නක්ෂත්‍ර භෞතික විද්‍යාවේ ඉතිහාසය
 |
තාරකා විද්‍යාව පෞරාණික බව ඉතිහාසයේ වාර්තාගත වූ නමුත් භෞතික විද්‍යාවේ අධ්‍යයනයන්ගෙන් දීර්ඝව වෙන් වූවකි. ඇරිස්ටෝටලියානු ලෝක දර්ශනයෙහි , ද්‍රව්‍යමය ලෝකය අපූර්වත්වය දෛවයෙන් නියම කලාත් මෙන් පෙනෙන අතරතුරේදී , අහසෙහි පිහිටි ලෝකය පරිපූර්ණත්වයට නැඹුරුව පවතී. එනම් ආකාශය තුළ වූ වස්තූන් පරිපූර්ණ වෘත්තාකාර කක්ෂ තුළ චලනය වන පරිපූර්ණ ගෝල ලෙස පෙනෙනා බව සදහන්වේ. මෙම ක්ෂේත්‍ර 2 පෙනෙනා පරිදි සම්බන්ධ නොවේ.
සමෝස් හි ඇරිස්ටාර්චස් (ක්‍රි.පූ. 310 – 250) පෘථිවිය හා අනෙකුත් සෞරග්‍රහ මණ්ඩලයේ ආකාශ වස්තූන්ගේ චලනයන් හිරු වටා, කක්ෂානුගත බව සලකමින් විස්තර කළ හැකි බව පළමුව සංකල්පනයක් ඉදිරිපත් කළේය. අවාසනාවන්ත ලෙස ඒ සමයේ භූ කේන්ද්‍රගත වාදය ඇස්ටාචස්ගේ සූර්ය කේන්ද්‍රික සිද්ධාන්තය, බැහැර කරන ලදී. සාමාන්‍යය හැඟීමේ පරිදි හිරු හා අනෙකුත් ග්‍රහලෝක පෘථිවිය වටා චලනය වන බව මූලික වශයෙන් නිශ්චිත වී තිබුණෙන් මෙම මිථ්‍යාමතික සංකල්පය ශතවර්ෂ ගණනාවක් සත්‍යය ලෙස පිළිගන්නා ලදී. පසුව නිකලස් කොපර්නිකස් නම් නක්ෂත්‍ර විද්‍යාඥයා සූර්ය කේන්ද්‍රක ආකෘතිය 16 වන ශත වර්ෂයේදී නැවත ප්‍රාණවත් කළේය.1609 දී ගැලීලියෝ ගැලිලි බ්‍රහස්පතිගේ ආලෝකමත්ම චන්ද්‍රයන් සිව්දෙනා සොයාගෙන එම ග්‍රහ ලෝකවල කක්ෂ ලේඛනගත කළේය. ඔහුගේ සමයේ එය කතෝලික පල්ලියේ භූ කේන්ද්‍රගත චිරන්තන දෘෂ්ටියට විරුද්ධ කියාපෑමක් වූ අතර එනිසා ඔහුගේ තාරකා විද්‍යාව ගණිතයේ කාර්යයක් බවත් ස්වාභාවික දර්ශනවාදය (භෞතික විද්‍යාව) නොවන බවත් සලකා දැඩි දඬුවමින් ඔහු නිදහස් විය.
නිවැරදි නිරීක්ෂණ දත්ත ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් (ටයිකෝ බ්‍රාහේගේ නිරීක්ෂණාගාරයෙන්) ඉහත කළ නිරීක්ෂණයන් සෛද්ධාන්තික විවරණය කිරීම‍ට හා ගවේෂණයට මුලිකත්වය ගන්නා ලදී. පළමුව , 17 වන ශත වර්ෂය ආරම්භයේදී කෙප්ලර්ගේ ග්‍රහ චලනය පිළිබද නියම වැනි ප්‍රත්‍යක්ෂ මුලක නියමයන් සොයා ගැනිණි. ඉන්පසු,සියවසේ දී පෘථිවිය මත වස්තූන්ගේ ගති විද්‍යාව ග්‍රහලෝකවල චලන හා සඳෙහි චලනය පාලනය කරන්නේ එකම නියම බව අයිසැක් නිව්ටන් සොයා ගනිමින් කෙප්ලර් නියම හා ගැලීලියෝගේ ගති විද්‍යාව අතර පරතරය සංක්ෂිප්ත කළේය. නභෝගත යාන්ත්‍ර විද්‍යාව, එනම්, හි නිව්ටෝනියානු ගුරුත්වයේ යෙදීම හා නිව්ටන්ගේ නියම මගින් කෙප්ලර්ගේ ග්‍රහ චලන නියම පහදා දීම නක්ෂත්‍ර විද්‍යාවේ හා භෞතික විද්‍යාවේ ප්‍රථම එක්සත් කිරීමයි.
අයිසැක් නිවුටන් විසින් (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica) ‘ෆිලෝසොෆියා නැචුරලිස් ප්‍රින්සිපියා මැතමෙටිකා’ ග්‍රන්ථය එළි දැක්වීමෙන් පසු නැව් පිළිබද වූ යාන්ත්‍රණය පරිණාමනය විය. 1670 මුල් භාගයේ පමණ මුළු ලෝකයම විද්‍යාත්මක මිණුම් ගන්නා ලද්දේ නූතන අක්ෂාංශ උපකරණ මගින් හා හොඳම ඔරලෝසු මගිනි.විද්‍යාඥයන් සඳහා බොහෝ දත්ත ලබා ගැනීමට පසුබිමක් සකස් වූයේ, නාවික යාන්ත්‍රණයන් සඳහා අවශ්‍යය උපකරණ සකස් කිරීමත්, එම නවීන උපකරණවලින් ඉතාමත් නිවැරදි තාරකා විද්‍යා නිරීක්ෂණ ලබා ගැනීමත්ය.
19 වන ශත වර්ෂය අවසානයේදී හිරුගෙන් ලැබෙන එළිය වියෝජනය කිරීමෙන් වර්ණාවලි දත්ත රේඛා සමූහයක් ලබාගත හැකි බව සොයා ගන්නා ලදී. (අඩු හෝ ආලෝකය නැති ප්‍රදේශ) උණුසුම් වායු සමග කළ පරීක්ෂණ මගින් අනන්‍ය රසායනික මුලද්‍රව්‍යවලට අනුරූප විශේෂිත රේඛා වායුවේ වර්ණාවලි රේඛා ලෙස එකම රේඛා, නිරීක්ෂිත බව පෙන්වීය. මෙම ක්‍රමයෙන් හිරුමතදී සොයාගත් රසායනික මූලද්‍රව්‍ය (ප්‍රධානව හයිඩ්‍රජන්) පෘථිවිය මත සොයා ගත හැකි බව සත්‍යාපනය කළේය. සැබැවින්ම හීලියම් මූලද්‍රව්‍ය පළමුව සූර්යාගේ වර්ණාවලියෙන් සොයා ගත් අතර පසුව පෘථිවියෙන් සොයා ගන්නා ලදී. එනිසා එය එහි නම ද විය. 20 වන සියවස අතරතුරේදී, විශේෂයෙන්ම ක්වොන්ටම් භෞතික විද්‍යාව පැමිණීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, තාරකා විද්‍යාව හා පරීක්ෂණාත්මක නිරීක්ෂණ තේරුම් ගැනීම අවශ්‍ය වීමත් සමගම වර්ණාවලීක්ෂණය ( මෙම වර්ණාවලි රේඛාවල අධ්‍යයනය) වැඩි දියුණු විය.