අයිලීන් වුර්නොස්

විකිපීඩියා වෙතින්
Aileen Wuornos
Wuornos in 2002
උපත
Aileen Carol Pittman

පෙබරවාරි 29, 1956(1956-02-29)[1]
Rochester, Michigan, U.S.
මියගිය දිනයOctober 9, 2002(2002-10-09) (වයස 46)
Florida State Prison, Raiford, Florida, U.S.
මිය යාමට හේතුවExecution by lethal injection
සතපවන ලද තැනCremated, ashes scattered in Fostoria, Tuscola County, Michigan
වෙනත් නම්Sandra Kretsch
Susan Lynn Blahovec
Lee Blahovec
Cammie Marsh Greene
Lori Kristine Grody[1]
සාපරාධි දණ්ඩනය6 death sentences
කලත්‍රයා(යන්)Lewis Gratz Fell (වි. 1976; ann 1976)
සහකරුවා(වන්)Tyria Moore (1986–1991)
දරුවන්1[2]
දෝෂනය(න්)6 counts of first-degree murder
ඝාතන
ගොදුරුවූවන්7
ඝාතන කාලසීමාව
November 30, 1989–November 19, 1990
රටUnited States
ප්‍රාන්තය(න්)Florida
ආයුධHigh Standard .22 Revolver
සිරගත කළ දිනය
January 9, 1991

අයිලීන් කැරොල් වූර්නොස් (උපත පිට්මන් ; 1956 පෙබරවාරි 29 - 2002 ඔක්තෝබර් 9) යනු ඇමරිකානු අනුක්‍රමික ඝාතකයෙකි.[3] 1989-1990 දී, ෆ්ලොරිඩාවේ මහාමාර්ග ඔස්සේ වීදි ගණිකා වෘත්තියේ යෙදී සිටියදී, ඇය සිය පිරිමි ගනුදෙනුකරුවන් හත් දෙනෙකුට වෙඩි තබා ඝාතනය කර කොල්ලකෑවාය. වුර්නොස් කියා සිටියේ තම සේවාදායකයින් ඇයව දූෂණය කර හෝ දූෂණය කිරීමට උත්සාහ කර ඇති බවත්, මිනිසුන්ගේ ඝාතන ආත්මාරක්ෂාව සඳහා සිදු කළ බවත්ය. මිනිමැරුම් හයක් සඳහා වූර්නොස්ට මරණ දඬුවම නියම විය. ෆ්ලොරිඩාවේ මරණ දණ්ඩනයට වසර 10 කට වැඩි කාලයක් ගත කිරීමෙන් පසු 2002 ඔක්තෝබර් 9 වන දින මාරාන්තික එන්නත් කිරීමකින් ඇයව මරා දමන ලදී.[4]

Monster (2003) චිත්‍රපටයේ, වුර්නොස් ගේ කතාව ඇගේ පළමු ඝාතනයේ සිට ඇයව මරණ දණ්ඩනය දක්වාම විස්තර කෙරේ. වුර්නොස්ගේ චරිතය වෙනුවෙන් චාලිස් තෙරොන් හොඳම නිළිය සඳහා වන ඇකඩමි සම්මානය දිනා ගත්තාය. [5]

ළමා අවධිය[සංස්කරණය]

වූර්නොස් 1956 පෙබරවාරි 29 දින මිචිගන්හි රොචෙස්ටර් හි අයිලීන් කැරොල් පිට්මන් ලෙස උපත ලැබීය.[6] ඇයගේ මව, ඩයෑන් වුර්නොස් (උපත 1939), ඇය 1954 ජූනි 3 වන දින අයිලීන්ගේ පියා වන 18-හැවිරිදි ලියෝ පිට්මන් (1936-1969) සමඟ විවාහ වන විට වයස අවුරුදු 14 කි.[7] 1955 මාර්තු 14 දින ඩයන් අයිලීන්ගේ වැඩිමහල් සොහොයුරා වන කීත්ට උපත ලබා දුන්නාය.[8] විවාහයෙන් වසර දෙකකට අඩු කාලයකින් සහ අයිලීන් ඉපදීමට මාස දෙකකට පෙර, ඩයෑන් දික්කසාද වීමට ගොනු කළාය.[9][10] ඇය වයස අවුරුදු 16 දී අයිලීන් බිහි කළාය.[11]

වුර්නොස්ට කිසි දිනක ඇගේ පියා මුණගැසී නැත.[10] 1967 දී, ලියෝ පිට්මන් 7 හැවිරිදි දැරියක් පැහැරගෙන ගොස් දූෂණය කිරීමේ වරදට ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවම් නියම කරන ලදී.[12][13] පිට්මන් භින්නෝන්මාදයෙන් පෙළෙන බව හඳුනා ගන්නා ලදී; ඔහු 1969 ජනවාරි 30 වන දින සිරගෙදර එල්ලී සියදිවි නසා ගත්තේය.[1][2] 1960 ජනවාරියේදී, වුර්නොස්ට වයස අවුරුදු හතරකට ආසන්න වූ විට, ඩයන් ඇගේ දරුවන් අතහැර දමා, ඔවුන්ව ඔවුන්ගේ මව් පාර්ශ්වයේ ආච්චිලා සීයලා වන ලෝරි සහ බ්‍රිටා වුර්නොස් සමඟ අත්හැරියා, ඔවුන් දෙදෙනාම මත්පැන් පානය කරන්නන්,[14] ඔවුන් නීත්‍යානුකූලව කීත් සහ අයිලීන් 1960 මාර්තු 18 දින දරුකමට හදා ගත්හ.[2][15]

වයස අවුරුදු 11 වන විට, වුර්නොස් සිගරට්, මත්ද්‍රව්‍ය සහ ආහාර වෙනුවට පාසැලේදී ලිංගික ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදීමට පටන් ගත්තේය.[16] ඇය සිය සොහොයුරා සමඟ ලිංගික ක්‍රියාකාරකම්වල ද නිරත වී ඇත.[17] වුර්නොස් පැවසුවේ ඇය කුඩා කාලයේ මත්පැන් පානය කරන ඇගේ සීයා ඇයට ලිංගික අතවර කර පහර දුන් බවයි. ඇයට පහර දීමට පෙර, ඔහු ඇයගේ ඇඳුම් ගලවන ලෙස බල කරයි.[18] 1970 දී, වයස අවුරුදු 14 දී, ඇය ගැබිනියක් වූවාය[19] ඒ පවුලේ යහළුවෙකු විසින් දූෂණය කිරීමෙන් පසුවය.[20]

වුර්නොස් 1971 මාර්තු 23 දින අවිවාහක මව්වරුන් සඳහා වූ නිවසක පිරිමි ළමයෙකු බිහි කළ අතර, දරුවා දරුකමට හදා ගැනීම සඳහා තබන ලදී.[2][10] ඇගේ පුතා ඉපදී මාස කිහිපයකට පසු, ඇය පාසලෙන් ඉවත් වූවාය.[18] ඇගේ මිත්තණිය අක්මාව අකර්මණ්‍ය වීමෙන් මිය ගිය අවස්ථාවේදීම. වූර්නොස්ට වයස අවුරුදු 15 දී, ඇගේ සීයා ඇයව නිවසින් එළියට දැමූ අතර, ඇය ඇගේ පැරණි නිවස අසල වනාන්තරයේ ජීවත් වීමට පටන් ගත් අතර ගණිකා වෘත්තියේ නියැලී සිටියාය.

මුල් අපරාධ ක්‍රියාකාරකම්[සංස්කරණය]

1974 මැයි 27 වෙනිදා, වයස අවුරුදු 18 දී, කොලරාඩෝ හි ජෙෆර්සන් ප්‍රාන්තයේදී, රිය පැදවීම (DUI), කලහකාරී ලෙස හැසිරීම සහ චලනය වන වාහනයකින් .22-කැලිබර් පිස්තෝලයකින් වෙඩි තැබීම සම්බන්ධයෙන් වූර්නොස් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. පසුව පෙනී නොසිටීම සම්බන්ධයෙන් ඇයට චෝදනා එල්ල විය.[21]

1976 දී වූර්නොස් ෆ්ලොරිඩාවට ගිය අතර එහිදී ඇයට 69 හැවිරිදි යාත්‍රා සමාජයේ සභාපති ලුවිස් ග්‍රාට්ස් ෆෙල් හමුවිය. ඔවුන් ඉක්මනින් විවාහ වූ අතර, ඔවුන්ගේ විවාහයන් පිළිබඳ නිවේදනය දේශීය පුවත්පත්වල සමාජ පිටුවල මුද්‍රණය විය. වූර්නොස් ඔවුන්ගේ ප්‍රාදේශීය බාර් එකේ ගැටුම්වලට දිගින් දිගටම සම්බන්ධ වූ අතර පහරදීම සඳහා කෙටි කලක් සිරගත විය. ඇය ෆෙල්ට ඔහුගේම වේවැලෙන් පහර දුන් අතර, විවාහයෙන් සති කිහිපයකින් ඇයට එරෙහිව තහනම් නියෝගයක් ලබා ගැනීමට ඔහු යොමු විය. ඇය නැවත මිචිගන් වෙත[22][23] පැමිණි අතර, 1976 ජූලි 14 දින, ඇන්ට්‍රිම් ප්‍රාන්තයේ මැන්සිලෝනා හි බර්නීස් ක්ලබ්[24] හිදී ඇයව අත්අඩංගුවට ගත් අතර, බාර්ටෙන්ඩර් වෙත ඉඟි බෝලයක් විසි කිරීම නිසා පහරදීම සහ සාමයට බාධා කිරීම සම්බන්ධයෙන් චෝදනා එල්ල විය.[25]

ජූලි 17 වෙනිදා ඇගේ සොහොයුරා කීත් ගලනාල පිළිකාවෙන් මිය ගිය අතර වූර්නොස් හට ඔහුගේ ජීවිත රක්ෂණයෙන් ඩොලර් 10,000 ක් ලැබිණි. වූර්නොස් සහ ෆෙල් සති නවයකට පසු ජූලි 21 දින ඔවුන්ගේ විවාහය අවලංගු කරන ලදී.[26] 1976 අගෝස්තු මාසයේදී, බීමතින් රිය පැදවීම සඳහා වූර්නොස්ට ඩොලර් 105 ක දඩයක් නියම කරන ලදී. ඇය සිය සොහොයුරාගෙන් උරුම වූ මුදල් දඩය ගෙවීමට යෙදවූ අතර ඉතිරි මුදල මාස දෙකක් ඇතුළත නව මෝටර් රථයක් ඇතුළු සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩ මිලදී ගැනීමට වියදම් කළ අතර ටික කලකට පසු ඇය එය විනාශ කළාය.[27]

1978 දී, වයස අවුරුදු 22 දී, ඇය බඩට වෙඩි තබාගෙන සියදිවි නසා ගැනීමට තැත් කළාය.[28] වයස අවුරුදු 14 සහ 22 අතර ඇය හය වතාවක් සියදිවි නසා ගැනීමට තැත් කළාය.[28] 1981 මැයි 20 වන දින, ෆ්ලොරිඩාවේ එජ්වෝටර්හිදී, පහසු සාප්පුවක් සන්නද්ධ මංකොල්ලකෑම සම්බන්ධයෙන් වූර්නොස් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ අතර එහිදී ඇය ඩොලර් 35 ක් සහ සිගරට් පැකට් දෙකක් සොරකම් කළාය. ඇය 1982 මැයි 4 වැනි දින සිර දඬුවම් නියම වූ අතර, 1983 ජූනි 30 දින නිදහස් කරන ලදී.[29] 1984 මැයි 1 වන දින, කී වෙස්ට් හි බැංකුවකින් ව්‍යාජ චෙක්පත් ලබා ගැනීමට උත්සාහ කිරීම සම්බන්ධයෙන් වූර්නොස් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. 1985 නොවැම්බර් 30 දින, පැස්කෝ ප්‍රාන්තයේ රිවෝල්වරයක් සහ පතොරම් සොරකම් කිරීම සම්බන්ධයෙන් ඇය සැකකාරියක් ලෙස නම් කරන ලදී.[29]

1986 ජනවාරි 4 වන දින, වූර්නොස් මියාමි හිදී අත්අඩංගුවට ගෙන මෝටර් රථ සොරකම් කිරීම, අත්අඩංගුවට ගැනීමට ප්‍රතිරෝධය දැක්වීම සහ ඇගේ නැන්දණියගේ නම සහිත හැඳුනුම්පත ලබා දීම සඳහා යුක්තිය ඉටු කිරීමට බාධා කිරීම යන චෝදනාවලට ලක් විය. මියාමි පොලිස් නිලධාරීන් සොරකම් කරන ලද මෝටර් රථයේ තිබී .38-කැලිබර් රිවෝල්වරයක් සහ පතොරම් පෙට්ටියක් සොයා ගන්නා ලදී.[30] 1986 ජූනි 2 දින, වොලුසියා ප්‍රාන්තයේ නියෝජ්‍ය ෂෙරිෆ්වරුන් වුර්නොස්ව ප්‍රශ්න කිරීම සඳහා රඳවා තබා ගත්තේ පිරිමි සහකාරියක් ඔහුගේ මෝටර් රථය තුළ තුවක්කුවක් ඇදගෙන ඩොලර් 200ක් ඉල්ලා සිටි බවට ඇයට චෝදනා කිරීමෙන් පසුවය. වූර්නොස් අමතර පතොරම් රැගෙන යන බව සොයා ගන්නා ලද අතර, ඇය වාඩි වී සිටි මගී අසුන යට තිබී .22 පිස්තෝලයක් පොලිසිය විසින් සොයා ගන්නා ලදී.[31]

1986 දී, 30-හැවිරිදි වූර්නොස් [32] හට 24-හැවිරිදි ටිරියා මුවර්, මොටෙල් සේවිකාවක්,[33] මුණගැසුණේ සෝඩියැක් නම් ඩේටෝනා බීච් සමලිංගික බාර් එකකදීය.[34] ඔවුන් එකට පදිංචියට ගිය අතර, වූර්නොස් ගණිකාවක් ලෙස ඉපැයීම්වලින් ඔවුන්ට සහය විය.[35] 1987 ජුලි 4 වෙනිදා ඩේටෝනා බීච් පොලිසිය විසින් වුර්නොස් සහ මුවර්ට බියර් බෝතලයකින් පහරදීම සහ බැටරිය බැට කිරීමේ සිද්ධියක් සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්න කිරීම සඳහා බාර්එකක රඳවා ගත්හ.[36]

1988 මාර්තු 12 වන දින ඩේටෝනා බීච් බස් රථ රියදුරෙකුට පහර දුන් බවට වූර්නොස් චෝදනා කළේය. ගැටුමකින් පසු ඔහු තමාව බසයෙන් ඉවතට තල්ලු කළ බව ඇය කියා සිටියාය. මුවර් සිද්ධියේ සාක්ෂිකරුවෙකු ලෙස ලැයිස්තුගත කර ඇත.[36] පසුව, ඇයගේ නඩු විභාගයේදී, වූර්නොස් ප්‍රකාශ කළේ: "එය සිතාගත නොහැකි තරම් ආදරයක්. භූමික වචනවලට ටිරියා ගැන මට හැඟුණු ආකාරය විස්තර කළ නොහැක."[37] ඇයගේ මරණ දණ්ඩනයට පෙර, වූර්නොස් කියා සිටියේ තවමත් මුවර් සමඟ ආදරයෙන් බැඳී සිටින බවයි.[38]

මිනීමැරුම් මාලාවක්[සංස්කරණය]

වූර්නොස් මාස 12 ක කාලයක් තුළ මිනිසුන් හත් දෙනෙකු ඝාතනය කළේය. සියලුම පිරිමින් වයස අවුරුදු 40 ත් 65 ත් අතර මෝටර් රථ රියදුරන් වේ.

  • රිචඩ් චාල්ස් මැලෝරි, වයස අවුරුදු 51, ක්ලියර්වෝටර් හි ඉලෙක්ට්‍රොනික වෙළඳසැල් හිමිකරු (ඝාතන දිනය: 1989 නොවැම්බර් 30). මැලෝරි ඇයව ලිංගික සේවා සඳහා අතහැර දැමූ ප්‍රදේශයකට ගෙන ගිය පසු[39] ඇයට පහර දී, දූෂණය කර, ලිංගිකව හැසිරීමට ලක් කළ බව වූර්නොස් කියා සිටියේය. මැලෝරි වූර්නොස්ගේ පළමු ගොදුර වූ අතර ඇය ආත්මාරක්ෂාව සඳහා ඔහුව මරා දැමූ බව කියා සිටියාය. පසුව, මැලෝරි මීට පෙර මේරිලන්ඩ් හි දූෂණයට තැත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් වරදකරු වී ඇති බව දැනගන්නට ලැබුණි. ඝාතනයෙන් දින දෙකකට පසු, වොලුසියා ප්‍රාන්තයේ නියෝජ්‍ය ෂෙරිෆ් මැලෝරිගේ අතහැර දමා තිබූ වාහනය සොයා ගත්තේය. දෙසැම්බර් 13 වන දින, ඔහුගේ සිරුර සැතපුම් කිහිපයක් ඈතින් වනාන්තර ප්‍රදේශයක තිබී සොයා ගන්නා ලදී; ඔහුට කිහිප වතාවක් වෙඩි වැදී ඇති අතර, මරණයට හේතුව වම් පෙණහලුවලට උණ්ඩ දෙකක් බව සොයා ගන්නා ලදී.[40]
  • ඩේවිඩ් ඇන්ඩෲ ස්පියර්ස්, වයස අවුරුදු 47, ශීත උද්‍යානයේ ඉදිකිරීම් සේවකයෙකි. 1990 මැයි 19 වන විට ඔහු අතුරුදහන් වූ බව ප්‍රකාශ කරන ලදී.[41] 1990 ජූනි 1 වෙනිදා ඔහුගේ නිරුවත් සිරුර US 19 අධිවේගී මාර්ගය ඔස්සේ සිට්‍රස් කන්ට්‍රි හි තිබී සොයා ගන්නා ලදී. ඔහුට .22 පිස්තෝලයකින් හය වතාවක් වෙඩි තබා ඇත.[40]
  • චාල්ස් එඩ්මන්ඩ් කාර්ස්කාඩන්, වයස අවුරුදු 40, අර්ධකාලීන රොඩියෝ සේවකයා (මිනීමැරුම් දිනය: 1990 මැයි 31). 1990 ජුනි 6 වන දින ඔහුගේ සිරුර පැස්කෝ ප්‍රාන්තයෙන් සොයා ගන්නා ලදී. ඔහුට .22 කලිබර් අවියකින් නව වතාවක් වෙඩි තබා ඇත. සිරුර විදුලි බ්ලැන්කට්ටුවකින් ඔතා තිබූ අතර සොයා ගන්නා විට දැඩි ලෙස දිරාපත්ව තිබිණි. සාක්‍ෂිකරුවන් දුටුවේ වූර්නොස් කාර්ස්කාඩන්ගේ මෝටර් රථය සන්තකයේ තබාගෙන සිටි අතර වූර්නොස් විසින් කාර්ස්කාඩන්ට අයත් බවට හඳුනාගත් තුවක්කුවක්ද උකස් කර තිබුණි.[42]
  • පීටර් ඒබ්‍රහම් සියම්ස්, වයස අවුරුදු 65, විශ්‍රාමික වෙළඳ නාවිකයෙකි. 1990 ජුනි මාසයේදී සියම්ස් ෆ්ලොරිඩාවේ බ්‍රහස්පති ග්‍රහයා හැර ආකැන්සාස් බලා පිටත් විය. 1990 ජූලි 4 වන දින ෆ්ලොරිඩාවේ ඔරේන්ජ් ස්ප්‍රින්ග්ස්හිදී ඔහුගේ මෝටර් රථය සොයා ගන්නා ලදී. මුවර් සහ වුර්නෝස් මෝටර් රථය අතහැර දමනු දක්නට ලැබුණු අතර, අභ්‍යන්තර දොර හසුරුවෙහි වුර්නොස්ගේ අත්ල මුද්‍රණය හමු විය. ඔහුගේ සිරුර කිසි විටෙක හමු නොවීය.[40]
  • ට්‍රෝයි ඉයුජින් බරස්, වයස අවුරුදු 50, ෆ්ලොරිඩා, ඔකාලා හි සොසේජස් අලෙවිකරු. 1990 ජූලි 31 වැනිදා ඔහු අතුරුදන් වූ බව වාර්තා විය. 1990 අගෝස්තු 4 වන දින, මැරියන් ප්‍රාන්තයේ රාජ්‍ය පාර 19 දිගේ වනාන්තර ප්‍රදේශයක ඔහුගේ සිරුර සොයා ගන්නා ලදී. ඔහු දෙවරක් වෙඩි තබා ඇත.[40]
  • චාල්ස් රිචඩ් "ඩික්" හම්ෆ්‍රීස්, වයස අවුරුදු 56, විශ්‍රාමික එක්සත් ජනපද ගුවන් හමුදා මේජර්, හිටපු රාජ්‍ය ළමා අපචාර විමර්ශක සහ හිටපු පොලිස් ප්‍රධානියා (ඝාතන දිනය: 1990 සැප්තැම්බර් 11). 1990 සැප්තැම්බර් 12 වන දින ඔහුගේ සිරුර මැරියන් ප්‍රාන්තයෙන් සොයා ගන්නා ලදී. ඔහු සම්පූර්ණයෙන්ම ඇඳ පැළඳ සිටි අතර හිසට සහ කඳට හත් වතාවක් වෙඩි තබා ඇත. ඔහුගේ මෝටර් රථය සුවනී ප්‍රාන්තයේ තිබී සොයා ගන්නා ලදී.[40][43]
  • වෝල්ටර් ජෙනෝ ඇන්ටෝනියෝ, වයස අවුරුදු 62, ට්‍රක් රථ, ආරක්ෂක නිලධාරියා සහ රක්ෂිත පොලිස් නිලධාරියෙකි. 1990 නොවැම්බර් 19 වන දින, ඩික්සි ප්‍රාන්තයේ දුරස්ථ දැව කැපීමේ මාර්ගයක් අසලින් ඇන්ටෝනියෝගේ නිරුවත් සිරුර සොයා ගන්නා ලදී. ඔහු හතර වතාවක් වෙඩි තබා ඇත. දින පහකට පසු, ඔහුගේ මෝටර් රථය බ්‍රෙවර්ඩ් ප්‍රාන්තයෙන් සොයා ගන්නා ලදී.[40]

අත්අඩංගුවට ගැනීම සහ නඩු විභාගය[සංස්කරණය]

On July 4, 1990, Wuornos and Tyria Moore abandoned victim Peter Siems' car after they were involved in an accident. Rhonda Bailey, who witnessed the accident, provided police with a description of two women,[44] which later led to a media campaign to locate them.[45] Police also found some of the victims' belongings in pawnshops.[46] Wuornos' fingerprint that was found on a receipt at one of the pawnshops matched the print that was left in Siems' car.[46] Wuornos had a criminal record in Florida, and samples of her prints were in a database.[46][47]

The Last Resort bar in Volusia County, where Wuornos was arrested

On January 9, 1991, Wuornos was arrested at The Last Resort biker bar in Volusia County on the pretext of an outstanding warrant in the name of Lori Grody.[48][49] Police located Moore the next day in Pittston, Pennsylvania.[50] She agreed to elicit a confession from Wuornos in exchange for immunity from prosecution. Moore returned with the police to Florida, where she was put up in a motel. Under police guidance, she made numerous telephone calls to Wuornos, pleading for help in clearing her name.[50] Three days later, on January 16, 1991, Wuornos confessed to the murders. She claimed the men had tried to rape her and she killed them in self-defense.[51][52] In November 1991, Wuornos was legally adopted by 44-year-old Arlene Pralle who saw her photo in a newspaper.[53]

1990 ජුලි 4 වෙනිදා, Wuornos සහ Tyria Moore අනතුරකට ලක්වීමෙන් පසු පීටර් සියම්ස්ගේ මෝටර් රථය අතහැර දමා ඇත. අනතුර දුටු Rhonda Bailey, කාන්තාවන් දෙදෙනෙකුගේ විස්තරයක් පොලිසියට ලබා දුන් අතර,[44] එය පසුව ඔවුන් සොයා ගැනීමට මාධ්‍ය ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියේය. වින්දිතයන්ගේ සමහර භාණ්ඩ උකස් කඩවල තිබී පොලිසිය ද සොයා ගත්තේය.[46] එක් උකස් සාප්පුවක රිසිට්පතක තිබී සොයාගත් වුර්නොස්ගේ ඇඟිලි සලකුණ සියම්ස්ගේ මෝටර් රථයේ ඉතිරිව තිබූ මුද්‍රණයට ගැලපේ.[46] Wuornos හට ෆ්ලොරිඩාවේ අපරාධ වාර්තාවක් තිබූ අතර, ඇයගේ මුද්‍රණවල සාම්පල දත්ත ගබඩාවක තිබී ඇත.[46][47]

1991 ජනවාරි 9 වෙනිදා, ලෝරි ග්‍රෝඩිගේ නමින් කැපී පෙනෙන වරෙන්තුවකට මුවා වී වොලුසියා ප්‍රාන්තයේ ද ලාස්ට් රිසෝට් බයිකර් බාර් එකේදී වුර්නොස් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී.[48][49] පොලිසිය පසුදා පෙන්සිල්වේනියාවේ පිට්ස්ටන්හිදී මුවර් සොයා ගත්තේය.[50] නඩු පැවරීමෙන් ලැබෙන මුක්තිය වෙනුවට Wuornos වෙතින් පාපොච්චාරණයක් ලබා ගැනීමට ඇය එකඟ විය. මුවර් පොලිසිය සමඟ ෆ්ලොරිඩාවට ආපසු ගිය අතර එහිදී ඇයව මෝටලයක තබා ඇත. පොලිස් මගපෙන්වීම යටතේ, ඇය Wuornos වෙත දුරකථන ඇමතුම් රාශියක් ලබා දී ඇයගේ නම ඉවත් කර ගැනීමට උදව් ඉල්ලා සිටියාය.[50] දින තුනකට පසු, 1991 ජනවාරි 16 වන දින, වූර්නොස් මිනීමැරුම් පාපොච්චාරණය කළේය. ඇය කියා සිටියේ මිනිසුන් තමන්ව දූෂණය කිරීමට උත්සාහ කළ බවත්, ආත්මාරක්ෂාව සඳහා ඇය ඔවුන්ව මරා දැමූ බවත්ය.[51][52] 1991 නොවැම්බරයේදී, පුවත්පතක ඇගේ ඡායාරූපය දුටු 44 හැවිරිදි Arlene Pralle විසින් Wuornos නීත්‍යානුකූලව දරුකමට හදා ගන්නා ලදී.[53]

On January 14, 1992, Wuornos went to trial for the murder of Richard Charles Mallory. Although previous convictions are normally inadmissible in criminal trials, under Florida's Williams Rule, the prosecution was allowed to introduce evidence related to her other crimes to show a pattern of illegal activity.[54] On January 27, 1992, Wuornos was convicted of Mallory's murder with help from Moore's testimony. At her sentencing, psychiatrists for the defense testified that Wuornos was mentally unstable and diagnosed her with borderline personality disorder and antisocial personality disorder.[54] Four days later, she was sentenced to death.[52][55]

Wuornos' defense made efforts during the trial to introduce evidence that Mallory was previously convicted for attempted rape in Maryland and served a sentence in a maximum security correctional facility providing remediation to sexual offenders.[56] Records obtained from the correctional institution showed that from 1958 to 1962, Mallory was committed for treatment and observation resulting from a criminal charge of assault with intent to rape. These records also reflect eight years of overall treatment from the facility. In 1961, "it was observed of Mr. Mallory that he possessed strong sociopathic trends".[56] However, the judge refused to allow the records to be admitted in court as evidence and denied Wuornos' request for a retrial.

On March 31, 1992, Wuornos pleaded no contest to the murders of Charles Richard Humphreys, Troy Eugene Burress, and David Andrew Spears, saying she wanted to "get right with God".[54] In her statement to the court, she said, in part, "I wanted to confess to you that Richard Mallory did violently rape me as I've told you; but these others did not. [They] only began to start to."[54] On May 15, 1992, Wuornos was given three more death sentences.[54] In June 1992, Wuornos pleaded guilty to the murder of Charles Edmund Carskaddon. In November 1992, she received her fifth death sentence.[54] In February 1993, Wuornos pleaded guilty to the murder of Walter Jeno Antonio and was sentenced to death again. No charges were brought against her for the murder of Peter Abraham Siems, as his body was never found. In all, Wuornos received six death sentences.[54]

Wuornos told several inconsistent stories about the killings. She claimed initially that all seven men had either raped or attempted to rape her while she was working as a prostitute but later recanted the claim of self-defense, citing robbery and a desire to leave no witnesses as the reason for murder. During an interview with filmmaker Nick Broomfield, when Wuornos thought the cameras were off, she told him that it was, in fact, self-defense, but she could not stand being on death row—where she had been for ten years at that point—and wanted to die.[57]

මරණ දණ්ඩනය සහ ක්‍රියාත්මක කිරීම[සංස්කරණය]

Being on death row[සංස්කරණය]

Wuornos was incarcerated at the Florida Department of Corrections Broward Correctional Institution (BCI) death row for women, then transferred to the Florida State Prison for execution.[58] Her appeal to the U.S. Supreme Court was denied in 1996. In a 2001 petition to the Florida Supreme Court, she stated her intention to dismiss her legal counsel and terminate all pending appeals. "I killed those men", she wrote, "robbed them as cold as ice. And I'd do it again, too. There's no chance in keeping me alive or anything, because I'd kill again. I have hate crawling through my system ... I am so sick of hearing this 'she's crazy' stuff. I've been evaluated so many times. I'm competent, sane, and I'm trying to tell the truth. I'm one who seriously hates human life and would kill again."[59] While her attorneys argued that she was not mentally competent to make such a request, Wuornos insisted that she knew what she was doing, and a court-appointed panel of psychiatrists agreed.[59]

In 2002, Wuornos began accusing prison matrons of tainting her food with dirt, saliva, and urine. She said she had overheard conversations among prison personnel "trying to get me so pushed over the brink by them I'd wind up committing suicide before the execution" and "wishing to rape me before execution". She also complained of strip searches, tight handcuffing, door kicking, frequent window checks, low water pressure, mildew on her mattress, and "cat calling ... in distaste and a pure hatred towards me". Wuornos threatened to boycott showers and food trays when certain officers were on duty. "In the meantime, my stomach's growling away and I'm taking showers through the sink of my cell." Her attorney stated that "Ms. Wuornos really just wants to have proper treatment, humane treatment until the day she's executed." He added, "She believes what she's written".[60]

In the weeks before her execution, Wuornos gave a series of interviews to documentarian Nick Broomfield and talked about "being taken away to meet God and Jesus and the angels and whatever is beyond the beyond".[61] In her final interview, she once again charged that her mind was "tortured" at BCI, and her head crushed by "sonic pressure". Food poisonings and other abuses worsened, she said, each time she complained, with the goal of making her appear insane, or to drive her insane. She also turned on her interviewer: "You sabotaged my ass! Society, and the cops, and the system! A raped woman got executed, and was used for books and movies and shit!"[62] Her final on-camera words were "Thanks a lot, society, for railroading my ass".[63] Dawn Botkins, a childhood friend of Wuornos, later told Broomfield that her verbal abuse was directed at society and the media in general, not at him specifically.[64]

Execution and death[සංස්කරණය]

Wuornos' execution by lethal injection took place on October 9, 2002. She declined her last meal which could have been anything under $20 and opted for a cup of coffee instead.[65] Her last words were, "Yes, I would just like to say I'm sailing with the rock, and I'll be back, like Independence Day, with Jesus. June 6, like the movie. Big mother ship and all, I'll be back, I'll be back".[65] She died at 9:47 a.m. EDT.[66] She was the second woman in Florida and the tenth in the United States to be executed since the 1976 United States Supreme Court decision restoring capital punishment.[67]

After her death, Wuornos' body was cremated. Wuornos' ashes were scattered beneath a tree in her native Michigan by Wuornos' childhood friend Dawn Botkins. At Wuornos' request, Natalie Merchant's song "Carnival" from her album Tigerlily was played at her funeral: Wuornos spent many hours listening to this album on death row. When Merchant found out about this, she gave permission to use the song in the closing credits of Nick Broomfield's documentary Aileen: Life and Death of a Serial Killer:

When director Nick Broomfield sent a working edit of the film, I was so disturbed by the subject matter that I couldn't even watch it. Aileen Wuornos led a tortured, torturing life that is beyond my worst nightmares. It wasn't until I was told that Aileen spent many hours listening to my album Tigerlily while on death row and requested "Carnival" be played at her funeral that I gave permission for the use of the song. It's very odd to think of the places my music can go once it leaves my hands. If it gave her some solace, I have to be grateful.[68]

Broomfield later speculated on Wuornos' state of mind and motives:

I think this anger developed inside her. And she was working as a prostitute. I think she had a lot of awful encounters on the roads. And I think this anger just spilled out from inside her. And finally exploded. Into incredible violence. That was her way of surviving. I think Aileen really believed that she had killed in self-defense. I think someone who's deeply psychotic can't really tell the difference between something that is life threatening and something that is a minor disagreement, that you could say something that she didn't agree with. She would get into a screaming black temper about it. And I think that's what had caused these things to happen. And at the same time, when she wasn't in those extreme moods, there was an incredible humanity to her.[69]

මනෝ ව්‍යාධි ආකෘතිය[සංස්කරණය]

According to some specialists, Wuornos' crimes have been related to her psychopathic personality and her psychotraumatic past.[70] Assessed using the Psychopathy Checklist, Wuornos scored 32/40[70][71] with the cutoff score of 30 for determining psychopathy.[72][70][73] Wuornos was also known to meet the relevant criteria for determining borderline personality disorder and antisocial personality disorder.[70]

Much of Wuornos' childhood sexual abuse and career in sex work are said to have irrevocably damaged her,[74] and it could be seen that traumatic experiences throughout most of her young life could play a part in Wuornos' psychological state, including her biological mother's departure as well as her grandmother ignoring the abuse she endured from her grandfather, thus leading to the lack of development of a "mother–daughter" bond for Wuornos as a young girl.[74] The damage was then made worse because both Wuornos and her brother believed that their grandparents were their biological parents, but at the age of 11 they learned that this was not the case, which further damaged the relationship between Wuornos and her adoptive parents.[74]

Wuornos was also known to have early behavioral problems such as having an explosive temper which limited her ability to make friends, as well as making it increasingly difficult for her to maintain relationships.[70] Her traumatic upbringing, including her physical and sexual abuse, have been partially linked to the development of her borderline personality disorder.[70] Such severe trauma can also disrupt the structuralization of the mind at various developmental points and result in "primitive, dissociative, and splitting defenses to ward off the intensity of emotional and sexual stimulation that cannot be integrated as a child."[70][75]

FBI profiler Robert K. Ressler briefly mentions Wuornos in his autobiographical history of his 20 years with the FBI. Writing in 1992, he said he often does not discuss female serial killers because they tend to kill in sprees instead of in a sequential fashion.[76] He noted Wuornos as the sole exception.[76] Ressler, who allegedly coined the phrase "serial killer"[77] to describe murderers seeking personal gratification, does not apply it to women killing in postpartum psychosis or to any murderer acting solely for financial gain, such as women who have killed a series of boarders or spouses.

මාධ්‍ය තුල[සංස්කරණය]

Books[සංස්කරණය]

Other works
  • The poem "Sugar Zero" by Rima Banerji (appears in the 2005 Arsenal Pulp Press publication Red Light: Superheroes, Saints, and Sluts).[79]
  • The poem "Aileen Wuornos" by Doron Braunshtein (appears in his 2011 spoken word CD The Obsessive Poet).[80]
  • The book Life of the Party (2019): the poet Olivia Gatwood refers to Wuornos throughout her book.[81]

Documentaries[සංස්කරණය]

Filmmaker Nick Broomfield directed two documentaries about Wuornos:

Wuornos was the subject of episodes of the documentary TV series American Justice, Biography[86] and Deadly Women. She was also featured in an episode of the TV series The New Detectives (season 3, episode 1: "Fatal Compulsion").

An episode of Murder Made Me Famous on the Reelz television network, airing December 1, 2018, chronicled the case.[87] In February 2020, the series Very Scary People was shown on the Crime & Investigation; episodes 3 and 4 describes how the investigation into Wuornos was conducted. A 2021 episode of Catching Killers from Netflix is centered around Wuornos: the 40-minute episode is titled, "Manhunter: Aileen Wuornos."[88]

Films[සංස්කරණය]

The biographical drama film Monster (2003), stars Charlize Theron as Wuornos and Christina Ricci as Tyria Moore (Selby Wall in the film). The film centers on Wuornos' series of murders and her relationship with her girlfriend Tyria Moore. Theron won the Academy Award for Best Actress for her performance in the film.[89]

The horror thriller film Aileen Wuornos: American Boogeywoman (2021), stars Peyton List as Wuornos. It shows a fictional version of Wuornos' marriage in 1976. The film was released as video on demand and on DVD.[90]

Television[සංස්කරණය]

The TV movie Overkill: The Aileen Wuornos Story (1992) starred Jean Smart as Wuornos.[91] The antagonist of the 2002 Law & Order: Special Victims Unit episode "Chameleon" — Maggie Peterson (Sharon Lawrence), a prostitute who murders her johns — is based on Wuornos.[92]

In 2015, Lily Rabe portrayed a fictionalized version of Wuornos as part of a Halloween storyline in American Horror Story: Hotel in the fourth episode of the show's fifth season, and later in the season finale.[93]

Music[සංස්කරණය]

An operatic adaptation of Wuornos' life premiered at San Francisco, California's Yerba Buena Center for the Arts on June 22, 2001. Entitled Wuornos, the opera was written by composer/librettist Carla Lucero, conducted by Mary Chun, and produced by the Jon Sims Center for the Performing Arts.[94]

Several musicians have written songs about Wuornos, including Jewel ("Nicotine Love"), the New York-based metalcore band It Dies Today ("Sixth of June"), and Pablo Hasél ("Inéditas por culpa de Aileen Wuornos").

The singer Diamanda Galás recorded a live cover of the Phil Ochs song "Iron Lady", which she would often perform as a tribute to Wuornos, for her performance album Malediction and Prayer.

Japanese doom metal band Church of Misery released the song "Filth Bitch Boogie (Aileen Wuornos)" on their 2004 studio album The Second Coming.[95]

Samples of interviews with Wuornos feature prominently throughout Dragged into Sunlight's 2009 album Hatred for Mankind, and Lingua Ignota's 2017 album All Bitches Die at the beginning of the songs "For I Am the Light (and Mine is the Only Way)" and "Holy is the Name (Of My Ruthless Axe)". Lingua Ignota's song "If the Poison Won't Take You My Dogs Will" of her 2019 album Caligula is also about Wuornos.

The song "Poor Aileen" by Superheaven, which is the final track from the 2015 album Ours Is Chrome, is written about Aileen Wuornos.[96]

A parody cover version of Dolly Parton's song "Jolene" called "Aileen", dedicated by Wuornos, is featured on Willam Belli's third album.[97] The music video, featuring Gigi Gorgeous portraying Wuornos, was released on November 1, 2018.[98]

In 2019, rapper Cardi B recreated Wuornos' famous mugshot for her single "Press".[99][98] In 2020, rapper Sadistik released the song "Aileen Wuornos", dedicated to the serial killer, on his Delirium EP.[100]

යොමු කිරීම්[සංස්කරණය]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Aileen Carol Wuornos". The Clark County Prosecuting Attorney. September 14, 2008 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 26, 2008.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Howard, Amanda; Smith, Martin (2004). River of Blood: Serial Killers and Their Victims. Irvine, California: Universal Publishers. p. 332. ISBN 978-1-58112-518-4.
  3. ↑ Pearson, Kyra (2007). "The Trouble with Aileen Wuornos, Feminism's "First Serial Killer"". Communication and Critical/Cultural Studies. 4 (3): 256–275. doi:10.1080/14791420701472791. ISSN 1479-1420.
  4. ↑ Word, Ron (October 9, 2002). "Fla. Executes Female Serial Killer". Associated Press. April 5, 2023 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය April 30, 2023.
  5. ↑ "Charlize Theron 2004: Oscars Red Carpet Fashion Through the Years". September 26, 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 25, 2017.
  6. ↑ Murray, William (2009). Serial Killers (ඉංග්‍රීසි බසින්). Canary Press. ISBN 978-0-9537976-4-6. September 10, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය October 15, 2020.
  7. ↑ Reynolds, Joseph Michael (2016). Dead Ends: The Pursuit, Conviction, and Execution of Serial Killer Aileen Wuornos (ඉංග්‍රීසි බසින්). Open Road Media. ISBN 9781504038669. September 10, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය May 29, 2022. It was 1954 when fourteen-year-old Diane Wuornos first coupled with Leo Dale Pittman. A suburban Detroit rebel without a clue, Leo Dale was an eighteen-year-old unbridled sociopath [...] On June 3, 1954, two months shy of her fifteenth birthday, Diane married Leo Dale Pittman.
  8. ↑ Shipley, Stacey L.; Arrigo, Bruce A. (2004). The Female Homicide Offender: Serial Murder and the Case of Aileen Wuornos. Pearson. p. 98. ISBN 978-0-13-114161-2. December 5, 2019 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 15, 2014.
  9. ↑ "The world's first female serial killer, Aileen Wuornos of the US". India TV News. March 11, 2013. January 24, 2018 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 23, 2018.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Macleod 2003, chapter 2.
  11. ↑ Lavin, Chris (June 2, 1991). "Suspect in serial killings has long, troubled past". Tampa Bay Times. January 14, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 14, 2022.
  12. ↑ "State v. Pittman". Law.justia.com. January 6, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 5, 2023.
  13. ↑ Myers, Wade C.; Gooch, Erik; Meloy, J. Reid (May 2005). "The Role of Psychopathy and Sexuality in a Female Serial Killer". Journal of Forensic Sciences. 50 (3): 652–7. CiteSeerX 10.1.1.730.8255. doi:10.1520/JFS2004324. PMID 15932102. January 22, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 15, 2016.
  14. ↑ "Aileen Wuornos". Crime and Investigation. January 15, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 11, 2022.
  15. ↑ "Aileen Wuornos Biography". biography.com. April 27, 2017. May 9, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය May 1, 2020.
  16. ↑ Howard, Peter (2007). Female Serial Killers: How and Why Women Become Monsters. New York City: Penguin Publishing. pp. 142–143. ISBN 978-0-425-21390-2.
  17. ↑ Clary, Mike (December 17, 1991). "A Mother's Love". Los Angeles Times. May 27, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය December 28, 2019.
  18. ↑ 18.0 18.1 Silvio, Heather; McCloskey, Kathy; Ramos-Grenier, Julia (May–June 2006). "Theoretical consideration of female sexual predator serial killers in the United States". Journal of Criminal Justice. Amsterdam, Netherlands: Elsevier. 34 (3): 251–259. doi:10.1016/j.jcrimjus.2006.03.006.
  19. ↑ Lu, Alicia (November 25, 2015). "Aileen Wuornos Was Terrifying, But Fascinating". Bustle. සම්ප්‍රවේශය October 26, 2023.
  20. ↑ "Wuornos v. State". Law.justia.com. 1994. සම්ප්‍රවේශය October 26, 2023.
  21. ↑ Reynolds 2004, පිටු අංකය: 116.
  22. ↑ Russell 2002.
  23. ↑ Griffin, Ayanna M.; Arrigo, Dr. Bruce. "The Phenomenon of Serial Murders and Women". McNair Dispatch: An Online Research Journal. Charlotte, North Carolina: University of North Carolina at Charlotte. October 21, 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය October 27, 2008.
  24. ↑ Reynolds, Joseph Michael (June 21, 2016). Dead Ends: The Pursuit, Conviction, and Execution of Serial Killer Aileen Wuornos. Open Road Media. ISBN 9781504038669. September 10, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 5, 2021.
  25. ↑ Reynolds 2004, පිටු අංක: 116–117.
  26. ↑ "Notorious Crime Profiles Aileen Wuornos". Biography.com. January 8, 2009 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය October 27, 2008.
  27. ↑ "Aileen Wuornos". Crime and Investigation. January 15, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 11, 2022.
  28. ↑ 28.0 28.1 Myers, Wade C.; Gooch, Erik; Meloy, J. Reid (May 2005). "The Role of Psychopathy and Sexuality in a Female Serial Killer". Journal of Forensic Sciences. 50 (3): 652–7. CiteSeerX 10.1.1.730.8255. doi:10.1520/JFS2004324. PMID 15932102. January 22, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 15, 2016.
  29. ↑ 29.0 29.1 Reynolds 2004, පිටු අංකය: 117.
  30. ↑ Reynolds 2004, පිටු අංක: 117–118.
  31. ↑ Reynolds 2004, පිටු අංකය: 118.
  32. ↑ Mendoza, Jean (June 10, 2021). "A Look At Aileen Wuornos' Tragic Love Affair". Grunge.com. January 12, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 11, 2022.
  33. ↑ Macleod 2003, chapter 3.
  34. ↑ MacNamara, Mark (November 17, 1991). "Death Thumbs a Ride". Sun-Sentinel. January 12, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 11, 2022.
  35. ↑ Ventura, Varla (2008). The Book of the Bizarre: Freaky Facts and Strange Stories. Newburyport, Massachusetts: Weiser. p. 132. ISBN 978-1-57863-437-8.
  36. ↑ 36.0 36.1 Reynolds 2004, පිටු අංකය: 119.
  37. ↑ Wright, William J. (February 26, 2021). "The True Story Of Serial Killer Aileen Wuornos". Grunge.com. January 13, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 13, 2022.
  38. ↑ Lu, Alicia (November 25, 2015). "Aileen Wuornos Was Terrifying, But Fascinating". Bustle. New York City: Bustle Digital Group. November 3, 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 15, 2016.
  39. ↑ Word, Ron (October 9, 2002). "Fla. Executes Female Serial Killer". Associated Press. April 5, 2023 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය April 30, 2023.
  40. ↑ 40.0 40.1 40.2 40.3 40.4 40.5 "Aileen Carol Wuornos". The Clark County Prosecuting Attorney. September 14, 2008 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 26, 2008.
  41. ↑ "David Spears". AileenCarolWuornos. weebly. July 25, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය May 9, 2020.
  42. ↑ "Wuornos v. the State of Florida, 676 So. 2d 966 (Fla. 1995)". Justia US Law. July 25, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය April 16, 2021.
  43. ↑ "Road to Nowhere: The Life and Crimes of Aileen Wuornos (Part 1)". Horror Obsessive (ඇමෙරිකානු ඉංග්‍රීසි බසින්). 2021-06-18. September 26, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 2022-06-23.
  44. ↑ Macleod 2003, chapter 5.
  45. ↑ Macleod 2003, chapter 6.
  46. ↑ 46.0 46.1 46.2 Macleod 2003, chapter 7.
  47. ↑ Howard, Amanda; Smith, Martin (2004). River of Blood: Serial Killers and Their Victims. Irvine, California: Universal Publishers. p. 332. ISBN 978-1-58112-518-4.
  48. ↑ Macleod 2003, chapter 8.
  49. ↑ Kennedy, Dolores; Nolin, Robert (1994). On a Killing Day: The Bizarre Story of Convicted Murderer Aileen Lee Wournos [sic]. S.P.I. Books. p. 48. ISBN 978-1-56171-293-9.
  50. ↑ 50.0 50.1 Macleod 2003, chapter 9.
  51. ↑ Dwyer, Kevin; Fiorillo, Jure (November 6, 2007). True Stories of Law & Order: SVU. Penguin Group/Berkley. pp. 53–54. ISBN 978-0-425-21735-1.
  52. ↑ 52.0 52.1 "Timeline of Aileen Wuornos' Crimes". Local 6 News. November 4, 2007 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය October 3, 2008.
  53. ↑ Clary, Mike (December 17, 1991). "A Mother's Love". Los Angeles Times. May 27, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය December 28, 2019.
  54. ↑ 54.0 54.1 54.2 54.3 54.4 54.5 54.6 "Aileen Carol Wuornos". The Clark County Prosecuting Attorney. September 14, 2008 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 26, 2008.
  55. ↑ Dwyer, Kevin; Fiorillo, Jure (November 6, 2007). True Stories of Law & Order: SVU. Penguin Group/Berkley. pp. 54–55. ISBN 978-0-425-21735-1.
  56. ↑ 56.0 56.1 "AILEEN C. WUORNOS v. STATE OF FLORIDA" (PDF). Florida Supreme Court. p. 63. May 7, 2023 දින මුල් පිටපත (PDF) වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය May 16, 2023.
  57. ↑ "Aileen: Life and Death of a Serial Killer". January 8, 2009 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය September 27, 2008.
  58. ↑ Trischitta, Linda; Barkhurst, Ariel; Haughney, Kathleen (January 12, 2012). "Broward women's prison to close May 1". Sun Sentinel. August 1, 2015 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී.
  59. ↑ 59.0 59.1 Zarrella, John (October 15, 2002). "Wuornos' last words: 'I'll be back'". CNN. June 5, 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය October 2, 2008.
  60. ↑ Wilson, Catherine (July 13, 2002). "Aileen Wuornos says prison guards abusing her". News Chief. October 23, 2007 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය November 13, 2007.
  61. ↑ Broomfield, Nick. "Aileen: Life and Death of a Serial Killer (Film Summary)". January 8, 2009 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය September 24, 2008.
  62. ↑ "Monstrous end to tragic story". The Scotsman. May 9, 2004. July 10, 2015 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 13, 2015.
  63. ↑ Cheshire, Godfrey (January 14, 2004). "Charlize Theron's career-making performance anchors a harrowing tale". Indy Week. October 19, 2014 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය October 19, 2009.
  64. ↑ Fuchs, Cynthia (February 12, 2004). "A Lot of Illegalness Going On". PopMatters. September 28, 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය September 24, 2008.
  65. ↑ 65.0 65.1 "Aileen Carol Wuornos". The Clark County Prosecuting Attorney. September 14, 2008 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 26, 2008.
  66. ↑ Word, Ron (October 9, 2002). "Fla. Executes Female Serial Killer". Associated Press. සම්ප්‍රවේශය December 11, 2020.
  67. ↑ Hall, Kermit L. (ed.). The Oxford Guide to the Supreme Court of the United States. Oxford University Press. pp. 323–4.
  68. ↑ "News: Aileen Wuornos Documentary". NatalieMerchant.com. September 21, 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය September 26, 2008.
  69. ↑ "Transcript interview Nick Broomfield on Paula Zahn NOW". CNN. පෙබරවාරි 26, 2004. August 18, 2009 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය August 12, 2006.
  70. ↑ 70.0 70.1 70.2 70.3 70.4 70.5 70.6 Myers, Wade C.; Gooch, Erik; Meloy, J. Reid (May 2005). "The Role of Psychopathy and Sexuality in a Female Serial Killer". Journal of Forensic Sciences. 50 (3): 652–7. CiteSeerX 10.1.1.730.8255. doi:10.1520/JFS2004324. PMID 15932102. January 22, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 15, 2016.
  71. ↑ "The Psychopath Next Door". Doc Zone. CBC Television. Canadian Broadcasting Corporation. No. 7, season 2014–15. 3 minutes in.
  72. ↑ Skeem, J. L.; Polaschek, D. L. L.; Patrick, C. J.; Lilienfeld, S. O. (2011). "Psychopathic Personality: Bridging the Gap Between Scientific Evidence and Public Policy". Psychological Science in the Public Interest. 12 (3): 95–162. doi:10.1177/1529100611426706. PMID 26167886. S2CID 8521465. January 22, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 22, 2022.
  73. ↑ Semple, David (2005). The Oxford Handbook of Psychiatry. Oxford University Press. pp. 448–9. ISBN 978-0-19-852783-1.
  74. ↑ 74.0 74.1 74.2 Arrigo, Brice A. (2004). "Serial Murder and the Case of Aileen Wuornos: Attachment Theory, Psychopathy, and Predatory Aggression". Behavioral Sciences & the Law. 22 (3): 375–393. doi:10.1002/bsl.583. PMID 15211558.
  75. ↑ Davies, Jody Messier (1996). "Dissociation, repression and reality testing in the countertransference the controversy over memory and false memory in the psychoanalytic treatment of adult survivors of childhood sexual abuse". Psychoanalytic Dialogues. 6 (2): 189–218. doi:10.1080/10481889609539115.
  76. ↑ 76.0 76.1 Ressler, Robert K.; Schachtman, Tom (1992). Whoever Fights Monsters: My Twenty Years Hunting Serial Killers for the FBI. New York City: St. Martin's Press. p. 83. ISBN 978-0-312-07883-6.
  77. ↑ Schechter, Harold (2003). The Serial Killer Files: The Who, What, Where, How, and Why of the World's Most Terrifying Murderers. New York City: Ballantine Books. ISBN 978-0-345-46566-5.
  78. ↑ "Dear Dawn: Aileen Wuornos in Her Own Words" (PDF). 2012. January 27, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත (PDF). සම්ප්‍රවේශය January 10, 2022. The book is a collection of letters written over a 10-year span from Wuornos to her childhood friend Dawn Botkins.
  79. ↑ "Red Light: Superheroes, Saints and Sluts. - Free Online Library". www.thefreelibrary.com. සම්ප්‍රවේශය 2023-10-04.
  80. ↑ (in en) The Obsessive Poet, 2011-09-12, https://open.spotify.com/album/5BooBqMaacJohXH2AaunWM, ප්‍රතිෂ්ඨාපනය 2022-06-25 
  81. ↑ Gatwood, Olivia (2019-08-20). Life of the Party: Poems (ඉංග්‍රීසි බසින්). Random House Publishing Group. ISBN 978-1-9848-0190-6.
  82. ↑ "Aileen Wuornos: The Selling of a Serial Killer - Documentary". crimedocumentary.com. August 27, 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය October 14, 2017.
  83. ↑ "Aileen Wuornos: The Selling of a Serial Killer". NickBroomfield.com. January 1, 2009 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය October 3, 2008.
  84. ↑ "Aileen: Life and Death of a Serial Killer". January 8, 2009 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය September 27, 2008.
  85. ↑ "Aileen Wuornos: Life and Death of a Serial Killer (2003) - Documentary". crimedocumentary.com. October 14, 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය October 14, 2017.
  86. ↑ "A&E Biography: Episode Guide". A&E. November 9, 2007 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය August 26, 2009.
  87. ↑ "Murder Made Me Famous 'Aileen Wuornos'". IMDB. September 10, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය December 2, 2018.
  88. ↑ "Catching Killers: Release date on Netflix, trailer, episodes". Radio Times (ඉංග්‍රීසි බසින්). November 7, 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය November 7, 2021.
  89. ↑ "Charlize Theron 2004: Oscars Red Carpet Fashion Through the Years". September 26, 2017 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 25, 2017.
  90. ↑ Miska, Brad (September 20, 2021). "'Aileen Wuornos: American Boogeywoman': Exclusive Look at "Cobra Kai" Star Peyton List in the Prequel to 'Monster' [Photos]". Bloody Disgusting. October 16, 2021 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය October 13, 2021.
  91. ↑ Hilsman, Hoyt (November 16, 1992). "Review: 'Overkill: The Aileen Wuornos Story'". Variety. February 16, 2016 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය February 9, 2016.
  92. ↑ Dwyer, Kevin; Fiorello, Jure (2007). True Stories of Law & Order: SVU: The Real Crimes Behind the Best Episodes. New York City: Penguin Publishing. ISBN 978-1101220429.
  93. ↑ Woerner, Meredith (August 7, 2015). "'American Horror Story': Lily Rabe to play Aileen Wuornos; Lady Gaga's role revealed". Los Angeles Times. Los Angeles, California. August 9, 2015 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය September 13, 2015.
  94. ↑ "Welcome to the operatic world of Wuornos!". September 22, 2008 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය September 26, 2008.
  95. ↑ "The Second Coming". Rise Above Records. August 28, 2013. January 26, 2023 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය 26 January 2023.
  96. ↑ Armstrong, Chuck (May 4, 2015). "A Track-by-Track Commentary for Superheaven's New Album, Ours Is Chrome". Diffuser.fm. January 11, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 9, 2022.
  97. ↑ Crowley, Patrick (November 1, 2018). "'A Star Is Born' Scene Stealer Willam Talks New Comedy Album, Aileen Wuornos, Lady Gaga & More". Billboard. June 17, 2020 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය April 29, 2020.
  98. ↑ 98.0 98.1 Barrett-Ibarria, Sofia (September 19, 2019). "How Serial Killer Aileen Wuornos Became a Cult Hero". VICE. January 9, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 9, 2022.
  99. ↑ Aswad, Jem (May 31, 2019). "Cardi B drops NSFW new song, 'Press'". ChicagoTribune. January 9, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 9, 2022.
  100. ↑ Ivey, Justin (April 10, 2020). "Sadistik Releases 'Delirium' EP". HipHopDX. January 9, 2022 දින පැවති මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂිත පිටපත. සම්ප්‍රවේශය January 9, 2022.
"https://si.wikipedia.org/w/index.php?title=අයිලීන්_වුර්නොස්&oldid=607245" වෙතින් සම්ප්‍රවේශනය කෙරිණි