ලෙව්කෝ රෙවුට්ස්කි
| ලෙව්කෝ රෙවුට්ස්කි | |
|---|---|
| ගොනුව:Lev Nikolaevich Revutsky.jpg | |
| උපත | 20 February [O.S. 8 February] 1889 Irzhavets, ප්‍රිලුක්ස්කි උයෙස්ඩ්, පොල්ටාවා ප්‍රාන්තය, රුසියානු අධිරාජ්‍යය |
| විපත | 30 March 1977 (වයස 88) කියෙව්, යුක්රේන සෝවියට් සමාජවාදී ජනරජය, සෝවියට් සංගමය |
| මිහිදන් කල තැන | බයිකොව් සුසාන භූමිය |
| වෘත්තිය | රචක, සංගීත ගුරුවරයා |
ලෙව්කෝ මිකොලෙයොවිච් රෙවුට්ස්කි (යුක්රේනියානු: Левко Миколайович Ревуцький;1889 පෙබරවාරි 20 - 1977 මාර්තු 30) සෝවියට් සහ යුක්රේන නිර්මාපකයෙකු, අධ්‍යාපනඥයෙකු සහ මහජන චරිතයක් විය.[1][2]
ලයිසෙන්කෝ සංගීත ආයතනයේ ඔහුගේ සිසුන් අතර ආකාඩි ෆිලිපෙන්කෝ සහ වැලන්ටයින් සිල්වෙස්ට්‍රොව් යන රචකයින් ද වූහ.[3]
චරිතාපදානය
[සංස්කරණය]මුල් ජීවිතය සහ අධ්‍යාපනය
[සංස්කරණය]ලෙව්කෝ මිකොලෙයොවිච් රෙවුට්ස්කි 1889 පෙබරවාරි 20 වන දින යුක්රේනයේ පොල්ටාවා ප්‍රාන්තයේ (වර්තමානයේ චර්නිහිව් ඔබ්ලාස්ට් හි) ප්‍රිලුක්ස්කි උයෙස්ඩ් හි ඉර්ෂාවෙට්ස් හි ග්‍රාමීය පාසලක භාරකරුවෙකුගේ පවුලක උපත ලැබීය. අනාගත රචකයාගේ දෙමාපියන් හොඳින් උගත් අය වූහ. ඔහුගේ සංගීත කුසලතා ඉතා ඉක්මනින් පෙන්නුම් කළ අතර ඔහුගේ මව තරුණ රෙවුට්ස්කිට වයස අවුරුදු පහක් වන විට පියානෝ වාදනය කිරීමට ඉගැන්වීමට පටන් ගත්තේය. වයස අවුරුදු දහය වන විට, ඔහු වැඩිදියුණු කිරීමේ කුසලතා පෙන්වූ අතර පරිපූර්ණ තාරතාවක් තිබූ අතර, ඔහුට "සුසර කිරීමේ දෙබලක" යන අන්වර්ථ නාමය උපයා දුන්නේය.
1903 දී, ඔහුගේ දෙමව්පියන් රෙවුට්ස්කිව කියෙව්හි ගොට්ලිබ් වල්කර් ව්‍යායාම ශාලාවට සහ ඒ සමඟම මයිකෝලා ටුමනොව්ස්කිගේ සංගීත පාසලට මාරු කළ අතර එහිදී ඔහු මයිකෝලා ලයිසෙන්කෝ සමඟ ෆෝටෙපියානෝ හැදෑරීය. "ලයිසෙන්කෝ මට කලාත්මක පරමාදර්ශවල පළමු උදාහරණය බවට පත් විය" යනුවෙන් රෙවුට්ස්කි පසුව සිහිපත් කළේය.
1907 දී ව්‍යායාම ශාලාවෙන් උපාධිය ලැබීමෙන් පසු ඔහු කියෙව් විශ්ව විද්‍යාලයේ භෞතික විද්‍යා-ගණිත පීඨයට ඇතුළත් විය. 1908 දී, රෙවුට්ස්කි නීති විද්‍යාලයට ඇතුළත් වූ අතර ඒ සමඟම රුසියානු සංගීත සංගමය විසින් පවත්වාගෙන යනු ලබන කියෙව් සංගීත විද්‍යාලයේ පියානෝ පන්ති අලුත් කළේය. මොස්කව් සහ ශාන්ත පීටර්ස්බර්ග් වෙත කළ සංචාර සහ නාට්‍ය හා ප්‍රසංගවලට සහභාගී වීමෙන් ඔහු බෙහෙවින් පැහැදුණා.
පාසලේ ප්‍රිමියර් පාඨමාලාවේ වසර තුනක අධ්‍යයන කාලය තුළ රෙවුට්ස්කි සැලකිය යුතු සාර්ථකත්වයක් අත්කර ගත්තේය. 1911 දී ඔහු ජී. හොඩොරොව්ස්කිගේ පන්තියේ උසස් මට්ටමට උපාධිය ලබා ගත්තේය. මෙම ස්වාමියාගේ පන්තියේ රෙවුට්ස්කිගේ අධ්‍යයන කටයුතු වසර කිහිපයක් පැවතුනි: 1911 සිට 1913 දක්වා සංගීත පාසලක සහ පසුව අලුතින් විවෘත කරන ලද කියෙව් සංරක්ෂණාගාරයේ. සංරක්ෂණාගාරයේදී, රෙවුට්ස්කි ඔහුගේ පියානෝ අධ්‍යයනයට සමගාමීව ග්ලියර්ගේ රචනා පන්ති නැරඹීමට පටන් ගනී. ඔහු විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය දිගටම කරගෙන ගියේය.
පියානෝ සොනාටා හි පළමු කොටස (සී මයිනර් වලින්), පළමු සංධ්වනිය සඳහා රූප සටහන් සහ ඕපස් හතරේ පූර්විකාව නිර්මාණය කරන ලද්දේ මේ කාලයේදීය. 1916 දී රෙවුට්ස්කි විශ්ව විද්‍යාලයෙන් සහ සංරක්ෂණාගාරයෙන් උපාධිය ලබා ගත් අතර, පළමු ලෝක යුද්ධයේදී සටන් කිරීමට ගියේය.
පශ්චාත් උපාධි කටයුතු
[සංස්කරණය]1918 දී බලමුලු ගැන්වූ රේවුට්ස්කි, ප්‍රයිලුකි වෙත සංක්‍රමණය විය. 1924 දී, ලයිසෙන්කෝ සංගීත-නාට්‍ය ආයතනයේ ගුරුවරයෙකු ලෙස සේවය කිරීමට රෙවුට්ස්කිට කියෙව් වෙත ආරාධනා කරන ලදී. මෙතැන් සිට ඔහු අධ්‍යාපනික කටයුතුවලට යොමු විය, මුලින් ගුරුවරයෙකු ලෙසත්, පසුව සංගීත න්‍යාය සහ රංගනය සහ සංයුතිය පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙකු ලෙසත් කටයුතු කළේය.
1930 ගණන්වලදී රෙවුට්ස්කි නිර්මාපකයෙකු ලෙස සැලකිය යුතු ජයග්‍රහණ ලබා ගත්තේය. ඊට අමතරව, ඔහු තමාගේම සංගීත-අධ්‍යාපනික පද්ධති නිර්මාණය කළේය. සංස්කෘතික ක්ෂේත්‍රයේ ඔහුගේ කුසලතා වෙනුවෙන් රෙවුට්ස්කි 1942 දී යුක්රේන එස්එස්ආර් හි මහජන කලාකරුවා යන පදවිය සහ 1944 දී සෝවියට් සංගමයේ මහජන කලාකරුවා යන පදවිය ලැබීය. පශ්චාත් යුධ සමයේදී ඔහු ජනරජයේ කලාත්මක හා සංස්කෘතික ජීවිතය අලුත් කිරීමට සහභාගී විය. 1944 සිට 1948 දක්වා ඔහු යුක්රේනයේ රචනා සංගමයේ ප්‍රධානියා විය. යුක්රේන එස්එස්ආර් හි උත්තරීතර සෝවියට් සංගමයේ නියෝජ්‍ය සභාපතිවරයා විසින් රෙවුට්ස්කි ද සම්මන්ත්‍රණ ගණනාවකට තේරී පත් විය.
1950 දී, ඔහු මයිකෝලා ලයිසෙන්කෝගේ කෘති සංස්කරණය කර ප්‍රකාශනය සඳහා සූදානම් කිරීමේ දැවැන්ත කාර්යය භාර ගත්තේය. 1969 පෙබරවාරි මාසයේදී, ඔහුගේ 80 වන උපන්දිනය සහ නිර්මාණාත්මක කුසලතා වෙනුවෙන්, ලෙව්කෝ රෙවුට්ස්කි හට සමාජවාදී කම්කරු වීරයා යන නාමය පිරිනමන ලදී. ඔහු 1977 මාර්තු 30 වන දින කියෙව්හිදී මිය ගිය අතර, බයිකොව් සුසාන භූමියේ තැන්පත් කර ඇත.
උරුමය
[සංස්කරණය]ලෙව්කෝ රෙවුට්ස්කිගේ නිර්මාණාත්මක උරුමය ඔහුගේ උපන් ගම වන යුක්රේනයේ සමරනු ලබන අතර, එහිදී ඔහු ගායන සහ වාද්‍ය වෘන්ද සංගීතයට කළ දායකත්වය එහි සංගීත උරුමයේ තීරණාත්මක කොටසක් ලෙස සැලකේ. අයිරින් රීමා මකරික් සහ වර්ලානා ටකාක්ස්ට අනුව, රෙවුට්ස්කි ලයිසෙන්කෝ සහ මිකෝලා ලියොන්ටොවිච්ගේ සෞන්දර්යාත්මක මූලධර්ම දිගටම කරගෙන ගොස් වර්ධනය කළේය. [4]
ඔහුගේ බොහෝ කෘති - සංධ්වනි අංක 2 සහ පියානෝ ප්‍රසංගය ඇතුළුව - විවිධ ප්‍රභේදවල යුක්රේන සංයුතිවල පළමු පරිණත උදාහරණ ලෙස සැලකේ. යුක්රේනයේ ජන ගී සැකසුම් සංවර්ධනය සඳහා රෙවුට්ස්කි ද වැදගත් දායකත්වයක් ලබා දුන්නේය; ඔහු සමස්තයක් වශයෙන් ගී 120 ක් පමණ රචනා කළේය.[තහවුරු කර නොමැත][ උපුටා දැක්වීම අවශ්‍යයි ]
යුක්රේනයෙන් පිටත, රෙවුට්ස්කිගේ පිළිගැනීම වඩාත් නිහඬ වී ඇත. මරීනා ෆ්‍රොලෝවා-වෝකර් ඔහුගේ සංධ්වනි අංක 2 "පශ්චාත්- කුච්කා " ලෙස ශෛලීගතව විස්තර කළේය:
[එය] තරමක් සාර්ථක හා ආකර්ශනීයයි, නමුත් එහි මුල් පිටපතක් නොමැති වුවද. එය බොහෝ දුරට රචනා කර ඇත්තේ 1920 ගණන්වල මැද භාගයේදීය, නමුත් එය 1940 දී රංගනය සඳහා සංශෝධනය කරන ලදී (සහ එය 1890 ගණන්වල ලියා ඇති බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි). [5]
1941 ස්ටාලින් ත්‍යාගය සඳහා නාමයෝජනා ලබා දීමට පෙර පැවති සාකච්ඡාවලදී, සර්ජි ප්‍රොකොෆීව්ගේ ඇලෙක්සැන්ඩර් නෙව්ස්කිගේ මුල් නාමයෝජනා ඉවත් කර, රෙවුට්ස්කිගේ සංධ්වනි අංක 2 ට පක්ෂව ඉදිරිපත් කරන ලදී. Mikhail Khrapchenko ඉතිරිව ඇති ලියකියවිලි වලට අනුවකලා කටයුතු පිළිබඳ කමිටුවේ සභාපති , රුසියානු නොවන සෝවියට් ජනරජයන්ගෙන් නියෝජනයක් නොමැතිකම සපුරාලීම සඳහා මෙම මාරුව සිදු කරන ලදී. [6]
සම්මාන සහ ගෞරව
[සංස්කරණය]- Four Orders of the Red Banner of Labor (1938, 1946, 1951, 1960)
- Honored Art Worker of the Ukrainian SSR (1941)
- Stalin Prize, second class (1941) – for Symphony No. 2
- People's Artist of the Ukrainian SSR (1942)
- People's Artist of the USSR (1944)
- Four Orders of Lenin (1949, 1953, 1967, 1969)
- Shevchenko National Prize (1966)
- Hero of Socialist Labor (1969)
- Medal "For Valiant Labor in the Great Patriotic War 1941–1945"
කටයුතු
[සංස්කරණය]වාද්‍ය වෘන්දය
[සංස්කරණය]- Symphony No. 1 in A major opus 3 (1916–1921, 1957 දී සංශෝධනය කරන ලදී.)
- Symphony No. 2 in E major opus 12 (1926–1927, 1940 සහ 1970 දී සංශෝධනය කරන ලදී.)
- Kozachok (යුක්රේන ජන නැටුම්) වාද්‍ය වෘන්දය සඳහා (1929)
- Piano Concerto in F major (1929)
- Piano Concerto No. 2 in F major, Op. 18 (1934)
පියානෝ
[සංස්කරණය]- Piano Sonata Allegro in B minor opus 1 (1912)
- Three Preludes for piano opus 4 (1914)
- Two Preludes for piano opus 7
- Two Preludes for piano opus 11 (1924)
- Two Pieces for piano opus 17 (1929)
ගායන කෘති
[සංස්කරණය]- "The Whole Year" for soloists, chorus and piano (lyrics by Oleksandr Oles) opus 5 (1923)
- Khustyna, cantata (lyrics T. Shevchenko) for soloists, chorus and piano (1923)
- Sonechko, folksong-arrangements for voice and piano (1925)
- Cossack-Songs, folksong-arrangements for voice and piano (1926)
- Galician Songs, folksong-arrangements for voice and piano opus 14 (1926–1927)
- Monologue of Taras Bulba for bass and orchestra (lyrics by Maksym Rylsky) (1936)
- Festive Song for chorus and orchestra (lyrics by Maksym Rylsky) (1949)
- Song-Ode, vocal-symphonic poem (1957)
වාද්‍ය වෘන්ද
[සංස්කරණය]- Orchestration (මයිකෝලා ලයිසෙන්කෝගේ ඔපෙරා ටරස් බල්බා (බොරිස් ලියාටොෂින්ස්කි සමඟ) ඔපෙරාව නැවත සකස් කිරීම සහ සංස්කරණය කිරීම සහ අතිරේක ඕවර්චර් සංයුතිය.)
- Piano concerto by Viktor Kosenko
සභා සංගීතය
[සංස්කරණය]- Intermezzo for violin and piano
- Sonata for cello
- ballade for cello and piano (1933)
- incidental music
- film music
මෙයද බලන්න
[සංස්කරණය]- යුක්රේනියානු රචනාකරුවන්ගේ ලැයිස්තුව - එම යුගයේ අනෙකුත් යුක්රේන රචනාකරුවන් බලන්න.
- සංධ්වනි අංක 2 (රෙව්ට්ස්කි)
යොමු කිරීම්
[සංස්කරණය]- ^ "LEVKO REVUTSKYI". සම්ප්‍රවේශය 2023-07-16.
- ^ "Revutsky, Lev". සම්ප්‍රවේශය 2023-07-16.
- ^ "Кафедра спеціального фортепіано № 1". 2018-03-26 දින මුල් පිටපත වෙතින් සංරක්ෂණය කරන ලදී. සම්ප්‍රවේශය 2018-10-12.
- ^ Makaryk, Irene Rima; Tkacz, Virlana (2010-01-01). Modernism in Kiev: Kyiv/Kyïv/Kiev/Kijów/Ḳieṿ : Jubilant Experimentation (ඉංග්‍රීසි බසින්). University of Toronto Press. ISBN 9781442640986.
- ^ Frolova-Walker, Marina (2016). "Chapter Two: The First Year". Stalin's Music Prize: Soviet Culture and Politics. Yale University Press. p. 60. ISBN 9780300208849.
- ^ Frolova-Walker 2016.
ආශ්‍රිත
[සංස්කරණය]- ඩයිටිනියැක් මාරියා යුක්රේනියානු නිර්මාපකයින් - ජෛව-ග්‍රන්ථ නාමාවලිය පිළිබඳ මාර්ගෝපදේශයක් - පර්යේෂණ වාර්තාව අංක 14, 1896, කැනේඩියානු යුක්රේන අධ්‍යයන ආයතනය, ඇල්බර්ටා විශ්ව විද්‍යාලය, කැනඩාව.
- එකතු කරන ලද කෘති වෙළුම් 11 කින් කේ. 1981-1988