උජ්ජයින්
උජ්ජයින් යනු වසර 5000ක් පැරණි පුරාණ හා ඓතිහාසික නගරයකි. එය ආදි බ්‍රහ්ම පුරාණයේ හොඳම නගරය ලෙස විස්තර කර ඇති අතර එය අග්නිපුරයේ සහ ගරුඩ පුරාණයේ මොක්ෂදා සහ භුක්ති-මුක්ති ලෙස හැඳින්වේ. මෙම නගරය විශාල අධිරාජ්‍යයක අගනුවරක් වූ කාලයක් තිබුණි.
මෙම නගරයට තේජාන්විත ඉතිහාසයක් ඇත. ආගමික ග්‍රන්ථවලට අනුව මෙම නගරය කිසිදා විනාශයක් දැක නැත, මන්ද විනාශයේ දෙවියා වන මහාකල් මෙහි වාසය කරයි . ගරුඩ පුරාණයට අනුව ගැලවීම ලබා දිය හැකි නගර හතක් ඇති අතර ඒවායින් අවන්තිකා නගරය හොඳම ලෙස සැලකේ, මන්ද උජ්ජයින් හි වැදගත්කම අනෙකුත් නගරවලට වඩා තරමක් වැඩි ය.
අයෝධ්‍යා මථුරා, මායා, කාෂි කාංචි, අවන්තිකා
පූරි, ද්වාරවතීචෙව් සප්තෙතාහ, මෝක්ෂදායිකා
මෙම නගරයේ ජෝතිර්ලිංග 12 න් එකක්, ගැලවීම ලබා දෙන නගර හතෙන් එකක්, ගද්කාලිකා සහ හර්ෂධි, ශක්ති පීඨ දෙක සහ ඉන්දියාවේ නගර හතරක සිදුවන පූජනීය කුම්භයක් ඇත. භාරතරී රජුගේ ගුහාව මෙහි දක්නට ලැබෙන අතර උජ්ජයින් දෙවියන්ගේ පාද සලකුණු එහි ඇති බව විශ්වාස කෙරේ.
”විෂ්ණව්: පදම්වන්තිකා”
උජ්ජයින්හිදී ඔහුගේ මරණයෙන් පසු රාම දෙවියන් විසින්ම තම පියාගේ අවසන් කටයුතු සිදු කරන ලද අතර එම නිසා චාරිත්‍රය සිදු වූ ස්ථානය ‘රාම්ඝට්’ ලෙස හැඳින්වේ. සිංහස්ථ ‘ෂාහි බාත්’ මෙම රාම්ඝට් හි සිදු වේ.
පුරාණයන්ට අනුව, උජ්ජයින්ට නම් 1. උජ්ජයිනි, 2. ප්‍රතිකල්ප, 3. පද්මාවතී, 4. අවන්තිකා, 5. භොග්වතී, 6. අමරාවතී, 7. කුමුද්වතී, 8. විශාලා, 9 කුශාස්තති යනාදී නම් රාශියක් ඇත. එබැවින් මෙම නගරය අවන්තිකාපූර්හි අගනුවර ලෙස ද ප්‍රකට වූ කාලයක් ද විය.
කාලිදාස්, වරහ්මිහිර්, බානභත්ත, රාජශේකර, පුෂ්පදන්ත, ශංකරාචාර්ය, වල්ලභාචාර්ය, භාරතහාරි, දිවාකර්, කට්ටයායන් සහ භාස් වැනි විවිධ ක්ෂේත්‍රවල ශ්‍රේෂ්ඨ උගතුන් උජ්ජයින් සමඟ ඇසුරු කළහ. මෝගල් අධිරාජ්‍යයා වූ අක්බර් මෙම නගරය තම ප්‍රාදේශීය අගනුවර කර ගත්තේය. 18 වැනි සියවසට පෙර මෙහි පාලනය කළේ මරාතාවරුන්ය. සින්ධිය රාජවංශයේ පාලකයන් හින්දු ආගමේ ප්‍රවර්ධනය සඳහා කටයුතු කළහ. 1235 දී ඉල්තුමිෂ් මෙම නගරය ආක්‍රමණය කර කොල්ලකෑවේය. වික්‍රමාදිත්‍ය රජු මෙම නගරය තම අගනුවර බවට පත් කළේ සංස්කෘත කාලිදාස් හි මහා පණ්ඩිතයා මෙම මාලිගාවේ සිටි බැවිනි. 1810 දී සින්ධිය ඔවුන්ගේ අගනුවර උජ්ජයින් සිට ග්වාලියර් වෙත මාරු කළේය. මෙම නගරයේම භාරතාරි රජු "වෛරාග්‍ය දික්ශා" ලබා ගත්තේය. නාථ සම්ප්‍රදායේ ඔහුගේ ගුරුවරයා වන ගුරු ගෝරක්ෂණාත් හරහා ආගමික නිකායේ. සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ උජ්ජයින් හින්දු, ජෛන සහ බුද්ධ ආගම සඳහා ආගමික මධ්‍යස්ථානයක් වී ඇත.
"දිව්: කාන්තිවත් ඛණ්ඩමේකම්"
ස්කන්ධ පුරාණයේ උජ්ජයින් දීර්ඝ ලෙස විස්තර කර ඇති අතර මංගල ග්‍රිහයේ ආරම්භක ස්ථානය ලෙස සැලකේ. අග්නිපුරයට අනුව, උජ්ජයින් යනු ගැලවීම ලබා දෙන නගරයකි. එය දෙවිවරුන්ගේ නගරයකි. ස්කන්ධ පුරාණයට අනුව, උජ්ජයින්හි මහාදේව්වරුන් 84 දෙනෙකු, යෝගීන් 64 දෙනෙකු, භයිරව්වරුන් 8 දෙනෙකු සහ විනයකවරුන් 6 දෙනෙකු සිටී. මහා කවියෙකු වන කාලිදාස් උජ්ජයිනියේ සුන්දරත්වය වර්ණනා කරන අතර ඔහුට අනුව උජ්ජයිනි යනු ස්වර්ගයේ වැටුණු කොටසකි.
උජ්ජයිනියේ විද්‍යාත්මක හා ස්වාභාවික වැදගත්කම
උජ්ජයිනියේ එක් වැදගත් වැදගත්කමක් වන්නේ එහි මධ්‍යම පිහිටීම විද්‍යාත්මකව ය. ජ්‍යොතිෂය ආරම්භ වී වර්ධනය වූයේ මෙම මධ්‍යම ස්ථානයේ පිහිටි මහාකාල් නගරයේ ය.
ඉන්දියාවට සහ විදේශ රටවලට කාලය ගණනය කිරීමේ ක්‍රමය උජ්ජයිනි විසින් සපයා ඇත. උජ්ජයිනියේ මෙම ස්වාභාවික භූගෝලීය හා ජ්‍යොතිෂ වැදගත්කම තේරුම් ගත යුතුය.
භූගෝලීය වශයෙන් උජ්ජයිනියේ වැදගත්කම
ක්ෂිප්‍රා ඉවුරේ සහ මල්වා සානුවේ සුන්දර ක්ෂ්‍රිප්‍රා ඉවුරේ සහ මල්වා සානුවේ, උජ්ජයිනි මුහුදු මට්ටමේ සිට 491.74° ක උසකින් සහ උතුරින් 23.11° දේශාංශයක සහ නැගෙනහිර අක්ෂාංශ 75.50° ක උසකින් පිහිටා ඇත. උජ්ජයිනියේ මධ්‍යස්ථ උෂ්ණත්වයක් ඇති අතර එම නිසා දේශගුණය සාමාන්‍යයෙන් මෙහි ප්‍රසන්න වේ.
ශයිව් මහෝත්සව් - ජනවාරි 5 සිට 7 දක්වා දින තුනක ශයිව් මහෝත්සව් එකක් උජ්ජයිනියේ සංවිධානය කෙරේ. උත්සවය අතරතුර ජෝතිර්ලිංග දොළහෙහිම සංකේතාත්මක සමාගමක්. උත්සවය ජනවාරි 5 වන දින ජෝතිර්ලිංග දොළහෙහිම අනුරුවක් සහිත මහා ශෝභ යාත්‍රාවකින් ආරම්භ වේ.
ශ්‍රාවණ සවාරි - ශ්‍රාවණ මාසයේ සෑම සඳුදා දිනකම භද්‍රපාදයේ අඳුරු දෙසතියේ අමාවාසය දක්වා සහ කාර්තිකයේ දීප්තිමත් දෙසතියේ සිට මාගශිර්ෂයේ අඳුරු දෙසතිය දක්වා, මහාකාල දෙවියන්ගේ පෙරහැර උජ්ජයිනියේ වීදි හරහා ගමන් කරයි. භද්‍රපාදයිස් හි අවසාන සවාරි ඉතා උත්කර්ෂවත් ලෙස සමරනු ලබන අතර ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවක් සහභාගී වේ. දශහාර මයිඩාන්හි සැමරුම් නැරඹීම සඳහා විජයදසාමි උත්සවයේදී මහාකාලගේ පෙරහැර ද ඉතා ආකර්ශනීයයි.((LEEL))
කාලිදාස් සමරෝහ් :- කාලිදාස් සමරෝහ් 1958 දී ආරම්භ වූ අතර, සෑම වසරකම උජ්ජයිනියේදී කාලිදාස සමරෝහ් සමරනු ලැබේ. මහාකවි කාලිදාසයන්ගේ මතකය සිහිපත් කිරීම සඳහා සෑම වසරකම සමරෝහය සංවිධානය කිරීම සඳහා මධ්‍ය ප්‍රදේශ් රජය උජ්ජයිනියේ කාලිදාස ඇකඩමිය පිහිටුවන ලදී.[1]
(උ .ගැ )Above link