වභාවික වායු සහ ඉතාලිය සමඟ සබ්මැරීන බලශක්ති අන්තර් සම්බන්ධතාවයක් ගොඩනැගීමයි.[22]
බලශක්ති සංරක්ෂණය සඳහා වූ ජාතික නියෝජිතායතනය (සංරක්ෂණය කළ පිටපත 21 ඔක්තෝබර් 2015 at the Wayback Machine) විසින් යෝජනා කරන ලද ටියුනීසියානු සූර්ය සැලැස්මට අනුව (එය ටියුනීසියාවේ පුනර්ජනනීය බලශක්ති උපාය මාර්ගය සූර්යයාට සීමා නොවේ, එහි මාතෘකාව යෝජනා කළ හැකි දෙයට පටහැනිව), ටියුනීසියාවේ අරමුණ 2030 වන විට විදුලිබල මිශ්‍රණයේ පුනර්ජනනීය බලශක්තියෙන් 30%ක කොටසකට ළඟාවීමයි, ඒවායින් බොහොමයක් සුළං බලය සහ ප්‍රකාශ වෝල්ටීයතාව මගින් ගණනය කළ යුතුය.[23] 2015 වන විට, ටියුනීසියාවේ සම්පූර්ණ පුනර්ජනනීය ධාරිතාව මෙ.වො. 312 කි. (සුළං මෙ.වො. 245, ජල විදුලිය මෙ.වො. 62, ප්‍රකාශ වෝල්ටීයතා මෙ.වො. 15.)[24][25]
ප්‍රවාහන[සංස්කරණය]
රට පුරා කිලෝමීටර් 19,232 (සැතපුම් 11,950) මාර්ග ඇත,[5] අධිවේගී මහාමාර්ග තුනක් සමඟ නඩත්තු කරයි: A1 ටියුනිස් සිට ස්ෆැක්ස් දක්වා (ස්ෆැක්ස්-ලිබියාව සඳහා ක්‍රියාත්මක වේ), A3 ටියුනිස්-බෙජා (ක්‍රියාත්මක වන බෙජා - බුසලෙම්, අධ්‍යයනය කරමින් පවතින බුසලෙම් - ඇල්ජීරියාව) සහ A4 Tයුනිස් - බිසර්ටේ. ටියුනීසියාවේ ගුවන් තොටුපළවල් 29ක් ඇති අතර ටියුනිස් කාර්තේජ් ජාත්‍යන්තර ගුවන්තොටුපළ සහ ඩර්බා-සාර්සිස් ජාත්‍යන්තර ගුවන්තොටුපළ වඩාත් වැදගත් ඒවා වේ. නව ගුවන් තොටුපළක්, එන්ෆිඩා - හම්මමෙට් ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපළ 2011 දී විවෘත කරන ලදී. මෙම ගුවන් තොටුපළ සවුස්සේ වලට උතුරින් එන්ෆිඩා හි පිහිටා ඇති අතර ප්‍රධාන වශයෙන් කයිරෝවාන් වැනි අභ්‍යන්තර නගර සමඟ හම්මමෙට් සහ පෝට් එල් කන්ටෝයි හි නිවාඩු නිකේතනවලට සේවය කිරීමට නියමිතය. ගුවන් සමාගම් පහක් ටියුනීසියාවේ මූලස්ථානය කර ඇත: ටියුනීසාර්, සිෆක්ස් එයාර්ලයින්ස්, කාර්තාගෝ එයාර්ලයින්ස්, නූවලෙයාර් සහ ටියුනිසෙයාර් එක්ස්ප්‍රස්. දුම්රිය ජාලය SNCFT මගින් ක්‍රියාත්මක වන අතර මුළු කිලෝමීටර 2,135 (සැතපුම් 1,327) වේ.[5] ටියුනිස් ප්‍රදේශය ට්‍රාන්ස්ටු විසින් කළමනාකරණය කරනු ලබන මෙට්‍රෝ ලෙගර් නම් සැහැල්ලු දුම්රිය ජාලයකින් සේවය කරයි.
ජල සැපයුම සහ සනීපාරක්ෂාව[සංස්කරණය]
මැද පෙරදිග සහ උතුරු අප්‍රිකාවේ ජල සම්පාදන හා සනීපාරක්ෂක සේවා සඳහා ඉහළම ප්‍රවේශ අනුපාත ටියුනීසියාව අත්කර ගෙන ඇත. 2011 වන විට, ආරක්ෂිත පානීය ජලය සඳහා ප්‍රවේශය විශ්වීය ළං වීමට ආසන්න විය 100% නාගරික ප්‍රදේශවල සහ 90% ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල.[26] ටියුනීසියාව වසර පුරා හොඳ තත්ත්වයේ පානීය ජලය සපයයි.[27]
නාගරික ප්‍රදේශවල සහ විශාල ග්‍රාමීය මධ්‍යස්ථානවල ජල සැපයුම් පද්ධති සඳහා වගකීම පැවරී ඇත්තේ කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය යටතේ ඇති ස්වාධීන පොදු ආයතනයක් වන ජාතික ජල සැපයුම් අධිකාරියක් වන Sociéte Nationale d'Exploitation et de Distribution des Eaux (SONEDE) වෙතය. ඉතිරි ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල කුඩා හා මධ්‍යම ජල සැපයුම් සැලසුම් කිරීම, සැලසුම් කිරීම සහ අධීක්ෂණය කිරීම Direction Générale du Génie Rurale (DGGR) හි වගකීම වේ.
1974 දී, සනීපාරක්ෂක අංශය කළමනාකරණය කිරීම සඳහා ONAS පිහිටුවන ලදී. 1993 සිට, ONAS ජල පරිසරය ආරක්ෂා කිරීම සහ දූෂණයට එරෙහිව සටන් කිරීම සඳහා ප්‍රධාන ක්‍රියාකරුවෙකුගේ තත්ත්වය ලබා ඇත. ආදායම් නොලබන ජල අනුපාතිකය කලාපයේ අඩුම අගය වන අතර එය 2012 වසරේ 21%කි.[28]
යොමු කිරීම්[සංස්කරණය]
- ↑ "The Global Competitiveness Index 2009–2010 rankings" (PDF). weforum.org. 30 October 2010 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 16 September 2009.
- ↑ "GTZ in Tunisia". gtz.de. GTZ. 11 May 2011 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 20 October 2010.
- ↑ "Tunisia Corruption Profile". Business Anti-Corruption Portal. 14 July 2015 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 14 July 2015.
- ↑ "Trouble in paradise: How one vendor unmasked the 'economic miracle'". France24. 11 January 2011. සම්ප්‍රවේශය 28 October 2011.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 "Tunisia". CIA World Factbook. 19 October 2021.
- ↑ Haouas, Ilham; Sayre, Edward; Yagoubi, Mahmoud (September 2012). "Youth Unemployment in Tunisia: Characteristics and Policy Responses" (PDF). Topics in Middle Eastern and African Economies. 14. සම්ප්‍රවේශය 10 January 2024.
- ↑ "Youth Inactivity and Unemployment". Tunisia: Breaking the Barriers to Youth Inclusion (PDF) (Report). World Bank. 1 November 2014. සම්ප්‍රවේශය 10 January 2024.
- ↑ Arous, Mohamed (14 September 2022). "To Support Youth, Tunisia Needs a New Approach to Development". United States Institute of Peace. සම්ප්‍රවේශය 10 January 2024.
- ↑ "Bilateral relations Tunisia EU". europa.eu. සම්ප්‍රවේශය 16 September 2009.
- ↑ "Tunesien: Was Saïed mit der rassistischen Gewalt zu tun hat". www.zdf.de (ජර්මන් බසින්). 2023-03-11. සම්ප්‍රවේශය 2023-10-02.
- ↑ "The impact of the Russian-Ukrainian war on the Tunisian food system - Rosa Luxemburg Stiftung" (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2023-10-02.
- ↑ "World Bank lends Tunisia $268 million for power line with Italy". Reuters (ඉංග්‍රීසි බසින්). 2023-06-22. සම්ප්‍රවේශය 2023-10-01.
- ↑ WIPO (13 December 2023). Global Innovation Index 2023, 15th Edition (ඉංග්‍රීසි බසින්). World Intellectual Property Organization. doi:10.34667/tind.46596. ISBN 9789280534320. සම්ප්‍රවේශය 2023-10-29.
{{cite book}}:|website=ignored (help) - ↑ "HAMMAMET". TunisiaTourism.info (ප්‍රංශ බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2022-08-25.
- ↑ Glusac, Elaine (22 November 2009). "A Night, and Day, In Tunisia at a New Resort". The New York Times.
- ↑ Arfa, M. Othman Ben. "Effort national de maitrise de l'energie : contribution de la steg" (PDF). steg.com.tn. 16 July 2011 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 12 November 2009.
- ↑ "STEG, company website". steg.com.tn. 21 November 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 28 October 2009.
- ↑ "Oil and Gas in Tunisia". mbendi.com. 13 May 2006 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 9 October 2009.
- ↑ "MBendi oilfields in Tunisia". mbendi.com. 13 May 2006 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 31 October 2009.
- ↑ "Tunisias nuclear plans". Reuters. 23 April 2009.
- ↑ "Tunisia: A civil nuclear station of 1000 Megawatt and two sites are selected". africanmanager.com. 14 May 2011 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 4 November 2009.
- ↑ "Débat national sur l'Énergie". 15 September 2015 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 15 September 2015.
- ↑ Nouvelle version du plan solaire tunisien සංරක්ෂණය කළ පිටපත 4 මැයි 2018 at the Wayback Machine. anme.nat.tn (April 2012)
- ↑ "Tunisia Energy Situation - energypedia". energypedia.info.
- ↑ Production de l’électricité en Tunisie සංරක්ෂණය කළ පිටපත 8 අගෝස්තු 2019 at the Wayback Machine. oitsfax.org
- ↑ World Health Organization; UNICEF. "Joint Monitoring Programme for Drinking Water Supply and Sanitation". 16 February 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 27 December 2012.
- ↑ (ප්‍රංශ බසින්) Ministère du Developpement et de la Cooperation Internationale, Banque Mondiale et Programme "Participation Privee dans les infrastructures mediterreeanees" (PPMI): "Étude sur la participation privée dans les infrastructures en Tunisie". සංරක්ෂණය කළ පිටපත 5 මාර්තු 2012 at the Wayback Machine, Volume III, 2004, accessed on 21 March 2010
- ↑ "Chiffres clés". SONEDE. 2 December 2013 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 27 December 2013.