සාන්තුවරයන්ගේ සමෝස ධර්මලාභය
සාන්තුවරයන්ගේ සමෝස ධර්මලාභය (communio sanctorum) යනු, පුද්ගලයන් අරභයා බාවිතා කරන විට, ක්‍රිස්තියානි සභාවේ ජීවත්ව සිටින සහ මළ, නමුත් විනාශයට පත් නොවූ සාමාජිකයින්ගේ අධ්‍යාත්මික එකමුතුවයි.[1] ඔවුන් සියල්ලෝම තනි "ගුප්ත ශරීරයක" කොටසක් වන අතර, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ ප්‍රධානියා වන අතර, එක් එක් සාමාජිකයා සියල්ලන්ගේම යහපතට දායක වන අතර සියලු දෙනාගේ සුභසාධනය සඳහා හවුල් වේ.
ජීවතුන් අතර සිටින සහ මළවුන් යන දෙඅංශයෙන්ම තහවුරු වූ බලාපොරොත්තුවකින් සහ ආදරයකින් එක්සත් කරන අද්භූත බැඳීමක් පිළිබඳ විශ්වාසය හැඳින්වීමට මෙම යෙදුමේ පැරණිතම භාවිතය වන්නේ රෙමේසියානාහි ශාන්ත නිසෙටාස් විසිනි (c. 335-414); එතැන් සිට මෙම යෙදුම ක්‍රිස්තියානි ඇදහිල්ලේ සූත්‍රගත කිරීමේදී ප්‍රධාන කාර්යභාරයක් ඉටු කර ඇත.[2] සාන්තුවරයන්ගේ හවුල පිළිබඳ විශ්වාසය විශ්වාස ලක්ෂණය තුළ තහවුරු කර ඇත.
"Communio Santorum" යන වාක්‍ය ඛණ්ඩයේ "santorum" යන වචනය "ශුද්ධ පුද්ගලයන්" නොව "ශුද්ධ දේවල්" ලෙස ද තේරුම් ගත හැකිය, එනම් ශුද්ධ පුද්ගලයින් එකිනෙකා සමඟ බෙදා ගන්නා ආශීර්වාද, ඔවුන්ගේ ඇදහිල්ල, සක්‍රමේන්තු සහ කිතුනුවන් ලෙස ඔවුන්ට ඇති අනෙකුත් ආත්මික වරප්රසාද සහ දීමනා වේ.[3][4]
යොමු කිරීම්
[සංස්කරණය]- ^ Joseph Sollier (1908), "The Communion of Saints", The Catholic Encyclopedia. Vol. 4, New York: Robert Appleton Company (retrieved from New Advent), http://www.newadvent.org/cathen/04171a.htm, ප්‍රතිෂ්ඨාපනය 1 April 2008
- ^ Nicetas of Remesiana සංරක්ෂණය කළ පිටපත 1 පෙබරවාරි 2008 at the Wayback Machine, Encyclopædia Britannica.
- ^ William Barclay, The Plain Man Looks at the Apostles Creed, pages 10-12
- ^ "Catechism of the Catholic Church, 948". 1 March 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 15 March 2020.