Ultraviolet radiation

පාරජම්බුල (UV) ආලෝකය 400 nm (750 THz) සිට 10 nm (30 PHx), දෘශ්ය ආලෝකය වඩා කෙටි නමුත් එක්ස්-රේ කිරණ වලට වඩා දිගු කිරීමට තරංග ආයාමය සමග වන විද්යුත් චුම්භක විකිරණ වේ. සමහර කොන්දේසි යටතේ දරුවන් හා තරුණ වැඩිහිටි, nm ට 310 කට පමණ තරංග ආයාම දක්වා පාරජම්බුල බලන්න [1] ගත හැකි වුවද, [2] සහ aphakia (අතුරුදහන් කාච) සමග ජනතාව සමහර පාරජම්බුල තරංග ආයාම බලන්න පුළුවන්, පාරජම්බුල බොහෝ මිනිසුන්ට නොපෙනෙන. ආසන්න පාරජම්බුල සමහර කෘමීන් හා කුරුල්ලන් දැකගත හැක. UV විකිරණ හිරු එළිය සහභාගි වන අතර, එවැනි රසදිය වාෂ්ප ලාම්පු, පදම් පහන්, සහ කළු විදුලි ලාම්පු විදුලි arcs හා විශේෂිත විදුලි පහන් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලදී. පරමාණු අයනීකරණයට බලශක්ති නොමැති වුවද, දිගු තරංග ආයාම පාරජම්බුල විකිරණ, රසායනික ප්රතික්රියා ඇති විය, හා තවත් බොහෝ ද්රව්ය බබළන්න හෝ fluoresce කිරීමට හේතු හැක. මෙහි ප්රතිඵලයක් වශයෙන්, පාරජම්බුල ජීව විද්යාත්මක බලපෑම් සරල රත් බලපෑම් ට වඩා වැඩි වන අතර, UV විකිරණ බොහෝ ප්රායෝගික කාබනික අණු සමග එහි අන්තර්ක්රියා විඳිමින්. හෙලිකොප්ටරයක්, දුඹුරු පැහැ ලප හා නොවෙ සමේ පිළිකා අවදානමක් සමග, අධික ලෙස නිරාවරණය හුරු පුරුදු බලපෑම් වේ. එය බොහෝ පෘථිවි වායුගෝලය, විශේෂයෙන් ඕසෝන් ස්ථරය විසින් පෙරහන නොකළ නම් වියළි දේවල් දැඩි හිරු පාරජම්බුල කිරණ මගින් සිදු කළ බව ජීවත්. [3] තවත්-ජව සම්පන්න, කෙටි-තරංග ආයාමය "අන්ත" 121 nm ට අඩු පහත පාරජම්බුල එසේ දැඩි එය බිම ළඟා පෙර එය අවශෝෂණය ගුවන් අයනීකරණය වී. [4] පාරජම්බුල ද මිනිසා ඇතුළු බොහෝ ඉඩම් පෘෂ්ඨවංශීන්, අස්ථි ශක්තිමත් විටමින් D ගොඩනැගීමට සඳහා වගකිව යුතු වේ. පාරජම්බුල වර්ණාවලිය අනුව මානව සෞඛ්යයට හිතකර හා හානිකර දෙකම බලපෑම් ඇති කරයි.

සොයාගැනීම "පාරජම්බුල" "වයලට් ඔබ්බට" (ලතින් අන්ත සිට, "ඔබ්බට"), වයලට් දෘශ්ය ආලෝකය වැඩිම වාර පාට වීම බවයි. පාරජම්බුල කිරණ වයලට් ආලෝකය වඩා වැඩි සංඛ්යාත ඇත. UV විකිරණ ජර්මානු භෞතික විද්යාඥ ජොහෑන් විල්හෙල්ම් Ritter පමණක් දෘශ්යමාන වර්ණාවලියේ වයලට් අවසන් ඔබ්බට නොපෙනෙන කිරණ වඩා ඉක්මණින් වයලට් ආලෝකය වඩා රිදී ක්ලෝරයිඩ්-පොඟවා කඩදාසි අඳුරු බව නිරීක්ෂණය කරන විට 1801 දී සොයා ගන්නා ලදී. ඔහු රසායනික ප්රතික්රියාශීලතාව අවධාරණය කිරීමට හා "තාප කිරණ" ඔවුන් හඳුනාගැනීමට "ඔක්සිහාරක කිරණ" ඔවුන් කැඳවා, දෘශ්ය වර්ණාවලියේ අනෙකුත් අවසානයේ පසුගිය වසරේ සොයා ගන්නා ලදී. ඉන් කෙටි කලකට පසුව මෙම සරල කාලීන "රසායනික කිරණ" සම්මත කර ගන්නා ලදී, එය මෙම ඇති "අති කිරණ නම් ආලෝකය (සැලකිය යුතු ජෝන් විලියම් Draper සිට විකිරණ සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් ආකාරයක බව පැවති අය සිටි නමුත්, 19 වන සියවස පුරා ජනප්රිය රැඳී "[5] [6]). කොන්දේසි රසායනික හා තාපය කිරණ අවසානයේ පිළිවෙළින්, පාරජම්බුල හා අධෝරක්ත විකිරණ පක්ෂව ඉවත් කරනු ලැබීය. [7] [8] 1878 දී බැක්ටීරියා වඳ සැත්කම් පිළිබඳ කෙටි තරංග ආයාමය ආලෝකය බලපෑම සොයා ගන්නා ලදී. 1903 වන විට එය වඩාත් ඵලදායී තරංග ආයාම 250 nm ට අඩු අවට හඳුන්වන ලදී. 1960 දී, ප්රජාතන්ත්රවාදී ජාතික සන්ධානයේ මත පාරජම්බුල විකිරණ බලපෑම ස්ථාපිත කරන ලදී. [9] එය දැඩි ලෙස ගුවන් මගින් අවශෝෂණය නිසා රික්තයක් පාරජම්බුල නම් 200 nm ට අඩු පහත පාරජම්බුල විකිරණ, සොයා, ජර්මානු භෞතික විද්යාඥ වික්ටර් Schumann විසින් 1893 දී ඉදිරිපත් කරන ලදී. [10]