Jump to content

දකුණු සුඩානයේ ඉතිහාසය

විකිපීඩියා වෙතින්

දකුණු සුඩානයේ නිලෝටික් ජනයා - ඩින්කා, අන්යුවාක්, බාරි, අචෝලි, නුවර්, ෂිලුක්, කලිගි (අරාබි ෆෙරෝග්) සහ තවත් අය-පළමුව දකුණු සුඩානයට ඇතුළු වූයේ දසවන සියවසට පෙර මධ්‍යකාලීන නූබියාවේ වැටීමත් සමඟ ය. 15 වන සියවසේ සිට 19 වන සියවස දක්වා, ගෝත්‍රික සංක්‍රමණයන්, විශාල වශයෙන් බහර් එල් ගසල් ප්‍රදේශයෙන්, අන්යුවාක්, ඩින්කා, නුවර් සහ ෂිලුක් ඔවුන්ගේ නවීන ස්ථාන වෙත බහර් එල් ගසාල් සහ ඉහළ නයිල් ප්‍රදේශයට ගෙන ආ අතර අචෝලි සහ බාරි පදිංචි වූහ. 16 වැනි සියවසේදී දකුණු සුඩානයට ඇතුළු වූ සැන්ඩේ, මුණ්ඩු, අවුකය සහ බකා, කලාපයේ විශාලතම ජනතාව විය.[තහවුරු කර නොමැත]

දකුණු සුඩානයේ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් අතරින් ඩින්කා විශාලතම, නුවර් දෙවන විශාලතම, සැන්ඩේ තුන්වන විශාලතම සහ බැරි සිව්වන විශාලතම. ඔවුන් බටහිර සමකයේ නිවර්තන වැසි වනාන්තර තීරයේ මාරිඩි, යාම්බියෝ සහ ටොඹුරා දිස්ත්‍රික්කවල, යී හි

අසන්ඩේ සේවාදායකයාගේ ඇඩියෝ, සෙන්ට්‍රල් ඉක්වටෝරියා සහ බටහිර බහර් එල් ගසල් හි දක්නට ලැබේ. 18 වන ශතවර්ෂයේදී, අවුංගර සබ් සෙසු අසන්ඩේ සමාජයේ බලයට පත් වූ අතර, එය 20 වන සියවස දක්වා පැවති ආධිපත්‍යය.[1] 1922 සංවෘත දිස්ත්‍රික් ආඥාපනත (ඇංග්ලෝ-ඊජිප්තු සුඩානයේ ඉතිහාසය බලන්න) වැනි ක්‍රිස්තියානි මිෂනාරිවරුන්ට අනුග්‍රහය දක්වන බ්‍රිතාන්‍ය ප්‍රතිපත්ති සහ සුදු නයිල් ගංගාව දිගේ වගුරු බිම් වැනි භූගෝලීය බාධක දකුණු දෙසට ඉස්ලාම් පැතිරීම සීමා කළ අතර එමඟින් දකුණු ගෝත්‍රිකයන්ට ඉඩ ලබා දුන්නේය. ඔවුන්ගේ සමාජ හා සංස්කෘතික උරුමයන් මෙන්ම ඔවුන්ගේ දේශපාලන හා ආගමික ආයතන බොහොමයක් රඳවා තබා ගනී.

සුඩානයේ බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත ප්‍රතිපත්තියට අරාබි උතුරේ සංවර්ධනය අවධාරණය කිරීම සහ පාසල්, රෝහල්, මාර්ග, පාලම් සහ අනෙකුත් මූලික යටිතල පහසුකම් නොමැති කළු අප්‍රිකානු දකුණ බොහෝ දුරට නොසලකා හැරීමේ දිගු ඉතිහාසයක් තිබුණි. 1958 දී සුඩානයේ ප්‍රථම ස්වාධීන මැතිවරණයෙන් පසුව, කාර්ටූම් රජය විසින් දකුණු ප්‍රදේශය දිගින් දිගටම නොසලකා හැරීම, කැරලි, කැරලි සහ මහාද්වීපයේ දීර්ඝතම සිවිල් යුද්ධයට හේතු විය.[2][3] ප්‍රචණ්ඩත්වයෙන් පීඩාවට පත් වූවන් අතර ඩින්කා, නුවර්, ෂිලුක්, අන්යුවාක්, මුර්ලේ, බරි, මුණ්ඩාරි, බකා, බලන්ද බ්විරි, බෝයා, ඩිඩිංග, ජියේ, කක්වා, කලිගි, කුකු, ලොටුකා, නිලෝටික්, ටොපෝසා සහ සැන්ඩේ.[4]

18 වන ශතවර්ෂයේ දී ඔවුන්ගේ රජු වූ ගබුඩ්වේ ගේ ව්‍යාප්තවාදී ප්‍රතිපත්තිය හේතුවෙන් අසන්ඩේවරු ඔවුන්ගේ අසල්වැසියන් වන මෝරු, මුන්ඩු, පොජුලු, අවුකායා, බකා සහ බහර් එල් ගසාල්හි කුඩා කණ්ඩායම් සමඟ හොඳ සබඳතා පැවැත්වූහ. 19 වන ශතවර්ෂයේ දී, අසන්ඩේ ඔවුන්ගේ ස්වාධීනත්වය පවත්වා ගැනීම සඳහා ප්රංශ, බෙල්ජියම් සහ මහඩිස්ට්වරු සමඟ සටන් කළහ. ඔටෝමාන් ඊජිප්තුව, කෙදිවේ ඉස්මයිල් පාෂා ගේ පාලනය යටතේ, 1870s හි ප්‍රථමයෙන් කලාපය පාලනය කිරීමට උත්සාහ කළ අතර, දකුණු කොටසේ ඉක්වටෝරියා පළාත ස්ථාපිත කළේය. ඊජිප්තුවේ ප්‍රථම පත්කළ ආණ්ඩුකාරවරයා වූයේ 1869 දී පත් කරන ලද සැමුවෙල් බේකර් ය, පසුව 1874 දී චාල්ස් ජෝර්ජ් ගෝර්ඩන් සහ 1878 දී එමින් පාෂා විසින් පත් කරන ලදී.[5]

1880 ගණන්වල මහඩිස්ට් කැරැල්ල නව පළාත අස්ථාවර කළ අතර සමකයට 1889 දී ඊජිප්තු මුරපොලක් ලෙස පැවතීම නතර විය. සමකයේ වැදගත් ජනාවාස අතර ලාඩෝ, ගොන්ඩෝකෝරෝ, ඩුෆයිල් සහ වඩේලායි ඇතුළත් විය. 1898 දී වර්තමාන කොඩොක්හි ෆාෂෝඩා සිද්ධිය සිදු වූ විට, කලාපයේ යුරෝපීය යටත් විජිත උපාමාරු හිස එසවිය; බ්‍රිතාන්‍යය සහ ප්‍රංශය පාහේ කලාපය අරභයා යුද්ධයකට ගියහ.[5] ඉන්පසුව බ්‍රිතාන්‍යය දකුණු සුඩානය සැලකුවේ උතුරට වඩා වෙනස් සංවර්ධන අවධියක් සහිත සුවිශේෂී ආයතනයක් ලෙසය. මෙම ප්‍රතිපත්තිය 1930 දී දක්ෂිණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය මගින් නීතිගත කරන ලදී. 1946 දී, දකුණේ මතය විමසීමෙන් තොරව, බ්‍රිතාන්‍ය පරිපාලනය සිය දක්ෂිණ ප්‍රතිපත්තිය ආපසු හරවා ඒ වෙනුවට උතුර සහ දකුණ ඒකාබද්ධ කිරීමේ ප්‍රතිපත්තියක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට පටන් ගත්තේය.[6]

සුඩාන නිදහස ලැබීමෙන් පසු මෙම කලාපය සිවිල් යුද්ධ දෙකකින් සෘණාත්මකව බලපා ඇත: 1955 සිට 1972 දක්වා, සුඩාන රජය අන්යනියා කැරලිකාර හමුදාව සමඟ සටන් කළේය (Anya-Nya යනු මාඩි භාෂාවේ යෙදුමකි, එහි අර්ථය "සර්ප විෂ")[7] පළමු සුඩාන සිවිල් යුද්ධය, පසුව දෙවන සුඩාන සිවිල් යුද්ධයේදී සුඩාන මහජන විමුක්ති හමුදාව/ව්‍යාපාරය (SPLA/M) 1983 සිට 2005 දක්වා වසර විස්සකට අධික යුද්ධයක්. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස රට බරපතල නොසලකා හැරීමකට, යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනයේ අඩුවකට සහ විශාල විනාශයකට හා අවතැන්වීම්වලට ලක් විය. මිලියන 2.5 කට වැඩි ජනතාවක් මරා දමා ඇති අතර තවත් මිලියන ගණනක් රට තුළ සහ ඉන් පිටත සරණාගතයින් බවට පත්ව ඇත.

2023[8] වන විට දකුණු සුඩානයේ ජනගහනය මිලියන 11ක් ලෙස ගණන් බලා ඇති නමුත්, දශක කිහිපයක සංගණනයක් නොමැතිකම හේතුවෙන්, මෙම ඇස්තමේන්තුව දැඩි ලෙස විකෘති විය හැක. ආර්ථිකය ප්‍රධාන වශයෙන් ග්‍රාමීය වන අතර ප්‍රධාන වශයෙන් යැපුම් ගොවිතැන මත රඳා පවතී.[9][10] 2005 දී පමණ, ආර්ථිකය මෙම ග්‍රාමීය ආධිපත්‍යයෙන් සංක්‍රමණයක් ආරම්භ වූ අතර, දකුණු සුඩානය තුළ නාගරික ප්‍රදේශ පුළුල් සංවර්ධනයක් දැක ඇත.

නිදහස (2011)

[සංස්කරණය]
නිදහස් උත්සවයකදී දකුණු සුඩාන දැරියක්

2011 ජනවාරි 9 සහ 15 අතර, විස්තීරණ සාම ගිවිසුමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, දකුණු සුඩානය සුඩානයෙන් වෙන්ව ස්වාධීන රටක් බවට පත් විය යුතුද යන්න තීරණය කිරීම සඳහා දකුණු සුඩානයේ ස්වාධීන ජනමත විචාරණය පැවැත්විණි. ඉන් අනතුරුව, ජනමත විචාරණයට සහභාගී වූවන්ගෙන් 98.83% ක් වෙන්වීම හෝ ස්වාධීනත්වය සඳහා ඡන්දය ප්‍රකාශ කළහ.[11] 2011 ජනවාරි 23 දින, නිදහසින් පසු පාලනය පිළිබඳ මෙහෙයුම් කමිටුවේ සාමාජිකයින් වාර්තාකරුවන්ට පැවසුවේ නිදහස ලැබීමෙන් පසු ඉඩම "හුරුපුරුදු බව සහ පහසුව මත" දකුණු සුඩාන ජනරජය ලෙස නම් කරන බවයි. සලකා බලන ලද අනෙකුත් නම් අසනියා, නයිල් ජනරජය, කුෂ් ජනරජය සහ ජුවාමා, ජුබා, වාවු සහ මලකල් සඳහා ප්‍රධාන නගර තුනකි.[12] දකුණු සුඩානය නිල වශයෙන් ජුලි 9 වන දින සුඩානයෙන් ස්වාධීන විය, නමුත් තෙල් ආදායම බෙදීම ඇතුළුව යම් යම් මතභේද තවමත් පැවතුනද, පැරණි සුඩානයේ සියලුම තෙල් සංචිත වලින් 75% ක් දකුණු සුඩානයේ පවතී.[13] අබියි ප්‍රදේශය තවමත් මතභේදාත්මකව පවතින අතර ඔවුන්ට සුඩානයට හෝ දකුණු සුඩානයට සම්බන්ධ වීමට අවශ්‍යද යන්න පිළිබඳව අබියි හි වෙනම ජනමත විචාරණයක් පවත්වනු ඇත.[14] දකුණු කෝර්ඩෝෆාන් ගැටුම 2011 ජුනි මාසයේදී සුඩාන හමුදාව සහ එස්පීඑල්ඒ අතර නුබා කඳුකරය හරහා ඇති විය.

2011 ජූලි 9 වන දින, දකුණු සුඩානය අප්‍රිකාවේ 54 වැනි ස්වාධීන රට බවට පත් විය[15] (ජූලි 9 දැන් නිදහස් දිනය, ජාතික නිවාඩු දිනයක් ලෙස සමරනු ලැබේ[16]) සහ 2011 ජූලි 14 සිට දකුණු සුඩානය එක්සත් ජාතීන්ගේ 193 වැනි සාමාජිකයා වේ.[17] 2011 ජූලි 27 වන දින දකුණු සුඩානය අප්‍රිකානු සංගමයට එක් වූ 54 වැනි රට බවට පත් විය.[18][19] 2011 සැප්තැම්බරයේදී, Google Maps විසින් දකුණු සුඩානය ස්වාධීන රටක් ලෙස පිළිගත්තේ, දැවැන්ත සමූහ මූලාශ්‍ර සිතියම්කරණ මුලපිරීමක් දියත් කිරීමෙන් පසුවය.[20]

2011 දී වාර්තා වූයේ දකුණු සුඩානය එහි ප්‍රාන්ත 10 න් 9 ක අවම වශයෙන් සන්නද්ධ කණ්ඩායම් හතක් සමඟ යුද්ධයක යෙදී සිටි බවත්, දස දහස් ගණනක් අවතැන් වූ බවත්ය.[21] ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල සංවර්ධනය නොසලකා හරිමින්, සාධාරණ ලෙස සියලුම ගෝත්‍රික කණ්ඩායම් නියෝජනය කිරීම සහ සහාය නොදීම, දින නියමයක් නොමැතිව බලයේ සිටීමට කුමන්ත්‍රණය කරන බවට සටන්කාමීන් රජයට චෝදනා කරයි.[21][22] ලෝඩ්ස් ප්‍රතිරෝධක හමුදාව (LRA) ද දකුණු සුඩානය ඇතුළු පුළුල් ප්‍රදේශයක ක්‍රියාත්මක වේ.

අන්තර් වාර්ගික යුද්ධය සමහර අවස්ථාවල නිදහස් යුද්ධයට පෙරාතුව සහ පුලුල්ව පැතිර ඇත. 2011 දෙසැම්බරයේදී, ලූ නුවර්ගේ නුවර් සුදු හමුදාව සහ මුර්ල් අතර ගෝත්‍රික ගැටුම් උත්සන්න විය.[23] ධවල හමුදාව අනතුරු ඇඟවූයේ එය මුර්ල්ව අතුගා දමනු ඇති අතර පිබෝර් අවට ප්‍රදේශයට යවන ලද දකුණු සුඩාන සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ හමුදා සමඟ ද සටන් කරන බවයි.[24]

2012 මාර්තු මාසයේදී, දකුණු සුඩාන හමුදා දකුණු සුඩානයේ යුනිටි ප්‍රාන්තයේ සුඩාන හමුදා සමඟ ඇති වූ ගැටුමකින් පසු දකුණු කොර්ඩෝෆාන් පළාතේ සුඩානය සහ දකුණු සුඩානය යන දෙකටම හිමිකම් කියන ඉඩම්වල හෙග්ලිග් තෙල් නිධි අත්පත් කර ගත්හ.[25] දකුණු සුඩානය මාර්තු 20 වන දින ඉවත් වූ අතර සුඩාන හමුදාව දින දෙකකට පසුව හෙග්ලිග් වෙත ඇතුළු විය.

සිවිල් යුද්ධය (2013–2020)

[සංස්කරණය]
2020 මාර්තු 22 වන දින දකුණු සුඩානයේ හමුදා තත්වය
  දකුණු සුඩාන රජයේ පාලනය යටතේ
  විපක්ෂයේ සුඩාන ජනතා විමුක්ති ව්‍යාපාරයේ පාලනය යටතේ
  සුඩාන රජයේ පාලනය යටතේ

2013 සැප්තැම්බර් 5 වන දින, විශ්ලේෂක ඩුඕප් චක් වූල් විසින් ලියන ලද ලිපියක් එක්සත් ජනපදය පදනම් කරගත් දකුණු සුඩාන ප්‍රවෘත්ති ඒජන්සිය (SSNA) විසින් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී.[26] සුඩාන මහජන විමුක්ති ව්‍යාපාරයේ (එස්පීඑල්එම්) ඉහළ නායකත්වය තුළ අත්තනෝමතිකත්වයේ නැගීම ලෙස ඔහු විස්තර කළ දෙය වටා තීරනාත්මක ප්‍රශ්න මතු කළ ලේඛකයා පාලක ප්‍රභූන් පක්ෂයේ ආරම්භක මූලධර්ම ප්‍රතිෂ්ඨාපනය නොකළහොත් දැවැන්ත ප්‍රතිවිපාක ගැන අනතුරු ඇඟවීය. ඩුඕප් ද පාලක පක්ෂයට බැණ වැදුනේ පක්ෂය එහි ආරම්භක මූලධර්ම "අමතක වූ පොරොන්දු සහ රැවටීම්" මගින් ප්‍රතිස්ථාපනය කර ඇති බවට තර්ක කරමිනි. 2013 දෙසැම්බරයේදී, ජනාධිපති කීර් සහ ඔහුගේ හිටපු නියෝජ්‍ය රීක් මචාර් අතර දේශපාලන බල අරගලයක් ඇති විය, මන්ද, ජනාධිපතිවරයා විසින් මචාර් සහ තවත් දස දෙනෙකුට කුමන්ත්‍රණයකට උත්සාහ කළ බවට චෝදනා කළ බැවිනි.[27] දකුණු සුඩාන සිවිල් යුද්ධය ඇවිලෙමින් සටන් ඇවිල ගියේය. කැරලිකරුවන්ට එරෙහිව දකුණු සුඩාන රජයේ හමුදා සමඟ එක්ව සටන් කිරීමට උගන්ඩා හමුදා යොදවා ඇත.[28] එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය දකුණු සුඩානයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මෙහෙයුමේ (UNMISS) කොටසක් ලෙස රට තුළ සාම සාධක භටයන් සිටී. සුඩාන මහජන විමුක්ති ව්‍යාපාරය (SPLM) සහ SPLM අතර සංවර්ධනය පිළිබඳ අන්තර් රාජ්‍ය අධිකාරිය (IGAD) විසින් බොහෝ සටන් විරාමයන් මැදිහත් වූ අතර ඒවා පසුව බිඳ දමන ලදී. 2015 අගෝස්තු මාසයේදී දෙපාර්ශවයටම එක්සත් ජාතීන්ගේ සම්බාධක තර්ජනය යටතේ ඉතියෝපියාවේ සාම ගිවිසුමක් අත්සන් කරන ලදී.[29] මචාර් 2016 දී ජුබා වෙත ආපසු ගොස් උප සභාපති ලෙස පත් කරන ලදී.[30] ජුබා හි දෙවන ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා ඇවිළීමෙන් පසුව, මචාර් උප සභාපති ලෙස පත් කරන ලදී[31] සහ ගැටුම යළිත් ඇවිළුණු බැවින් ඔහු රටින් පලා ගියේය.[32] කැරලිකරුවන් අතර ගැටුම ගැටුමේ ප්‍රධාන කොටසක් බවට පත්ව ඇත.[33] ජනාධිපතිවරයා සහ මාලොං අවන් ප්‍රමුඛ ඩිංකා පාර්ශ්ව අතර ඇතිවූ එදිරිවාදිකම් ද ගුටිබැට හුවමාරුවකට තුඩු දී තිබේ. 2018 අගෝස්තු මාසයේදී තවත් බලය බෙදාගැනීමේ ගිවිසුමක් ක්‍රියාත්මක විය.[34]

2014 බෙන්ටියු සමූලඝාතනය වැනි කැපී පෙනෙන ම්ලේච්ඡ ක්‍රියා ඇතුළුව,[35] මිනිසුන් 400,000ක් පමණ යුද්ධයේදී මිය ගොස් ඇති බවට ගණන් බලා ඇත.[36] දෙදෙනාටම දකුණු සුඩානයේ ජනවාර්ගික බෙදීම් හරහා ආධාරකරුවන් සිටියද, පසුව ඇති වූ සටන් වාර්ගික විය, කැරලිකරුවන් කීර්ගේ ඩින්කා ජනවාර්ගික කණ්ඩායමේ සාමාජිකයින් ඉලක්ක කර ගැනීම සහ රජයේ සොල්දාදුවන් නුවර්ස් වෙත ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සමඟින්.[37] මිලියන 4 කට වැඩි ජනතාවක් අවතැන් වී ඇති අතර, මිලියන 1.8 ක් පමණ අභ්‍යන්තරව අවතැන් වූ අතර, මිලියන 2.5 ක් පමණ අසල්වැසි රටවලට, විශේෂයෙන් උගන්ඩාව සහ සුඩානයට පලා ගොස් ඇත.[38]

2020 පෙබරවාරි 20 වන දින, සල්වා කීර් මායාර්ඩිට් සහ රීක් මචාර් සාම ගිවිසුමකට එකඟ වූ අතර,[39] සහ 2020 පෙබරවාරි 22 දින ජාතික සමගි රජයක් පිහිටුවූයේ මචාර් රටේ පළමු උප ජනාධිපතිවරයා ලෙස දිවුරුම් දුන් බැවිනි.[40]

සිවිල් යුද්ධය නිල වශයෙන් අවසන් වුවද, ප්‍රජා මට්ටමින් සන්නද්ධ මිලීෂියා කණ්ඩායම් අතර ප්‍රචණ්ඩත්වය රට තුළ දිගටම පවතී; සුඩානයේ මානව හිමිකම් කොමිසමේ සභාපති යස්මින් සූකා ට අනුව, ප්‍රචණ්ඩත්වයේ මට්ටම "2013 සහ 2019 අතර ප්‍රචණ්ඩත්වය ඉක්මවා යයි".[41]

EAC සහ සැලසුම්ගත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මැතිවරණවලට ඇතුළත් වීම (2016–)

[සංස්කරණය]

දකුණු සුඩානය 2016 අප්‍රේල් 15 දින නැගෙනහිර අප්‍රිකානු ප්‍රජාවගේ ගිවිසුමට එකඟ වූ අතර 2016 අගෝස්තු 15 දින පූර්ණ සාමාජිකයෙකු බවට පත් විය.[42] දකුණු සුඩානය, කොංගෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනරජය සහ සෝමාලියා ෆෙඩරල් ජනරජය නැගෙනහිර අප්‍රිකානු ප්‍රජාවේ නවතම සාමාජිකයන් වේ.

සිවිල් යුද්ධය ආරම්භයේ සිට දකුණු සුඩානයේ ප්‍රථම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මැතිවරණය යුද්ධය නිල වශයෙන් අවසන් කළ සාම ගිවිසුම මගින් 2023 පැවැත්වීමට නියමිතව තිබුණද, ඒ වෙනුවට 2024 අග භාගයට ඒවා ගෙන යාමට සංක්‍රාන්ති රජය සහ විපක්ෂය 2022 දී එකඟ විය.[43] 2024 සැප්තැම්බරයේදී, කීර්ගේ කාර්යාලය නිවේදනය කළේ මැතිවරණය අතිරේක වසර දෙකකට එනම් 2026 දෙසැම්බර් දක්වා කල් දමන බවයි.[44]

2017 සාගතය

[සංස්කරණය]

2017 පෙබරවාරි 20 වන දින, දකුණු සුඩානය සහ එක්සත් ජාතීන් විසින් හිටපු යුනිටි ප්‍රාන්තයේ කොටස්වල සාගතයක් ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අතර, එය වැඩිදුර ක්‍රියාමාර්ගයකින් තොරව වේගයෙන් ව්‍යාප්ත විය හැකි බවට අනතුරු අඟවයි. 100,000 කට වැඩි පිරිසක් පීඩාවට පත් වූහ. එක්සත් ජාතීන්ගේ ලෝක ආහාර වැඩසටහන පැවසුවේ දකුණු සුඩානයේ ජනගහනයෙන් 40% ක් වන මිලියන 4.9 ක ජනතාවකට හදිසි ආහාර අවශ්‍ය බවයි.[45][46] එක්සත් ජාතීන්ගේ නිලධාරීන් පැවසුවේ ජනාධිපති සල්වා කීර් මායාර්ඩිට් සමහර ප්‍රදේශවලට ආහාර බෙදා හැරීම අවහිර කරන බවයි.[47] තවද, UNICEF අනතුරු ඇඟවූයේ දකුණු සුඩානයේ ළමුන් මිලියනයකට වඩා මන්දපෝෂණයට ලක්ව ඇති බවයි.[48]

2017 ජුලි වන විට හමුදා පණුවන් පැතිරීම බඩ ඉරිඟු සහ බඩ ඉරිඟු නිෂ්පාදනයට තර්ජනයක් විය.[49]

යොමු කිරීම්

[සංස්කරණය]
  1. ^ Helen Chapin Metz, ed. (1991). "The Turkiyah, 1821–85". Sudan: A Country Study. Area handbook series. Washington, D.C.: GPO for the Library of Congress. ISBN 978-0-8444-0750-0.
  2. ^ Matthew LeRiche, Matthew Arnold. South Sudan: from revolution to independence. 2012. Columbia University Press. New York. ISBN 978-0-231-70414-4
  3. ^ Richard Cockett Sudan: Darfur and the failure of an African state. 2010. Hobbs the Printers Ltd., Totten, Hampshire. ISBN 978-0-300-16273-8
  4. ^ Matthew LeRiche, Matthew Arnold. South Sudan: from revolution to independence. 2012. Ethnic Groups and Flashpoints. p. xv. Columbia University Press. New York. ISBN 978-0-231-70414-4
  5. ^ a b Levering Lewis, David (1995). The Race to Fashoda. New York: Weidenfeld & Nicolson.
  6. ^ Kenneth Okeny (1991). "The 1947 Juba Conference". Northeast African Studies. 13 (1): 39–58. JSTOR 43660336. 18 July 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 18 July 2023.
  7. ^ Matthew LeRiche, Matthew Arnold. South Sudan: from revolution to independence. 2012. Columbia University Press. New York. p. 16 ISBN 978-0-231-70414-4
  8. ^ "Worldometers website, retrieved 2023-08-28". 28 November 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 9 September 2023.
  9. ^ "A boost for food security in South Sudan as nine ventures bag US$200,000 in WFP-UNDP's IGNITE Food Systems Challenge". World Food Programme. 12 May 2022. 3 October 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත.
  10. ^ "United Nations Office for Project Services website". 21 September 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 9 September 2023.
  11. ^ Fick, Maggie (30 January 2011). "Over 99 pct in Southern Sudan vote for secession". USA Today. 2 February 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 January 2011.
  12. ^ Kron, Josh (23 January 2011). "Southern Sudan Nears a Decision on One Matter: Its New Name". The New York Times. 30 November 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 28 November 2020.
  13. ^ "South Sudan profile". BBC News. 8 January 2014. 14 February 2014 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 14 February 2014.
  14. ^ "99.57% of Southern Sudanese vote yes to independence". BBC News. 30 January 2011. 30 January 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 January 2011.
  15. ^ South Sudan becomes an independent nation සංරක්ෂණය කළ පිටපත 10 ඔක්තෝබර් 2018 at the Wayback Machine, BBC News.
  16. ^ "South Sudan". CIA World Factbook. 6 July 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 7 July 2021.
  17. ^ "UN welcomes South Sudan as 193rd Member State". UN News. 14 July 2011. 28 January 2019 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 31 January 2019.
  18. ^ "au.int: African Union Welcomes South Sudan as the 54th Member State of the Union". 12 August 2011 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  19. ^ "The LRA and Sudan". Al Jazeera English. 5 January 2011. 18 March 2015 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 3 January 2012.
  20. ^ PiersDillonScott (17 September 2011). "Google Maps officially recognises South Sudan as an independent country". The Sociable (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). 28 May 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 11 March 2021.
  21. ^ a b "South Sudan army kills fighters in clashes". Al Jazeera English. 24 April 2011. 29 April 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 26 April 2011.
  22. ^ Fick, Maggie & Straziuso, Jason (2 June 2011). "Civilians dead in South Sudan battle". The Boson Globe. Associated Press. 3 December 2013 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 3 May 2013.
  23. ^ "Thousands flee South Sudan tribal conflict". Al Jazeera English. 3 January 2012. 2 January 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 3 January 2012.
  24. ^ "United Nations urges South Sudan to Help Avert Possible Attack". Bloomberg Television. 27 December 2011. 14 February 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 3 January 2012.
  25. ^ "Sudan and South Sudan in fierce oil border clashes". BBC News Africa. 27 March 2012. 9 November 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 27 March 2012.
  26. ^ "The SPLM and the Rise of Autocracy in South Sudan". 5 September 2013. 29 March 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 26 December 2022.
  27. ^ Kulish, Nicholas (9 January 2014). "New Estimate Sharply Raises Death Toll in South Sudan". The New York Times. 15 October 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2 February 2014.
  28. ^ "Yoweri Museveni: Uganda troops fighting South Sudan rebels". BBC News. 16 January 2014. 6 October 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 July 2018.
  29. ^ "South Sudan country profile". BBC News. 6 August 2018. 20 June 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2 June 2016.
  30. ^ "South Sudan rebel chief Riek Machar sworn in as vice-president". BBC News. 26 April 2016. 29 April 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 April 2016.
  31. ^ "South Sudan opposition replaces missing leader Machar". Al Jazeera. 23 July 2016. 27 July 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 15 August 2016.
  32. ^ "South Sudan conflict: Sacked VP Riek Machar goes into exile". BBC News. 18 August 2016. 18 August 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 19 August 2016.
  33. ^ "The revenge of Salva Kiir". Foreign Policy. 2 January 2017. 26 June 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 27 September 2018.
  34. ^ "South Sudan's warring leaders agree to share power, again". The Washington Post. 25 July 2018. 26 July 2018 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 1 August 2018.
  35. ^ "Nearly 400,000 'excess deaths' caused by South Sudan war". ABC News. 26 September 2018. 8 October 2018 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 7 October 2018.
  36. ^ "Study estimates 190,000 people killed in South Sudan's civil war". Reuters. 26 September 2018. 26 September 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 26 September 2018.
  37. ^ "South Sudan 'coup leaders' face treason trial". BBC News. 29 January 2014. 2 November 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 July 2018.
  38. ^ "A new report estimates that more than 380,000 people have died in South Sudan's civil war". The Washington Post. 26 September 2018. 26 September 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 26 September 2018.
  39. ^ "South Sudan rivals strike power-sharing deal". BBC News. 22 February 2020. 26 February 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 25 February 2020.
  40. ^ Mednick, Sam. "After 6 years of war, will peace finally come to South Sudan?" (ඉංග්‍රීසි බසින්). Al Jazeera. 20 August 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2023-02-03.
  41. ^ "Violence in South Sudan engulfs country, 10 years after independence 'children all have guns'" (ඉංග්‍රීසි බසින්). UN News. 2021-02-19. 3 February 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2023-02-03.
  42. ^ "Republic of South Sudan". East Africa Community. 4 June 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2022-04-08.
  43. ^ "South Sudan again delays its 1st election, until late 2024" (ඉංග්‍රීසි බසින්). Associated Press. 2022-08-04. 16 February 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2023-02-03.
  44. ^ "South Sudan postpones long-delayed election by two years, presidency says". Reuters. September 13, 2024. සම්ප්‍රවේශය September 16, 2024.
  45. ^ "Famine Hits Parts of South Sudan". World Food Programme. 20 February 2017. 21 February 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 February 2017.
  46. ^ "South Sudan declares famine in Unity State". BBC News. 20 February 2017. 22 July 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 July 2018.
  47. ^ "Famine declared in part of South Sudan by government and UN". WHIO. 20 February 2017. 21 February 2017 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  48. ^ Sevenzo, Farai; Jones, Bryony. "Famine declared in South Sudan". CNN. 7 March 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 7 March 2017.
  49. ^ "FAO trains village facilitators to fight Fall Armyworm in South Sudan | FAO in South Sudan | Food and Agriculture Organization of the United Nations". 20 July 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 20 July 2018.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=දකුණු_සුඩානයේ_ඉතිහාසය&oldid=726405" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි