Jump to content

බහමාස් හි ඉතිහාසය

විකිපීඩියා වෙතින්

පූර්ව හිස්පැනික් යුගය

[සංස්කරණය]

බහමාස් හි පළමු වැසියන් වූයේ ටයිනෝ ජනයා වන අතර, ඔවුන් ක්‍රිස්තු වර්ෂ 800-1000 පමණ වන විට හිස්පැනියෝලා සහ කියුබාවේ සිට ජනාවාස නොවූ දකුණු දූපත් වෙත සංක්‍රමණය වූ අතර, දකුණු ඇමරිකාවේ ප්‍රධාන භූමියෙන් එහි සංක්‍රමණය විය. ඔවුන් ලුකායන් ජනතාව ලෙස හඳුන්වනු ලැබිණි.[1] 1492 දී ක්‍රිස්ටෝපර් කොලම්බස් පැමිණෙන විට ලුකායන්වරුන් 30,000ක් බහමාස් හි වාසය කළ බව ගණන් බලා ඇත.[2]

ස්පාඤ්ඤ ආගමනය

[සංස්කරණය]
කොලොම්බස්ගේ පළමු ගොඩබෑමේ නිරූපනය, කැරවල්වල කැස්ටිල් ඔටුන්න සඳහා නව ලෝකය සන්තකයේ තබා ගැනීම; 1492 ඔක්තෝබර් 12 වන දින ස්වදේශිකයන් ගුවානාහානි ලෙස හැඳින්වූ අතර ඔහු සැන් සැල්වදෝරය ලෙස නම් කළ බහමාස් දූපතක් වන වොට්ලිං දූපතේ නීනා සහ පින්ටා.[3]

යුරෝපීයයන්ට "නව ලෝකයක්" වූ කොලොම්බස්ගේ ප්‍රථම ගොඩබිම වූයේ ඔහු සැන් සැල්වදෝර් (ලුකායන්වරුන් ගුවානාහානි ලෙස හඳුන්වනු ලබන) නම් වූ දූපතක ය. මෙම දූපත බහමාස් තුළ පිහිටා ඇති බවට පොදු එකඟතාවයක් ඇතත්, හරියටම කොලොම්බස් ගොඩ බැස්සේ කුමන දූපතටද යන්න විද්වතුන්ගේ විවාදයට කරුණකි. සමහර පර්යේෂකයන් විශ්වාස කරන්නේ එම ස්ථානය වර්තමාන සැන් සැල්වදෝර් දූපත (කලින් වොට්ලින්ග්ස් දූපත ලෙස හැඳින්වේ), ගිනිකොනදිග බහමාස් හි පිහිටා ඇති අතර, 1986 දී කරන ලද ගණනය කිරීම්වලට අනුව විකල්ප න්‍යායක් පවසන්නේ කොලොම්බස් සමනා කේ මත ගිනිකොන දෙසට ගොඩ බැස ඇති බවයි. කොලොම්බස්ගේ සටහන මත පදනම් වූ භූගෝලීය ලේඛක සහ සංස්කාරක ජෝසෆ් ජජ්. ගොඩබිම් දූපතේදී, කොලොම්බස් ලුකායන්වරුන් සමඟ ප්‍රථම වරට සම්බන්ධ වූ අතර, ග්‍රේටර් ඇන්ටිලස් හි විශාල දූපත් ගවේෂණය කිරීමට පෙර, කැස්ටිල් ඔටුන්න සඳහා දූපත්වලට හිමිකම් කියමින් ඔවුන් සමඟ භාණ්ඩ හුවමාරු කර ගත්තේය.[1]

1494 ටෝර්ඩෙසිලාස් ගිවිසුම මගින් න්‍යායාත්මකව නව භූමි ප්‍රදේශ කැස්ටිල් රාජධානිය සහ පෘතුගාල රාජධානිය අතර බෙදී ගිය අතර, බහමාස් ස්පාඤ්ඤ ගෝලය තුළට පත් කරන ලදී; කෙසේ වෙතත් ඔවුන් බිම මත ඔවුන්ගේ හිමිකම් පෑමට සුළු දෙයක් කළේ නැත. කෙසේ වෙතත් ස්පාඤ්ඤ ජාතිකයන් ස්වදේශික ලුකායන් ජනයා සූරාකෑමට ලක් වූ අතර, ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් වහල්භාවයට පත් කර, බලහත්කාර ශ්‍රමය ලෙස භාවිතා කිරීම සඳහා හිස්පැනියෝලා වෙත යවන ලදී.[1] වහලුන් දරුණු තත්වයන්ට ගොදුරු වූ අතර බොහෝ දෙනා මිය ගියේ ඔවුන්ට ප්‍රතිශක්තියක් නොමැති රෝග වැළඳීමෙන්; ටයිනෝ වලින් අඩක් වසූරිය රෝගයෙන් පමණක් මිය ගියේය.[4] මෙම විනාශයන් හේතුවෙන් බහමාස් හි ජනගහනය දැඩි ලෙස අඩු විය.[5]

ඉංග්‍රීසින්ගේ ආගමනය

[සංස්කරණය]

ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන් බහමාස් ගැන උනන්දුව ප්‍රකාශ කර තිබුණේ 1629 තරම් ඈත කාලයේය. කෙසේ වෙතත්, පළමු ඉංග්‍රීසි පදිංචිකරුවන් දූපත්වලට පැමිණියේ 1648 දීය. එලියුතේරියන් වික්‍රමාන්විතයන් ලෙස හඳුන්වනු ලබන අතර විලියම් සෙයිල්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ඔවුහු වැඩි ආගමික නිදහසක් පතා බර්මියුඩාවෙන් සංක්‍රමණය වූහ. මෙම ඉංග්‍රීසි පියුරිටන්වරු ප්‍රථම ස්ථිර යුරෝපීය ජනාවාස දූපතක පිහිටවූ අතර එය ඔවුන් විසින් ග්‍රීක භාෂාවෙන් එලියුතෙරා ලෙස නොමිලේ නම් කරන ලදී. පසුව ඔවුන් නව ප්‍රොවිඩන්ස් පදිංචි කර, එය සෙයිල් දූපත ලෙස නම් කළහ. කෙසේ වෙතත් ජීවිතය බලාපොරොත්තු වූවාට වඩා දුෂ්කර බව ඔප්පු වූ අතර, සයිල් ඇතුළු බොහෝ දෙනෙක් බර්මියුඩාවට ආපසු යාමට තෝරා ගත්හ.[1] දිවි ගලවා ගැනීම සඳහා, ඉතිරි පදිංචිකරුවන් සුන්බුන් වලින් භාණ්ඩ බේරා ගත්හ.

1670 දී, දෙවන චාල්ස් රජු උතුරු ඇමරිකාවේ කැරොලිනාස්හි ලෝඩ්ස් ප්‍රයිටර්ස් වෙත දූපත් ප්‍රදානය කළේය. ඔවුන් නව ප්‍රොවිඩන්ස් පදනමේ සිට වෙළඳාම, බදු, ආණ්ඩුකාරවරුන් පත් කිරීමේ සහ රට පාලනය කිරීමේ අයිතිවාසිකම් සමඟ රජුගෙන් දූපත් කුලියට ගත්හ.[6][1] මුහුදු කොල්ලකෑම් සහ සතුරු විදේශීය බලවේගවල ප්‍රහාර නිරන්තර තර්ජනයක් විය. 1684 දී, ස්පාඤ්ඤ කෝර්සෙයාර් ජුවාන් ඩි ඇල්කොන් අගනුවර චාල්ස් ටවුන් (පසුව නසාවු ලෙස නම් කරන ලදී) වටලනු ලැබීය,[7] සහ 1703 දී, ස්පාඤ්ඤ අනුප්‍රාප්තික යුද්ධයේදී ඒකාබද්ධ ප්‍රංශ-ස්පාඤ්ඤ ගවේෂණ කණ්ඩායමක් කෙටි කලක් නසාවු අත්පත් කර ගත්හ.[8][9]

18 වැනි සියවස

[සංස්කරණය]
මහාද්වීපික මැරීන් භටයින් 1776 දී නසාවු සටනේදී නිව් ප්‍රොවිඩන්ස් වෙත ගොඩ බසිති.

හිමිකාර පාලනය තුළ, බහමාස් බ්ලැක්බියර්ඩ් ඇතුළු මුහුදු කොල්ලකරුවන්ගේ තෝතැන්නක් බවට පත් විය (1680-1718 පමණ).[10] "මුහුදු කොල්ලකරුවන්ගේ ජනරජය" අවසන් කිරීමට සහ ක්‍රමවත් රජය ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමට, බ්‍රිතාන්‍යය 1718 දී බහමාස් ඔටුන්න හිමි ජනපදයක් බවට පත් කරන ලද අතර, ඔවුන් වුඩ්ස් රොජර්ස්ගේ ආණ්ඩුකාරත්වය යටතේ "බහාමා දූපත්" ලෙස නම් කරන ලදී.[1] දුෂ්කර අරගලයකින් පසු ඔහු මුහුදු කොල්ලකෑම් මැඩපැවැත්වීමට සමත් විය.[11] 1720 දී, චතුර්විධ සන්ධානයේ යුද්ධයේදී ස්පාඤ්ඤ ජාතිකයන් නසාවු වෙත පහර දුන්හ. 1729 දී, බ්‍රිතාන්‍ය පදිංචිකරුවන්ට ස්වයං පාලන උපාධියක් ලබා දෙමින් ප්‍රාදේශීය සභාවක් පිහිටුවන ලදී.[1][12] ප්‍රතිසංස්කරණ සැලසුම් කර ඇත්තේ කලින් ආණ්ඩුකාර ජෝර්ජ් ෆෙනී විසින් වන අතර 1728 ජූලි මාසයේදී එය අනුමත කරන ලදී.[13]

18 වන ශතවර්ෂයේ අගභාගයේ ඇමරිකානු නිදහස් යුද්ධය අතරතුර, මෙම දූපත් එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාවන්ගේ ඉලක්කයක් බවට පත් විය. එක්සත් ජනපද මැරීන් භටයින්, කොමදෝරු එසෙක් හොප්කින්ස් ගේ අණ යටතේ, එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාව දින කිහිපයකට පසුව ඉවත් කිරීමට පෙර 1776 දී නසාවු අල්ලා ගත්හ. 1782 දී ස්පාඤ්ඤ බලඇණියක් නසාවු වෙරළට ඔබ්බෙන් දර්ශනය වූ අතර නගරය සටනකින් තොරව යටත් විය. පසුව, 1783 අප්‍රේල් මාසයේදී, එක්සත් රාජධානියේ විලියම් කුමරු (පසුව IV වන විලියම් රජු බවට පත් විය) ලුයිස් ද උන්සාගා වෙත හවානාහි කපිතාන්සි ජනරාල්වරයාගේ නිවසට කළ සංචාරයකදී, ඔවුන් සිරකරුවන් හුවමාරු ගිවිසුම් ඇති කර ගත් අතර මූලික කරුණු සම්බන්ධයෙන්ද කටයුතු කළහ. පැරිස් ගිවිසුමේ (1783), මෑතකදී යටත් කරගත් බහමාස් නැගෙනහිර ෆ්ලොරිඩාවට හුවමාරු කර ගන්නා අතර, එය තවමත් යටත් කර ගැනීමට සිදුවනු ඇත. 1784 දී ලුයිස් ද උන්සාගාගේ නියෝගයෙන් ෆ්ලොරිඩාවේ ශාන්ත ඔගස්ටින් නගරය; ඉන් පසුව, 1784 දී ද, බහමාස් බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිතයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරනු ඇත.[14]

එක්සත් ජනපදයේ නිදහසෙන් පසුව, බ්‍රිතාන්‍යයන් ඔවුන්ගේ අප්‍රිකානු වහලුන් සමඟ බහමාස්හි 7,300 ක් පමණ පක්ෂපාතීවරුන් නැවත පදිංචි කරන ලදී, නිව් යෝර්ක්[15] වෙතින් 2,000 ක් සහ අවම වශයෙන් යුරෝපීයයන් 1,033 ක්, අප්‍රිකානු පරම්පරාව 2,214 ක් සහ නැගෙනහිර ෆ්ලොරිඩාවෙන් ස්වදේශික ඇමරිකානු ක්‍රීක් කිහිපයක් ඇතුළත් විය. නිව් යෝර්ක් සිට නැවත පදිංචි කරන ලද සරණාගතයින් බහුතරයක් බටහිර ෆ්ලොරිඩාව ඇතුළු අනෙකුත් යටත් විජිතවලින් පලා ගොස් ඇති අතර, එය යුද්ධයේදී ස්පාඤ්ඤය විසින් අල්ලා ගන්නා ලදී.[16] මහාද්වීපයේ පාඩු සඳහා වන්දි ගෙවීම සඳහා රජය වැවිලිකරුවන්ට ඉඩම් ලබා දුන්නේය. ඩිවෝක්ස් සහ ඩන්මෝර් සාමිවරයා ඇතුළු වූ මෙම පක්ෂපාතීහු, දූපත් කිහිපයක වතු පිහිටුවා අගනුවර දේශපාලන බලවේගයක් බවට පත් වූහ.[1] යුරෝපීය ඇමරිකානුවන් ඔවුන් සමඟ ගෙන ආ අප්‍රිකානු-ඇමරිකානු වහලුන්ට වඩා වැඩි වූ අතර වාර්ගික යුරෝපීයයන් භූමියේ සුළුතරයක් ලෙස පැවතුනි.

19 වැනි සියවස

[සංස්කරණය]
1820 ගණන්වල මුල් භාගයේදී බහමාස් හි නිදහසට පලා ගිය අප්‍රිකානු-ඇමරිකානු වහලුන් සිය ගණනක් අනුස්මරණය කරමින් බිල් බෑග්ස් කේප් ෆ්ලොරිඩා ප්‍රාන්ත උද්‍යානයේ සමරුව.

1807 වහල් වෙළඳ පනත මගින් බහමාස් ඇතුළු බ්‍රිතාන්‍ය දේපළවලට වහල් වෙළඳාම අහෝසි කරන ලදී. එක්සත් රාජධානිය වහල් වෙළඳාම අහෝසි කරන ලෙස අනෙකුත් වහල් වෙළඳාම් කරන රටවලට බලපෑම් කළ අතර, මහ මුහුදේ වහලුන් රැගෙන යන නැව්වලට බාධා කිරීමේ අයිතිය රාජකීය නාවික හමුදාවට ලබා දුන්නේය.[17][18] රාජකීය නාවික හමුදාව විසින් වහල් නැව්වලින් නිදහස් කරන ලද අප්‍රිකානුවන් දහස් ගණනක් බහමාස් හි නැවත පදිංචි කරන ලදී.

1820 ගණන්වල ෆ්ලොරිඩාවේ සෙමිනෝල් යුද්ධ සමයේදී උතුරු ඇමරිකානු වහලුන් සහ අප්‍රිකානු සෙමිනෝල් සිය ගණනක් කේප් ෆ්ලොරිඩාවේ සිට බහමාස් වෙත පලා ගියහ. ඔවුන් වැඩි වශයෙන් පදිංචි වූයේ වයඹ දිග ඇන්ඩ්‍රොස් දූපතේ වන අතර එහිදී ඔවුන් රතු බොක්ක ගම්මානය සංවර්ධනය කළහ. ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන්ගේ වාර්තා අනුව, 1823 දී සමූහ ගුවන් ගමනකින් 300 ක් පැන ගිය අතර, බහමියානුවන් 27 ක ආධාර ඇතිව, අනෙක් අය ගමන සඳහා ඔරු භාවිතා කළහ. මෙය 2004 දී බිල් බෑග්ස් කේප් ෆ්ලොරිඩා ප්‍රාන්ත උද්‍යානය හි විශාල පුවරුවක් මගින් අනුස්මරණය කරන ලදී.[19][20] රතු බොක්ක හි ඔවුන්ගෙන් පැවත එන සමහර අය කූඩ සෑදීමේ සහ සොහොන් සලකුණු කිරීමේ අප්‍රිකානු සෙමිනෝල් සම්ප්‍රදායන් දිගටම කරගෙන යයි.[21]

1818 දී,[22] ලන්ඩනයේ ස්වදේශ කටයුතු කාර්යාලය විසින් "බ්‍රිතාන්‍ය බටහිර ඉන්දීය කොදෙව්වෙන් පිටත සිට බහමාස් වෙත ගෙන එන ඕනෑම වහලෙකු මනුෂ්‍යත්වයට පත් කරනු ඇති" බවට තීන්දු කර තිබුණි. මෙය 1830 සිට 1835 දක්වා කාලය තුළ එක්සත් ජනපද ජාතිකයන් සතු වූ වහල්භාවයේ සිටි 300කට ආසන්න පිරිසක් නිදහස් කිරීමට හේතු විය.[23] ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ දේශීය වෙරළබඩ වහල් වෙළඳාම සඳහා භාවිතා කරන ලද කොමෙට් සහ එන්කොමියම් යන ඇමරිකානු වහල් නෞකා පිළිවෙලින් 1830 දෙසැම්බර් සහ 1834 පෙබරවාරි මාසවලදී අබකෝ දූපතෙන් විනාශ විය. සුන්බුන් විසින් ස්වාමිවරුන්, මගීන් සහ වහලුන් නසාවු වෙත ගෙන ගිය විට, රේගු නිලධාරීන් වහලුන් අල්ලා ගත් අතර බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත නිලධාරීන් ඇමරිකානුවන්ගේ විරෝධතා මත ඔවුන් නිදහස් කළහ. වල්ගා තරුවේ වහලුන් 165 ක් සහ එන්කොමියම් මත 48 ක් සිටියහ. එක්සත් රාජධානිය අවසානයේ 1855 දී එම නඩු දෙක සඳහා එක්සත් ජනපදයට වන්දියක් ගෙවා, 1853 හිමිකම් ගිවිසුම යටතේ, දෙරට අතර වන්දි නඩු කිහිපයක් සමථයකට පත් කරන ලදී.[24][25]

මහා අයිසැක් කේ හි ප්‍රදීපාගාරය.

1834 අගෝස්තු 1 වන දින බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යයේ වහල්භාවය අහෝසි කරන ලදී.[1] ඉන් පසුව බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත නිලධාරීන් 1835 දී බර්මියුඩාවට ගිය ව්‍යවසායයෙන් උතුරු ඇමරිකානු වහලුන් 78ක් නිදහස් කළහ. සහ 1840 දී අබකෝ දූපතෙන් විනාශ වූ හර්මෝසා වෙතින් 38 ක්.[26] වඩාත්ම කැපී පෙනෙන සිද්ධිය වූයේ 1841 දී ක්‍රියෝල්ගේ සිදුවීමයි: නෞකාවේ වහල් කැරැල්ලක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, නායකයින් එක්සත් ජනපද බලඇණියට නසාවු වෙත නියෝග කළහ. එය නිව් ඕර්ලියන්ස් හි විකිණීමට නියමිතව තිබූ වර්ජිනියාවේ සිට වහලුන් 135 දෙනෙකු රැගෙන යමින් තිබුණි. බහමියානු නිලධාරීන් දූපත්වල රැඳී සිටීමට තීරණය කළ වහලුන් 128 දෙනා නිදහස් කළහ. ක්‍රියෝල් නඩුව "එක්සත් ජනපද ඉතිහාසයේ වඩාත්ම සාර්ථක වහල් කැරැල්ල" ලෙස විස්තර කර ඇත.[27]

1830 සිට 1842 දක්වා එක්සත් ජනපද ජාතිකයින්ට අයත් වහල් පුද්ගලයින් 447 දෙනෙකු නිදහස් කරන ලද මෙම සිදුවීම් එක්සත් ජනපදය සහ එක්සත් රාජධානිය අතර ආතතිය වැඩි කළේය. ඔවුන් ජාත්‍යන්තර වහල් වෙළඳාම මැඩපැවැත්වීම සඳහා මුර සංචාර සඳහා සහයෝගයෙන් කටයුතු කර ඇත. කෙසේ වෙතත්, එහි විශාල දේශීය වහල් වෙළඳාමේ ස්ථාවරත්වය සහ එහි වටිනාකම ගැන කනස්සල්ලට පත් වූ එක්සත් ජනපදය තර්ක කළේ එක්සත් රාජධානිය තම යටත් විජිත වරායන්ට බලහත්කාරයෙන් පැමිණි තම දේශීය නැව් ජාත්‍යන්තර වෙළඳාමේ කොටසක් ලෙස නොසැලකිය යුතු බවයි. ක්‍රියෝල් වහලුන් නිදහස ලබා ගැනීමේ සාර්ථකත්වය වෙළඳ නැව්වල වහල් කැරලි වැඩි කිරීමට දිරිමත් කරනු ඇතැයි එක්සත් ජනපදය කනස්සල්ලට පත් විය.

1860 ගනන්වල ඇමරිකානු සිවිල් යුද්ධය අතරතුර, කොන්ෆෙඩරේට් රාජ්‍යයන්ට ආධාර කරන අවහිර ධාවකයන් සඳහා අවධානය යොමු කිරීමක් ලෙස දූපත් කෙටියෙන් සමෘද්ධිමත් විය.[28][29]

20 වන සියවසේ මුල් භාගය

[සංස්කරණය]

20 වැනි සියවසේ මුල් දශක බොහෝ බහමියානුවන්ට දුෂ්කර වූ එකක් වූ අතර, එකතැන පල්වෙන ආර්ථිකයක් සහ පුලුල්ව පැතිරුණු දරිද්‍රතාවයෙන් සංලක්ෂිත විය. බොහෝ අය යැපුම් කෘෂිකර්මාන්තය හෝ ධීවර කර්මාන්තයෙන් ජීවනෝපාය සොයා ගත්හ.[1]

වින්ඩ්සර් ආදිපාදවරයා සහ බහමාස් හි ආණ්ඩුකාරවරයා 1940 සිට 1945 දක්වා.

1940 අගෝස්තු මාසයේදී වින්ඩ්සර් ආදිපාදවරයා (කලින් VIII වන එඩ්වඩ් රජු) බහමාස්හි ආණ්ඩුකාරවරයා ලෙස පත් කරන ලදී. ඔහු තම බිරිඳ සමඟ ජනපදයට පැමිණියේය. රජයේ මන්දිරයේ තත්වය ගැන කලකිරීමට පත් වුවද, ඔවුන් "නරක තත්වයෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගැනීමට උත්සාහ කළහ".[30] ඔහු එම තනතුර භුක්ති වින්දේ නැති අතර, එම දූපත් හැඳින්වූයේ "තුන්වන පන්තියේ බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිතයක්" ලෙසය.[31] ඔහු 1940 ඔක්තෝම්බර් 29 දින කුඩා ප්‍රාදේශීය පාර්ලිමේන්තුව විවෘත කළේය. එම යුවල "අවුට් දූපත්" වෙත නොවැම්බර් මාසයේදී ඇක්සෙල් වෙන්ර්-ග්‍රෙන් ගේ යාත්‍රාවේ නැරඹූ අතර, එය මතභේදයට තුඩු දුන්නේය;[32] ඔවුන්ට එක්සත් ජනපදයෙන් උපදෙස් ලැබුණු නිසා බ්‍රිතාන්‍ය විදේශ කාර්යාලය දැඩි ලෙස විරුද්ධ විය. වෙනර්-ග්‍රෙන් නාසි ජර්මනියේ ලුෆ්ට්වාෆ් කමාන්ඩර් හර්මන් ගෝරිං ගේ සමීප මිතුරෙකු බව බුද්ධි අංශ විසින්.[32][33]

දූපත් වල දරිද්‍රතාවයට එරෙහිව සටන් කිරීමට ඔහු ගත් උත්සාහයන් සඳහා ආදිපාදවරයා එකල ප්‍රශංසාවට ලක් විය. කෙසේ වෙතත්, 1991 දී පිලිප් සීග්ලර්ගේ චරිතාපදානයක් ඔහුව විස්තර කළේ බහමියානුවන්ට සහ අධිරාජ්‍යයේ අනෙකුත් යුරෝපීය නොවන ජනයාට නිග්‍රහ කළ අයෙකු ලෙසය. 1942 ජූනි මාසයේදී "පූර්ණ පරිමාණ කෝලාහලයක්"[34] ඇති වූ විට, අඩු වැටුප් සම්බන්ධයෙන් සිවිල් නොසන්සුන්තාව නිරාකරණය කිරීම සඳහා ඔහු ප්‍රශංසාවට ලක් විය. Ziegler පැවසුවේ ආදිපාදවරයා මෙම කරදරයට දොස් පැවරුවේ "අනතුරුකම් ඇති කරන්නන් - කොමියුනිස්ට්වාදීන්" සහ "කෙටුම්පතක් කල්දැමීම සඳහා කඩතුරාවක් ලෙස රැකියා ලබා ගත් මධ්‍යම යුරෝපීය යුදෙව් සම්භවයක් ඇති මිනිසුන්" මත බවයි.[35] ආදිපාදවරයා 1945 මාර්තු 16 දින තනතුරෙන් ඉල්ලා අස් විය.[36][37]

පශ්චාත් දෙවන ලෝක යුද්ධය

[සංස්කරණය]
බහමාස් 1973 දී නිදහස ලබා ගන්නා තෙක් ඔටුන්න හිමි ජනපදයක් විය.

නූතන දේශපාලන සංවර්ධනය ආරම්භ වූයේ දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසුවය. පළමු දේශපාලන පක්ෂ 1950 ගණන්වල පිහිටුවන ලද අතර, වාර්ගික රේඛා ඔස්සේ පුළුල් ලෙස බෙදී ගිය අතර, එක්සත් බහමියානු පක්ෂය (UBP) ඉංග්‍රීසියෙන් පැවත එන බහමියානුවන් (අවිධිමත් ලෙස "බේ ස්ට්‍රීට් බෝයිස්" ලෙස හැඳින්වේ)[38] සහ ප්‍රගතිශීලී ලිබරල් පක්ෂය නියෝජනය කරයි. PLP) කළු-බහාමියන් බහුතරය නියෝජනය කරයි.[1]

1958 දී බහමාස් හි පළමු සමුද්‍ර ආරක්ෂිත ප්‍රදේශය වන එක්සුමා කේස් ගොඩබිම සහ මුහුදු උද්‍යානය පිහිටුවන ලදී.

බහමාස් අභ්‍යන්තර ස්වාධිපත්‍යය ප්‍රදානය කරන නව ව්‍යවස්ථාවක් 1964 ජනවාරි 7 දින සිට බලාත්මක වූ අතර UBP හි ප්‍රධාන අමාත්‍ය ශ්‍රීමත් රෝලන්ඩ් සිමොනෙට් පළමු අග්‍රාමාත්‍යවරයා බවට පත් විය.[39]:පි.73[40] 1967 දී, PLP හි ලින්ඩන් පින්ඩ්ලින් පත් විය. බහමියානු ජනපදයේ පළමු කළු අගමැති; 1968 දී තනතුරේ මාතෘකාව අගමැති ලෙස වෙනස් විය. 1968 දී, පින්ඩිං නිවේදනය කළේ බහමාස් සම්පූර්ණ නිදහස අපේක්ෂා කරන බවයි.[41] 1968 දී බහමාස් හට තමන්ගේම කටයුතු කෙරෙහි වැඩි පාලනයක් ලබා දෙන නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කරන ලදී.[42] 1971 දී, UBP PLP හි අතෘප්තිමත් කන්ඩායමක් සමඟ ඒකාබද්ධ වී නව පක්ෂයක් පිහිටුවීමට, නිදහස් ජාතික ව්‍යාපාරය (FNM), එය මධ්‍ය-දක්ෂිණාංශික පක්ෂයක් වන අතර එය පින්ඩිං ගේ PLP හි වැඩෙන බලයට ප්‍රතිරෝධය දැක්වීම අරමුණු කර ගෙන ඇත.[43]

එක්සත් රාජධානියේ රජය බහමාස් වෙත එහි ස්වාධීනත්වය ලබා දුන්නේ 1973 ජුනි 20 දිනැති කවුන්සිලයේ නියෝගයක් මගිනි.[44] මෙම නියෝගය 1973 ජූලි 10 දින සිට බලාත්මක වූ අතර, එදින චාල්ස් කුමරු නිල ලේඛන අගමැති ලින්ඩන් පින්ඩ්ලින් වෙත භාර දුන්නේය.[45] මෙම දිනය දැන් රටේ නිදහස් දිනය ලෙස සමරනු ලැබේ.[46] එය එදිනම පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලයට සම්බන්ධ විය.[47] ශ්‍රීමත් මයිලෝ බට්ලර්, නිදහසින් ටික කලකට පසු බහමාස්හි (දෙවන එලිසබෙත් රැජිනගේ නිල නියෝජිතයා) ප්‍රථම ආණ්ඩුකාර-ජනරාල්වරයා ලෙස පත් කරන ලදී.[48]

නිදහසින් පසු

[සංස්කරණය]

නිදහසින් ටික කලකට පසු, බහමාස් 1973 අගෝස්තු 22 දින ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට සහ ලෝක බැංකුවට සම්බන්ධ වූ අතර,[49] පසුව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට 1973 සැප්තැම්බර් 18 දින එකතු විය.[50]

දේශපාලනික වශයෙන්, පළමු දශක දෙකෙහි ආධිපත්‍යය දැරුවේ, මැතිවරණ ජයග්‍රහණ වැලක් දිනා ගැනීමට ගිය පින්ඩ්ලිංගේ PLP විසිනි. බහමියානු රජය තුළ දූෂණ චෝදනා, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවන් සමඟ සම්බන්ධතා සහ මූල්‍ය අක්‍රමිකතා පින්ඩ්ලිංගේ ජනප්‍රියත්වය බිඳ දැමීමට අසමත් විය. මේ අතර, දූපත්වල ජීවන තත්ත්වය සැලකිය යුතු ලෙස ඉහළ නංවමින් සංචාරක ව්‍යාපාරය සහ අක්වෙරළ මූල්‍ය යන ද්විත්ව කුළුණු මගින් ආර්ථිකය නාටකාකාර වර්ධන කාල පරිච්ඡේදයකට භාජනය විය. බහමාස් හි දියුණු ආර්ථිකය එය සංක්‍රමණිකයන් සඳහා ආලෝකයක් බවට පත් කිරීමට හේතු විය, විශේෂයෙන් හයිටියේ සිට.[1]

බහමාස් හි ඩෝරියන් සුළි කුණාටුවෙන් විනාශය.

1992දී, FNM හි හියුබර්ට් ඉන්ග්‍රහැම් විසින් පින්ඩිං ඉවත් කරන ලදී.[39]:පි.78 ඉන්ග්‍රහැම් 1997 බහමියානු මහ මැතිවරණය ජයග්‍රහණය කිරීමට සමත් වූ අතර, 2002 දී පරාජය වීමට පෙර, පෙරී ක්‍රිස්ටි යටතේ PLP නැවත බලයට පත් විය.[39]:පි.82 ඉන්ග්‍රහැම් 2007 සිට 2012 දක්වා නැවත බලයට පත් වූ අතර ක්‍රිස්ටි නැවතත් 2012 සිට 2017 දක්වා බලයට පත් විය. ආර්ථික වර්ධනය අඩාල වීමත් සමඟ බහමියානුවන් 2017 දී FNM වෙත නැවත තේරී පත් වූ අතර හියුබට් මිනිස් සිව්වන අගමැති බවට පත් විය.[1]

2019 සැප්තැම්බර් මාසයේදී ඩෝරියන් සුළි කුණාටුව වයඹදිග බහමාස් ප්‍රදේශය විනාශ කරමින් 5 වන කාණ්ඩයේ තීව්‍රතාවයෙන් ඇබකෝ දූපත් සහ ග්‍රෑන්ඩ් බහමා වෙත පහර දුන්නේය. කුණාටුව අවම වශයෙන් US$ බිලියන 7 ක හානියක් සිදු කර ඇති අතර 50 කට වැඩි පිරිසක් මිය ගිය අතර,[51][52] සති දෙකකට පසු පුද්ගලයින් 1,300 ක් අතුරුදහන් විය.[53]

COVID-19 වසංගතය 2020 මාර්තු 15 දින බහමාස් වෙත ළඟා විය.[54]

2021 සැප්තැම්බරයේදී, අවම වශයෙන් 1971 සිට ආර්ථිකය එහි ගැඹුරුම කඩා වැටීමෙන් යථා තත්ත්වයට පත් වීමට අරගල කරන විට, පාලක නිදහස් ජාතික ව්‍යාපාරය හදිසි මැතිවරණයකදී විරුද්ධවාදී ප්‍රගතිශීලී ලිබරල් පක්ෂයට පරාජය විය.[55][56][57] 2021 සැප්තැම්බර් 17 වන දින, ප්‍රගතිශීලී ලිබරල් පක්ෂයේ (PLP) සභාපති පිලිප් "බ්‍රේව්" ඩේවිස්, හියුබට් මිනිස්ගෙන් පසු බහමාස්හි නව අගමැති ලෙස දිවුරුම් දුන්නේය.[58]

යොමු කිරීම්

[සංස්කරණය]
  1. ^ a b c d e f g h i j k l m "Encyclopædia Britannica – The Bahamas". 26 April 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 22 July 2019.
  2. ^ Keegan, William F. (1992). The people who discovered Columbus: the prehistory of the Bahamas. Jay I. Kislak Reference Collection (Library of Congress). Gainesville: University Press of Florida. pp. 25, 54–8, 86, 170–3. ISBN 0-8130-1137-X. OCLC 25317702.
  3. ^ Markham, Clements R. (1893). The Journal of Christopher Columbus (during His First Voyage, 1492–93). London: The Hakluyt Society. p. 35. සම්ප්‍රවේශය 13 September 2015.
  4. ^ "Schools Grapple With Columbus' Legacy: Intrepid Explorer or Ruthless Conqueror?" සංරක්ෂණය කළ පිටපත 28 ජූලි 2020 at the Wayback Machine, Education Week, 9 October 1991
  5. ^ Dumene, Joanne E. (1990). "Looking for Columbus". Five Hundred Magazine. 2 (1): 11–15. 19 September 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  6. ^ "Diocesan History". Anglican Communications Department. 2009. 5 May 2009 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 7 May 2009.
  7. ^ Mancke/Shammas p. 255
  8. ^ Marley (2005), p. 7.
  9. ^ Marley (1998), p. 226.
  10. ^ Headlam, Cecil (1930). America and West Indies: July 1716 | British History Online (Vol 29 ed.). London: His Majesty's Stationery Office. pp. 139–159. 31 August 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 15 October 2017.
  11. ^ Woodard, Colin (2010). The Republic of Pirates. Harcourt, Inc. pp. 166–168, 262–314. ISBN 978-0-15-603462-3.
  12. ^ Dwight C. Hart (2004) The Bahamian parliament, 1729–2004: Commemorating the 275th anniversary Jones Publications, p4
  13. ^ Hart, p8
  14. ^ Cazorla, Frank, Baena, Rose, Polo, David, Reder Gadow, Marion (2019) The Governor Louis de Unzaga (1717–1793) Pioneer in the birth of the United States and liberalism, Foundation Malaga, pages 21, 154–155, 163–165, 172, 188–191
  15. ^ Wertenbaker, Thomas Jefferson (1948). Father Knickerbocker Rebels: New York City during the Revolution. New York: Charles Scribner's Sons. p. 260.
  16. ^ Peters, Thelma (October 1961). "The Loyalist Migration from East Florida to the Bahama Islands". The Florida Historical Quarterly. 40 (2): 123–141. JSTOR 30145777. p. 132, 136, 137
  17. ^ Falola, Toyin; Warnock, Amanda (2007). Encyclopedia of the Middle Passage. Greenwood Press. pp. xxi, xxxiii–xxxiv. ISBN 9780313334801. 13 August 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 22 February 2021.
  18. ^ Lovejoy, Paul E. (2000). Transformations in Slavery: A History of Slavery in Africa (2nd ed.). New York: Cambridge University Press. p. 290. ISBN 0521780128.
  19. ^ "Bill Baggs Cape Florida State Park", Network to Freedom, National Park Service, 2010. Retrieved 10 April 2013
  20. ^ Vignoles, Charles Blacker (1823) Observations on the Floridas, New York: E. Bliss & E. White, pp. 135–136
  21. ^ Howard, R. (2006). "The 'Wild Indians' of Andros Island: Black Seminole Legacy in The Bahamas". Journal of Black Studies. 37 (2): 275. doi:10.1177/0021934705280085. ISSN 0021-9347. S2CID 144613112.
  22. ^ Appendix: "Brigs Encomium and Enterprise", Register of Debates in Congress, Gales & Seaton, 1837, pp. 251–253. Note: In trying to retrieve North American slaves off the Encomium from colonial officials (who freed them), the US consul in February 1834 was told by the Lieutenant Governor that "he was acting in regard to the slaves under an opinion of 1818 by Sir Christopher Robinson and Lord Gifford to the British Secretary of State".
  23. ^ Horne, p. 103
  24. ^ Horne, p. 137
  25. ^ Register of Debates in Congress, Gales & Seaton, 1837, The section, "Brigs Encomium and Enterprise", has a collection of lengthy correspondence between US (including M. Van Buren), Vail, the US chargé d'affaires in London, and British agents, including Lord Palmerston, sent to the Senate on 13 February 1837, by President Andrew Jackson, as part of the continuing process of seeking compensation.
  26. ^ Horne, pp. 107–108
  27. ^ Williams, Michael Paul (11 February 2002). "Brig Creole slaves". Richmond Times-Dispatch. Richmond, Virginia. 10 July 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 25 October 2018.
  28. ^ Grand Bahama Island – American Civil War සංරක්ෂණය කළ පිටපත 25 ඔක්තෝබර් 2007 at the Wayback Machine The Islands of The Bahamas Official Tourism Site
  29. ^ Stark, James. Stark's History and Guide to the Bahama Islands (James H. Stark, 1891). pg.93
  30. ^ Higham, pp. 300–302
  31. ^ Bloch, Michael (1982). The Duke of Windsor's War, London: Weidenfeld and Nicolson. ISBN 0-297-77947-8, p. 364.
  32. ^ a b Higham, pp. 307–309
  33. ^ Bloch, Michael (1982). The Duke of Windsor's War. London: Weidenfeld and Nicolson. ISBN 0-297-77947-8, pp. 154–159, 230–233
  34. ^ Higham, pp. 331–332
  35. ^ Ziegler, Philip (1991). King Edward VIII: The Official Biography. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 0-394-57730-2. pp. 471–472
  36. ^ Matthew, H. C. G. (September 2004; online edition January 2008) "Edward VIII, later Prince Edward, Duke of Windsor (1894–1972)" සංරක්ෂණය කළ පිටපත 5 ජූනි 2015 at the Wayback Machine, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press,
    doi:10.1093/ref:odnb/31061
    . Retrieved 1 May 2010 (Subscription required)
  37. ^ Higham, p. 359 places the date of his resignation as 15 March, and that he left on 5 April.
  38. ^ "Bad News for the Boys". Time. 20 January 1967. 4 February 2013 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  39. ^ a b c Nohlen, D. (2005), Elections in the Americas: A data handbook, Volume I ISBN 978-0-19-928357-6
  40. ^ "Bahamian Proposes Independence Move". The Washington Post. United Press International. 19 August 1966. p. A20. 29 June 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  41. ^ Bigart, Homer (7 January 1968). "Bahamas Will Ask Britain For More Independence". The New York Times. p. 1. 10 July 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 22 April 2020.
  42. ^ Armstrong, Stephen V. (28 September 1968). "Britain and Bahamas Agree on Constitution". The Washington Post. p. A13. 28 June 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  43. ^ Hughes, C (1981) Race and Politics in the Bahamas ISBN 978-0-312-66136-6
  44. ^ The Bahamas Independence Order 1973 (Statutory Instrument 1973 No. 1080)
  45. ^ "Bahamas gets deed". Chicago Defender. United Press International. 11 July 1973. p. 3. 26 January 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  46. ^ "Bahamas Independence Day Holiday". The Official Site of The Bahamas. The Bahamas Ministry of Tourism. 8 July 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 7 July 2020.
  47. ^ "Bahama Independence". Tri-State Defender. Memphis, Tennessee. 14 July 1973. p. 16. 13 March 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  48. ^ Ciferri, Alberto (2019). An Overview of Historical and Socio-Economic Evolution in the Americas. Newcastle-upon-Tyne: Cambridge Scholars Publisher. p. 313. ISBN 978-1-5275-3821-4. OCLC 1113890667. 10 July 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 21 July 2020.
  49. ^ "Bahamas Joins IMF, World Bank". The Washington Post. 23 August 1973. p. C2. 10 July 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  50. ^ Alden, Robert (19 September 1973). "2 Germanys Join U.N. as Assembly Opens 28th Year". The New York Times. p. 1. 28 June 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  51. ^ Fitz-Gibbon, Jorge (5 September 2019). "Hurricane Dorian causes $7B in property damage to Bahamas". New York Post. 7 September 2019 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 5 September 2019.
  52. ^ Stelloh, Tim (9 September 2019). "Hurricane Dorian grows deadlier as more fatalities confirmed in Bahamas". NBC News. 15 September 2019 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 September 2019.
  53. ^ Karimi, Faith; Thornton, Chandler (12 September 2019). "1,300 people are listed as missing nearly 2 weeks after Hurricane Dorian hit The Bahamas". CNN. 12 September 2019 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 13 September 2019.
  54. ^ "COVID-19 Bahamas and Turks and Caicos Islands Situation Reports". PAHO.
  55. ^ "The Bahamas Election Results". caribbeanelections.com. 17 December 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 17 September 2021.
  56. ^ "Bahamas Voters Oust Government After 16% Drop in Economic Output". Bloomberg News. 17 September 2021. 31 March 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  57. ^ "Bahamas Election 2021: PLP election victory confirmed". Loop News. 20 September 2021. 26 May 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
  58. ^ McLeod, Sheri-Kae (17 September 2021). "Phillip Davis Sworn in as Prime Minister of Bahamas ". Caribbean News. 30 June 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 10 July 2022.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=බහමාස්_හි_ඉතිහාසය&oldid=728764" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි