වැලන්ටින් සිල්වෙස්ට්රොව්
වැලන්ටින් වැසිලියොවිච් සිල්වෙස්ට්රොව් ( යුක්රේනියානු: Валенти́н Васи́льович Сильве́стров ; උපත 1937 සැප්තැම්බර් 30) යනු යුක්රේන නිර්මාපකයෙකු සහ පියානෝ වාදකයෙකි, ඔහු සමකාලීන සම්භාව්‍ය සංගීතය වාදනය කර ලියයි.
චරිතාපදානය
[සංස්කරණය]වැලෙන්ටින් වැසිලියොවිච් සිල්වෙස්ට්රොව් 1937 සැප්තැම්බර් 30 වන දින යුක්රේන එස්එස්ආර් හි කියෙව් හි උපත ලැබීය, එය එවකට සෝවියට් සංගමයේ කොටසක් විය. [1]
සිල්වෙස්ට්රොව් වයස අවුරුදු 15 දී පෞද්ගලික සංගීත පාඩම් ආරම්භ කළේය. මුලින්ම තමාටම ඉගැන්වීමෙන් පසු, ඔහු 1955 සිට 1958 දක්වා කියෙව් සන්ධ්‍යා සංගීත පාසලේ පියානෝව හැදෑරූ අතර ඒ සමඟම සිවිල් ඉංජිනේරුවෙකු වීමට පුහුණුව ලැබීය. ඔහු 1958 සිට 1964 දක්වා කියෙව් සංරක්ෂණාගාරයට ඇතුළත් වූ අතර එහිදී ඔහුට බොරිස් ලියටොෂින්ස්කි විසින් සංගීත සංයුතිය සහ ලෙව්කෝ රෙවුට්ස්කි විසින් සංහිඳියාව සහ ප්‍රති-ලක්ෂ්‍යය ඉගැන්වීය. පසුව ඔහු කියෙව්හි සංගීත මැදිරියක ඉගැන්වීය. [1]
පෙබරවාරි මාසයේ රුසියානු ආක්‍රමණයෙන් පසු යුක්රේනයෙන් පලා ගිය 1970 සිට 2022 දක්වා කියෙව්හි නිදහස් නිර්මාපකයෙකු ලෙස සිල්වෙස්ට්රොව් කටයුතු කළේය. ඔහු බර්ලිනයේ ජීවත් වේ.[1]
සංගීත ශෛලිය
[සංස්කරණය]සිල්වෙස්ට්රොව් සමහර විට ඔහුගේ පශ්චාත්-නූතන සංගීත ශෛලිය සඳහා වඩාත් ප්‍රසිද්ධය; ඔහුගේ කෘති කිහිපයක්, බොහෝ නොවේ නම්, නව සම්භාව්‍ය සහ පශ්චාත්-නූතනවාදී ලෙස සැලකිය හැකිය. සාම්ප්‍රදායික ස්වර සහ මාදිලි ශිල්පීය ක්‍රම භාවිතා කරමින්, සිල්වෙස්ට්රොව් නාට්‍යමය සහ චිත්තවේගීය වයනයෙහි අද්විතීය හා සියුම් පටි නිර්මාණය කරයි, ඔහු යෝජනා කරන ගුණාංග සමකාලීන සංගීතයේ බොහෝ දුරට කැප කර ඇති බව. "මම අලුත් සංගීතය ලියන්නේ නැහැ. මගේ සංගීතය දැනටමත් පවතින දෙයට ප්‍රතිචාරයක් සහ දෝංකාරයක්," සිල්වෙස්ට්රොව් පවසා ඇත. [2]
1974 දී, සමාජවාදී යථාර්ථවාදයේ සහ විලාසිතාමය නූතනවාදයේ නිල ශික්ෂා පද දෙකටම අනුකූල වීමට සහ සෝවියට් සංගමය චෙකොස්ලොවැකියාව ආක්‍රමණය කිරීමට විරෝධය දැක්වීම සඳහා රචනාකරුවන්ගේ රැස්වීමකින් පිටව යාම සම්බන්ධයෙන් සමාව අයැදීමට පීඩනය යටතේ, සිල්වෙස්ට්රොව් අවධානයෙන් ඉවත් වීමට තීරණය කළේය. මෙම කාල පරිච්ඡේදයේදී ඔහු කලින් නූතනවාදී ශෛලිය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට පටන් ගත්තේය. ඒ වෙනුවට, ඔහු පෞද්ගලිකව වාදනය කිරීමට අදහස් කරන ලද සයිලයක් වන නිහඬ ගීත (Тихі Пісні (1977)) රචනා කළේය. පසුව, සෝවියට් සංගමයේ බිඳවැටීමෙන් පසු, ඔහු රුසියානු සහ යුක්රේන ඕතඩොක්ස් ආගමික පූජනීය සංගීත ශෛලියේ බලපෑමෙන් ආධ්‍යාත්මික හා ආගමික කෘති රචනා කිරීමට ද පටන් ගත්තේය. සිල්වෙස්ට්රොව් අවසානයේ ඇවන්ගාඩ් ශිල්පීය ක්‍රම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම කියෙව් සංරක්ෂණාගාරයේ ගත කළ කාලය දක්වා දිව යයි. ඔහුගේ රැඩිකල් කෘතිවලින් එකක් ඉදිරිපත් කළ විට ලියතොෂින්ස්කි ඔහුගෙන් මෙසේ ඇසීය: "ඔබ මෙයට කැමතිද?", ඔහු ස්ථිර ලෙස පිළිතුරු දෙන අතරතුර "ඒ ප්‍රශ්නය මගේ ආත්මය තුළ මුල් බැස ගත්තේය". [3]
වයලීනය සහ පියානෝ සඳහා සිල්වෙස්ට්‍රොව්ගේ මෑත කාලීන චක්‍රය, මෙලඩීස් ඔෆ් ඉන්ස්ටන්සස් ( Мелодії Миттєвостей ), අනුපිළිවෙලින් වාදනය කළ යුතු චලනයන් 22 කින් සමන්විත (සහ මිනිත්තු 70 ක් පමණ පවතින) කෘති හතක කට්ටලයක්, සමීප සහ අපැහැදිලි ය - රචකයා එය විස්තර කරන්නේ "ඒවායේ පෙනුම සහ අතුරුදහන් වීම අතර සීමාවේ [...] තනු" ලෙස ය.
යුක්රේන ජාතිකවාදයේ අංග සිල්වෙස්ට්‍රොව්ගේ සමහර කෘතිවල දක්නට ලැබේ, විශේෂයෙන් ඔහුගේ ගායන කෘතිය වන ඩිප්ටිච් හි. මෙම කෘතිය යුක්රේනයේ සැලකිය යුතු ජාතික තත්වයක් ඇති ටාරස් ෂෙව්චෙන්කෝගේ 1845 කාව්‍යයේ ටෙස්ටමන්ට් (Заповіт) හි දැඩි දේශප්‍රේමී වචන සකස් කරන අතර, සිල්වෙස්ට්රොව් එය 2014 දී කැප කළේ 2014 හෘෂෙව්ස්කොහෝ වීදි කෝලාහලවලින් මියගිය සහ ගෞරවනීය විප්ලවයට තුඩු දුන් පළමු යුරෝමයිඩන් අනතුරට ලක්වූ පුද්ගලයා ලෙස සැලකෙන ආර්මේනියානු-යුක්රේන ජාතික සර්හි නිගෝයන්ගේ මතකයට ය. [4]
කටයුතු
[සංස්කරණය]සිල්වෙස්ට්‍රොව්ගේ ප්‍රධාන සහ ප්‍රකාශිත කෘති අතරට සංධ්වනි 9ක්, පියානෝ සහ වාද්‍ය වෘන්දය සඳහා කවි, වාණිජ මණ්ඩල වාද්‍ය වෘන්දය සඳහා විවිධ කෑලි, තත් ක්වාර්ටෙට් තුනක්, පියානෝ පංචස්කන්ධයක්, පියානෝ සොනාටා තුනක්, අනෙකුත් පියානෝ කෑලි, වාණිජ මණ්ඩල සංගීතය සහ ගායන සංගීතය (කැන්ටාටා, ගීත, ආදිය) ඇතුළත් වේ. ඔහුගේ කෘතිවලට ඇතුළත් වන්නේ:
- Sonatina for piano (1960,[5] revised 1965)
- Piano Quintet (1961)[5]
- Triada for piano (1961)[5]
- Quartetto Piccolo for string quartet (1961)[5]
- Trio for flute, trumpet, and celesta (1962)
- Symphony No.1 (1963,[5] revised 1974)
- Mystery for alto flute and six percussion groups (1964)
- Classical Overture (1964)[5]
- Spectre for chamber orchestra (1965)[5]
- Monodia for piano and orchestra (1965)[5]
- Symphony No.2 for flute, timpani, piano and string orchestra (1965)
- Symphony No.3 "Eschatophony" (1966)[6]
- Poem to the Memory of Borys Lyatoshynsky for orchestra (1968)
- Drama for violin, cello, and piano (1969–1971)[5]
- Meditation for cello and piano (1972)
- String Quartet No.1 (1974)[5]
- Thirteen Estrades Songs (1973–1975)
- Quiet Songs (Silent Songs) after Pushkin, Lermontov, Keats, Yesenin, Shevtshenko, et al. for baritone and piano (1974–1975)
- Symphony No.4 for brass instruments and strings (1976)
- Kitsch-Music, cycle of five pieces for piano (1977)
- Forest Music after G. Aigi for soprano horn and piano (1977–1978)
- Postludium for violin solo (1981)
- Postludium for cello and piano (1982)
- Symphony No.5 (1982)[7]
- Ode to the Nightingale, cantata with text by John Keats for soprano and small orchestra (1983)
- Postludium for piano and orchestra (1984)
- Symphony, Exegi Monumentum for baritone and orchestra (1985/87)
- String Quartet No.2 (1988)
- Widmung (Dedication), symphony for violin and orchestra (1990–1991)
- Metamusic, symphonic poem for piano and orchestra (1992)
- Symphony No.6 (1994–1995)
- The Messenger for synthesizer, piano and string orchestra (1996–1997)
- Requiem for Larissa for chorus and orchestra (1997–1999)
- Epitaph for piano and string orchestra (1999)
- Epitaph L.B. for viola (or cello) and piano (1999)
- Autumn Serenade for chamber orchestra (2000)
- Requiem (2000)
- Hymn 2001 (2001)
- Symphony No.7 (2002–2003)
- Lacrimosa for viola (or cello) solo (2004)
- 5 Sacred Songs for SATB choir (2008)
- 5 New Pieces for Violin and Piano (2009)
- String Quartet No. 3 (2011)
- Symphony No. 8 (2012–2013)
- Prayer for the Ukraine (2014), part of a 15-section "Majdan" choral cycle to be performed attacca
- Symphony No. 9 (2019)
සිල්වෙස්ට්රොව් ECM ලේබලය මත ඇල්බම 10 ක් පටිගත කර ඇත. [2]
යොමු කිරීම්
[සංස්කරණය]- ^ a b c "Valentin Silvestrov". Schott. Schott Music GmbH & Co. සම්ප්‍රවේශය 27 May 2022. උපුටාදැක්වීම් දෝෂය: Invalid
<ref>tag; name "Sch" defined multiple times with different content - ^ a b "Valentin Sylvesrov". ECM. සම්ප්‍රවේශය 27 May 2022. උපුටාදැක්වීම් දෝෂය: Invalid
<ref>tag; name "ECM" defined multiple times with different content - ^ Schmelz 2009, පිටු අංකය: 35.
- ^ "Київський композитор присвятив два твори пам'яті Сергія Нігояна" [Kyiv composer dedicates two songs to the memory of Nigoyan] (යුක්රේනියානු බසින්). Unian. 3 February 2014. සම්ප්‍රවේශය 14 April 2014.
- ^ a b c d e f g h i j Baley 2001.
- ^ Wilson 2015, පිටු අංකය: 203.
- ^ Wilson 2015, පිටු අංකය: 202.
මූලාශ්‍ර
[සංස්කරණය]- Schmelz, Peter J. (2009). Such Freedom, If Only Musical: Unofficial Soviet Music During the Thaw. New York: Oxford University Press. ISBN 978-01953-4-193-5.
- Wilson, Samuel (2015). "Valentin Silvestrov and the symphonic movement in ruins". In Guldbrandsen, Erling E.; Johnson, Julian (eds.). Transformations of Musical Modernism. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-11071-2-721-0.
තවදුරටත් කියවීම්
[සංස්කරණය]- Sonevytsky, Savytsky; Roman, Marko Robert (2011). "Sylvestrov, Valentyn". Internet Encyclopaedia of Ukraine. Canadian Institute of Ukrainian Studies. සම්ප්‍රවේශය 27 May 2022.
බාහිර සබැඳි
[සංස්කරණය]- ඔන්නෝ වැන් රිජෙන්ගේ සෝවියට් රචනාකරුවන්ගේ (ස්වයං-ප්‍රකාශිත වෙබ් අඩවිය) සිල්වෙස්ට්‍රොව්ගේ කෙටි චරිතාපදානය සහ කෘති ලැයිස්තුව.
- ලෙබ්‍රෙක්ට් සතිපතා | වැලන්ටින් සිල්වෙස්ට්රොව් විඩ්මුන්ග් හි බිඳ වැටෙන ලෝකයක් සමඟ පොරබදයි, පශ්චාත් ලුඩියම්, 2024 මැයි 3