මැඩගස්කරයේ ජනවිකාසය
කෘෂිකර්මාන්තය දිගු කලක් තිස්සේ දිවයිනේ ජනාවාස සඳහා බලපා ඇත. විශාලතම නගර 10 තුළ ජීවත් වන්නේ ජාතියේ ජනගහනය 24,894,551 න් 15% ක් පමණි.
2021 දී මැඩගස්කරයේ ජනගහනය මිලියන 29 ක් ලෙස ගණන් බලා ඇති අතර එය 1900 දී මිලියන 2.2 ක් විය.[1][2][3] මැඩගස්කරයේ වාර්ෂික ජනගහන වර්ධන වේගය 2009 දී දළ වශයෙන් සියයට 2.9ක් විය.[4]
ජනගහනයෙන් ආසන්න වශයෙන් සියයට 42.5ක් වයස අවුරුදු 15ට අඩු අය වන අතර සියයට 54.5ක් වයස අවුරුදු 15ත් 64ත් අතර වේ. වයස අවුරුදු 65 සහ ඊට වැඩි අය මුළු ජනගහනයෙන් සියයට 3කි.[5] නිදහසින් පසු 1975 සහ 1993 දී සාමාන්‍ය සංගණන දෙකක් පමණක් සිදු කර ඇත. දිවයිනේ වඩාත්ම ජනාකීර්ණ ප්‍රදේශ වන්නේ නැගෙනහිර කඳුකරය සහ නැගෙනහිර වෙරළ තීරය වන අතර එය විරල ජනාකීර්ණ බටහිර තැනිතලා ප්‍රදේශ සමඟ බෙහෙවින් වෙනස් වේ.[3]
ජනවාර්ගික කණ්ඩායම්[සංස්කරණය]
මැඩගස්කරයේ ජනගහනයෙන් සියයට 90කට වඩා මැලගසි ජනවාර්ගික කණ්ඩායම සමන්විත වන අතර සාමාන්‍යයෙන් වාර්ගික උප කණ්ඩායම් 18කට බෙදා ඇත.[4] මෑත කාලීන DNA පර්යේෂණයකින් හෙළි වූයේ සාමාන්‍ය මැලගසි පුද්ගලයෙකුගේ ජාන සැකැස්ම අග්නිදිග ආසියානු,[6][7][8] සාගර සහ නැගෙනහිර අප්‍රිකානු ජානවල ආසන්න වශයෙන් සමාන සම්මිශ්‍රණයක් වන බවයි, නමුත් සමහර ප්‍රජාවන්ගේ ජාන විද්‍යාව අග්නිදිග ආසියානු හෝ ප්‍රමුඛතාවයක් පෙන්නුම් කරයි. නැඟෙනහිර අප්‍රිකානු සම්භවය හෝ සමහර අරාබි, ඉන්දියානු හෝ යුරෝපීය සම්භවය.[9]
අග්නිදිග ආසියාතික ලක්ෂණ - විශේෂයෙන් බෝර්නියෝ හි දකුණු කොටසෙන් - මධ්‍යම කඳුකරයේ මෙරිනා අතර වඩාත් ප්‍රමුඛ වේ,[10] ඔවුන් විශාලතම මැලගසි වාර්ගික උප සමූහය වන ජනගහනයෙන් දළ වශයෙන් සියයට 26 ක් වන අතර බටහිර වෙරළබඩ ජනයා අතර ඇතැම් ප්‍රජාවන් (සාමූහිකව කෝටියර් ලෙස හැඳින්වේ) සාපේක්ෂව ශක්තිමත් නැගෙනහිර අප්‍රිකානු ලක්ෂණ ඇත. විශාලතම වෙරළබඩ ජනවාර්ගික උප කණ්ඩායම් වන්නේ බෙට්සිමිසරකා (සියයට 14.9) සහ සිමිහෙටි සහ සකලවා (සියයට 6 බැගින්) ය.[3] නැගෙනහිර සහ ගිනිකොන දිග වෙරළ තීරයේ ජනයා බොහෝ විට ඔස්ට්‍රොනීසියානු සහ බන්ටු පරම්පරාවේ දළ වශයෙන් සමාන සම්මිශ්‍රණයක් ඇත; වෙරළබඩ ජනයා සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රදේශයේ අභ්‍යන්තර කඳුකර ජනයාට සාපේක්ෂව අරාබි, සෝමාලි, ගුජරාටි සහ දෙමළ වෙළෙන්දන් සහ වෙළෙන්දන්ගෙන් විශාලතම ජානමය බලපෑම පෙන්නුම් කරයි.
| මැලගසි ජනවාර්ගික උප කණ්ඩායම් | කලාපීය සාන්ද්‍රණය |
|---|---|
| අන්තංකරණ, සකලවා, සිමිහෙටි | කලින් ඇන්ටිසිරනාන පළාත; උතුරු සහ වයඹ වෙරළ තීරය |
| සකලවා, වේසෝ | කලින් මහාජංග පළාත; බටහිර වෙරළ තීරය |
| බෙට්සිමිසරකා, සිහනකා, බෙසනොසානෝ | කලින් ටොමාසිනා පළාත; නැගෙනහිර වෙරළ |
| මෙරිනා | කලින් ඇන්ටනානාරිවෝ පළාත; මධ්‍යම කඳුකරය |
| බෙට්සිලියෝ, ඇන්ටයිෆසි, ඇන්ටම්බහෝකා, ඇන්ටයිමොරෝ, අන්තයිසාකා, ටනාලා | කලින් ෆියනාරන්ට්සෝවා පලාත ගිනිකොනදිග වෙරළ තීරය |
| මහෆාලි, ඇන්ටන්ද්‍රෝයි, ඇන්ටෝනෝසි මිනිසුන්, බාරා, වේසෝ | කලින් ටොලියාරා පළාත; දකුණු අභ්‍යන්තර ප්‍රදේශ සහ වෙරළ තීරය |
මැඩගස්කරයේ චීන, ඉන්දියානු සහ කොමෝරාන් සුළු ජාතීන් මෙන්ම කුඩා යුරෝපීය (මූලික වශයෙන් ප්‍රංශ) ජනගහනයක් ද සිටිති. 20 වැනි සියවසේ අග භාගයේ සිදු වූ සංක්‍රමණය මෙම සුළුතර ජනගහන අඩු කර ඇත, විටින් විට හදිසි රැල්ලක් ඇති විය, එනම් 1976 දී කොමරෝන් විරෝධී කෝලාහලවලින් පසුව, 1976 දී කොමරෝන්වරුන්ගේ නික්මයාම වැනි ය.[3] සැසඳීමේදී, මැලගසි ජනයාගේ සැලකිය යුතු සංක්‍රමණයක් සිදුවී නොමැත.[11] නිදහසින් පසු යුරෝපීයයන් සංඛ්‍යාව අඩු වී ඇති අතර, 1958[12] 68,430 සිට දශක තුනකට පසුව 17,000 දක්වා අඩු වී ඇත. 1980 ගණන්වල මැද භාගයේ මැඩගස්කරයේ කොමෝරන්වරුන් 25,000 ක්, ඉන්දියානුවන් 18,000 ක් සහ චීන ජාතිකයන් 9,000 ක් ජීවත් වූ බව ගණන් බලා ඇත.[3]
විශාලතම නගර[සංස්කරණය]
| ස්ථානය | කලාපය | ජනගහණය | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ඇන්ටනානාරිවෝ  ටොමාසිනා |
1 | ඇන්ටනානාරිවෝ | අනලමංග | 1,275,207 |  ඇන්සිරබේ  මහාජංග | ||||
| 2 | ටොමාසිනා | අත්සිනානනා | 326,286 | ||||||
| 3 | ඇන්සිරබේ | වාකිනන්කරත්‍ර | 245,592 | ||||||
| 4 | මහාජංග | බෝනි | 244,722 | ||||||
| 5 | ෆියනාරන්ට්සෝවා | හොට් මාට්සියාට්රා | 189,879 | ||||||
| 6 | ටොලියාරා | ඇට්සිමෝ-ඇන්ඩ්‍රෙෆානා | 169,760 | ||||||
| 7 | ඇන්ටිසිරනනා | ඩයනා | 131,165 | ||||||
| 8 | හෙල්-විලේ | ඩයනා | 109,365 | ||||||
| 9 | සම්භව | සාවා | 85,659 | ||||||
| 10 | තාඕලග්නාරෝ | ඇනෝසි | 67,188 | ||||||
භාෂා[සංස්කරණය]
.jpg)
මැලගසි භාෂාව මැලේ-පොලිනීසියානු සම්භවයක් ඇති අතර එය සාමාන්‍යයෙන් දිවයින පුරා කතා කරයි. සාමාන්‍යයෙන් අන්‍යෝන්‍ය වශයෙන් තේරුම් ගත හැකි මැලගසි හි බොහෝ උපභාෂා,[14] උප කණ්ඩායම් දෙකෙන් එකක් යටතේ පොකුරු කළ හැක: නැගෙනහිර මැලගසි, ඇන්ටනානාරිවෝ හි මෙරිනා උපභාෂාව ඇතුළුව නැගෙනහිර වනාන්තර සහ උස්බිම් දිගේ කථා කරන සහ බටහිර මැලගසි, බටහිර වෙරළ තීරයේ කතා කරයි. තැනිතලා. මැලගසි භාෂාව පැමිණෙන්නේ අග්නිදිග බැරිටෝ භාෂා වලින් වන අතර මාන්යන් භාෂාව එහි සමීපතම ඥාතියෙකු වන අතර, බොහෝ මැලේ සහ ජාවානු වචන ඇතුළත් වේ.[15][16]
මැඩගස්කරය ප්‍රංශයේ පාලනයට නතු වූ යටත් විජිත සමයේ ප්‍රංශ රාජ්‍ය භාෂාව බවට පත් විය. 1958 පළමු ජාතික ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මැලගසි සහ ප්‍රංශ මැලගසි ජනරජයේ නිල භාෂා ලෙස නම් කරන ලදී. මැඩගස්කරය යනු ෆ්‍රැන්කෝෆෝන් රටක් වන අතර උගත් ජනගහනය අතර ප්‍රංශ භාෂාව බොහෝ විට දෙවන භාෂාව ලෙස කථා කරන අතර ජාත්‍යන්තර සන්නිවේදනය සඳහා භාවිතා වේ.[3]
1992 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ කිසිදු රාජ්‍ය භාෂාවක් සඳහන් නොවුණත්, මැලගසි ජාතික භාෂාව ලෙස හඳුනාගෙන ඇත. එසේ වුවද, බොහෝ මූලාශ්‍ර තවමත් මලගාසි සහ ප්‍රංශ රාජ්‍ය භාෂා බව කියා සිටි අතර, අවසානයේදී ප්‍රංශ භාෂාවෙන් පමණක් නිල ලේඛන ප්‍රකාශයට පත් කිරීම ව්‍යවස්ථා විරෝධී බව යන පදනම මත පුරවැසියෙකු 2000 අප්‍රේල් මාසයේදී රජයට එරෙහිව නීතිමය නඩුවක් ආරම්භ කිරීමට හේතු විය. උසස් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා අධිකරණය සිය තීන්දුවෙහි නිරීක්ෂණය කළේ, භාෂා නීතියක් නොමැති විටදී, ප්‍රංශ භාෂාවට තවමත් රාජ්‍ය භාෂාවක ස්වභාවය තිබූ බවයි.[17]
2007 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් නිල භාෂා තුනක් වන මැලගසි, ප්‍රංශ සහ ඉංග්‍රීසි පිළිගෙන ඇත.[18] ජනමත විචාරණයකින් පසුව 2010 දී සම්මත කරන ලද සිව්වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පිළිගනු ලැබුවේ මැලගාසි සහ ප්‍රංශ පමණි.
ආගම[සංස්කරණය]
මැඩගස්කරයේ වැඩියෙන්ම ප්‍රකාශ කරන ආගම ක්‍රිස්තියානි ආගමයි. 1993 දී අවසන් කරන ලද නවතම ජාතික සංගණනයට අනුව, ජනගහනයෙන් බහුතරයක් (සියයට 52) ස්වදේශික විශ්වාසයන්ට ඇලී සිටි අතර, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය විශාලතම තනි ආගම වන අතර එය සියයට 41 ක් ද, පසුව ඉස්ලාමය සියයට 7 ක් ද වේ. කෙසේ වෙතත්, 2020 දී Pew පර්යේෂණ මධ්‍යස්ථානයට අනුව, ජනගහනයෙන් 85% ක් ක්‍රිස්තියානි ලෙස හඳුනාගෙන ඇති අතර, 4.5% ක් පමණක් ජන ආගම් අදහති; රෙපරමාදු භක්තිකයන් බහුවිධ ක්‍රිස්තියානීන්ගෙන් සමන්විත වන අතර පසුව රෝමානු කතෝලිකයන් වේ.[19] ඊට වෙනස්ව, ආගමික දත්ත ලේඛනාගාරයේ සංගමය විසින් 2020 කරන ලද අධ්‍යයනයකින් හෙළි වූයේ ජනගහනයෙන් 58.1% ක් ක්‍රිස්තියානි, 2.1% මුස්ලිම්, 39.2% සම්ප්‍රදායික ඇදහිලි සහ 0.6% ආගමික නොවන හෝ වෙනත් ඇදහිලිවලට අනුගත වූවන් ය.[20][4]
ආගමික දත්තවල අනනුකූලතාවය ආගමික අනන්‍යතා අතර ප්‍රත්‍යාවර්තනය කිරීමේ හෝ විවිධ ඇදහිලි සම්ප්‍රදායන් සමමුහුර්ත කිරීමේ පොදු භාවිතය පිළිබිඹු කරයි. කිතුනුවන් ඔවුන්ගේ ආගමික විශ්වාසයන් මුතුන් මිත්තන්ට ගෞරව කිරීමේ ගැඹුරින් මුල් බැසගත් පිළිවෙත සමඟ ඒකාබද්ධ කර ඒකාබද්ධ කරති. නිදසුනක් වශයෙන්, සම්ප්‍රදායික සුසාන චාරිත්‍ර ඉදිරියට ගෙන යාමට පෙර ඔවුන්ගේ මළවුන්ට පල්ලියේදී ආශීර්වාද කළ හැකිය, නැතහොත් ෆාමඩිහානා නැවත භූමදානය කිරීමට ක්‍රිස්තියානි දේවසේවකයෙකුට ආරාධනා කළ හැකිය.[21] උස්බිම් වල ක්‍රිස්තියානි ආගම ප්‍රමුඛ වේ.[22] මැලගසි පල්ලි කවුන්සිලය මැඩගස්කරයේ පැරණිතම සහ ප්‍රමුඛතම ක්‍රිස්තියානි නිකායන් හතරෙන් (රෝමානු කතෝලික, මැඩගස්කරයේ ජේසුස් ක්‍රිස්තුන් වහන්සේගේ දේවස්ථානය, ලූතරන් සහ ඇන්ග්ලිකන්) සමන්විත වන අතර එය මැලගසි දේශපාලනයේ බලපෑවේය.[23]
මුතුන් මිත්තන්ට වැඳුම් පිදුම් කිරීම, සොහොන් ගෙය තැනීමේ පුලුල් සම්ප්‍රදායට මෙන්ම, ෆාමඩිහානයේ උස්බිම්වල පුරුද්දට හේතු වී ඇති අතර, මියගිය පවුලේ සාමාජිකයෙකුගේ දේහය සොහොන් ගෙය තුළ ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමට පෙර ගොඩගෙන නැවුම් සේද රෙදිවලින් නැවත ඔතා ඇත. ෆාමඩිහන යනු ආදරණීය මුතුන් මිත්තන්ගේ මතකය සැමරීම, පවුල සහ ප්‍රජාව සමඟ නැවත එක්වීම සහ උත්සව වාතාවරණයක් භුක්ති විඳීමේ අවස්ථාවකි. අවට ගම්වල පදිංචිකරුවන්ට බොහෝ විට සාදයට සහභාගී වීමට ආරාධනා කරනු ලැබේ, එහිදී සාමාන්‍යයෙන් ආහාර සහ රම් පිරිනමනු ලැබේ, හිරාගසි කණ්ඩායමක් හෝ වෙනත් සංගීත විනෝදාස්වාදයක් බහුලව දක්නට ලැබේ.[21] මුතුන් මිත්තන් කෙරෙහි සැලකීම ද ඔවුන් ස්ථාපිත කරන පුද්ගලයාගේ ජීවිත කාලය තුළ සහ ඉන් පසුව ගරු කරනු ලබන ෆැඩි, තහනම් කිරීම් පිළිපැදීමෙන් පෙන්නුම් කෙරේ. මේ ආකාරයෙන් මුතුන් මිත්තන්ට ගෞරවය දැක්වීමෙන් ඔවුන් ජීවත්ව සිටින අය වෙනුවෙන් මැදිහත් විය හැකි බව බොහෝ දෙනා විශ්වාස කරති. අනෙක් අතට, අවාසනාවන් බොහෝ විට ආරෝපණය කරනු ලබන්නේ මතකය හෝ ආශාවන් නොසලකා හැර ඇති මුතුන් මිත්තන්ට ය. සීබු පූජාව යනු මුතුන් මිත්තන් සතුටු කිරීමට හෝ ගෞරව කිරීමට භාවිතා කරන සම්ප්‍රදායික ක්‍රමයකි. මීට අමතරව, මැලගසි සම්ප්‍රදායිකව නිර්මාතෘ දෙවියෙකු විශ්වාස කරයි, එය ජනහාරි හෝ අන්ද්‍රියමනිත්‍රා ලෙස හැඳින්වේ.[24]
මැඩගස්කරයට ඉස්ලාමය ප්‍රථම වරට ගෙන එන ලද්දේ මධ්‍යතන යුගයේදී අරාබි සහ සෝමාලියානු මුස්ලිම් වෙළෙන්දන් විසින් වන අතර ඔවුන් නැගෙනහිර වෙරළ තීරයේ ඉස්ලාමීය පාසල් කිහිපයක් ස්ථාපිත කරන ලදී. අරාබි අක්ෂර සහ වචන භාවිතය සහ ඉස්ලාමීය ජ්යෝතිඃ ශාස්ත්‍රය අනුගමනය කිරීම, දිවයින පුරා පැතිර ගිය අතර, ඉස්ලාමය ගිනිකොනදිග වෙරළබඩ ප්‍රජාවන් අතලොස්සක් තුළ අල්ලා ගන්නා ලදී. 2020 දී මුස්ලිම්වරුන් මැඩගස්කරයේ ජනගහනයෙන් 2%ක් විය.[20][4] ඔවුන් විශාල වශයෙන් සංකේන්ද්‍රණය වී ඇත්තේ මහාජන්ගා සහ ඇන්ටිසිරනානා යන වයඹ පළාත්වල ය. මුස්ලිම්වරුන් ජනවාර්ගික මැලගසි සහ ඉන්දියානුවන්, පකිස්තානුවන් සහ කොමෝරන් ලෙස බෙදී ඇත.
හින්දු ආගම මැඩගස්කරයට හඳුන්වා දෙනු ලැබුවේ 19 වැනි සියවසේ අගභාගයේදී ඉන්දියාවේ සෞරාෂ්ට්‍ර ප්‍රදේශයෙන් සංක්‍රමණය වූ ගුජරාටි ජනතාව හරහාය. මැඩගස්කරයේ බොහෝ හින්දු භක්තිකයන් නිවසේදී ගුජරාටි හෝ හින්දි භාෂාව කතා කරන අතර, එය ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති අයගේ ඇදහිලි සාන්ද්‍රණය පිළිබිඹු කරයි.[25]
මැලගසි ජනයා සඳහා යුදෙව් සම්භවයක් පිළිබඳ මිථ්‍යාවක් පිළිබඳ පොදු විශ්වාසය ඇන්ටනානාරිවෝහි මෙසියානු යුදෙව්වන් යුදෙව් ආගම ගැන පර්යේෂණ කිරීමට සහ ටෝරා අධ්‍යයනය කිරීමට පෙළඹවූ බැවින්, 21 වැනි සියවසේදී දිවයිනේ රබ්බිනික් යුදෙව් ආගම මතු විය. 2016 දී මැලගසි යුදෙව් ප්‍රජාවේ සාමාජිකයන් 121ක් ඕතඩොක්ස් යුදෙව් ආගමට විධිමත් ලෙස පරිවර්තනය කරන ලදී.[26]
සෞඛ්‍ය[සංස්කරණය]
වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථාන, බෙහෙත් ශාලා සහ රෝහල් නාගරික ප්‍රදේශවල සහ විශේෂයෙන් ඇන්ටනානාරිවෝහි සංකේන්ද්‍රණය වී ඇතත්, දිවයින පුරා දක්නට ලැබේ. වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සඳහා ප්‍රවේශය බොහෝ මැලගසිවරුන්ට, විශේෂයෙන් ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවලට ළඟා විය නොහැකි අතර, බොහෝ දෙනෙක් සාම්ප්‍රදායික වෛද්‍යවරුන් වෙත යොමු වෙති.[27] සාමාන්‍ය මැලගසි ආදායමට සාපේක්ෂව වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර සඳහා වන අධික වියදමට අමතරව, පුහුණු වෛද්‍ය වෘත්තිකයන්ගේ ව්‍යාප්තිය ඉතා අඩු මට්ටමක පවතී. 2010 දී මැඩගස්කරයේ සාමාන්‍යයෙන් පුද්ගලයන් 10,000 කට රෝහල් ඇඳන් තුනක් සහ මිලියන 22 ක ජනගහනයක් සඳහා වෛද්‍යවරුන් 3,150 ක්, හෙදියන් 5,661 ක්, ප්‍රජා සෞඛ්‍ය සේවකයින් 385 ක්, ඖෂධවේදීන් 175 ක් සහ දන්ත වෛද්‍යවරු 57 ක් සිටියහ. 2008 වසරේ රජයේ වියදම්වලින් සියයට පහළොවක් යොමු කෙරුණේ සෞඛ්‍ය අංශයට ය. සෞඛ්‍ය සඳහා වැය කරන මුදලින් දළ වශයෙන් සියයට 70ක් රජය විසින් දායක කර ඇති අතර සියයට 30ක් ජාත්‍යන්තර පරිත්‍යාගශීලීන් සහ වෙනත් පුද්ගලික මූලාශ්‍රවලින් ආරම්භ විය.[28] රජය කොමියුනයකට අවම වශයෙන් එක් මූලික සෞඛ්‍ය මධ්‍යස්ථානයක් ලබා දෙයි. පුද්ගලික සෞඛ්‍ය මධ්‍යස්ථාන නාගරික ප්‍රදේශවල සහ විශේෂයෙන්ම මධ්‍යම කඳුකරයේ සංකේන්ද්‍රණය වී ඇත.[29]
ප්‍රවේශය සඳහා මෙම බාධක තිබියදීත්, සෞඛ්‍ය සේවාවන් පසුගිය වසර විස්සක කාලය තුළ වැඩිදියුණු වීමේ ප්‍රවණතාවක් පෙන්නුම් කර ඇත. හෙපටයිටිස් බී, ඩිප්තෙරියා සහ සරම්ප වැනි රෝගවලට එරෙහිව ළමා ප්‍රතිශක්තිකරණ මෙම කාල සීමාව තුළ සාමාන්‍යයෙන් සියයට 60 කින් ඉහළ ගොස් ඇති අතර, මූලික වෛද්‍ය සේවා සහ ප්‍රතිකාරවල අඩු නමුත් වැඩි වීමක් පෙන්නුම් කරයි. 2009 දී මැලගසි සාඵල්‍යතා අනුපාතය කාන්තාවකට ළමුන් 4.6 ක් වූ අතර එය 1990 දී 6.3 සිට පහත වැටුණි. 2011 දී යොවුන් ගැබ්ගැනීම් අනුපාතය සියයට 14.8 ක් වූ අතර එය අප්‍රිකානු සාමාන්‍යයට වඩා බෙහෙවින් වැඩි වීම වේගවත් ජනගහන වර්ධනයට දායක වන සාධකයකි.[28] 2010 දී, මාතෘ මරණ අනුපාතිකය උපත් 100,000කට 440ක් වූ අතර, 2008දී 373.1ක් සහ 1990දී 484.4ක් වූ අතර, 2009 කුමන්ත්‍රණයෙන් පසු ප්‍රසූත සත්කාරයේ අඩුවීමක් පෙන්නුම් කරයි. 2011 වසරේ ළදරු මරණ අනුපාතය උපත් 1,000කට 41ක් වූ අතර,[4] පහට අඩු මරණ අනුපාතය උපත් 1,000කට 61ක් විය.[30] මැඩගස්කරයේ ස්කිස්ටෝසෝමියාසිස්, මැලේරියා සහ ලිංගාශ්‍රිත රෝග බහුලව දක්නට ලැබේ, නමුත් අප්‍රිකාවේ ප්‍රධාන භූමියේ බොහෝ රටවලට සාපේක්ෂව ඒඩ්ස් ආසාදන අනුපාතය අඩු මට්ටමක පවතී, ඒ වැඩිහිටි ජනගහනයෙන් සියයට 0.2 කි. මැලේරියා මරණ අනුපාතිකය අප්‍රිකාවේ අඩුම අගයක් වන අතර එය පුද්ගලයන් 100,000කට 8.5ක් මිය යයි, එයට කොටසක් අප්‍රිකාවේ වැඩිම වාර ගණනක කෘමිනාශක ප්‍රතිකාර කරන දැල් භාවිතය නිසාය.[28] 2009 දී වැඩිහිටි ආයු අපේක්ෂාව පිරිමින් සඳහා අවුරුදු 63 ක් සහ කාන්තාවන් සඳහා අවුරුදු 67 ක් විය.[28]
මැඩගස්කරයේ 2017 දී බුබොනික් වසංගතය සහ නියුමෝනික් වසංගතය පැතිරී ඇත (රෝගීන් 2575 ක්, මරණ 221 ක්) සහ 2014 දී (තහවුරු වූ රෝගීන් 263 ක්, මරණ 71 ක්).[31] 2019 දී මැඩගස්කරයේ සරම්ප රෝගය පැතිරී ඇති අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස රෝගීන් 118,000 ක් සහ මරණ 1,688 ක් සිදු විය. 2020 දී මැඩගස්කරයටද COVID-19 වසංගතයට ගොදුරු විය. මන්දපෝෂණය සහ කුසගින්න අනුපාත 2018 දී 42% ක් විය.[32] එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, දකුණු මැඩගස්කරයේ මිලියනයකට අධික ජනතාවක් ප්‍රමාණවත් තරම් ආහාර ලබා ගැනීමට අරගල කරමින් සිටිති,[33] දේශගුණික විපර්යාස නිසා ඇති වූ පළමු සාගතය බවට පත්විය හැකි බැවිනි.[34]
අධ්‍යාපනය[සංස්කරණය]
_Madagascar.jpg)
19 වන ශතවර්ෂයට පෙර, මැඩගස්කරයේ සියලුම අධ්‍යාපනය අවිධිමත් වූ අතර සාමාන්‍යයෙන් මුතුන් මිත්තන්ට සහ වැඩිහිටියන්ට ගරු කිරීම ඇතුළුව ප්‍රායෝගික කුසලතා මෙන්ම සමාජ හා සංස්කෘතික වටිනාකම් ඉගැන්වීමට සේවය කළේය.[3] ලන්ඩන් මිෂනාරි සංගමයේ (LMS) සාමාජිකයින් විසින් 1818 දී ටොමාසිනා හි පළමු විධිමත් යුරෝපීය විලාසිතාවේ පාසල ආරම්භ කරන ලදී. වංශාධිපති දරුවන්ට මූලික සාක්ෂරතාවය සහ සංඛ්‍යා ශාස්ත්‍රය ඉගැන්වීම සඳහා ඉමරිනා පුරා සිය පාසල් ව්‍යාප්ත කරන ලෙස LMS හට I වන රදමා රජු විසින් ආරාධනා කරන ලදී. 1835 දී I වන රණවලෝනා විසින් පාසල් වසා දමන ලදී,[35] නමුත් ඇයගේ මරණයෙන් පසු දශක කිහිපය තුළ නැවත විවෘත කර පුළුල් කරන ලදී.
19 වන ශතවර්ෂයේ අවසානය වන විට, පූර්ව යටත් විජිත උප සහරා අප්‍රිකාවේ වඩාත්ම දියුණු හා නවීන පාසල් පද්ධතිය මැඩගස්කරයට තිබුණි. යටත් විජිත සමයේ වෙරළබඩ ප්‍රදේශවල පාසල් අධ්‍යාපනය සඳහා ප්‍රවේශය පුළුල් කරන ලද අතර, ප්‍රංශ භාෂාව සහ මූලික වැඩ කුසලතා විෂය මාලාවේ කේන්ද්‍රස්ථානය බවට පත් විය. පශ්චාත් යටත් විජිත පළමු ජනරජය අතරතුර, ප්‍රංශ ජාතිකයන් ගුරුවරුන් ලෙසත්, ප්‍රංශ භාෂාව ඉගැන්වීමේ භාෂාව ලෙසත් අඛණ්ඩව රඳා පැවතීම, පැරණි යටත් විජිත බලයෙන් සම්පූර්ණයෙන් වෙන්වීමට කැමති අයගේ අප්‍රසාදයට හේතු විය.[3] එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්, සමාජවාදී දෙවන ජනරජය යටතේ, ප්‍රංශ උපදේශකයින් සහ අනෙකුත් ජාතිකයන් නෙරපා හරින ලද අතර, මැලගසි ඉගැන්වීමේ භාෂාව ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී, සහ අනිවාර්ය දෙවසරක ජාතික සේවා ප්‍රතිපත්තිය යටතේ දුරස්ථ ග්‍රාමීය පාසල්වල ඉගැන්වීමට තරුණ මැලගසි විශාල පිරිසක් වේගයෙන් පුහුණු කරන ලදී.[36]
මැල්ගාචිකරණය ලෙස හැඳින්වෙන මෙම ප්‍රතිපත්තිය දැඩි ආර්ථික පසුබෑමක් සහ අධ්‍යාපනයේ ගුණාත්මක භාවයේ නාටකාකාර පරිහානියක් සමඟ සමපාත විය. මෙම කාල පරිච්යඡේදය තුළ අධ්‍යාපනය ලැබූ අය සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රංශ භාෂාව හෝ වෙනත් බොහෝ විෂයයන් ප්‍රගුණ කිරීමට අසමත් වූ අතර රැකියා සොයා ගැනීමට අරගල කළ අතර, ඔවුන් ගැඹුරු වන දරිද්‍රතාවයේ ගිල්වන අවිධිමත් හෝ කළු වෙළඳපොලේ අඩු වැටුප් සහිත රැකියා කිරීමට බොහෝ දෙනෙකුට බල කෙරුනි. 1992 සිට 1996 දක්වා ඇල්බට් සාෆිගේ කෙටි ජනාධිපති ධුර කාලය හැරුණු විට, රත්සිරක 1975 සිට 2001 දක්වා බලයේ සිටි අතර ඔහුගේ ධූර කාලය පුරාවට අධ්‍යාපනයේ සැලකිය යුතු දියුණුවක් ලබා ගැනීමට අපොහොසත් විය.[37]
අධ්‍යාපනයට ප්‍රමුඛත්වය දෙනු ලැබුවේ රවාලෝමනාන පරිපාලනය (2002-09) යටතේ වන අතර, දැනට වයස අවුරුදු 6 සිට 13 දක්වා නොමිලේ සහ අනිවාර්ය වේ.[38] ප්‍රාථමික පාසල් අධ්‍යාපන චක්‍රය වසර පහක් වන අතර ඉන් පසුව පහළ ද්විතියික මට්ටමින් වසර හතරක් සහ ඉහළ ද්විතීයික මට්ටමින් වසර තුනකි.[3] රවාලෝමනානගේ පළමු වාරයේදී නව ප්‍රාථමික පාසල් දහස් ගණනක් සහ අමතර පන්තිකාමර ඉදිකරමින් පැරණි ගොඩනැගිලි ප්‍රතිසංස්කරණය කර නව ප්‍රාථමික ගුරුවරුන් දස දහස් ගණනක් බඳවාගෙන පුහුණු කරන ලදී. ප්‍රාථමික පාසල් ගාස්තු ඉවත් කරන ලද අතර, ප්‍රාථමික සිසුන්ට මූලික පාසල් සැපයුම් අඩංගු කට්ටල බෙදා දෙන ලදී.[38]
රජයේ පාසල් ඉදිකිරීමේ මුලපිරීම් මඟින් සෑම කොමියුනයකම අවම වශයෙන් එක් ප්‍රාථමික පාසලක් සහ එක් පහළ ද්විතීයික පාසලක් සහතික කර ඇත. සෑම විශාල නාගරික මධ්‍යස්ථානයකම අවම වශයෙන් එක් උසස් ද්විතීයික පාසලක්වත් පිහිටා ඇත.[29] ජාතික මහජන විශ්ව විද්‍යාලයේ ශාඛා තුන ඇන්ටනානාරිවෝ, මහාජන්ගා සහ ෆියනාරන්සෝවා හි පිහිටා ඇත. මේවා රජයේ ගුරු-පුහුණු විද්‍යාල සහ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සහ කාර්මික විද්‍යාල කිහිපයකින් අනුපූරක වේ.[3]
අධ්‍යාපනික ප්‍රවේශය ඉහළ යාමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, 1996 සහ 2006 අතර කාලය තුළ බඳවා ගැනීමේ අනුපාතිකය දෙගුණයකටත් වඩා වැඩි විය. කෙසේ වෙතත්, අධ්‍යාපනයේ ගුණාත්මක භාවය දුර්වල වන අතර, ශ්‍රේණියේ පුනරාවර්තන සහ අත්හැරීමේ ඉහළ අනුපාත ඇති කරයි.[38] මධ්‍යම පාසල් හැර යාමේ සහතිකයේ (BEPC) සිට උසස් පාසල් හැර යාමේ සහතිකය (BAC) දක්වා ප්‍රාථමික ගුරුවරුන් බඳවා ගැනීම සඳහා අවම අධ්‍යාපන ප්‍රමිතීන් ඉහළ නැංවීම සහ ප්‍රතිසංස්කරණය කරන ලද ගුරු පුහුණු වැඩසටහනක් ඇතුළුව, රවාලෝමනාන දෙවන වාරයේ අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තිය ගුණාත්මක කරුණු කෙරෙහි අවධානය යොමු කළේය. සිසුන්ගේ ඉගෙනීම සහ පන්තිකාමරයේ සහභාගීත්වය ඉහළ නැංවීම සඳහා සම්ප්‍රදායික උපදේශන උපදෙස් සිට ශිෂ්‍ය කේන්ද්‍රීය ඉගැන්වීම් ක්‍රම වෙත මාරුවීමට සහාය වීම.[39] 2014 වසරේ අධ්‍යාපනය සඳහා වූ රාජ්‍ය වියදම දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 2.8ක් විය. සාක්ෂරතා අනුපාතය 64.7%ක් ලෙස ඇස්තමේන්තු කර ඇත.[40]
මැඩගස්කරය 2023 දී ගෝලීය නවෝත්පාදන දර්ශකයේ 107 වැනි ස්ථානයට පත් විය.[41]
යොමු කිරීම්[සංස්කරණය]
- ↑ "World Population Prospects 2022". population.un.org. United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. සම්ප්‍රවේශය July 17, 2022.
- ↑ "World Population Prospects 2022: Demographic indicators by region, subregion and country, annually for 1950-2100" (XSLX). population.un.org ("Total Population, as of 1 July (thousands)"). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. සම්ප්‍රවේශය July 17, 2022.
- ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 Metz, Helen Chapin (1994). "Library of Congress Country Studies: Madagascar". 9 November 2005 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 1 February 2011.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Bureau of African Affairs (3 May 2011). "Background Note: Madagascar". U.S. Department of State. 26 October 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 24 August 2011.
- ↑ AFDB, OECD, UNDP, UNECA (2011). "African Economic Outlook 2011: Madagascar" (PDF). AfricanEconomicOutlook.org. 9 November 2011 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 28 January 2012.
- ↑ Hurles ME, Sykes BC, Jobling MA, Forster P (2005). "The dual origin of the Malagasy in Island Southeast Asia and East Africa: evidence from maternal and paternal lineages". American Journal of Human Genetics. 76 (5): 894–901. doi:10.1086/430051. PMC 1199379. PMID 15793703. 3 March 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 30 April 2011.
- ↑ Tofanelli S, Bertoncini S, Castrì L, Luiselli D, Calafell F, Donati G, Paoli G (2009). "On the origins and admixture of Malagasy: new evidence from high-resolution analyses of paternal and maternal lineages". Molecular Biology and Evolution. 26 (9): 2109–2124. doi:10.1093/molbev/msp120. PMID 19535740.
- ↑ Cox, Murray P.; Nelson, Michael G.; Tumonggor, Meryanne K.; Ricaut, François-X.; Sudoyo, Herawati (2012). "A small cohort of Island Southeast Asian women founded Madagascar". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 279 (1739): 2761–2768. doi:10.1098/rspb.2012.0012. PMC 3367776. PMID 22438500.
- ↑ Adelaar (2006), pp. 205–235
- ↑ Leithead, Alastair (14 May 2002). "Ethnic strife rocks Madagascar". BBC News. 26 March 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 22 January 2012.
- ↑ Encyclopædia Britannica (2011). "Madagascar". Encyclopædia Britannica. Eb.com. https://www.britannica.com/EBchecked/topic/355562/Madagascar. ප්‍රතිෂ්ඨාපනය 25 August 2011.
- ↑ Kitchen (1962), p. 256
- ↑ Madagascar City Population
- ↑ Rajaonarimanana (2001), p. 8
- ↑ Otto Chr. Dahl, Malgache et Maanjan: une comparaison linguistique, Egede-Instituttet Avhandlinger, no. 3 (Oslo: Egede-Instituttet, 1951), p. 13.
- ↑ There are also some Sulawesi loanwords, which Adelaar attributes to contact prior to the migration to Madagascar: See K. Alexander Adelaar, "The Indonesian Migrations to Madagascar: Making Sense of the Multidisciplinary Evidence", in Truman Simanjuntak, Ingrid Harriet Eileen Pojoh and Muhammad Hisyam (eds.), Austronesian Diaspora and the Ethnogeneses of People in Indonesian Archipelago, (Jakarta: Indonesian Institute of Sciences, 2006), pp. 8–9.
- ↑ "Haute Cour Constitutionnelle De Madagascar, Décision n°03-HCC/D2 Du 12 avril 2000" (ප්‍රංශ බසින්). Saflii.org. 12 April 2000. 27 July 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 25 April 2010.
- ↑ "Madagascar: 2007 Constitutional referendum". Electoral Institute for the Sustainability of Democracy in Africa. June 2010. 28 August 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 22 January 2012.
- ↑ "Religions in Madagascar | PEW-GRF". Globalreligiousfutures.org. 9 November 2019 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 20 September 2017.
- ↑ 20.0 20.1 "National Profiles".
- ↑ 21.0 21.1 Bearak, Barry (5 September 2010). "Dead Join the Living in a Family Celebration". New York Times. p. A7. 27 January 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 13 January 2012.
- ↑ "Madagascar". United States Department of State (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2022-10-15.
- ↑ Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor (2006). "International Religious Freedom Report: Madagascar". U.S. Department of State. 23 January 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 22 January 2012.
- ↑ Bradt (2011), pp. 13–20
- ↑ "Report of the High Level Committee on the Indian Diaspora" (PDF). Ministry of External Affairs, India. 2004. 29 June 2003 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 22 January 2012.
- ↑ (in en) FACES OF AFRICA: The Jews of Madagascar, https://www.youtube.com/watch?v=-9ra7mq7wBM, ප්‍රතිෂ්ඨාපනය 2024-01-13
- ↑ Legrip-Randriambelo, Olivia; Regnier, Denis (2014). "The place of healers-diviners (ombiasa) in Betsileo medical pluralism". Health, Culture and Society. 7 (1): 28–37. doi:10.5195/hcs.2014.188. 29 August 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 July 2016.
- ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 World Health Statistics 2011 (PDF). Paris: World Health Organization. 2011. ISBN 978-92-4-156419-9. 25 November 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත (PDF). සම්ප්‍රවේශය 21 January 2012.
- ↑ 29.0 29.1 "Presentation des resultats de la cartographie numerique en preparation du troisieme recensement generale de la population et de l'habitation" (PDF) (Press release) (ප්‍රංශ බසින්). Institut nationale de la statistique (INSTAT), Government of Madagascar. 2010. 26 January 2012 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 15 January 2012.
- ↑ "The State of the World's Midwifery". United Nations Population Fund. August 2011. 25 December 2011 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 22 January 2012.
- ↑ Beaumont, Peter (19 October 2017). "'It is a dangerous moment': Madagascar plague death toll reaches 74". The Guardian (බ්‍රිතාන්‍ය ඉංග්‍රීසි බසින්). 19 May 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 October 2017.
- ↑ WFP Madagascar Country Brief (Report). World Food Programme. February 2021. 30 March 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 23 March 2021.
- ↑ "Madagascar: Severe drought could spur world's first climate change famine". UN News (ඉංග්‍රීසි බසින්). 2021-10-21. 8 February 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2022-02-09.
- ↑ "How climate change is turning once green Madagascar into a desert". Euronews. 20 March 2022.
- ↑ Ralibera (1993), p. 196
- ↑ Ranaivoson, Samuel (1980). "La formation du personnel enseignant de l'éducation de base à Madagascar: Une etude de cas. Quelques reflections intéressant la programmation de l'assistance de l'UNICEF" (PDF). UNESCO (ප්‍රංශ බසින්). Paris. 4 June 2012 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත (PDF). සම්ප්‍රවේශය 10 July 2011.
- ↑ Mukonoweshuro, E.G. (1990). "State "resilience" and chronic political instability in Madagascar". Canadian Journal of African Studies. 24 (3): 376–398. doi:10.2307/485627. JSTOR 485627.
- ↑ 38.0 38.1 38.2 Lassibille, Gerard; Tan, Jee-Peng; Jesse, Cornelia; Nguyen, Trang Van (6 August 2010). "Managing for results in primary education in Madagascar: Evaluating the impact of selected workflow interventions". The World Bank Economic Review. 24 (2): 303–329. doi:10.1093/wber/lhq009. hdl:10986/4523. 11 February 2012 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 10 February 2012.
- ↑ Ministère de l'Education Secondaire et l'Education de Base (2005). Curriculum de formation des élèves-maîtres (ප්‍රංශ බසින්). Antananarivo, Madagascar: Government Printing Office.
- ↑ Central Intelligence Agency (2011). "Madagascar". The World Factbook. 14 February 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 24 August 2011.
- ↑ WIPO. "Global Innovation Index 2023, 15th Edition". www.wipo.int (ඉංග්‍රීසි බසින්). සම්ප්‍රවේශය 2023-10-29.