"පළමුවන පරාක්රමබාහු රජ" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
No edit summary |
සුළු robot Modifying: en:Parakramabahu I of Sri Lanka |
||
199 පේළිය: | 199 පේළිය: | ||
[[ප්රවර්ගය:1186 මරණ]] |
[[ප්රවර්ගය:1186 මරණ]] |
||
⚫ | |||
[[id:Parākramabāhu I dari Sri Lanka]] |
[[id:Parākramabāhu I dari Sri Lanka]] |
||
⚫ |
04:21, 22 ජනවාරි 2011 තෙක් සංශෝධනය
පළමුවන පරාක්රමබාහු (මහා පරාක්රමබාහු) රජු | |
---|---|
ඉපැරැණි පොළොන්නරු රාජධානියෙහි රජු | |
මහා පරාක්රමබාහුගේ යැයි සාම්ප්රදායික ලෙස විශ්වාස කෙරෙන පිළිමය | |
රාජ්ය සමය | 1153 – 1186 |
පූර්වප්රාප්තිකයා | දෙවන ගජබාහු |
අනුප්රාප්තිකයා | දෙවන විජයබාහු |
වල්ලභයා | ලීලාවතී රැජිණ |
වංශය | පොළොන්නරුව රාජධානිය |
පියා | මානාභරණ රජ |
මව | රත්නාවලී රැජීණ |
පළමුවන පරාක්රමබාහු ( මහා පරාක්රමබාහු;[1][2] 1123–1186) 1153 සිට 1186 දක්වා ශ්රී ලංකාවේ රජතුමා විය. ඔහුගේ අග නගරය වූ පොළොන්නරුව හි සිට ඔහුගේ රාජ්යත්වය තුලදී, දිවයිනෙහි උප රාජධානි තුන, ඔහු විසින් එක්සත් කරන ලද අතර, ශ්රී ලාංකික ඉතිහාසයයෙහි එසේ කිරීමට සමත් වූ අවසන් රාජකීයයා විය. තම අග නගරය පුළුල් කෙරුමට හා විචිත්රවත් කෙරුමට යුහුසුළු වූ හේ, විසල් වාරිමාර්ග පද්ධතීන් ගොඩනැංවීම, රටෙහි යුද්ධ හමුදාව ප්රතිසංවිධානය කිරීම, බෞද්ධ පිළිවෙත් ප්රතිසංස්කරණය කිරීම, කලා කටයුතු වලට රුකුල් දීම ආදියෙහි නියැළුනු අතර, දකුණු ඉන්දියාව සහ මියන්මාරය හි හමුදා ක්රියාන්විතයන් හිද නිරත විය. "අහසින් වැටෙන එක් දිය බිඳුවක්වත් මිනිසාගේ ප්රයෝජනයට නොගෙන මුහුදට එක් වීමට ඉඩ නොදිය යුතුය " යන භාෂණය ඔහුගේ ජනප්රිය කියමන් අතුරින් එකකි.[3]
පරාක්රමබාහුගේ තුරුණු වියෙන් වැඩි කොටසක් ගෙවුනේ, පිළිවෙලින් දක්කිණදේශ සහ රුහුණ යන රාජ්යයන්හි රජවරුන් වූ, කිත්ති ශ්රී මේඝ සහ ශ්රී වල්ලභ යන්නාවූ ඔහුගේ මාමාවරුන්ගේ රජ මාලිගා වල හා, රජ රට රජු වූ, දෙවන ගජබාහු ගේ රජ මාලිගාවෙහිය. 1140 දී පමණ හේ, තම මාමා වූ කිත්තිගේ අනුප්රාප්තිකයා ලෙසින් දක්කිණදේශයේ රජු බවට පත්ව ඊලඟ දශකය තුලදී දක්කිණදේශයෙහි යටිතල ව්යුහය මෙන්ම එහි යුද්ධ හමුදාවද වැඩි දියුණු කළේය. බොහෝ කල් පැවැති සිවිල් යුද්ධයකින් අනතුරුව, 1153 දී පමණ හේ, මුළු දිවයින පුරා තම අණසක පතුරවා 1186 දී ඔහුගේ මරණය දක්වාම එම ස්ථාපිතයෙහි පිහිටියේය. පරාක්රමබාහුගේ රාජ්ය කාලයෙහිදී, ඔහු විසින්, මියන්මාරයෙහි රජවරුන්ට දණ්ඩන පමුණුවන රිසියෙන් යුද්ධ ක්රියාන්විතයක් දියත් කල අතර, දකුණු ඉන්දියාවෙහි චෝල අධිරාජ්යය ට එරෙහිව පාණ්ඩ්යයන් හට උපකාර කරන අතරතුර චීනය හා මැද පෙරදිග රටවල් සමග පුළුල් වෙළෙඳ සබඳතා පවත්වාගෙන ගියේය.[4] දිවයින තුල, ඔහු විසින් ආගමික සිද්ධස්ථාන ස්ථාපිත කිරීම, රෝහල්, සමාජ සුභසාධන ඒකකයන්, ඇළ සහ පරාක්රම සමුද්රය වැනි විසල් ජලාශ ගොඩනැගීම, ආදිය සිදු කෙරිණි.
පසුබිම
12වන සියවසෙහි මුල් අවදිය
993 හිදී සිදුවූ පළමුවන රාජ රාජ චෝල ගේ ශ්රී ලංකා ආක්රමණයට අනතුරුව, ශ්රී ලංකා දිවයින, දකුණු ඉන්දියාවේ බලවත් චෝල රාජ ආණ්ඩුවෙහි අණසකට අඩ වශයෙන් යටත්ව පැවතිණි. Iවන විජයබාහු රජ (1055–1100) රජතුමා රාජ්යත්වයට පත්වන තුරු මෙම ප්රදේශයන් චෝල පාලනය යටතේ පැවතිණි. තම රාජ්යත්වයෙහි ඇරඹුමත් සමගම, පළමුවන විජයබාහු විසින් සාර්ථක ලෙස චෝල ආක්රමණිකයන් පලවා හැර, රජ රට අගනගරය, අනුරාධපුරයෙහි සිට, නව සැලසුම් කල නුවරක් වූ, පොළොන්නරුව (පුලත්තිනගර) වෙත ගෙන එන ලදි. පළමුවන වික්රමබාහු රජතුමාගේ රාජ්ය සමය (1111–1132) වන විට, දිවයින, රාජධානි තුනකට —රජ රට, දක්කිණ දේශ, සහ රුහුණ —වෙන් කොට තිබුණි. එනමුදු, වික්රමබාහු ඉමහත් ගරුත්වයෙන් සැලකුණේ, ඓතිහාසික හා ආගමික වැදගත් කමින් හෙබි අඩවි පිරි රජ රට අයත්ව සිටි බැවිනි. එනමුදු, දක්කිණදේශයේ ("දකුණු රට") රජවූ මානාභරණ හා, ඔහුගේ සොහොයුරන්වූ හා රුහුණෙහි සම-රජුන් වූ, ශ්රී වල්ලභ හා කිත්ති ශ්රී මේඝ, කිරුළ සඳහා ඇස යොමා සිටි පිළිමළුන් වූහ.[5] තවදුරට සැලකූ කල, මෙම තිදෙන ම, විජයබාහුගේ සොහොයුරියගේ පැවතෙන්නන් වූ අතර, එම නිසාම සිහසුනට ප්රබල හිමිකමක් දැරූහ; චූල වංශයෙහි ඔවුන් හඳුන්වනුයේ රාජ වංශයෙහි ආර්ය ශාඛාව ලෙස වන අතර, පළමුවන වික්රමබාහු කාලිංග ශාඛාවට අයත් විය.
උපත
පුරාතන වංශකතාවක් වන චූල වංශයෙහි එන පරිදි, පරාක්රමබාහුගේ උපත පිලිබඳව, ඔහුගේ පියාණන් වූ දක්කිණ දේශයෙහි මාණාභරණ රජු විසින් දුටු සිහිනයක පෙනී සිටි දෙවියෙකු වැනි රුවක් විසින් පෙරනිමිති පල කෙරිණි.[6] මානාභරණගේ බිරිය රත්නාවලීට එපරිද්දෙන්ම පුතකු උපන් අතර, ඔහු පරාක්රමබාහු ලෙසින් නම් ලැබුවේ, ඔහුගේ "රුපුන්-මඩින බාහු" [7] නිසාවෙනි. ඔහු උපන් වසර නිශ්චය වශයෙන් සහතික කර නොදැනුතත්, සාමාන්යයෙන් එය 1123 පමණ විය යැයි විශ්වාසය කෙරේ.[තහවුරු කර නොමැත] ස්ථානය බොහෝ දුරට ඒකාන්ත වශයෙන් දක්කිණද්ශයෙහි අග නගරය වූ පුන්ඛගම විය යුතුය.[8]
දරුවාගේ උපත පිලිබඳ දැනුවත් වූ පොළොන්නරුවෙහි පළමුවන වික්රමබාහු අණකලේ, පිරිමි දරුවා ඔහුගේ සිහසුනට උරුමකරු ලෙස ඇති දැඩි විය යුතු බවයි. තම මරණය තෙක් සිහසුන දරා, ඉක්බිතිව පරාක්රමබාහු වෙතට එය පැවරීමට අදහස් කල වික්රමබාහු විසින්, මෙවැනි දාරක ග්රහණයක් යෝජනා කලේ, සමාදානයේ ලකුණ ක් ලෙසින් විය යුතුයි. කෙසේවෙතත් මානාභරණ විසින් මෙම යෝජනාව ප්රතික්ෂේප කලේ, "මෙවැනි පුත් රුවනක් පිටත් කොට යැවුම ... (ඥානාන්විත) සුදුස්සක් නොවේ" යැයි පවසමිනි. ඔහු තවදුරටත් අනුමාන කලේ "...පිරිමි දරුවා එහි රැගෙන ගියහොත්, වික්රමබාහුගේ පාර්ශවය... බලයෙන් දිදුලනු ඇත, රෑස් විහිදුවනු ඇත, එනමුදු අපගේ අභාග්යය, දැනටමත් ඉමහත්, තවදුරටත් උග්ර වනු ඇත!"[9] ශ්රී ලංකාවෙහි රාජකීය වංශ අතර පැවැති භේදය කෙතරම් උග්රවීදයත් මෙවැනි කරුණකදී පවා එකඟතාවයකට එළඹීමට නොහැකි විය.
දරුවාගේ උපත සිදුවී ඉතා කෙටි කලකින්, මානාභරණ රෝගාතූරවී මිය ගියේය. රුහුණෙහි සම-රජූ වූ, ඔහුගේ බාල සෙහොයුරු කිත්ති ශ්රී මේඝ, දක්කිණදේශයෙහි සිංහාසනාරූඪ වූ අතර, රුහුණෙහි එකම රජු ලෙසින් ශ්රී වල්ලභ ප්රකාශයට පත්කෙරිණි. පරාක්රමබාහු, ඔහුගේ මව රත්නාවලී හා ඔහුගේ සොහොයුරියන් දෙදෙන මිත්තා සහ ප්රභාවතී, රුහුණෙහි අග නගරය වූ මහානාගහුල වෙත යවන ලදුව, ශ්රී වල්ලභ ගේ ආරක්ෂාව යටතේ දිවි ගෙවීමට සලස්වන ලදි.[10]
තුරුණු විය
රුහුණෙහි හා දක්ඛිණදේශයෙහි
පරාක්රමබාහුගේ ඇතිදැඩි කිරීම වෙත ශ්රී ලංකාවෙහි දේශපාලනය විසින් නිතැතින් ම සිදුකළ බලපෑම සැලකිය යුතු තරම් එකක් විය. ඔහු කුඩා දරුවෙකුව සිටියදීම, ඔහුගේ වැඩිමහළු සොහොයුරියවූ මිත්තා; රුහුණේ ශ්රී වල්ලභගේ පුතු හා ඔවුන්ගේ ඥාති සෙහොයුරු වූ මානාභරණ වෙත බලහත්කාරයෙන් සරණපාවා දෙන ලද්දේ රත්නාවලී රැජිණගේ අභිප්රායට එරෙහිවය.[11] රජ පවුලෙහි කාලිංග වශයෙහි කුමාරිකාවක් වූ රත්නාවලී, ඇය රජ පවුලෙහි ආර්ය ශාඛාවෙහි රජ කෙනෙකුගේ වැන්දඹුවක් වුවද, වඩාත් කැමැත්තක් දැක්වූයේ ඇයගේ දූ වරුන් කාලිංග වංශයෙහි රජෙකුට සරණ පාවා දීමටය. ශ්රී වල්ලභගේ රජ මාලිගාවෙහි කල් ගත කල සමයෙහිදී, තම අනාගත මහේශිකාව (රජ මෙහෙසිය) බවට පත් වූ, ශ්රී වල්ලභ ගේ දියණිය, ලීලාවතී හමුවීමට පරාක්රමබාහුට අවස්ථාව ලැබුණු අතර,[12] පරාක්රමබාහුගේ මරණයෙන් පසුව ඇයගේ අභිමතය පරිදි රට පාලනය කිරීමට වරම ඇය වෙත ලැබිණි.[13]
1132 දී, වික්රමබාහුගේ මරණයෙන් අනතුරුව, දෙවන ගජබාහු රජරට සිංහාසනාරූඨ විය. නව රජුගේ මානවක බවින් උපරිම ප්රයෝජනය ගැනුමට රිසි වූ රජ පවුලේ ආර්ය ශාඛාවෙහි රාජකීයයන් දෙදෙනා වන ශ්රී වල්ලභ හා කිත්ති ශ්රී මේඝ, රජ රට බලෙන් අල්ලා ගැනුමට අසාර්ථක ප්රයත්නයක නිරත වූහ.[14] ගජබාහු පාලකයා ලෙසින් ස්ථීර ලෙසින් ස්ථාවරත්වයකට එළැඹි අතර ඒ අනුව ආර්ය රජුන් දෙදෙනාට වඩා නාමික ලෙසින් ජ්යෙෂ්ඨයා බවට පත් වූ අතර [14] ශ්රී වල්ලභ හා කිත්ති ශ්රී මේඝ දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙකුවත් ඔවුන්ගේ ජීවිත කාලය තුලදී රජ රජ රජු හට සිංහාසනය අහිමි වනවා දැකීමට වරම් නොලැබූහ.
ආර්ය-කාලිංග යුද්ධයෙන් අනතුරුව, රුහුණේ ශ්රී වල්ලභගේ මාලිගයෙන් නික්මුණු පරාක්රමබාහු, දක්කිණදේශයෙහි නව අගනුවර බවට පත්ව තිබූ සංඛතාලි වෙත නැවත පැමිණ, ඔහුගේ මාමා සමග විසීම ඇරඹීය.[15] චූල වංශය පවසන පරිදී මෙම නික්මයාමට හේතු යුක්ත වූයේ ඔහු තුලවූ අසහනය හා රුහුණෙහි උත්ත්ජජනක දෑ නොතිබීමය.[16] රජ රට සිංහාසනයට රුහුණෙහි මානාභරණ නැංවීමට ශ්රී වල්ලභ වෙත තිබූ සැලසුම් හේතුවෙන්, රාජසභාවෙහි පරාක්රමබාහුගේ තරාතිරම ඇඩි ලෙස අවප්රමාණ වීම මෙයට පාදක වන්නට ඇත.[16] අනෙක් අතට, ඔහුගේම පුතුන් නොමැති වූ කිත්ති ශ්රී මේඝ විසින් දක්කිණදේශයෙහිදී ඔහු සාදරයෙන් පිළිගන්නාලදුව පුත් තනතුරෙහි අනිවාර්යයෙන්ම හදා වඩා ගැණිනි; මෙයින් පසුව චූල වංශය විසින් පරක්රමබාහුගේ පියා ලෙසින් කිත්ති දක්වයි. දක්කිණදේශයෙහි ගතකල මේ කාලය තුලදී, හේ, කෞටිල්යගේ වැදගත් කෘතීන් හා ව්යාකරණ ශාස්ත්රය, සාහිත්යය, ඇතුන්-පිට-යෑම, සටන් කලාවන්, ගැයුම් හා නැටුම් ආදී විෂයයන් අධ්යයනය කලේය.[17]
රජරටෙහි
වැඩිහිටි වියට පත්ව ටික කලකින්, තරුණ කුමරා රහසේ දක්ඛිණදේශයෙන් පිටත්ව රජ රට දෙවන ගජබාහුගේ අඩවිය කරා පිටත්ව ගියේය. බඩලත්ත (වත්මන් බතලගොඩ) හිදී තම මිත්ර-පාක්ෂිකයන් හමුව, රජ රට හා දක්ඛිණදේශයෙහි මායිමෙහිදී හේ සේනාපති(අණ දෙන නිලධාරි) සංක බැහැදුටුවේය. කුමරුගේ ගමන පිළිබඳව කිත්ති ශ්රී මේඝ වෙත දැනුම් දීමට සංක උත්සාහ දැරූ විට, ඔහු මරා දැමීමට පරාක්රමබාහු කටයුතු යෙදවීය.[18] තමාගේ රැකවලාව සිටි සංක පිළිබඳ කිත්ති ශ්රී මේඝ හැඳින්වූයේ 'මාගේ රාජධානියෙහි බලවත්ම නිලකාරයා' ලෙසට වූ අතර, මේ නිසා ඝාතනය ඉතාමත් බරපතළ ලෙසින් සැලකිල්ලට ගැනිණි.[19] ඉන්පසුව පරාක්රමබාහු විසින් බුද්ධගම (වත්මන් මැණික්දෙන නුවර) හා සංකගේ සියළු වස්තුව අත්පත්කොට ගත්තේය.[8] පොළොන්නරු මාලිගය සමග සංකුලතාවයක් ඇති කර ගනී යැයි බියවූ කිත්ති ශ්රී මේඝ විසින් තමාට විරුද්ධව එවන ලද බල සේනාවක් ද පැරදවූ හේ, මලය ප්රදේශය හරහා ගජබාහුගේ මාලිගය වෙත ගමන් කලේය.[8]
පරාක්රමබාහුගේ හැසිරීම ට හේතූන් අපැහැදිලි නමුත්, චූල වංශය පවසන පරිදී, ඔහුගේ ගමන අනිවාර්යයෙන්ම පෙරික්සුම් සඳහා සිදුවූවකි.[20] පළාත් තුනෙහි රාජකීයයන් තුන් දෙන එක්සත්ව සිටියද, ඔවුන් සියළු දෙකගේ සිත් තුල නලියමින් තුබූ ආශාව වූයේ රජ රට රාජධානිය පාලනය කිරීමයි. කෙසේවුවත්, මේ කාලය වන විට, ඔවුන්ගේ කුඩා පළාත්වල තිබූ සීමාසහිත සම්පත් ප්රමාණය හේතුවෙන්, මෙයින් අතුරින් කිසිවෙකු හෝ රජ රට පාලනය සිදුකිරීමට අසමත්වූ බවක් ඇඟවිනි.[20] මෙය විශ්වාස කිරීමට පරාක්රමබාහු අකමැති වූ අතර, එම නිසාම රජ රජ සංචාරය කොට එම පළාතේ තිබූ තත්ත්වය තමන් විසින් අධ්යයනය කිරීමට රිසි විය.[20]
කුමරු නැවතත් දක්ඛිණදේශය වෙත ගෙන ඒමට කිත්ති ශ්රී මේඝ දැරූ තැත පැහැදිලි කෙරුණේ තම බෑණනුවන් ගේ සුභසිද්ධිය පිළිබඳ ඔහු තුල වූ සාංකාව හා එලෙසම පරාක්රමබාහු විසින් ආර්ය හා කාලිංග දෙපාර්ශවය අතර විරුද්ධතා නැවත අවුළුවායිය යන සැකය හැර වෙන කිසිවක් නොවන ලෙසිනි. කෙසේවෙතත්, දක්ඛිණදේශයේ රජු හා ඔහුගේ බෑණා අතර "සෙනෙහෙවන්ත බැඳීමක් " තිබූ බව යන්න නම් "ප්රබන්ධයක්" ලෙසින් පිළිගැනෙන අතර, ගෙන හැර දැක්වෙන්නේ "මෙම අරගලයෙහි සිදුවීම් මාලාව එළිදැක්වුනු විලාශය හා, මාමා හා බෑණා අතර ප්රශ්න-විරහිත සබැඳියාවක් තිබූ බව පැවසෙන අදහස, පරස්පරවිරෝධි බවය."[21]
ගජබාහුගේ රාජ සභාවෙහි ගතකල කාලය තුලදී, පරාක්රමබාහු විසින් වැදගත් කර්තව්යයන් දෙකක් කරන ලදි. මෙයින් පළමුවැන්න වූයේ, ගජබාහුගේ රාජසභාව සම්පූර්ණයෙන් ආවරණය වන පරිදී චරපුරුෂ ජාලයක් ඇති කිරීම වන අතර දෙවැන්න වූයේ තම සෙහොයුරියන් අතුරින් එක් අයෙකු වූ භද්දාවතී කුමරිය ගජබාහු රජ වෙත සරණ පාවා දීමයි. මෙම විවාහය හා බොහෝ අනෙකුත් ක්රියාවන් ඔස්සේ,
මෙම ලිපිය පාඨකයන්ට ව්යාකූල හෝ අපැහැදිලි හෝ විය හැක. (2009 පෙබරවාරි) |
පාලකයා (Iවන ගජබාහු) විසින් හා රජ පවුල විසින් ඔහු වෙත පැවරුනු කාර්යයන් සතුටුදායක ලෙසින් සම්පූර්ණ කිරීමට පරාක්රමබාහු සමත්විය.[22] කෙසේවෙතත්, භද්දාවතීගේ මුළු දෑවැද්ද තම භාරයෙහි තබා ගැනුමට ඔහු ක්රියාකල අතර, ගජබාහුගේ සේනාධිපති ගෝකණ්ණ හා සමග රහස් ගිවිසුමකට එළඹීමට හේ ක්රියා කලේය. අවසානයෙහිදී පරක්රමබාහුගේ ක්රියාකලාපය පිළිබඳව ගජබාහු තුල සැක පහල වූ අතර, රාත්රියෙහි හොර රහසේ රජ රට හැර දමා දක්ඛිණදේශය වෙත ගමන් ඇරඹීමට පරක්රමබාහු ක්රියා කලේය.[23]
දක්ඛිණදේශය වෙත ප්රත්යාගමනය
එසේ කරන ලෙසින් තම මව රත්නාවලී ගේ බලවත් පෙරැත්තය නොවන්නට, දක්කිණදේශයෙහි අග නුවර වූ සංඛතාලි යට ඇතුළු වී, තම මාමා වූ කිත්ති ශ්රී මේඝ රජු බැහැ දැකුමට පරක්රමබාහු අකමැති විය. කෙසේ වුවද, පරක්රමබාහුගේ පෙරළා පැමිණීමට කෙටි කලකින් පසුව මරණයට පත්වූ අතර චූල වංශය ගෙනහැර දක්වන්නේ, කුමරු "තම පියාගේ මරණය නිසා ජනිත විය යුතු වූ ශෝකයෙන් විපරිත වූ බවක් නොපෙණිනි" යනුවෙනි—මෙය සමහරවිට දෙදෙනා අතර වූ නොහොඳ නෝක්කඩුව ගෙන හැර පාන්නක් විය හැක.[24] පරාක්රමබාහු දැන් දක්කිණදේශයෙහි රජු බවට පත් විය.
දක්කිණදේශයෙහි රජු
රාජ්ය තන්ත්රය
දක්ඛිණදේශය විෂයයෙහි, පරාක්රමබාහුගේ අභිප්රාය වූයේ, ඉතා කෙටි කලකින්, අනෙකුත් සියළු රාජධානි අභිබවා යන පරිදී, එය පුළුල් කිරීමයි.[25] ගොඩනැගීමේ හා පිළිසකර කිරීමේ යෝධ ව්යපොරයක් ඔහු විසින් දියත් කල අතර, එහි අවශිෂ්ට වර්තමානයෙහිදීත්, මධ්යම ශ්රී ලංකාවෙහි දක්නට ලැබේ. වර්තමාන කුරුණෑගල අසබඩ, දැදුරු ඔය මත්තෙන්, කොටබද්ද නම්වූ පුරාතන පැන්නුම් පාලමක්, ප්රතිෂ්ඨාපනය කල පුවතක් ඔහු පිළිබඳව තුඩ තුඩ කියැවේ.[26] නව රජුගේ පෞරුෂත්වය නිරූපනය වූයේ, ව්යාපෘතිය කිසිසේත් කල නොහැක්කක් බවට එය නිම කිරීමේ කටයුත්ත පවරාතිබූ වාස්තුවිද්යාඥයින් පැමිණ ඔහුට වාර්තා කල විට, පරාක්රමබාහු ලබා දී තිබූ, "ජන බලය යොදවා නිම කල නොහැකි කිසියම් ව්යාපෘතියක් මෙලොව කොහි තිබේද?" යන පිලිතුරෙනි.[27] ඇළ හා බැමි ඉදි කල යුතු බවට නියෝග කල හේ, ඒ අවට විසල් කැලෑ ප්රදේශයන් එළි පෙහෙළි කොට, නව කුඹුරු සඳහා ඉඩකඩ සැලසීය. විශාල කුඹුරු යායක් විසින් ජලය ලබා ගැනුම සඳහා භාවිත කල යෝධ ජලාශයක් වූ, පරාක්රම සමුද්රය ගොඩනැගීම, ඔහු විසින් සිදුකෙරුණු කැපී පෙනෙන කර්තව්යයකි. ජලාශයෙහි මධ්යයෙහි වූ දිවයින් මත, හේ මාලිගයක් හා දාගැබක් ගොඩනැංවීය.[28]
යුඬයට සැරැසීම
රජ රට යටත් කර ගැනුම
ගජබාහු සමග යුද්ධය
මානාභරණ සහ ගජබාහු සමග යුද්ධය
පරාක්රමබාහු රජු පොළොන්නරුවේ සාමය ඇති කිරීම සඳහා ඔහුගේ සෙන්පති දේව යැවූ නමුත්, ඔහුගේ හමුදාව ප්රතිසංවිධානය කර ගැනීමට පළමුව ඔහුට මානාභරණ සමග සටනක පැටලීමට සිදු විය. රුහුණේ රජු පොරොන්දු වූ ආකාරයටම පරාක්රමබාහුගේ හමුදාවට දැඩි ප්රහාරයක් එල්ල කර පොළොන්නරුවෙන් පලා යාමට සැළැස්වීය. කාලිංග වංශිකයිනට මානාභරණ සමග තිබූ එකඟතාවය ඔවුනටම පාරාවළල්ලක් විය. මන්ද කියතොත් නගරය ඔහුගේ භාරයේම තබා ගැනීමට මානාභරණ අදහස් කරගෙන තිබුණු බව ඉක්මණටම පැහැදිලි වූ හෙයිනි. ඔහු ගජබාහුගේ ජ්යේෂ්ඨ නිලධාරීන් බොහෝ දෙනෙකු මරණයට පත්කොට ගජබාහු පොළව යට තැනූ සිරගෙයක සිර කළේය. මේ අතර මානාභරණගේ මව වූ සුගලා (විජයබාහුගේ ලේලිය) දේවියට සහ බිරින්දෑවරුනට දකුණේ සිට රජරටට පැමිණෙන ලෙස දන්වා යවන ලදී. දකුණේ බොහෝ කාලයක් තිබුණු දන්ත ධාතුව හා පාත්රා ධාතුව ඔහුගේ ආරක්ෂාව යටතේ රජරටට ගෙන එන ලදී.
මෙම අවස්ථාවේදී ගජබාහු, පරාක්රමබාහුගෙන් උදව් ඉල්ලා ආයාචනය කළේය. පරාක්රමබාහු පොළොන්නරුවට ධාන්ය ලැබෙන මාර්ග වසා දමන ලෙස සහ රුහුණ සහ රජරට අතර මාර්ගයේ යන සංචාරකයින්ට හිරිහැර කරන ලෙස තම හමුදාවට දන්වා සිටියේය. මෙහි ප්රථිඵලයක් වශයෙන් පොළොන්නරුවේ මානාභරණ සමග සිටි ජනතාව "කූඩුවක දැමූ කුරුල්ලන් සේ" දුර්වල වූහ. උතුරේ ඔහුගේ බලය මැඩ පැවැත්වීමේ අරමුණෙන් දක්ඛිණදේශ හමුදාවන්ගෙන් විටින්විට එල්ල වන ප්රහාරයන් අතරේ මානාභරණ රක්ඛ සෙනෙවියාට පහර දීමට පොළොන්නරුවෙන් පිටත් විය. රක්ඛ සෙනෙවියා ඒ වන විට බටහිර රජරට මහත් විනාශයක් කරමින් සිටියේය. ඔහු නැති අතර වාරයේ පරාක්රමබාහුගේ හමුදාව පොළොන්නරුව අල්ලා ගෙන දෙවැනි ගජබාහු මුදා ගත්තේය. ඒ සමගම මානාභරණගේ භාණ්ඩාගාරය ද තමනට අයිතිකර ගත්තේය. අධෛර්යයට පත් වූ රුහුණේ රජු බුදුන්ගේ ධාතු ද තම පවුලේ අයද සමග දකුණ බලා ආපසු පැමිණියේය.
නිදහස් කරනු ලැබූ ගජබාහු පරාක්රමබාහු පැමිණීමට පෙර පොළොන්නරුව අතහැර නැව් නැග රටින් පිට වී යාමට තීරණය කළේය. එහෙත් ගජබාහුගේ අනුගාමිකයින් පිරිසක් පරාක්රමබාහුගේ හමුදාවට පහර දීම නිසා දෙපාර්ශවය අතර නැවතත් සටනක් ඇවිලුණේය. පරාක්රමබාහු ඔහුගේ හමුදාව ගජබාහු අල්ලා ගැනීම සඳහා පිටත් කළේය. තමා ඉතා ඉක්මණින් අල්ලා ගන්නා බව අවබෝධ වුණු ගජබාහු, මැදිහත් වන ලෙස ඉල්ලා සංඝට ආයාචනා කළේය. රෝගීව සිටින රජුගෙන් ඉදිරියට තර්ජනයක් ඇති නොවන බවත් ඔහුට ඉදිරි කාලය සැනසිල්ලේ ඉන්නට හරින ලෙසත් යනාදී කරුණු පරාක්රමබාහුට ඒත්තු ගන්වන ලදී. පරාක්රමබාහුට එරෙහිව නැවත යුද්ධ කිරීමට ගජබාහු එකඟ කරවා ගැනීමට මානාභරණ තැත් කළ නමුත් ගජබාහු එම අදහස ප්රතික්ෂේප කළේය. "මම රජරට පරාක්රමබාහුට පවරා දුනිමි" යනුවෙන් ඔහු ගල් පුවරුවක ඒ බව සටහන් කර ඔහුගේ නිලය පරාක්රමබාහු උදෙසා අත්හළ බව තහවුරු කළේය. ගජබාහු කන්තලේට ගියේය. රජරට රජු ලෙස ඔහුගේ රාජ්ය ප්රාප්තිය සිදු වී 22 වෙනි අවුරුද්දේ ඔහු කන්තලේදී මිය ගියේය.
රාජාභිෂේකය සහ මානාභරණ පැරැදවීම
පරාක්රමබාහු සිංහාසනාරූඪ වීම දක්වා කාලානුරූප සිදුවීම් මාලාව | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
රාජධානිය | රාජකීයයා | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1090 | 1100 | 1110 | 1120 | 1130 | 1140 | 1150 | 1160 | 1170 | 1180 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
රජ රට | පළමුවන වික්රමබාහු | දෙවන ගජබාහු | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
දක්කිණදේශ | පළමුවන විජයබාහු | මානාභරණ | කිත්ති ශ්රී මේඝ | පළමුවන පරාක්රමබාහු | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
රුහුණ | ශ්රී වල්ලභ හා කිත්ති ශ්රී මේඝ | ශ්රී වල්ලභ | මානාභරණ |
රාජ්ය පාලනය
1153 හි සිට පොළොන්නරුව (චූල වංශයෙහි සඳහන් පරිදි පුලත්තිනගර) තුල ස්ථාවර වූ පරාක්රමබාහු, ඊළඟ වසර 33 තුලදී ශ්රී ලංකාව සාකල්ය ලෙසින් පාලනය කලේය. ඔහු පිළිබඳ අප මතකයන්හි ගැඹුරින් රැඳි බොහෝ කර්තව්යයන් සිදු කෙරුණේ මෙම කාලය තුලදී වන අතර, මේ අතර වැදගත් තැනක් ගත්තේ ආගමික ප්රතිසංස්කරණ, ඉදිකිරීම්, හා යුද්ධ වේ.
ආගමික ප්රතිසංස්කරණ
ඉදිකිරීම්
හමුදා ක්රියාන්විතයන්
කැරැලි
බාගන්සමග යුද්ධය, 1164–1165
පාණ්ඩ්ය යුද්ධය, 1167–1183
මරණය හා දායාදය
චූලවංශය පවසන්නේ, පරාක්රමබාහු රජතුමා " වසර තිස්තුනක් පුරා රාජ්යය කලේය", සහ එතුමා පොළොන්නරුවෙහිදී මිය ගිය බව පමණි. එතුමා විසින් කාලිංගයෙහි අගනගරය වූ සිංහපුර වෙතින් මෙරටට ගෙන්වා ගෙන ඇති හා ඔහුගේ “සොහොයුරියගේ පුත්රයා” ලෙසින් හැඳින්වුනු විජයබාහු, ඔහුගේ අනුප්රාප්තිකයා විය.[29] රුහුණෙහි මානාභරණ හට සරණපාවා දී තිබුණු පරාක්රමබාහුගේ සොහොයුරියන් වන ප්රභාවතීගේ හෝ මිත්තාගේ හෝ පුත්රයා වීමට විජයබාහු හට කිසිසේත් ඉඩක් නොමැත්තේ, එවිට කාලිංගයෙන් ඔහු කැඳවා ගැනුම පැහැදිලි කල නොහැකි වීම නිසාය. ගජබාහු සහ රජුගේ අනෙකුත් නම් කරන ලද සෙහොයුරිය වන භද්දාවතී ගේ ප්රත්රයා වීමටද ඔහුට ඉඩක් නොමැත්තේ, ඔහුට වඩා ආයුෂ සහිතවූ පුතුන් ගජබාහු හට නොසිටිය බව චූල වංශය විසින් පැහැදිලි ලෙසින් දක්වා ඇති බැවිනි.[30] මේ අනුව උපග්රහණය කල යුතුව ඇත්තේ විජයබාහු යනු කාලිංග රජෙකුට සරණ පාවා දී තිබුනු රජුගේ අඥාත සතරවැනි සෙහොයුරියක ගේ පුත්රයා බවය.[තහවුරු කර නොමැත] රජුගේ භූමදාන ස්ථානය නොදනී.
මෙයද බලන්න
සටහන්
මෙම ලිපියෙහි අඩංගු බොහෝ කරුණු උකහා ගන්නා ලද්දේ විල්හෙල්ම් ගෙයිගර් ගේ චූල වංශය පරිවර්තනයට ඔහු විසින් සපයා තිබූ මහත්වූ අධෝ සටහන් ඇසුරෙනි.
- ↑ පරනවිතාන, හිස්ට්රි ඔෆ් සිලෝන් , පිටු. 199
- ↑ එන්සයික්ලොෆීඩියා බ්රිටැනිකා, පළමුවන පරාක්රමබාහු
- ↑ චූලවංශ, LXVIII, 8
- ↑ කෙනත් හෝල්, "ඉකනමික් හිස්ට්රි ඔෆ් අර්ලි සවුත් ඒෂියා", නිකලස් ටාලිං (සංස්), ද කේම්බ්රිජ් හිස්ට්රි ඔෆ් සවුත් ඊඒට් ඒෂියා, වෙළුම. I, කේම්බ්රිජ් 1994 හි
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXI
- ↑ දිලිසෙන වස්ත්ර හා ආභරණ පැලඳි, සුගන්ධ මලින් සැරැසි, උත්කෘෂ්ඨ සෞන්දර්යකින් හෙබි, විශ්මය ජනක දෙවියෙක්, මුළු විශ්වය ඓශ්චර්යමත් කරමින්, මානාභරණ වෙක සිහිනෙන් පෙනීසිට...ඔවිට ඔහු මෙසේ දොඩනු හේ ඇසීය: "සන්තුෂ්ටියට පත්වන්න , මහා පින්කල තැනැත්ත! ප්රමුදිත වන්න මහා රජ! බලාංකුර වලින් සුසැදි,...ලොව පුරා පැතිර යන කීර්තිමත් උත්කෘෂ්ට වීර්යයකින් යුතු, ශක්තියෙන් හා බලයෙන්, උදාරත්වයෙන් හා යසසින්, අගතැන් පත්, උසස් ගතිගුණයන්හි උල්පතක් වැනි වූ, ගිහි ජනයා වෙත තම අණසක පතුරවන්නාවූ තේජාන්විත පුතෙක් වැඩි කලක් නොඉක්මවා ඔබ විසින් ලබනු ඇත, මහා රජාණනි!"; චූල වංශය, LXII 12–29
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXII, 52–53
- ↑ 8.0 8.1 8.2 කොඩ්රින්ටන්, අ ෂෝර්ට් හිස්ට්රි, පරිච්. IV
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXII, 62–67
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXII, 68
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXIII, 15
- ↑ "Pali Names". සම්ප්රවේශය 2006-10-30.
- ↑ 1197 සිට 1200 දක්වා, 1209 සිට 1210 දක්වා සහ 1211 සිට 1212 දක්වා වූ, විවික්තවූ තුන් වතාවක් තුලදී, ලීලාවතී විසින් ශ්රී ලංකාව පාලනය කරන ලදි - පරණවිතාන, ලංකාවෙහි ඉතිහාසය, පිටු. 345
- ↑ 14.0 14.1 චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXIII, 23
- ↑ චූල වංශය, පර්ච්ඡේදය LXIV, 7
- ↑ 16.0 16.1 චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXIII, 41
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXIV, 5–9
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXIV, 36–38
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXVI, 60
- ↑ 20.0 20.1 20.2 චූල වංශය, LXIV 55–61
- ↑ ගෙයිගර්, චූල වංශය, හැඳින්වීම
- ↑ ගෙයිගර්, චූල වංශය, හැඳින්වීම, හා LXV, 149–150
- ↑ පරණවිතාන, හිස්ට්රි ඔෆ් සිලෝන්, පිටුව. 204
- ↑ චූල වංශය, පරිච්ඡේදය LXVII, 80
- ↑ චූල වංශය, LXVIII, 4
- ↑ චූල වංශය, LXVIII, 16
- ↑ චූල වංශය, LXVIII, 19
- ↑ චූල වංශය, LXVII, 20–45
- ↑ Culavamsa, LXXX, 1–3
- ↑ Culavamsa, LXX, 333
ආශ්රිත
- Bell, H.C.P., Report on the Kagella District in the Province of Sabaraganuwa, Colombo 1892, in Archeological Survey of Ceylon XIX
- Codrington, H.W., A Short History of Ceylon, Macmillan & Co., London 1926. Retrieved 7 December 2006.
- Geiger, W., The Culavamsa: Being the More Recent Part of the Mahavamsa, trans. C. Mabel Rickmers, Pali Text Society, London 1929
- Paranavitana, Senarat (1961). A Concise History of Ceylon. Colombo: Ceylon University Press. OCLC 465385.
{{cite book}}
: Unknown parameter|coauthors=
ignored (|author=
suggested) (help) - Muller, E.B., Ancient Inscriptions in Ceylon, Trubner & Co., London 1883
- Parker, H., Ancient Ceylon: An Account of the Aborigines and of Part of the Early Civilisation, Luzac, London 1909. Retrieved 7 December 2006.
- de Silva, K. M. (1981). A History of Sri Lanka. Colombo: University of California Press. ISBN 0520043200.
තවදුරටත් කියවීමට
- මිටන්, ජී.ඊ., ද ලොස්ට් සිටීස් ඔෆ් සිලෝන්, ජේ.මරේ, ලන්ඩනය1916
- පෙරේරා, එල්.එච්.එච්., ඇඩිෂනල් චැප්ටර්ස් ටු එච්.ඩබ්. කොරිංටන්ස් අ ෂෝර්ට් හිස්ට්රි ඔෆ් සිලෝන්, මැක්මිලන්, ලන්ඩනය1952.
බාහිර සබැඳි
- An extensive online resource on Sri Lankan history, containing the Mahavamsa, Culavamsa, and numerous historical works.
- A site on the now-lost cities of Ruhuna.
- A site about the Bagan Kingdom.
- The Culavamsa: Being the More Recent Part of the Mahavamsa, W. Geiger
පළමුවන පරාක්රමබාහු රජ උපත: ? 1123 මරණය: ? 1186
| ||
රාජ පදවි නාමයන් | ||
---|---|---|
පූර්වප්රාප්තිකයා දෙවන ගජබාහු |
පොළොන්නරුවෙහි රජ 1153–1186 |
අනුප්රාප්තිකයා දෙවන විජයබාහු |