රෝම අධිරාජ්‍යයේ කිතුනුවන්ට හිංසා කිරීම
ක්‍රිස්තු වර්ෂ 1 වන සියවසේ ආරම්භ වී 4 වන සියවසේ අවසානය දක්වා රෝම අධිරාජ්‍යය පුරා කිතුනුවන් පීඩාවට පත් විය. මුලින් රෝමානු මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකවාදයේ සහ හෙලනිස්ටික් ආගමේ සම්ප්‍රදායන්හි බහුදේවවාදී අධිරාජ්‍යයක් වූ අතර, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය අධිරාජ්‍යය හරහා ව්‍යාප්ත වූ විට, එය පුරාණ රෝමයේ අධිරාජ්‍ය සංස්කෘතිය සමඟ මතවාදී ගැටුමකට පැමිණියේය. දේවත්වයට පත් අධිරාජ්‍යයන්ට හෝ වෙනත් දෙවිවරුන්ට පුද පූජා පැවැත්වීම වැනි මිථ්‍යාදෘෂ්ටික පිළිවෙත් ක්‍රිස්තියානීන් පිළිකුල් කළේ ඔවුන්ගේ විශ්වාසයන් පිළිම වන්දනාව තහනම් කර තිබූ බැවිනි. රාජ්‍යය සහ සිවිල් සමාජයේ අනෙකුත් සාමාජිකයන් ක්‍රිස්තියානීන්ට රාජද්‍රෝහීත්වය, විවිධ කටකතා පැතිරුණු අපරාධ, නීති විරෝධී රැස්වීම් සහ රෝම ඇදහිල්ල අත්හැරීමට තුඩු දුන් පිටසක්වල ආගමක් හඳුන්වා දීම සඳහා දඬුවම් කළහ. [1] පළමු, ප්‍රාදේශීයකරණය වූ නෙරෝනියානු පීඩාව සිදු වූයේ නීරෝ අධිරාජ්‍යයා යටතේය ( රා. 54 – 68 ) රෝමයේ. මාකස් ඕරේලියස්ගේ පාලන සමයේදී බොහෝ දුරට දේශීයකරණය වූ පීඩා ගණනාවක් සිදු විය ( රා. 161 – 180 ). [2] විවේකයකින් පසු, ඩෙසියස් අධිරාජ්‍යයන් යටතේ පීඩා නැවත ආරම්භ විය ( රා. 249 – 251 ) සහ Trebonianus Gallus ( රා. 251 – 253 ). Decian හිංසනය විශේෂයෙන් පුළුල් විය. වැලරියන් අධිරාජ්‍යයාගේ හිංසා පීඩා ( රා. 253 – 260 ) සසානියානු අධිරාජ්‍යයේ ෂාපූර් I ( රා. 240 – 270 විසින් ඔහුගේ කැපී පෙනෙන අල්ලා ගැනීමත් සමඟ නතර විය.රා. 240 – 270 ) රෝම-පර්සියානු යුද්ධ සමයේ එඩෙස්සා සටනේදී . ඔහුගේ අනුප්‍රාප්තිකයා වූ ගැලියෙනස් ( රා. 253 – 268 ), පීඩා නතර කළේය.
ඔගස්ටස් ඩයොක්ලෙටියන් ( රා. 283 – 305 ) ක්‍රිස්තියානීන්ගේ අවසාන සාමාන්‍ය හිංසාව වන ඩයොක්ලේටියානු පීඩාව ආරම්භ වූ අතර, ඔගස්ටස් ගැලරියස් ( රා. 305 – 311 ) සර්ඩිකා ආඥාව සහ ඔගස්ටස් මැක්සිමිනස් ඩසා ( රා. 310 – 313 ) මිය ගියේය. මහා කොන්ස්ටන්ටින්ට පසුව ( රා. 306 – 337 ) ඔහුගේ ප්‍රතිවාදියා වූ මැක්සෙන්ටියස් ( රා. 306 – 312 ) 312 ඔක්තෝම්බර් මාසයේදී මිල්වියන් පාලම සටනේදී, ඔහු සහ ඔහුගේ සම-අධිරාජයා වූ ලිසීනියස්, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය ඇතුළු සියලුම ආගම් ඉවසා සිටීමට අවසර දුන් මිලාන් ආඥාව (313) නිකුත් කළේය.
- ^ Benko, Stephhen (1986). Pagan Rome and the Early Christians, Indiana University Press. ISBN 978-0253203854ISBN 978-0253203854
- ^ Bibliowicz 2019, පිටු අංකය: 42.