ඒකාබද්ධ වනාන්තර කළමනාකරණය
ඒකාබද්ධ වනාන්තර කළමනාකරණය කෙටියෙන් JFM ලෙස හඳුන්වයි. මෙය ඉන්දියාවේ නිල හා ජනප්‍රිය යෙදීමයි. මෙය රජයේ හා දේශීය වගා කරුවන්ගේ වනාන්තර කළමනාකරණයට යොදා ගනී. JFM හි ප්‍රතිපත්තිය සහ අභිප්‍රායයන් වනුයේ 1988 දී ඉන්දියාවේ විස්තරාත්මකව ඉදිරිපත් කළ ජාතික වනාන්තර ප්‍රතිපත්තියට දායක වීම සහ 1990 දී ඉන්දීය රජය මගින් ඉදිරිපත් කළ JFM මාර්ගෝපදේශන විස්තර කිරීමය.
JFM වැඩසටහන ඉන්දීය ප්‍රාන්තවලින් ප්‍රාන්තවලට වෙනස්වන අතර විවිධ නම්වලින් හඳුන්වයි. ග්‍රාමීය ප්‍රජාව සහ වනාන්තර සුරැකීමේ කොමිසම (EPC) ලෙසද වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව එය JFM ලෙසද හඳුන්වයි. ගැමියන් වනාන්තරවල ගිනි,ගස් කැපීම, අනවසර ගස් කැපීම් මගින් වනාන්තර ආරක්ෂා කිරීමට ආධාර කරයි. මෙහිදී ඔවුනට දැව නොවන නිෂ්පාදන සහ දැව නිපැයුම් අලෙවිකර ලැබෙන මුදල්වලින් කොටසක් ලබා දෙයි.
ආරම්භය[සංස්කරණය]
ඒකාබද්ධ වන කළමනාකරණය අහඹු සිදුවීමක් ලෙස 1971 දී බටහිර බෙංගාලයේ අරබාරී වනාන්තරවලදී මීනාපූර් නගරය යාබදව බටහිර මීනාපූර් වලදී ආරම්භ විය. අරබාරි වනාන්තරයේ අරටුව ලබා ගැනීමට වගා කරන වෙළඳාම මගින් ලාභ ලබා ගත හැකි ශාකය සල් (Sal) ය. පළාත් වන නිලධාරියෙකු ලෙස වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවයේ නිරත රුක් රෝපණයේ නියැලෙන Ajit.K Banerjee අනවසර වන විනාශය නිසා විනාශ වූ වනාන්තර නැවත විනාශ කිරීම සම්බන්ධව අත්හදා බැලීම් සිදු කරයි. මෙහිදී වන සම්පත් රජය සහ දේශීය වගා කරුවන් අතර හුවමාරු කිරීමේ ක්‍රම නැත. රජයට අනුව දේශීය වගාකරුවන් සොරුන්ය. ඉහත සඳහන් කළ නිලධාරියා තමා සමග එකට කටයුතු කරන නිලධාරීන්ගේ අදහස් පවා නොසලකා දේශීය ගම්මාන 11 ක නියෝජිතවරුන් තෝරා ගෙන වනාන්තර ආරක්ෂණ කොමිසමක් පිහිටුවීය. මෙහි මූලාරම්භක වැඩසටහනට පවුල් 612 ක් සහභාගී විය. වර්ග කිලෝමීටර් 12.7 ක වනාන්තර හානි වූ වනාන්තර ලෙස වර්ග කරන ලදී. ලාභයෙන් 25% ක් ගැමියන් අතර බෙදා දෙන ලදී. මෙය සාර්ථක වූ අතර සෙසු ප්රතදේශවලටද මෙය 1987 දී ව්යාගප්ත විය. JFM තවම අරබරායි හි ඇත.
මීට වසර කිහිපයකට පසු හරියානා හි පාංශු ඛාදනය වැළැක්වීමට සහ වන විනාශය වැළැක්වීමට ඒකාබද්ධ වන කළමණාකරණය යොදා ගන්නා ලදී. 1977 දී පාංශු ඛාදන තර්ජන ඇති කඳුවල කෘෂිකර්මාන්තයට වැදගත්වන බැමි බැඳීම‍ට ජනතාව කැමති කරවා ගන්නා ලදී. මෙම වැඩසටහන කඳුවල නැවත වන වගා සඳහා ආරම්භ විය.